Σκιάθος: Ένας Παράδεισος στο Αιγαίο
Η Σκιάθος είναι ένα από τα πιο δημοφιλή νησιά της Ελλάδας, που βρίσκεται στο βόρειο Αιγαίο. Με υπέροχες παραλίες, καταγάλανα νερά και εκπληκτικά τοπία, η Σκιάθος είναι ένας παράδεισος για τους επισκέπτες.
Το νησί είναι γνωστό για την πανέμορφη παραλία του Κουκουναριές, με τα καταγάλανα νερά και τη λευκή αμμουδιά. Αλλά η Σκιάθος διαθέτει επίσης πολλές άλλες εκπληκτικές παραλίες, όπως οι παραλίες Λιμνιώνας και Ελιά, που είναι ιδανικές για το κολύμπι και τις θαλάσσιες σπορ.
Το κέντρο της πόλης της Σκιάθου, με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των λευκών κυκλαδίτικων κτιρίων και τα στενά δρομάκια, είναι επίσης μια δημοφιλής τουριστική περιοχή. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν παραδοσιακά ελληνικά φαγητά και ποτά σε ταβέρνες και μπαρ, ενώ μπορούν επίσης να ανακαλύψουν την ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού στα πολλά μουσεία και αξιοθέατα.
Το νησί της Σκιάθου έχει μια πλούσια ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά, καθώς είναι κατοικημένο από την αρχαιότητα. Οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφτούν το μεσαιωνικό κάστρο κοντά στο χωριό Καστρί, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και το μουσείο Φωτογραφίας, όπου μπορούν να δουν φωτογραφίες από το παρελθόν της Σκιάθου.
Εκτός από τις παραλίες και τα αξιοθέατα, η Σκιάθος είναι επίσης γνωστή για τη νυχτερινή ζωή της. Τα μπαρ και τα κλαμπ στο κέντρο της πόλης της Σκιάθου και σε άλλες περιοχές του νησιού, προσελκύουν τους νέους επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
Επίσης είναι γνωστή για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής των κατοίκων της και την τοπική κουζίνα. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τοπικά πιάτα, όπως τα απλα καλαποδια(χορτοπιτες), το κοκορέτσι και τα θαλασσινά σε παραδοσιακές ταβέρνες και εστιατόρια.
Περισσότερα
Εστιατόριο φτελιά
Στο βορεινό κόλπο Πανόρμου με το αεράκι, και την υπέροχη παραλία με τα γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά και τους σέρφερ βρίσκετε το εστιατόριο Φτελιά.
Ένα εστιατόριο με έθνικ και ,μποχο στοιχεία ,δεσπόζει επιβλητικά στον κόλπο και αφήνει τα μάτια σου να ευχαριστηθούν βλέποντας τα υπέροχα νερά με την πραγματικά απίστευτη παραλία.
Όσο καθόμασταν εκεί, παρατηρούσαμε τους σέρφερ που με τα κύματα πετούσαν μες στην θάλασσα και πραγματικά ήταν εντυπωσιακοί.
Πήραμε στα χέρια μας τον κατάλογο. Δύσκολη επιλογή. Όλα ήταν πραγματικά τόσο λαχταριστά που μέχρι να αποφασίσουμε δυσκολευτήκαμε.
Πιάτα παντρεμένα με στοιχεία από την παράδοση, μαζί με την δημιουργική κουζίνα, σε πλήρη ισορροπία.
Διαλέξαμε ψάρι, μιας που είναι μεσημεράκι και θέλαμε κάτι ελαφρύ.
Σε πολύ λίγο τα πιάτα που παραγγείλαμε άρχισαν να φτάνουν ένα ένα… πραγματικά δεν ήξερες από πού να πρώτο αρχίσεις
Μύδια αχνιστά εξαιρετικά σε γεύση και σε ισορροπία τα αρωματικά, για να μην καλύψουν την ντελικάτη τους και τόσο διακριτική γεύση.
Σαρδέλες ψητές Κυκλάδων τυλιγμένες σε αμπελόφυλλο, που πατούσαν σε ένα μαξιλαράκι αρωματικής σαλάτας με μαϊντανό και δυόσμο.
Η σαλάτα εντυπωσιακή με ανάμεικτα φύλλα ,παντζάρι, κολοκύθα, καρύδια ,σταφύλι, παστέλι Καλαμάτας και λιαστό ξύδι Σαντορίνης.
Ψητό λαβράκι στο ξυλόφουρνο με μπάμιες. Ένα πραγματικά υπέροχο πιάτο νόστιμο που η μια γεύση έδενε με την άλλη.
Ένα κορυφαίο πιάτο που γευτήκαμε ήταν η σκορπίνα με αγκινάρες και μαραθόριζα αυγολέμονο. Τα αρώματα που έβγαζε αυτό το πιάτο ήταν πραγματικά απίστευτα.
Φιλέτο ψαριού στην λαδόκολλα με λαχανικά. Ένα υπέροχο πιάτο ελαφρύ υγιεινό, πολύ νόστιμο, που αξίζει να το δοκιμάσετε. Όλα τα λαχανικά του ήλιου στο πιάτο σας παντρεμένα με το ψαράκι και σε συνδυασμό με τα αρωματικά βότανα που πραγματικά χαιρόντουσαν οι γευστικοί σου κάλυκες!
Οι σερβιτόροι γρήγοροι, χαμογελαστοί, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν να επιλέξεις, και να σου αναλύσουν το πιάτο ώστε να περάσεις τέλεια.
Οι ομάδα της κουζίνας δούλευε με μεράκι μαεστρία και κέφι για τα καλύτερο δυνατό απόδοσης της κουζίνας και για το μέγιστο αποτέλεσμα των γεύσεων και των πιάτων.
Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις και υποσχεθήκαμε σίγουρα ότι θα μας ξανά δούν!!!
Το στιφαδο της Παναγίας στον Οξύλιθο Ευβοίας
To δεκαπενταύγουστο, την ημέρα της κοίμησης της Θεοτόκου, στο χωριό Οξύλιθος της Εύβοιας πραγματοποιείται θεία λειτουργία στην Παναγιά την Πετριώτισσα ή Χατηριάνισσα.
Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Παναγίας βρισκόταν αρχικά στις Πετριές. Όμως το βράδυ εξαφανιζόταν και το πρωί βρισκόταν στα κλαδιά ενός δέντρου στο χώρο που είναι χτισμένη σήμερα η εκκλησία. Το δέντρο παρόλο που έχει ξεραθεί φυλάσσεται σαν ιερό κειμήλιο στην βόρεια πλευρά της εκκλησίας και έχει και επιγραφή που εξηγεί πως χτίστηκε.
Η εκκλησία χρονολογείται ότι χτίστηκε το 1280 με 1300 από τεχνίτες που έστειλε ο αυτοκράτορας.
Κάθε χρόνο λοιπόν… ανήμερα της Παναγίας γίνεται η θεία λειτουργία και παράλληλα γίνεται στο προαύλιο του ναού γαστρονομικό γεγονός (στιφάδο), το οποίο είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να φιλοξενήσει κόσμο από τα γύρω χωριά αλλά και επισκέπτες από την Αθήνα
Η διαδικασία…
Το στιφάδο φτιάχνετε με σιγανό βράσιμο σε φωτιά με ξύλα, κάτι που του δίνει ιδιαίτερη γεύση και μυρωδιά. Το κάθε καζάνι βγάζει γύρω στις 50 μερίδες.
