Η Σκιάθος είναι ένα από τα πιο δημοφιλή νησιά της Ελλάδας, που βρίσκεται στο βόρειο Αιγαίο. Με υπέροχες παραλίες, καταγάλανα νερά και εκπληκτικά τοπία, η Σκιάθος είναι ένας παράδεισος για τους επισκέπτες.

Το νησί είναι γνωστό για την πανέμορφη παραλία του Κουκουναριές, με τα καταγάλανα νερά και τη λευκή αμμουδιά. Αλλά η Σκιάθος διαθέτει επίσης πολλές άλλες εκπληκτικές παραλίες, όπως οι παραλίες Λιμνιώνας και Ελιά, που είναι ιδανικές για το κολύμπι και τις θαλάσσιες σπορ.

Το κέντρο της πόλης της Σκιάθου, με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των λευκών κυκλαδίτικων κτιρίων και τα στενά δρομάκια, είναι επίσης μια δημοφιλής τουριστική περιοχή. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν παραδοσιακά ελληνικά φαγητά και ποτά σε ταβέρνες και μπαρ, ενώ μπορούν επίσης να ανακαλύψουν την ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού στα πολλά μουσεία και αξιοθέατα.

Το νησί της Σκιάθου έχει μια πλούσια ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά, καθώς είναι κατοικημένο από την αρχαιότητα. Οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφτούν το μεσαιωνικό κάστρο κοντά στο χωριό Καστρί, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και το μουσείο Φωτογραφίας, όπου μπορούν να δουν φωτογραφίες από το παρελθόν της Σκιάθου.

Εκτός από τις παραλίες και τα αξιοθέατα, η Σκιάθος είναι επίσης γνωστή για τη νυχτερινή ζωή της. Τα μπαρ και τα κλαμπ στο κέντρο της πόλης της Σκιάθου και σε άλλες περιοχές του νησιού, προσελκύουν τους νέους επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

Επίσης είναι γνωστή για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής των κατοίκων της και την τοπική κουζίνα. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τοπικά πιάτα, όπως τα απλα καλαποδια(χορτοπιτες), το κοκορέτσι και τα θαλασσινά σε παραδοσιακές ταβέρνες και εστιατόρια.

Στο βορεινό κόλπο Πανόρμου με το αεράκι, και την υπέροχη παραλία με τα γαλαζοπράσινα  κρυστάλλινα νερά και τους σέρφερ βρίσκετε το εστιατόριο Φτελιά.

Ένα εστιατόριο με έθνικ και ,μποχο στοιχεία ,δεσπόζει επιβλητικά στον κόλπο και αφήνει τα μάτια σου να ευχαριστηθούν βλέποντας τα υπέροχα νερά με την πραγματικά απίστευτη παραλία. 

Όσο καθόμασταν εκεί, παρατηρούσαμε τους σέρφερ που με τα κύματα πετούσαν μες στην θάλασσα και πραγματικά ήταν εντυπωσιακοί. 

Πήραμε στα χέρια μας τον κατάλογο. Δύσκολη επιλογή. Όλα ήταν πραγματικά τόσο λαχταριστά που μέχρι να αποφασίσουμε δυσκολευτήκαμε. 

Πιάτα παντρεμένα με στοιχεία από  την παράδοση, μαζί με την δημιουργική κουζίνα, σε πλήρη ισορροπία.

Διαλέξαμε ψάρι, μιας που είναι μεσημεράκι και θέλαμε κάτι ελαφρύ.

Σε πολύ λίγο τα πιάτα που παραγγείλαμε άρχισαν να φτάνουν ένα ένα… πραγματικά δεν  ήξερες από πού να πρώτο αρχίσεις

Μύδια αχνιστά εξαιρετικά σε γεύση και σε ισορροπία τα αρωματικά, για να μην καλύψουν την ντελικάτη τους και τόσο διακριτική γεύση.