Η προετοιμασία γίνεται απο την προηγούμενη μέρα όπου εθελοντές απο όλα τα γύρω χωριά έρχονται να κόψουν το κρέας να καθαρίσουν τα κρεμμύδια και γενικά να φροντίσουν να γένει η προετοιμασία σωστά σε ότι χρειαστεί, χωρίς να υπάρξει κάποιο πρόβλημα,έτσι ώστε όλα να εξελιχθούν ομαλά την επόμενη μέρα
Η διαδικασία είναι να μπει πρώτα το μοσχάρι στης 5 το πρωί και να βράσει χωρίς να έχουμε ρίξει τίποτα από υλικά… μόλις τραβήξει τα υγρά, το σοτάρουμε με λάδι ρίχνουμε τα κρεμμύδια, έπειτα το σκόρδο, την ντομάτα και το κρασί με τα μπαχαρικά (αλάτι, πιπέρι, δάφνη, μπαχάρι) στο τέλος.
Το κρασί που χρησιμοποιούμε είναι το λευκό, γιατί το κόκκινο σε τόση μεγάλη ποσότητα το κάνει πολύ βαρύ, και ας μην ξεχνάμε ότι τρώνε από παιδιά μέχρι ηλικιωμένοι.
Με το τελείωμα της Θείας λειτουργίας ο Μητροπολίτης Καρύστου ευλογεί τα καζάνια και έπειτα μοιράζεται το στιφάδο στον κόσμο ο οποίος είτε θα πάρει στο σπίτι του είτε θα κάτσει στα τραπέζια να φάει και θα γίνουν όλοι μαζί μια μεγάλη παρέα!
ΠΑΞΟΙ
Ένα από τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας, με σμαραγδένιες παραλίες και τυρκουάζ νερά. Ένας προορισμός για χαλαρές και αρκετά ήρεμες διακοπές που θα γεμίσετε τις μπαταρίες σας με γραφικές εικόνες από ψαροχώρια, πράσινο, και καλό φαγητό.
Πρωτεύουσα του νησιού ο Γάιος, όπου είναι και το κεντρικό λιμάνι του νησιού. Το όνομα αυτό το πήρε από τον Αγ Γάιο μαθητή του απόστολου Παύλου από την Κόρινθο, ο οποίος πέθανε στους Παξούς ,και θάφτηκε κάτω από το άγιο βήμα του ιερού ναού των Αγίων Αποστόλων. Έχει δύο μικρά νησάκια διαμαντάκια την Παναγία με το μοναστήρι της, και τον Άγιο Νικόλαο όπου έχει έναν ανεμόμυλο, Ενετικό φρούριο και εκκλησάκια. Υπέροχο χωριουδάκι, γραφικό πολύ, και που θα βρείτε πολλές επιλογές για φαγητό, ποτό, διασκέδαση, και μαγαζιά τουριστικά για τα απαραίτητα αναμνηστικά. Στην κεντρική πλατεία είναι η εκκλησία της αναλήψεως ,και πίσω στο λιμανάκι το άγαλμα του Γεώργιου Ανεμογιάννη ήρωα του 1821 που πέθανε σε ηλικία μόλις 23 χρόνων και ήταν από τους πρώτους πυρπολητές του Ελληνικού στόλου.
Άλλος γραφικός οικισμός είναι ο Λογγός, με πολλές ελιές, με πολλές ψαροταβέρνες μπαράκια και στην άκρη το παλιό εργοστάσιο ελαιοτριβείο σαπωνοποιεία του Ανεμογιάννη.
Η Λάκκα είναι άλλο ένα από τα ακουστά ψαροχώρια των Παξών, που βρίσκετε σε ένα φυσικό κυκλικό λιμάνι, που δημιουργήθηκε από δυο ακρωτήρια που προστατεύουν τον κόλπο αυτό από την ανοιχτή θάλασσα.
Η κουζίνα των Παξών είναι βασισμένη στα φρέσκα ψάρια, όπου θα βρούμε σε μεγάλη ποικιλία ανάλογα την εποχή. Τα πιάτα και οι συνταγές είναι όπως τις Κέρκυρας, όπως ψάρι μπιάνκο (με σκόρδο, μαϊντανό, πατάτες και σκόρδο),το νούμπουλο, παστιτσάδα, φυσικά το σαβόρο, φιγαδέλια κλπ . Σαν νησί βέβαια έχει και τα δικά του πιάτα όπως την τσιλιγουρδόπιτα από συκωταριά, ο Παξινίτικος τόνος, και την νερολαδιά την «σαλάτα του φτωχού» που έχει παξιμάδια βουτηγμένα σε λαδόνερο, ντομάτα, κρεμμύδι, αντζούγιες, σκόρδο, κρεμμύδι, δυόσμο.
Οι παραλίες του νησιού είναι πραγματικά ξεχωριστές, με πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά. Ο ερημίτης είναι η κορυφαία, από τις πιο ακουστές παραλίες που σου κόβει την ανάσα. Απομονωμένη παραλία που την αγκαλιάζουν γύρω γύρω βράχια, με εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα.
Το κηπιάδι είναι μια από τις μεγαλύτερες παραλίες του νησιού με βότσαλο, οι Πλάκες είναι μια μικρή παραλία που φτάνεις εκεί από ένα μικρό μονοπάτι.
Το γαλάζιο είναι μια παραλία απομονωμένη που για να φτάσεις εκεί, μπορείς μόνο με σκάφος. Εκπληκτικές παραλίες ακουστές είναι το Μονοδέντρι, ο Ορκός, Αυλάκι, Πλάνος, το Λεβρεχιό, Μαρμάρι, Κακή Λαγκάδα, Μογγονήσι. Επίσης αξίζει να αναφερθούμε και για τις ιαματικές πηγές του Οζιά ,του Γιαννά, και της Γλυφάδας.
Εάν λοιπόν ονειρεύεσαι, ύπνο μέχρι αργά το πρωί, καλό φαγητό, πεντακάθαρες γαλαζοπράσινες παραλίες, αργούς ρυθμούς ,και χαλάαααρωση, τότε οι Παξοί σίγουρα θα πρέπει να είναι ο επόμενός σου προορισμός!!!!!!
Πήλιο
Εκεί που η φύση οργιάζει, εκεί που συναντά το βουνό με την θάλασσα, βρίσκεται το ονειρεμένο Πήλιο. Ποτάμια κρυστάλλινα, να περνάνε μέσα από τα πλατάνια, τις βελανιδιές τις καστανιές, τις οξιές, αρώματα από τις γαρδένιες τις ορτανσίες και τις καμέλιες να σε μεθούν, και εκεί που απλώνεται το βλέμμα σου, να συναντά το βαθύ μπλε του Παγασητικού, αλλά και του Αιγαίου.
Περιπλανηθείτε στα πηλιορείτικα χωριά που κρέμονται από τα καταπράσινα βουνά και ξεχωρίζουν από μακριά σαν διαμαντάκια, περπατήστε στα πετρόχτιστα μονοπάτια και καλντερίμια, που οδηγούν σε μοναδικής ομορφιάς εικόνες, θαυμάστε την αρχιτεκτονική των σπιτιών, τα αρχοντικά, τις εκκλησίες και τις πλατείες που είναι γεμάτες πράσινο, και αρώματα από βότανα και παχιά σκιά από τα πανύψηλα πλατάνια. Πέρα από τα 6-7 μεγάλα χωριά –Μακρινίτσα-Πορταριά-Τσαγκαράδα-Μηλιές-Βυζίτσα-Πινακατες-Αργαλαστή ανακαλύψτε και τα πιο μικρά χωριουδάκια όπως το Χόρτο, ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό, ο Πλατανιάς, ο Άγιος Ιωάννης με τα κρυστάλλινα νερά, το Τρίκερι, Άγιος Γεώργιος Νηλείας και Άγιος Λαυρέντιος.
Επισκεφτείτε το βουνό των Κένταυρων, θαυμάστε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, και το φθινόπωρο τα πορτοκαλοκίτρινα χρώματα των φυλλωμάτων, που δένουν μαγικά με το ηλιοβασίλεμα. Επισκεφτείτε τα Χάνια έναν παραδοσιακό οικισμό, στα 1200 μέτρα υψόμετρο, και κάντε πεζοπορία, ή με ποδήλατα βουνού,4Χ4 εάν πάτε το καλοκαίρι, και για το χειμώνα έχει χιονοδρομικό.
Δροσιστείτε στις γαλαζοπράσινες παραλίες του Παγασητικού, αλλά και του Αιγαίου, και ανακαλύψτε τις πολλές μικρές πεντακάθαρες ακτές του. Μια από τις ακουστές παραλίες, υπέροχες είναι της Νταμούχαρης, Στο λιμανάκι της εκεί, γυρίστηκε και η σκηνή του dancing Queen από το μιούζικαλ Mamma Mia. Εκεί λοιπόν μπορείτε να απολαύσετε το μπάνιο σας, τον καφέ σας ακόμα και το μεζεδάκι σας. Μαγικές παραλίες είναι της Πλάκας, και η νότια παραλία του Παπά νερό, η Βαμβακιά, το Καστρί, το Βρωμονέρι, η Θεοτόκος, ο Μουρτιάς, και πολλές ακόμα μαγικές παραλίες
Δώστε ραντεβού με τον Μουτζούρη!!! Το τρενάκι που φεύγει από των σταθμό των Μηλεών και σας ξεναγεί στα καταπράσινα βουνά, στα ποτάμια ,και από τις 12 γέφυρες ,και σε όλα τα όμορφα μέρη που θα πρέπει να δείτε! Μην το χάσετε!
Το Πήλιο φημίζεται για την παραδοσιακή Ελληνική του κουζίνα. Μέσα σε αυτό τον τόσο ευλογημένο τόπο, που βγάζει όλα τα καλά, θα πρέπει σίγουρα να δοκιμάσετε τις πίτες του, που διαφοροποιούνται ανάλογα την περιοχή του Πηλίου. Το μπουμπάρι, ένα είδος ντόπιου λουκάνικου γεμισμένο με ψιλοκομμένη καρδιά, πνευμόνια, μοσχαρίσιο κρέας και ρύζι, που το μαγειρεύουν τυλιγμένο σαν σπείρα και το βάζουν στο φούρνο με πατάτες. Το περίφημο σπεντζοφάι! Ντόπιο λουκάνικο, που σιγομαγειρεύεται μέσα σε ντομάτες και πιπεριές Βόλου. Τα τσιτσίραβλα, οι βλαστοί που τα μαζεύουμε από τις άγριες φιστικιές και που τις κάνουν τουρσί με ξύδι και λίγο σκόρδο. Οι κολιτσιάνοι ή ανεμώνες της θάλασσας, τηγανισμένοι μέσα σε κουρκούτι, ομελέτα με άγρια χόρτα, ή και με σπαράγγια. Φυσικά δεν πρέπει να χάσετε τα ολόγλυκα, τραγανά μυρωδάτα μήλα και φιρίκια Τα φιρίκια τα κάνουν και γλυκό κουταλιού όπου τα συνοδεύουν με αμυγδαλάκια. Και μια που μιλάμε για γλυκό, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τον λευκό μπακλαβά που το σερβίρουν σε γιορτές. Αξίζει να κάνουμε μια αναφορά για το όμορφο αγρόκτημα της Ελένης Καραΐσκου, που πρωτοπορεί και που μέσα στην φύση δίνουν μαθήματα παραδοσιακής κουζίνας, με υλικά που τα μαζεύουν οι ίδιοι οι μαθητές από το κτήμα. Επισκεφτείτε και γιατί όχι να συμμετέχετε στα υπέροχα αυτά μαθήματα μέσα στην φύση, και να μάθετε πληροφορίες για τα λαχανικά, τα βότανα και γενικά για την πρώτη ύλη.
Το Πήλιο είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς αφού μπορείς να το επισκεφτείς όλες τις εποχές του χρόνου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα, και είναι προορισμός για όλες τις ηλικίες.
Σαντορίνη - Santorini
Ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στον κόσμο. Ηφαιστειογενές νησί των Κυκλάδων, με απίστευτη ομορφιά. Η Στρογγύλη (όπως ονομαζόταν πριν την καταστροφή των προϊστορικών χρόνων) ή Θήρα (το όνομα Θήρα προήλθε από τον αρχαίον Σπαρτιάτη Θήρα που αποίκησε πρώτος στο νησί) ή Σαντορίνη, ονομασία που πήρε από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι Στέκονταν κοντά στην Εκκλησία της Αγ Ειρήνης(Σάντα Ιρίνα) στην περιοχή της Περίσας πίσω από τον Ιερό ναό Τίμιου Σταυρού, είναι γνωστή για το ηφαίστειό της ,που η τελευταία δραστηριότητά του ήταν το 1950. Τμήματα του ηφαιστείου της είναι η Νέα Καμένη(1707-1711 μΧ), η παλιά καμένη(46-47 μΧ), τα Χριστιανά νησιά, και το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο(1650 μΧ). Η Σαντορίνη με την Θηρασία και το Ασπρονήσι είναι απομεινάρια του ηφαιστειογενούς νησιού Στρογγύλη. Η Στρογγύλη ήταν ένας ηφαιστειακός κώνος, ο οποίος ανατινάχτηκε μαζί με τον κρατήρα του ηφαιστείου το 1613 πΧ από την Μινωική έκρηξη και έτσι δημιουργήθηκε η καλδέρα της Σαντορίνης.
Πρωτεύουσα της είναι τα Φηρά, και είναι χτισμένα σε υψόμετρο 250μ με πανοραμική θέα, με το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού ο Αθηνιός. Τα Φηρά βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το ηφαίστειο, και είναι χτισμένο στους βράχους της καλντέρας. Με πολλά γραφικά σοκάκια που το καλοκαίρι γεμίζουν επισκέπτες. Πάρτε νεράκι και βάλτε ίσια παπούτσια και περιπλανηθείτε στα γραφικά λιθόστρωτα δρομάκια. Σε αφθονία τα εστιατόρια και τα μπαρ για κάθε γούστο και προτίμηση, και αμέτρητα καταστήματα για όλες τις επιλογές. Εκτός από τα μαγαζιά στα Φηρά δεν πρέπει να παραλείψετε το Πολιτιστικό Κέντρο του Μεγάρου Γκύζη, το μουσείο Προϊστορικής Θήρας που έχει πολλά ιστορικά αντικείμενα, το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαντορίνης, το οποίο έχει εκθέματα από την αρχαία Θήρα από τον 5ο αιώνα έως τα Ρωμαϊκά χρόνια, και να μην ξεχάσουμε στο Κοντοχώρι, χωριό που βρίσκετε πολύ κοντά στα Φηρά, το Λαογραφικό μουσείο του Εμμανουήλ Α. Λιγνού που βρίσκετε σε σπήλαιο και έχει σαν έκθεμα τον τρόπο ζωής στην Σαντορίνη. Πάρτε το τελεφερίκ και κατεβείτε στο λιμάνι, κάντε πεζοπορία μέχρι την Οία και θαυμάστε την θέα βήμα βήμα. Πάρτε το καραβάκι και γνωρίστε από κοντά τα νησάκια ,και περιηγηθείτε στο παλιό ηφαίστειο
Η Οία είναι στο βόρειο άκρο του νησιού και ονομάζετε και Απάνω Μεριά, ή Ανωμεριά και οι κάτοικοι Ανωμερίτες. Πανέμορφο μέρος όπως τα Φηρά, με ολόλευκα σπιτάκια, με ξεχωριστά καπετανόσπιτα, και υπόσκαφες κατοικίες με θόλους ή σταυροθόλια με καλουπωτή κατασκευή, και παντού εκκλησίτσες που ξεχωρίζουν. Βρίσκετε σε υψόμετρο περίπου 120μ. Η Οία ήταν μια από της 5 καστροπολιτείες τα επονομαζόμενα «καστέλια», και κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας ονομαζόταν καστέλι του Αγ Νικολάου Φυσικά δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, που παντού σε όλο τον κόσμο έχουν να λένε!