Σαρδέλες ψητές Κυκλάδων τυλιγμένες σε αμπελόφυλλο, που πατούσαν σε ένα μαξιλαράκι αρωματικής σαλάτας με μαϊντανό και δυόσμο.

Η σαλάτα εντυπωσιακή με ανάμεικτα φύλλα ,παντζάρι, κολοκύθα, καρύδια ,σταφύλι, παστέλι Καλαμάτας και λιαστό ξύδι Σαντορίνης.

Ψητό λαβράκι στο ξυλόφουρνο με μπάμιες. Ένα πραγματικά υπέροχο πιάτο νόστιμο που η μια γεύση έδενε με την άλλη. 

Ένα κορυφαίο πιάτο που γευτήκαμε  ήταν η σκορπίνα με αγκινάρες και μαραθόριζα αυγολέμονο. Τα αρώματα που έβγαζε αυτό το πιάτο ήταν πραγματικά απίστευτα. 

Φιλέτο ψαριού στην λαδόκολλα με λαχανικά. Ένα υπέροχο πιάτο ελαφρύ υγιεινό, πολύ νόστιμο, που αξίζει να το δοκιμάσετε. Όλα τα λαχανικά του ήλιου στο πιάτο σας παντρεμένα με το ψαράκι και σε συνδυασμό με τα αρωματικά βότανα που πραγματικά χαιρόντουσαν οι γευστικοί σου κάλυκες!

Οι σερβιτόροι γρήγοροι, χαμογελαστοί, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν να επιλέξεις, και να σου αναλύσουν το πιάτο ώστε να περάσεις τέλεια.

Οι ομάδα της κουζίνας δούλευε με μεράκι μαεστρία και κέφι για τα καλύτερο δυνατό απόδοσης της κουζίνας και για το μέγιστο αποτέλεσμα των γεύσεων και των πιάτων.

Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις και υποσχεθήκαμε σίγουρα ότι θα μας ξανά δούν!!! 

     To δεκαπενταύγουστο, την ημέρα της κοίμησης της Θεοτόκου, στο χωριό Οξύλιθος της Εύβοιας πραγματοποιείται θεία λειτουργία στην Παναγιά την Πετριώτισσα ή Χατηριάνισσα.

Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Παναγίας βρισκόταν αρχικά στις Πετριές. Όμως το βράδυ εξαφανιζόταν και το πρωί βρισκόταν στα κλαδιά ενός δέντρου στο χώρο που είναι χτισμένη σήμερα η εκκλησία. Το δέντρο παρόλο που έχει ξεραθεί φυλάσσεται σαν ιερό κειμήλιο στην βόρεια πλευρά της εκκλησίας και έχει και επιγραφή που εξηγεί πως χτίστηκε.

Η εκκλησία χρονολογείται ότι χτίστηκε το 1280 με 1300 από τεχνίτες που έστειλε ο αυτοκράτορας.

Κάθε χρόνο λοιπόν… ανήμερα της Παναγίας γίνεται η θεία λειτουργία και παράλληλα γίνεται στο προαύλιο του ναού γαστρονομικό γεγονός (στιφάδο), το οποίο είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να φιλοξενήσει κόσμο από τα γύρω χωριά αλλά και επισκέπτες από την Αθήνα

Η διαδικασία…

Το στιφάδο φτιάχνετε με σιγανό βράσιμο σε φωτιά με ξύλα, κάτι που του δίνει ιδιαίτερη γεύση και μυρωδιά. Το κάθε καζάνι βγάζει γύρω στις 50 μερίδες.