Το Ημεροβίγλι είναι ένα ακόμα γραφικό χωρίο της Σαντορίνης μέχρι τα μισά του 18ο αιώνα ήταν πρωτεύουσα του νησιού μέχρι να εγκαταλείψουν οι Βενετοί ευγενείς και η καθολική κοινότητα το Κάστρο του Σκάρου. Περάστε την ημέρα σας εξερευνώντας τα ερείπια του Σκάρου, περπατήστε στα στενά σοκάκια, θαυμάστε την θέα, και πιείτε ένα ποτήρι από τοπικό κρασί.
Νοικιάστε αυτοκίνητο και περιηγηθείτε στη Φοινικιά, στο Καμάρι που είναι από τα πιο τουριστικά μέρη του νησιού και που διαθέτει από τις πιο οργανωμένες παραλίες του νησιού, όπως και στην Περίσσα όπου εκτός από την ξακουστή ιδιαίτερη παραλία της ,υπάρχουν και κατάλοιπα της Βυζαντινής περιόδου και Μουσείο Ορυκτών και Απολιθωμάτων. Και μια που λέμε για μπάνιο, μοναδική εμπειρία είναι να κάνεις μπάνιο στην κόκκινη παραλία, που νομίζεις ότι κάνεις μπάνιο ….στον Άρη! Μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε το Μεγαλοχώρι με τα 3 σημαντικότερα οινοποιεία του νησιού, του Μπουτάρη, του Αντωνίου και του Γαβαλά. Δεν πρέπει να παραλείψετε το Ακρωτήρι, υπέροχο ψαροχώρι όπου άκμασε για 15 αιώνες ένας καταπληκτικός πολιτισμός και όπου μπορείτε να δείτε τον αρχαιολογικό χώρο του προϊστορικού οικισμού της Σαντορίνης. Επισκεφτείτε τον Βόθωνα που τα σπίτια είναι χτισμένα επάνω σε χαράδρα ,και με θόλους που στέκουν χωρίς στήριξη, τον Πύργο, που η Βενετσιάνικη αρχιτεκτονική παντρεύεται τόσο γλυκά με την αρχιτεκτονική της Σαντορίνης, την Μεσσαριά, ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Σαντορίνης όπου έχει όμορφες πλατείες και αρχοντικά. Ένα αρχοντικό είναι επισκέψιμο, το αρχοντικό Αργυρού. Σε αυτό το χωρίο θα βρείτε πολλά μαγαζιά, ξενοδοχεία κλπ καθώς είναι στην μέση του νησιού, κοντά στο Καμάρι, στο αεροδρόμιο και στην πρωτεύουσα.
Εάν πας στην Σαντορίνη δεν πρέπει να παραλείψεις να δοκιμάσεις τα τοπικά προϊόντα που παράγει, όπως την υπέροχη βελούδινη φάβα, η οποία καλλιεργείτε στο νησί εδώ και 3.500 χρόνια!! Το άνυδρο ντοματάκι της το οποίο έχει γλυκιά γεύση και άρωμα, αλλά και τους περίφημους ντοματοκεφτέδες, την κάππαρη που την βάζουν σε σαλάτες, αλλά και συνοδευτικό σε ψάρι και θαλασσινά, σε όσπρια και λαδερά, αλλά και σε σάλτσες, ντρέσινγκ κλπ. Το Χλωροτύρι της Σαντορίνης είναι κατσικίσιο ή αιγοπρόβειο γάλα με κρεμώδης υπόξινη γεύση, και το εντάσσουν σε σαλάτες κυρίως. Οι λευκές μελιτζάνες τηγανιτές ή και σε μελιτζανοσαλάτα, και τα μικρά κολοκυθάκια θα τα βρούμε σε πεντανόστιμα πιάτα, με διάφορες τοπικές σπεσιαλιτέ, με φαντασία και μεράκι όπως αθερινόπιτα με κρεμμύδι, αιματιά δηλαδή το παχύ έντερο γεμισμένο με συκώτι και ρύζι, απόχτι που είναι χοιρινό παστό, μπακαλιάρος ξελουριστός και μπραντάδα κλπ . Εξαιρετικά κρασιά για να δοκιμάσετε ,όπως το Vinsanto, γλυκό κρασί που το σερβίρουν σαν λικέρ και το Mezzo ημίγλυκο κρασί, αρκετά διαδεδομένα , όπως και το Μπρούσκο από σταφύλια άσπρα και κόκκινα, το Νυχτέρι, ξηρό λευκό κρασί, το Ασύρτικο με παλαίωση σε δρύινα βαρέλια με έντονο άρωμα και υψηλή οξύτητα. Στο τέλος δοκιμάστε τα γλυκά ,όπως το κουφέτο που είναι μέλι βρασμένο με αμύγδαλα όπου το κερνούν σε γάμους και βαφτίσια, τα μελετίνια που μοιάζουν με τα λυχναράκια (με μυζήθρα ζάχαρη και κανελίτσα),κοπανιά (κοπανισμένα κριθαρικούλουρα με σταφίδες σουσάμι κλπ).
Το σίγουρο είναι ότι θα σας μαγέψει, και γιαυτό εκατοντάδες άνθρωποι στον κόσμο έχουν όνειρο ζωής να βρεθούν σε αυτό το πανέμορφο νησί μας.
Ο φούρνος την κυρά Μηλιάς - Kyra Milia's bakery
Αφού βρέθηκα στην Αερόπολη φυσικά και θα επισκεπτόμουνα τον παλιότερο φούρνο της Πελοποννήσου, τον φούρνο της κυρά Μηλιάς. Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η 5 η γενιά που έχουν τον φούρνο, και να πούμε ότι προυπήρχε από το 1821 και έχει δει ο φούρνος αυτός την ιστορία της επανάστασης αφού από την πλατεία εκεί ξεκίνησε στο μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών. Απ’ έξω κρέμεται η σημαία της Μάνης με έναν μπλε σταυρό, με σύνθημα <<ΝΊΚΗ ,Ή ΘΆΝΑΤΟΣ ,ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ>>
Μπροστά από το φούρνο υπάρχει ένα πέτρινο πηγάδι γλαστρούλες και η ξύλινη ταμπέλα όπου ονομάζεται το μαγαζί. Η κυρά Μηλιά(Μηλιά Τσατσούλη),μια γυναίκα δυναμική, έχασε τον άντρα της όταν ήταν 29 χρονών αφήνοντας την με 6 παιδιά να παλεύει και να παίρνει τα ινία του φούρνου από τα πεθερικά της .Πλέον μας έχει αφήσει, και έχει αφήσει την τέχνη της στα παιδιά της, όπου συνεχίζουν μέσα από αυτό τον φούρνο να βγάζουν λαλάγγια, κουλουράκια, τραβηχτές πίτες παξιμάδια, διάφορες χορτόπιτες τυρόπιτες, κρεμυδοπίταρα, σκορδουλιέρες, αλλά και ζυμωτό χωριάτικο ψωμί .
Βλέποντας γύρω γύρω στους τοίχους, σίγουρα θα προσέξετε κάποιες αντίκες εργαλεία που τα χρησιμοποιούσαν στα παλιότερα χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί πως το πολύσπορο ψωμάκι της το 2012 βραβεύτηκε σε διαγωνισμό ως το καλύτερο ψωμί της Ελλάδας
Άμα βρεθείτε από αυτά τα μαγευτικά μέρη, εάν φτάσετε ως την φημισμένη Αερόπολη, αφού θαυμάσετε τα υπέροχα πετρόχτιστα, αφού δείτε τα μνημεία και αφού έτσι και αλλιώς θα φτάσετε ως την πλατεία, περάστε να πάρετε το πιο νόστιμο αγνό λαχταριστό ψωμάκι από το φούρνο της κυρά Μηλιάς ,μακριά από διογκωτικά και γεμάτο Μανιάτικη γη.The Oven of Kyra Milia
Σύκα Κύμης Λιαστά
Τα ξερά σύκα Κύμης είναι ένα αναγνωρισμένο προϊόν από την Ευρωπαϊκή Ένωση με Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ) από το 1994, και Προστατευόμενη Γεωγραφική ένδειξη (ΠΓΕ).