Η προετοιμασία γίνεται απο την προηγούμενη μέρα όπου εθελοντές απο όλα τα γύρω χωριά έρχονται να κόψουν το κρέας να καθαρίσουν τα κρεμμύδια και γενικά να φροντίσουν να γένει η προετοιμασία σωστά σε ότι χρειαστεί, χωρίς να υπάρξει κάποιο πρόβλημα,έτσι ώστε όλα να εξελιχθούν ομαλά την επόμενη μέρα

Η διαδικασία είναι να μπει πρώτα το μοσχάρι στης 5 το πρωί και να βράσει χωρίς να έχουμε ρίξει τίποτα από υλικά… μόλις τραβήξει τα υγρά, το σοτάρουμε με λάδι ρίχνουμε τα κρεμμύδια, έπειτα το σκόρδο, την ντομάτα και το κρασί με τα μπαχαρικά (αλάτι, πιπέρι, δάφνη, μπαχάρι) στο τέλος.

Το κρασί που χρησιμοποιούμε είναι το λευκό, γιατί το κόκκινο σε τόση μεγάλη ποσότητα το κάνει πολύ βαρύ, και ας μην ξεχνάμε ότι τρώνε από παιδιά μέχρι ηλικιωμένοι.

Με το τελείωμα της Θείας λειτουργίας ο Μητροπολίτης Καρύστου ευλογεί τα καζάνια και έπειτα μοιράζεται το στιφάδο στον κόσμο ο οποίος είτε θα πάρει στο σπίτι του είτε θα κάτσει στα τραπέζια να φάει και θα γίνουν όλοι μαζί μια μεγάλη παρέα!

Ένα από τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας, με σμαραγδένιες παραλίες και τυρκουάζ νερά. Ένας προορισμός για χαλαρές και αρκετά ήρεμες διακοπές που θα γεμίσετε τις μπαταρίες σας με γραφικές εικόνες από ψαροχώρια, πράσινο, και καλό φαγητό. 

Πρωτεύουσα του νησιού ο Γάιος, όπου είναι και το κεντρικό λιμάνι του νησιού.  Το όνομα αυτό το πήρε από τον Αγ Γάιο μαθητή του απόστολου Παύλου από την Κόρινθο, ο οποίος πέθανε στους Παξούς ,και θάφτηκε κάτω από το άγιο βήμα του  ιερού ναού των Αγίων Αποστόλων. Έχει δύο μικρά νησάκια διαμαντάκια την Παναγία με το μοναστήρι της, και τον Άγιο Νικόλαο όπου έχει έναν ανεμόμυλο, Ενετικό φρούριο και εκκλησάκια. Υπέροχο χωριουδάκι, γραφικό πολύ, και που θα βρείτε πολλές επιλογές για φαγητό, ποτό, διασκέδαση, και μαγαζιά τουριστικά για τα απαραίτητα αναμνηστικά. Στην κεντρική πλατεία είναι η εκκλησία της αναλήψεως ,και πίσω στο λιμανάκι το άγαλμα του Γεώργιου Ανεμογιάννη ήρωα του 1821 που πέθανε σε ηλικία μόλις 23 χρόνων και ήταν από τους πρώτους πυρπολητές του Ελληνικού στόλου.

Άλλος γραφικός οικισμός είναι ο Λογγός, με πολλές ελιές, με πολλές ψαροταβέρνες μπαράκια και στην άκρη το παλιό εργοστάσιο ελαιοτριβείο σαπωνοποιεία του Ανεμογιάννη.

Η Λάκκα είναι άλλο ένα από τα ακουστά ψαροχώρια των Παξών, που βρίσκετε σε ένα φυσικό κυκλικό λιμάνι, που δημιουργήθηκε από δυο ακρωτήρια που προστατεύουν τον κόλπο αυτό από την ανοιχτή θάλασσα. 

Η κουζίνα των Παξών είναι βασισμένη στα φρέσκα ψάρια, όπου θα βρούμε σε μεγάλη ποικιλία ανάλογα την εποχή. Τα πιάτα και οι συνταγές είναι όπως τις Κέρκυρας, όπως ψάρι μπιάνκο (με σκόρδο, μαϊντανό, πατάτες και σκόρδο),το νούμπουλο, παστιτσάδα, φυσικά το σαβόρο, φιγαδέλια κλπ .  Σαν νησί βέβαια έχει και τα δικά του πιάτα όπως την τσιλιγουρδόπιτα από συκωταριά, ο Παξινίτικος τόνος, και την νερολαδιά την «σαλάτα του φτωχού» που έχει παξιμάδια βουτηγμένα σε λαδόνερο, ντομάτα, κρεμμύδι, αντζούγιες, σκόρδο, κρεμμύδι, δυόσμο.