Σπουδαία διατροφική αξία πλούσια σε ασβέστιο(100 γρ ξερά σύκα έχουν 162mg ασβεστίου) ,τανίνες, καροτένια, χαλκός, σελήνιο, ψευδάργυρο, φυτικές ίνες που βοηθά στην ομαλή λειτουργία του εντέρου, πρεβιοτικά, αντιοξειδωτικά, φαινόλες , χαμηλό σε λιπαρά, κάλιο που ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση μυϊκές κράμπες και πονοκεφάλους (100γρ ξερά σύκα έχουν 640 mg κάλιο), μαγνήσιο για την λειτουργία του νευρικού μας συστήματος. Σίδηρο που βοηθά άτομα με αναιμία (100γρ ξερά σύκα έχουν 2,03mg σιδήρου), φυλλικό οξύ για γυναίκες κατά την διάρκεια της έμμηνου ρύσης ,εγκύους, και θηλάζουσες.
Στην Βίβλο αναφέρεται ότι ο κήπος της Εδέμ είχε μια συκιά όπου ό Αδάμ και η Εύα κάλυπταν τα σώματά τους με φύλλο συκής. Το σύκο στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο τρίτος σπουδαιότερος καρπός μετά την ελιά και το σταφύλι , και συνδεόταν με την λατρεία της θεάς Δήμητρας που ο μύθος θέλει να το πρόσφερε στους θνητούς σαν δώρο, αλλά και του Διονύσου. Στην Αρχαία Ελλάδα τα σύκα προσφέρονταν προς κατανάλωση αθλητών πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και φυσικά ως τρόπαιο στους νικητές. Η αδυναμία στον να κρατήσουν το φρούτο αυτό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οδήγησε από τότε την μέθοδο της αποξήρανσης, που είχε μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Έτσι έγινε σημαντική πηγή εσόδων του αρχαίου Αθηναϊκού κράτους. Το αγαπημένο φρούτο της Κλεοπάτρας, η οποία πέθανε από δάγκωμα φιδιού που κρυβόταν σε ένα καλάθι με σύκα που της είχαν προσφέρει.
Στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί μεγάλοι συνεταιρισμοί που συνεχίζουν να ακολουθούν αυτή την μέθοδο αποξήρανσης παραδοσιακά, αφού όλη η διαδικασία γίνετε χειρωνακτικά.
Τα λιαστά σύκα συνδυάζονται εκτός από την ζαχαροπλαστική σε γλυκό κουταλιού, σε μπάρες δημητριακών, κουλουράκια και μπισκότα, μαρμελάδες ,αλλά και στην μαγειρική, με διάφορα τυριά, με σαλάτες, σε γλυκόξινες σάλτσες, αλλά και με κρέας όπως μοσχάρι, αρνί, χοιρινό ,κοτόπουλο, αλλά και σε κυνήγι. Επίσης είναι εξαιρετικά ως σνακ, αλλά και σε συνδυασμό με αφεψήματα που το αναδεικνύουνε.
Στην αρχόντισσα του σύκου μας Κύμη, όλα τα σπίτια τον Αύγουστο, ταράτσες μπαλκόνια αυλές γεμίζουν τελάρα με σύκα που στεγνώνουν με τα μελτεμάκια και λιάζονται, προετοιμάζοντας τα για το χειμώνα.
Όλα τα σπίτια στην αυλή τους έχουν τουλάχιστον μια μεγάλη συκιά όπου βγάζει εκατοντάδες σύκα. Αποξηραμένα σύκα ΤΑΓΚ φυσικά κάνει και ο πατέρας μου κάθε χρόνο, με την διαδικασία που κάνουμε στα σπίτια. Διαβάστε βήμα βήμα, με πόση φροντίδα και μεράκι γίνετε. Είναι παράδοση λοιπόν, και ξέρουμε καλά τον τρόπο.
Ας δούμε και του Αγίου Στεφάνου των Αγρών στο Μεντούλι της Κύμης, πώς τα φτιάχνει.
Η διαδικασία είναι ως εξής:
1. Συλλογή σύκων . Στην ουσία είναι το λουλούδι της συκιάς μόνο που γυρνάει αντίστροφα. Όταν λοιπόν γυρίσει ο μίσχος κάτω, τότε είναι έτοιμο για συλλογή. Η συλλογή του σύκου γίνεται νωρίς το πρωί.
2. Φέρνουμε τα σύκα, και τα βάζουμε στα τελάρα στην σειρά
3. Κόβουμε τα κοτσάνια και τα σκίζουμε από κάτω
4. Τα ανοίγουμε με προσοχή, βλέποντας τα εάν είναι σωστά
5. Τα αφήνουμε στον ήλιο για 3 μέρες το πολύ
6. Τα κλείνουμε (τα ζευγαρώνουμε), δημιουργώντας ασκάδες.
7. Μετά πάνε για ζεμάτισμα σε καζάνι, και βάζουμε μέσα χοντρό αλάτι, βάγια (δάφνη), και λίγο ελαιόλαδο
8. Τα ελέγχουμε πάλι, εάν είναι σωστά**, και αφήνουμε να στεγνώσουν στο συσκευαστήριο
9. Τα συσκευάζουμε
10. Έτοιμα για προώθηση στην αγορά
*τα φρέσκα σύκα που δεν μας κάνουν, πάνε για τσίπουρο
** τα ζεματισμένα και λιασμένα σύκα που δεν μας κάνουν πάνε για πετιμέζι
Οι ιστορίες του μπάρμπα
Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάποτε ένας μπάρμπας, γεννηθείς το ’22, σε ένα παλιό σπιτάκι στο Μώλο στην καταπράσινη Σκύρο. Η ζωή του ήταν σκληρή, ψαράς βλέπεις…μεγαλωμένος στην θάλασσα. Είχε ένα μικρό σπιτάκι δίπλα της , όπου πέρναγε την ζωή του εάν δεν ήταν στην αγκαλιά της. Ο μπάρμπα –Χρήστος λοιπόν, είχε να πει πολλές ιστορίες που ταξίδευε, και ζούσε στην θάλασσα, όπως όλοι οι ψαράδες άλλωστε…Ιστορίες γεμάτες εικόνες, αγωνία, αλλά και αλμύρα. Μαγειρεύοντας στο παλιό σπιτάκι, τα ψάρια που είχε πιάσει, συνάμα με τις αγνές πρώτες ύλες, με ηχητικό χαλί το παφλασμό του κύματος, αλλά και τις εικόνες της διήγησης ήταν ότι πιο καλό για να γίνει η βάση αργότερα μιας εξαιρετικής ταβέρνας…Έτσι, το 2006 αφού ο μπάρμπας μας είχε φύγει πια από την ζωή, γεννιέται το ψαροταβερνάκι από τον κυρ-Γιώργο, όπου η τέχνη, το μεράκι, η θέληση, αλλά και το μαγικό άγγιγμα του μπάρμπα Χρήστου που το αντιλαμβάνεσαι να αιωρείται στο χώρο, βγάζουν γεύσεις από τις εμπειρίες, την σοφία, αλλά και την αγάπη από τα παλιά…
Γεύσεις βγαλμένες από την παράδοση της Σκύρου, αλλά και τις ιστορίες του μπάρμπα-Χρήστου, με εξαιρετικό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με το απέραντο γαλάζιο, και την υπέροχη θέα της Σκύρου, θα σε κάνουν να μην θες να φύγεις από εκεί.
Πιάτα ξεχωριστά σε γεύση όπως πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με αγριόρυζο και τόνο, μύδια αχνιστά με φινόκιο, σκόρδο και άνηθο, γαριδάκι Συμιακό ολόφρεσκο, καβουροσαλάτα, αλμυρίκια σωστά βρασμένα, Λαδόπιτα με Ξινομυζήθρα Σκύρου, γραβιέρα ντόπια, από αιγοπρόβειο κεφαλάκι Σκύρου, όπου μετά από ένα χρόνο παλαίωσης αποκτά μια πικάντικη αλλά και μεστή βουτυράτη γεύση με αρώματα, αλλά και δεν θα λείπανε οι σουπιές παντρεμένες με ρεβίθια, αλλά και φυσικά τα ολόφρεσκα ψάρια όπου μπορείς να διαλέξεις…
Διαθέτει μεγάλη ποικιλία ποτών, και έδωσα και ιδιαίτερη έμφαση προσωπικά που έχει και μπύρες και ουζάκι από την πατρίδα μου την Εύβοια. Οι μπύρες septem αλλά και το ούζο Avantes είχαν πρώτη θέση στο τραπέζι μας φυσικά!!!!
Αυτό το καταπληκτικό ταβερνάκι λοιπόν θα το βρείτε στον Μώλο, ανοιχτό από της 1:00μμ το μεσημεράκι έως της 1:00πμ το βραδάκι. Εάν βρεθείτε στην πανέμορφη Σκύρο μας, μην ξεχάσετε να το επισκεφτείτε!!! Θα σας μείνει αξέχαστο!
Μήλος
Ένα ηφαιστειογενές νησί γεμάτο ομορφιές και ιστορία. Η Μήλος με τα κάθε είδους διαφορετικά πετρώματα, μέχρι και στις μέρες μας εξάγει, γύψο μαγγάνιο ,μπετονίτη, θειάφι, περλίτη μυλόπετρα και πολλά ακόμα πετρώματα όπου μπορεί κανείς να γνωρίσει και να μάθει περισσότερα στο Μεταλλευτικό Μουσείο Της Μήλου. Τα μοναδικά πετρώματα της μπορούμε να τα δούμε στις αμέτρητες παραλίες της όπου σχηματίζονται λευκοί, ροζ και μπεζ βράχοι. Ξακουστές παραλίες όπως το Σαρακήνικο, Τριάδες, Παλαιοχώρι, Γέροντα , Φυριπλάκα, Αγία Κυριακή, Κλέφτικο, τα Θειορυχεία, Τσιγκράδο και πολλές ακόμα όπου φιλοξενούν κάθε χρόνο αμέτρητους επισκέπτες για να θαυμάσουν και να χαρούν τα υπέροχα καταγάλανα νερά της, αλλά και τα επιβλητικά της τοπία. Η Αφροδίτη της Μήλου το περίφημο άγαλμα από μάρμαρο, όπου εκθέτεται στο μουσείου του Λούβρου είναι ένα απόκτημα των Γάλλων μετά από το πέρασμά τους από το νησί, και συγκεκριμένα βρέθηκε από το χωριό Τρυπητή, σε χωράφι γεωργού το 1820. Το νησί κατοικείται από το 8.000 πΧ και κατά περιόδους πέρασαν φοίνικες, Δωριείς Αθηναίοι, Ρωμαίοι αλλά και αργότερα βυζαντινοί και Βενετσιάνοι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την άκρως ενδιαφέρουσα παραδοσιακή κουζίνα της που έχει ποικιλία μεγάλη.
Η κτηνοτροφία είναι από τα βασικά της χαρακτηριστικά, με τυριά όπως μανούρα όπου είναι φρέσκο 10-15 ημερών , το μελίχλωρο όπου είναι ελαφρώς ωριμασμένο(3-4 μηνών), αθοτυριά, σκοτύρι, Ξινομυζήθρα και το περίφημο Μηλέικο λαδοτύρι με 15μηνη ωρίμανση σε φυσική σπηλιά τυλιγμένο με θρούμπι. Μεγάλη παραγωγή έχουν και στα ντοματάκια όπου τον χυμό ανακάτευαν με λάδι και φτιάχνανε τον «Μηλέικο μπελτέ», όπου είναι και το καλωσόρισμα στους επισκέπτες με συνοδεία ψημένου ψωμιού, και ήταν η βάση για τα περίφημα κοκκινιστά φαγητά της όπου συνόδευαν το κρέας το ψάρι τα όσπρια, όλα τα λαχανικά, και ζυμαρικά.
Μεγάλη ποικιλία θα βρούμε και στις πίτες όπου θα συναντήσουμε τις πλακόπιτες, οι οποίες είναι πολύ λεπτές πίτες με Μηλέικο τυρί, τα ραφιόλια όπου είναι μικρά πιτάκια σε σχήμα ρόμβου γεμισμένα με καρύδια σουσάμι και φρυγανιά, τις φλαούνες με χόρτα ρύζι και σταφίδες, τα περίφημα πιταράκια όπου είναι λεπτές τραγανές πιτούλες γεμιστές με Μηλέικο τυρί με κρεμμυδάκι, τηγανιτά σε σχήμα μισοφέγγαρου. Να αναφερθούμε και στην λαδένια επίσης όπου την φτιάχνουν και στην Κίμωλο όπου είναι σαν την Ιταλική Φοκάτσια ΤΑΓΚ με κρεμμύδι και ντομάτα, αλλά την φτιάχνουν λεπτότερη. Τα σκορδολάζανα όπου είναι σπιτικά λαζάνια όπου τα φτιάχνανε από την ίδια ζύμη και μπόλικο σκορδάκι –που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την ιταλική καρμπονάρα-
Ακουστό είναι το κουφέτο της Μήλου ,γλυκό από λευκή κολοκύθα ,όπου το βράζουν με ζάχαρη και μέλι και αμύγδαλα. Θα το συναντήσουμε σε όλα σχεδόν τα εστιατόρια του νησιού σκέτο ή με γιαούρτι. Τα κουφέτα της Μήλου τα προσφέρουν γλυκάκι σε γάμους βαφτίσεις, λόγους κλπ. Στις βαφτίσεις και στους γάμους επίσης, αντί για τα κουφέτα προσφέρουν παστέλι, όχι με ζάχαρη, αλλά με μέλι. Το δίνουν σε μικρούς ρόμβους ή κυβάκια. Τα αδιαγγουρένια ,είναι πιτούλες γλυκές που την φτιάχνουν από την σάρκα του καρπουζιού με μέλι και σουσάμι, όπως και η καρπουζόπιτα όπου την μοιράζονται η Κίμωλος ή Φολέγανδρος και φυσικά η Μήλος
Από τα πιάτα που θα συναντήσει κανείς είναι το κατσικάκι ντόπιο στην κατσαρόλα με αγκινάρες κολοκυθάκια και πατάτες και φυσικά με μπελτέ, χοιρινό με πατάτες κυδωνάτες, Σαλιάκοι (σαλιγκάρια) με κρεμμυδάκια και μπελτέ γιαχνί, καθώς και με μάτσι, δηλαδή (είδος χυλόπιτας όπου φτιάχνουν σαν βάση ζυμαρικά) μικρό χειροποίητο λαζανάκι όπου βράζετε. Το ίδιο θα συναντήσουμε με ζάχαρη μέλι και κανέλα όπου ονομάζετε ματσόγαλα. Επίσης ματσάτα τα οποία είναι ζυμαρικά χειροποίητα όπου σερβίρονται με κόκορα κοκκινιστό ή κουνέλι ή κατσικάκι ντόπιο με μπελτέ, τα οποία φτιάχνονται αυθημερόν, Έτσι για να φας αυτό το πιάτο ,θα πρέπει να ενημερώσεις το εστιατόριο εάν μπορεί να τα φτιάξει (γιατί τα φτιάχνουν σε λίγα εστιατόρια πλέον)λίγες ώρες πιο πριν.