Οι παραλίες του νησιού είναι πραγματικά ξεχωριστές, με πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά. Ο ερημίτης είναι η κορυφαία, από τις πιο ακουστές παραλίες που σου κόβει την ανάσα. Απομονωμένη παραλία που την αγκαλιάζουν γύρω γύρω βράχια, με εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα.

Το κηπιάδι είναι μια από τις μεγαλύτερες παραλίες του νησιού με βότσαλο, οι Πλάκες είναι μια μικρή παραλία που φτάνεις εκεί από ένα μικρό μονοπάτι. 

Το γαλάζιο είναι μια παραλία απομονωμένη που για να φτάσεις εκεί, μπορείς μόνο με σκάφος. Εκπληκτικές παραλίες ακουστές είναι το Μονοδέντρι, ο Ορκός, Αυλάκι, Πλάνος, το Λεβρεχιό, Μαρμάρι, Κακή Λαγκάδα, Μογγονήσι. Επίσης αξίζει να αναφερθούμε και για τις ιαματικές πηγές του Οζιά ,του Γιαννά, και της Γλυφάδας.

Εάν λοιπόν ονειρεύεσαι, ύπνο μέχρι αργά το πρωί, καλό φαγητό, πεντακάθαρες γαλαζοπράσινες παραλίες, αργούς ρυθμούς ,και χαλάαααρωση, τότε οι Παξοί σίγουρα θα πρέπει να είναι ο επόμενός σου προορισμός!!!!!!

Εκεί που η φύση οργιάζει, εκεί που συναντά το βουνό με την θάλασσα, βρίσκεται το ονειρεμένο Πήλιο. Ποτάμια κρυστάλλινα, να περνάνε μέσα από τα πλατάνια, τις βελανιδιές τις καστανιές, τις οξιές, αρώματα από τις γαρδένιες τις ορτανσίες και τις καμέλιες να σε μεθούν, και εκεί που απλώνεται το βλέμμα σου, να συναντά το βαθύ μπλε του Παγασητικού, αλλά και του Αιγαίου. 

Περιπλανηθείτε στα πηλιορείτικα χωριά που κρέμονται από τα καταπράσινα βουνά και ξεχωρίζουν από μακριά σαν διαμαντάκια, περπατήστε στα πετρόχτιστα μονοπάτια και καλντερίμια, που οδηγούν σε μοναδικής ομορφιάς εικόνες, θαυμάστε την αρχιτεκτονική των σπιτιών, τα αρχοντικά, τις εκκλησίες και τις πλατείες που είναι γεμάτες πράσινο, και αρώματα από βότανα και παχιά σκιά από τα πανύψηλα πλατάνια. Πέρα από τα 6-7 μεγάλα χωριά –Μακρινίτσα-Πορταριά-Τσαγκαράδα-Μηλιές-Βυζίτσα-Πινακατες-Αργαλαστή  ανακαλύψτε και τα πιο μικρά χωριουδάκια όπως το Χόρτο, ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό, ο Πλατανιάς, ο Άγιος Ιωάννης με τα κρυστάλλινα νερά, το Τρίκερι, Άγιος Γεώργιος Νηλείας και Άγιος Λαυρέντιος.

 Επισκεφτείτε το βουνό των Κένταυρων, θαυμάστε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, και το φθινόπωρο τα πορτοκαλοκίτρινα χρώματα των φυλλωμάτων, που δένουν μαγικά με το ηλιοβασίλεμα. Επισκεφτείτε τα Χάνια έναν παραδοσιακό οικισμό, στα 1200 μέτρα υψόμετρο, και κάντε πεζοπορία, ή με ποδήλατα βουνού,4Χ4 εάν πάτε το καλοκαίρι, και για το χειμώνα έχει χιονοδρομικό.

Δροσιστείτε στις γαλαζοπράσινες παραλίες του Παγασητικού, αλλά και του Αιγαίου, και ανακαλύψτε τις πολλές μικρές πεντακάθαρες ακτές του. Μια από τις ακουστές παραλίες, υπέροχες είναι της Νταμούχαρης, Στο λιμανάκι της εκεί, γυρίστηκε και η σκηνή του dancing Queen από το μιούζικαλ  Mamma Mia.  Εκεί λοιπόν μπορείτε να απολαύσετε το μπάνιο σας, τον καφέ σας ακόμα και το μεζεδάκι σας. Μαγικές παραλίες είναι της Πλάκας, και η νότια παραλία του Παπά νερό, η Βαμβακιά, το Καστρί, το Βρωμονέρι, η Θεοτόκος, ο Μουρτιάς, και πολλές ακόμα μαγικές παραλίες

Δώστε ραντεβού με τον Μουτζούρη!!! Το τρενάκι που φεύγει από των σταθμό των Μηλεών και σας ξεναγεί στα καταπράσινα βουνά, στα ποτάμια ,και από τις 12 γέφυρες ,και σε όλα τα όμορφα μέρη που θα πρέπει να δείτε! Μην το χάσετε!

Το Πήλιο φημίζεται για την παραδοσιακή Ελληνική του κουζίνα. Μέσα σε αυτό τον τόσο ευλογημένο τόπο, που βγάζει όλα τα καλά, θα πρέπει σίγουρα να δοκιμάσετε τις πίτες του, που διαφοροποιούνται ανάλογα την περιοχή του Πηλίου. Το μπουμπάρι, ένα είδος ντόπιου λουκάνικου γεμισμένο με ψιλοκομμένη καρδιά, πνευμόνια, μοσχαρίσιο κρέας και ρύζι, που το μαγειρεύουν τυλιγμένο σαν σπείρα και το βάζουν στο φούρνο με πατάτες. Το περίφημο σπεντζοφάι! Ντόπιο λουκάνικο, που σιγομαγειρεύεται μέσα σε ντομάτες και πιπεριές Βόλου. Τα τσιτσίραβλα, οι βλαστοί που τα μαζεύουμε από τις άγριες φιστικιές και που τις κάνουν τουρσί με ξύδι και λίγο σκόρδο. Οι κολιτσιάνοι ή ανεμώνες της θάλασσας, τηγανισμένοι μέσα σε κουρκούτι, ομελέτα με άγρια χόρτα, ή και με σπαράγγια. Φυσικά δεν πρέπει να χάσετε τα ολόγλυκα, τραγανά μυρωδάτα μήλα και φιρίκια Τα φιρίκια τα κάνουν και γλυκό κουταλιού όπου τα συνοδεύουν με αμυγδαλάκια. Και μια που μιλάμε για γλυκό, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τον λευκό μπακλαβά που το σερβίρουν σε γιορτές. Αξίζει να κάνουμε μια αναφορά για το όμορφο αγρόκτημα της Ελένης Καραΐσκου, που πρωτοπορεί και που μέσα στην φύση δίνουν μαθήματα παραδοσιακής κουζίνας, με υλικά που τα μαζεύουν οι ίδιοι οι μαθητές από το κτήμα. Επισκεφτείτε και γιατί όχι να συμμετέχετε στα υπέροχα αυτά μαθήματα μέσα στην φύση, και να μάθετε πληροφορίες για τα λαχανικά, τα βότανα και γενικά για την πρώτη ύλη. 

Το Πήλιο είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς αφού μπορείς να το επισκεφτείς όλες τις εποχές του χρόνου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα, και είναι προορισμός για όλες τις ηλικίες.

Ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στον κόσμο. Ηφαιστειογενές νησί των Κυκλάδων, με απίστευτη ομορφιά.  Η Στρογγύλη (όπως ονομαζόταν πριν την καταστροφή των προϊστορικών χρόνων) ή Θήρα (το όνομα Θήρα προήλθε από τον αρχαίον Σπαρτιάτη Θήρα που αποίκησε πρώτος στο νησί) ή Σαντορίνη, ονομασία που πήρε από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι Στέκονταν κοντά στην Εκκλησία της Αγ Ειρήνης(Σάντα Ιρίνα) στην περιοχή της Περίσας πίσω από τον Ιερό ναό Τίμιου Σταυρού, είναι γνωστή για το ηφαίστειό της ,που η τελευταία δραστηριότητά του ήταν το 1950. Τμήματα του ηφαιστείου της είναι η Νέα Καμένη(1707-1711 μΧ), η παλιά καμένη(46-47 μΧ), τα Χριστιανά νησιά, και το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο(1650 μΧ). Η Σαντορίνη με την Θηρασία και το Ασπρονήσι είναι απομεινάρια του ηφαιστειογενούς νησιού Στρογγύλη. Η Στρογγύλη ήταν ένας ηφαιστειακός κώνος, ο οποίος ανατινάχτηκε μαζί με τον κρατήρα του ηφαιστείου το 1613 πΧ από την Μινωική έκρηξη και έτσι δημιουργήθηκε η καλδέρα της Σαντορίνης. 

Πρωτεύουσα της είναι  τα Φηρά, και είναι χτισμένα σε υψόμετρο 250μ  με πανοραμική θέα, με το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού ο Αθηνιός. Τα Φηρά βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το ηφαίστειο, και είναι χτισμένο στους βράχους της καλντέρας. Με πολλά γραφικά σοκάκια που το καλοκαίρι  γεμίζουν επισκέπτες. Πάρτε νεράκι και βάλτε ίσια παπούτσια και περιπλανηθείτε στα γραφικά λιθόστρωτα δρομάκια. Σε αφθονία τα  εστιατόρια και τα μπαρ για κάθε γούστο και προτίμηση, και αμέτρητα καταστήματα για όλες τις επιλογές. Εκτός από τα μαγαζιά στα Φηρά δεν πρέπει να παραλείψετε το Πολιτιστικό Κέντρο του Μεγάρου Γκύζη, το μουσείο Προϊστορικής Θήρας που έχει πολλά ιστορικά αντικείμενα, το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαντορίνης, το οποίο έχει εκθέματα από την αρχαία Θήρα από τον 5ο αιώνα έως τα Ρωμαϊκά χρόνια, και να μην ξεχάσουμε στο Κοντοχώρι, χωριό που βρίσκετε πολύ κοντά στα Φηρά, το Λαογραφικό μουσείο του Εμμανουήλ Α. Λιγνού που βρίσκετε σε σπήλαιο και έχει σαν έκθεμα τον τρόπο ζωής στην Σαντορίνη. Πάρτε το τελεφερίκ και κατεβείτε στο λιμάνι, κάντε πεζοπορία μέχρι την Οία και θαυμάστε την θέα βήμα βήμα. Πάρτε το καραβάκι και γνωρίστε από κοντά τα νησάκια ,και περιηγηθείτε στο παλιό ηφαίστειο 

Η Οία είναι στο βόρειο άκρο του νησιού και ονομάζετε και Απάνω Μεριά, ή Ανωμεριά και οι κάτοικοι Ανωμερίτες. Πανέμορφο μέρος όπως τα Φηρά, με ολόλευκα σπιτάκια, με ξεχωριστά καπετανόσπιτα, και υπόσκαφες κατοικίες με  θόλους ή σταυροθόλια με καλουπωτή κατασκευή, και παντού εκκλησίτσες που ξεχωρίζουν. Βρίσκετε σε υψόμετρο περίπου 120μ. Η Οία ήταν μια από της 5 καστροπολιτείες τα επονομαζόμενα «καστέλια», και κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας ονομαζόταν καστέλι του Αγ Νικολάου Φυσικά δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, που παντού σε όλο τον κόσμο έχουν να λένε!