Φλόμους τηγανητούς ,χλωροκούκια που πριν σκληρύνουν τα βουτάνε σε κουρκούτι και μετά τα τηγανίζουν, όπως και τα σκοτυροκολόκυθα, όπου είναι πολύ μικρά κολοκυθάκια τηγανιτά και μετά τα ξανά τηγανίζουν με σκοτύρι ,ώστε να γίνουν ένα σώμα. Ένα είδος χόρτου επίσης θα συναντήσουμε παναρισμένο και τηγανητό, τα βουδόγλωσσα. Η βάση της Μηλέικης κουζίνας βασίζετε επίσης και στα πολλά βότανα που έχει (μάραθος, θρούμπι, μαντζουράνα ρίγανη θυμάρι κλπ),όπου θα βρούμε σε πολλά πιάτα παντρεμένα με όσπρια, λαχανικά (κουκιά ή αγκινάρες με μάραθο, ρεβίθια κλπ)
Από ψάρια θα βρούμε σαβόρο, μαριδούλες μικρές γόπες σβησμένες με ξύδι πασπαλισμένες με δεντρολίβανο ,μπακαλιάρο κοκκινιστό με μακαρόνια σε μπελτέ, τσιράκια (ψιλά ψαράκια) όπου τα λιάζουν και αφού ξεραθούν τα ψήνουν και τα βουτάνε στο λάδι. Τα σερβίρουν με λαδολέμονο, ρίγανη και λεμονάκι, χταπόδι με το μάτσι ή και με μάραθο, ακόμα και πεταλίδες πιλάφι.
Αξίζει κανείς να πάρει τα τοπικά καραβάκια και να κάνει το γύρο του νησιού, και να θαυμάσει το όμορφο αυτό νησί, να επισκεφτείτε τον αρχαιολογικό χώρο της προϊστορικής πόλης της Φυλακωπής ,και φυσικά μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε τα σύρματα. Σπιτάκια μικρά παραδοσιακά υπέροχα με τα χρώματά τους τα ξεχωριστά, όπου έχουν τις βαρκούλες τους και με σύρματα(από εκεί πήραν την ονομασία τους) τις βάζαν μέσα στο ισόγειο του σπιτιού.
Επίσης επισκεφτείτε τις παλαιοχριστιανικές κατακόμβες στην Τρυπητή, ένα υπόγειο κοιμητήριο των πρώτων χριστιανικών χρόνων.
Ένα διαμάντι στο αιγαίο, η Μήλος μας που άμα την επισκεφτείς θα την ερωτευτείς για τις φυσικές ομορφιές της, τους υπέροχους φιλόξενους κατοίκους της, αλλά και τις μοναδικές γεύσεις της που θα σου μείνουν στην μνήμη αλλά και στην καρδιά.
Η κυρά Σαρακοστή
Όταν ήμουν παιδάκι ,θυμάμαι την μανούλα μου ,που μας έφτιαχνε την κυρά Σαρακοστή!! Τι χαρά!!! Την έβαζα σε ένα μέρος, και αγωνιωδώς περίμενα να περάσει η βδομάδα να κόψω το ένα ποδαράκι!!!
-Μαμά γιατί 7 ποδαράκια???
-Γιατί θέλουμε 7 βδομάδες μέχρι το Πάσχα!!! 1ο ποδαράκι Κυριακή της Ορθοδοξίας,2ο ποδαράκι Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά,3ο ποδαράκι της Σταυροπροσκυνήσεως,4ο ποδαράκι του Αγ Ιωάννη της Κλίμακας, 5ο ποδαράκι της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας,6ο ποδαράκι την Κυριακή των Βαΐων, και το 7ο ποδαράκι την Κυριακή του Πάσχα!!!!
-Μαμά γιατί δεν έχει στόμα???
-Χωρίς στόμα, να μην κουτσομπολεύει, να μην κρίνει και φυσικά γιατί νηστεύει!!!!!
- Κρατάει και το σταυρό ε?
-Ναι!!! Έχει σταυρωμένα τα χεράκια της γιατί προσεύχεται, και τον σταυρό γιατί πάει εκκλησία!!!
Αναμνήσεις …που έχουν μείνει ανεξίτηλες στην μνήμη μου…που με την σειρά μου, έκανα στην κόρη μου και στον γιό μου κάθε χρόνο.
Σε όλη την Ελλάδα θα συναντήσουμε το έθιμο της κυρά Σαρακοστής. Σε κάποια μέρη την έφτιαχναν από πανί γεμισμένο με πούπουλα, άλλοι πάλι την φτιάχνανε από χαρτί. Στον Πόντο κάναν τον Κουκουρά. Μια πατάτα ή κρεμμύδι κρεμασμένο από το ταβάνι που είχε εφτά φτερά. Και κάθε εβδομάδα βγάζαν ένα φτερό. Κάποιοι πάλι, κάναν με ζυμάρι και κρύβαν μέσα στο ζυμάρι ένα νόμισμα. Όταν έφτανε το Πάσχα και είχαν τελειώσει τα ποδαράκι, κόβαν κομματάκι κομματάκι την κυρά Σαρακοστή. μέχρι να τύχει κάποιος το νόμισμα, όπου θα ήταν και ο τυχερός!!! Σε κάποια μέρη της Ελλάδας, το τελευταίο ποδαράκι το κρύβαν μέσα σε ένα ξερό σύκο μέσα στο καλάθι με τα ξερά σύκα. Αυτός που θα το τύχαινε ήταν και ο τυχερός!
Το ζυμαράκι της κυρά Σαρακοστής φτιάχνεται με αλεύρι αλάτι και νερό. Το αλάτι το βάζουμε γιατί δεν θέλουμε να μας χαλάσει. Προσοχή! Το ζυμαράκι μας αυτό δεν τρώγεται!!! Να κρατήσει της 50 μέρες!
Για την δική μου σαρακοστή έβαλα 300 γρ αλεύρι γοχ ,4 κ σ αλάτι , και 170 γρ νερό. Φτιάχνουμε την σιλουέτα της κυρά Σαρακοστής, της βάζουμε ποδίτσα, σταυρό στο κεφάλι ή στα χεράκια της που είναι σταυρωμένα ,και φυσικά τα εφτά της ποδαράκια. Ψήνουμε για 30’ λεπτά περίπου στους 170ο βαθμούς. Δεν θέλουμε να ψηθεί, αλλά να στεγνώσει.
Το έθιμο λέει ότι όταν φτιάχνεις την κυρά Σαρακοστή, τραγουδάς συνάμα το παραδοσιακό τραγούδι της:
Την κυρά Σαρακοστή που είναι έθιμο παλιό
Οι γιαγιάδες την φτιάχνανε με αλάτι και νερό
Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι της σταυρό
Και το στόμα το ξεχνούσαν ,γιατί νήστευε καιρό
Και μετρούσαν τις ημέρες με τα πόδια της τα εφτά
Κόβαν ένα την βδομάδα, μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά
Καλό Πάσχα!!!! Με υγεία!
Mrs. Sarakosti
When I was a child, I remember my mother making us Mrs. Sarakosti! What joy! I would place her in a spot and anxiously wait for the week to pass so I could cut off one of her little legs!
'Mom, why does she have 7 little legs?' 'Because we want 7 weeks until Easter! The 1st leg is on the Sunday of Orthodoxy, the 2nd leg is on St. Gregory Palamas' Day, the 3rd leg is on the Sunday of the Veneration of the Cross, the 4th leg is on St. John Climacus' Day, the 5th leg is on the Day of St. Mary of Egypt, the 6th leg is on Palm Sunday, and the 7th leg is on Easter Sunday!'
'Mom, why doesn't she have a mouth?' 'Without a mouth, she won't gossip, judge, and, of course, because she's fasting!'
'She's holding a cross, right?' 'Yes! Her little hands are crossed because she's praying, and she's also holding the cross because she goes to church!'
Memories... that have left an indelible mark on my memory... that I, in turn, carried on with my daughter and son every year.