Το Ημεροβίγλι είναι ένα ακόμα γραφικό χωρίο της Σαντορίνης  μέχρι τα μισά του 18ο αιώνα ήταν πρωτεύουσα του νησιού μέχρι να εγκαταλείψουν οι Βενετοί ευγενείς και η καθολική κοινότητα το Κάστρο του Σκάρου. Περάστε την ημέρα σας εξερευνώντας  τα ερείπια του Σκάρου, περπατήστε στα στενά σοκάκια, θαυμάστε την θέα, και πιείτε ένα ποτήρι από τοπικό κρασί. 

Νοικιάστε αυτοκίνητο και περιηγηθείτε στη Φοινικιά, στο Καμάρι που είναι από τα πιο τουριστικά μέρη του νησιού και που διαθέτει από τις πιο οργανωμένες παραλίες του νησιού, όπως και στην Περίσσα όπου εκτός από την ξακουστή ιδιαίτερη παραλία της ,υπάρχουν και κατάλοιπα της Βυζαντινής περιόδου και Μουσείο Ορυκτών και Απολιθωμάτων. Και μια που λέμε για μπάνιο, μοναδική εμπειρία είναι να κάνεις μπάνιο στην κόκκινη παραλία, που νομίζεις ότι κάνεις μπάνιο ….στον Άρη! Μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε το Μεγαλοχώρι με τα 3 σημαντικότερα οινοποιεία του νησιού, του Μπουτάρη, του Αντωνίου και του Γαβαλά. Δεν πρέπει να παραλείψετε το Ακρωτήρι, υπέροχο ψαροχώρι όπου άκμασε για 15 αιώνες ένας καταπληκτικός πολιτισμός και όπου μπορείτε να δείτε τον αρχαιολογικό χώρο του προϊστορικού οικισμού της Σαντορίνης. Επισκεφτείτε τον Βόθωνα που τα σπίτια είναι χτισμένα επάνω σε χαράδρα ,και με θόλους που στέκουν χωρίς στήριξη, τον Πύργο, που η Βενετσιάνικη αρχιτεκτονική παντρεύεται τόσο γλυκά με την αρχιτεκτονική της Σαντορίνης, την Μεσσαριά, ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Σαντορίνης όπου έχει όμορφες πλατείες και αρχοντικά. Ένα αρχοντικό είναι επισκέψιμο, το αρχοντικό Αργυρού. Σε αυτό το χωρίο θα βρείτε πολλά μαγαζιά, ξενοδοχεία κλπ καθώς είναι στην μέση του νησιού, κοντά στο Καμάρι, στο αεροδρόμιο και στην πρωτεύουσα.