Throughout Greece, we encounter the custom of Mrs. Sarakosti. In some places, she was made of cloth filled with feathers, while others made her out of paper. In Pontus, they made 'Koukouras.' It was a potato or an onion hung from the ceiling, having seven wings. And every week, they would remove one wing. Some would make it out of dough and hide a coin inside. When Easter arrived and all the little legs were cut off, they would break Mrs. Sarakosti into small pieces until someone found the coin and became the lucky one! In some parts of Greece, they would hide the last little leg inside a dried fig in the basket with dried figs. Whoever found it would be the lucky one!
The dough for Mrs. Sarakosti is made with flour, salt, and water. We add salt to prevent it from spoiling. Attention! This dough is not meant to be eaten!!! It should last for 50 days!
For my Sarakosti, I used 300 grams of all-purpose flour, 4 teaspoons of salt, and 170 grams of water. We shape the silhouette of Mrs. Sarakosti, give her a little leg, a cross on her head or her crossed little hands, and, of course, her seven little legs. We bake her for about 30 minutes at 170 degrees Celsius. We don't want her to bake, but to dry.
The tradition says that when you make Mrs. Sarakosti, you should sing the traditional song:
Mrs. Sarakosti, an old custom it may be Grandmothers used to make her with salt and water, you see
On her head, she wore a cross, a jewel for all to view Her mouth they forgot to make, as she fasted too
And they counted the days with her seven legs so neat They would cut off one each week until Easter's sweet retreat
Happy Easter! May you be healthy!
Κάρπαθος
Υπέροχη, άγρια, βραχώδης, και ανεμώδης Κάρπαθος ή Ανεμοέσσα κατά τον Όμηρο!!!!Ένα παραδοσιακό νησί που κρατάει ακόμα τον χαρακτήρα και τα χαρακτηριστικά του. Θα συναντήσεις ακόμα γυναίκες με τις πλούσιες παραδοσιακές στολές, με τα πολύχρωμα μαντήλια, και τις υπέροχες κεντητές ποδιές, με τα περίτεχνα σχέδια. Ακόμα κρατάνε την ντοπιολαλιά τους και τα ήθη και έθιμα τους που ομολογουμένως εντυπωσιάζουν. Ένα νησί γεμάτο εκκλησιές ,(που απ’ ότι έμαθα οι περισσότερες είναι οικογενειακές από τάματα, που τις φροντίζουν),μύλους, που ακόμα αλέθουν το στάρι και το κριθάρι για να φτιάξουν τις παραδοσιακές τους μακαρούνες. Εντύπωση μου έκανε το πόσο πολύ αέρα είχε! Δεν μπορούσες να σταθείς! Γιαυτό κιόλας είναι ένα από τα βασικά νησιά των σέρφερ.
Το νησί έχει μεγάλη γαστρονομική ποικιλία, τόσο σε ήδη ψωμιών κρεμμυδοκουλούρες, παξιμαδοκούλουρα με μαστίχα ή με κύμινο και σε πολλές γεύσεις ακόμα, ψιλοκούλουρα (κουλούρια του γάμου),ο κουσουμάς(ψωμάκι που ψήνετε και αφήνετε για ώρες έξω να γίνει παξιμάδι) τόσο και σε ποικιλία γλυκών και ντόπιων φαγητών. Βασικό πιάτο είναι η μακαρούνες οι οποίες φτιάχνονται με το χέρι. Πλάθονται σε κορδόνια, κόβονται σε μικρά κομματάκια, και πιέζονται δημιουργώντας ένα βαθούλωμα στην μέση. Στην συνέχεια ξεραίνονται λιάζοντας τα στον ήλιο, και σερβίρονται με τσικνισμένο βούτυρο(καβουρδισμένο κρεμμύδι σε βούτυρο) .Το νησί έχει παραγωγή σε κρεμμύδια και αυτό φαίνεται από τα πιάτα του που βρίσκεις παντού ,χταπόδι στιφάδο, μοσχάρι στιφάδο, κρεμμυδοκεφτέδες, κρεμμυδόπιτες και άλλα πολλά.
Παραδοσιακά πιάτα είναι και τα τακάκια(τηγανητό γλυκό),τούρτες(ζυμαράκια γεμιστά που μοιάζουν με κουρού, με μυζήθρα και άνηθο),αντέριζια (έντερα γεμιστά με ρύζι και κρέας),χόνδρος (σπασμένο σιτάρι σουπιστό με ντομάτα ή με τσικνισμένο βούτυρο),ο παραδοσιακός μπακλαβάς ο οποίος είναι ζυμαράκι που τηγανίζεται σε λάδι και μελώνετε. Άλλωστε το μέλι το χρησιμοποιούν πολύ καθώς το θυμαρόμελο,το φασκόμελο, αλλά και μέλι από ρείκι είναι τα πιο βασικά της Καρπάθου. Ο παραδοσιακός μπακλαβάς μοιάζει πολύ με τις δίπλες. Τα μοσχοπούγκια (γλυκά πουγκάκια γεμιστά με καρύδια, αμύγδαλα σταφίδες σουσάμι κλπ. Ακουστές είναι οι Καρπάθικες παστές σαρδέλες, το τυρί ‘μανούλι’ το οποίο είναι λευκό τυρί με δύο υφές. Μαλακό σε υφή κρεμώδης με ελαφριά γεύση και σκληρή υφή με πολύ πιο αλμυρή γεύση. Ντόπιο κρασί παράγει το ημίγλυκο ερυθρό που το παράγουν στην Βωλάδα και στον Όθο. Γνωστό κρασί είναι το Αθήρι. Τα αλόχορτα είναι χορταράκια που φυτρώνουν ανάμεσα σε βράχους και γκρεμούς και εάν είμαστε τυχεροί θα μας τα προσφέρουν σε σαλάτα. Από χορταρικά ένα πιάτο ντόπιο παραδοσιακό είναι οι «κοπέλες» οι λεγόμενες χορτόπιτες σε μας, που ανάλογα την εποχή θα τις βρεις με την ανάλογη γέμιση (τον χειμώνα πράσο, σπανάκι κλπ και το καλοκαίρι άγρια χόρτα, βλίτα, κλπ).
Πρόλαβα να επισκεφτώ όλα τα χωριά της Καρπάθου, αλλά αξέχαστη θα μου μείνει η Όλυμπος, με τις παραδοσιακές της γωνιές της, τις γυναίκες με τις κεντητές φορεσιές τους, και τα υπέροχα σπιτάκια της. Οι Μενετές με τα πολυχρωμα σπιτακια ,τα πηγάδια η πόλη της Καρπάθου που είναι κτισμένη στο λιμάνι του νησιού. Σε αυτό το μέρος βρισκόταν η αρχαία πόλη Ποσείδιο. Μπροστά στο λιμάνι διατηρεί την παραδοσιακή της αρχιτεκτονική, και πιο μέσα έχει αναπτυχθεί με σύγχρονες υποδομές, ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ. Το Διαφάνι είναι ένα γραφικό ψαροχώρι που είναι κοντά στην Όλυμπο και το όνομα του το έχει πάρει από τα διάφανα πεντακάθαρα καταγάλανα νερά του. Εκεί μπορείς να βρεις, καφέ, ταβερνάκια γραφικά που θα φας φρέσκο ψάρι, καλό κρασάκι, και θα ευχαριστηθείς μπάνιο στην θάλασσα.
Όμορφο χωριουδάκι επίσης, ξεχωριστό, με λιμανάκι, ταβερνούλες, παραλία για μπανάκι, είναι το Φοινίκι. Δεν επιτρέπεται να επισκεφτείς τα ταβερνάκια της Καρπάθου και να μην φας τον ολόφρεσκο σκάρο ο οποίος αλιεύεται σε αφθονία στα καθαρά νερά της Καρπάθου.
Προσπάθησα με απλά και λίγα λόγια να σας παρουσιάσω τις γαστρονομικές κυρίως, αλλά και περιββαντολογικές ομορφιές του νησιού. Εύχομαι να μου δοθεί ξανά ευκαιρία ώστε να μπορέσω να ανακαλύψω και τα υπόλοιπα μέρη από αυτό το υπέροχο, γοητευτικό, και συνάμα άγριο νησί.