Εάν πας στην Σαντορίνη δεν πρέπει να παραλείψεις να δοκιμάσεις τα τοπικά προϊόντα που παράγει, όπως την υπέροχη βελούδινη φάβα, η οποία καλλιεργείτε στο νησί εδώ και 3.500 χρόνια!! Το άνυδρο ντοματάκι της το οποίο έχει γλυκιά γεύση και άρωμα, αλλά και τους περίφημους ντοματοκεφτέδες, την κάππαρη  που την βάζουν σε σαλάτες, αλλά και συνοδευτικό σε ψάρι και θαλασσινά, σε όσπρια και λαδερά, αλλά και σε σάλτσες, ντρέσινγκ κλπ. Το Χλωροτύρι της Σαντορίνης είναι κατσικίσιο ή αιγοπρόβειο γάλα με κρεμώδης υπόξινη γεύση, και το εντάσσουν σε σαλάτες κυρίως. Οι λευκές μελιτζάνες τηγανιτές ή και σε μελιτζανοσαλάτα, και τα μικρά κολοκυθάκια θα τα βρούμε σε πεντανόστιμα πιάτα, με διάφορες τοπικές σπεσιαλιτέ, με φαντασία και μεράκι όπως αθερινόπιτα με κρεμμύδι, αιματιά δηλαδή το παχύ έντερο γεμισμένο με συκώτι και ρύζι, απόχτι που είναι χοιρινό παστό, μπακαλιάρος ξελουριστός και μπραντάδα κλπ . Εξαιρετικά κρασιά για να δοκιμάσετε ,όπως το Vinsanto, γλυκό κρασί που το σερβίρουν σαν λικέρ και το Mezzo ημίγλυκο κρασί, αρκετά διαδεδομένα , όπως και το Μπρούσκο από σταφύλια άσπρα και κόκκινα, το Νυχτέρι, ξηρό λευκό κρασί,  το Ασύρτικο με παλαίωση σε δρύινα βαρέλια με έντονο άρωμα και υψηλή οξύτητα. Στο τέλος δοκιμάστε τα γλυκά ,όπως το κουφέτο που είναι μέλι βρασμένο με αμύγδαλα όπου το κερνούν σε γάμους και βαφτίσια, τα μελετίνια που μοιάζουν με τα λυχναράκια (με μυζήθρα ζάχαρη και κανελίτσα),κοπανιά (κοπανισμένα κριθαρικούλουρα με σταφίδες σουσάμι κλπ).

Το σίγουρο είναι ότι θα σας μαγέψει, και γιαυτό εκατοντάδες άνθρωποι στον κόσμο έχουν όνειρο ζωής να βρεθούν σε αυτό το πανέμορφο νησί μας. 

Αφού βρέθηκα στην Αερόπολη φυσικά και θα επισκεπτόμουνα τον παλιότερο φούρνο της Πελοποννήσου, τον φούρνο της κυρά Μηλιάς. Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η 5 η γενιά που έχουν τον φούρνο, και να πούμε ότι προυπήρχε από το  1821 και έχει δει ο φούρνος αυτός την ιστορία της επανάστασης αφού από την πλατεία εκεί ξεκίνησε στο μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών. Απ’ έξω κρέμεται η σημαία της Μάνης με έναν μπλε σταυρό, με σύνθημα <<ΝΊΚΗ ,Ή ΘΆΝΑΤΟΣ ,ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ>>

Μπροστά από το φούρνο υπάρχει ένα πέτρινο πηγάδι γλαστρούλες και η ξύλινη ταμπέλα όπου ονομάζεται το μαγαζί. Η κυρά Μηλιά(Μηλιά Τσατσούλη),μια γυναίκα δυναμική, έχασε τον άντρα της όταν ήταν 29 χρονών αφήνοντας την με 6 παιδιά να παλεύει και να παίρνει τα ινία του φούρνου από τα πεθερικά της .Πλέον μας έχει αφήσει, και έχει αφήσει την τέχνη της στα παιδιά της, όπου συνεχίζουν μέσα από αυτό τον φούρνο να βγάζουν λαλάγγια, κουλουράκια, τραβηχτές πίτες παξιμάδια, διάφορες χορτόπιτες τυρόπιτες, κρεμυδοπίταρα, σκορδουλιέρες, αλλά και ζυμωτό χωριάτικο ψωμί .

Βλέποντας γύρω γύρω στους τοίχους, σίγουρα θα προσέξετε κάποιες αντίκες εργαλεία που τα χρησιμοποιούσαν στα παλιότερα χρόνια.

Αξίζει να σημειωθεί πως το πολύσπορο ψωμάκι της το 2012 βραβεύτηκε σε διαγωνισμό ως το καλύτερο ψωμί της Ελλάδας 

Άμα βρεθείτε από αυτά τα μαγευτικά μέρη, εάν φτάσετε ως την φημισμένη Αερόπολη, αφού θαυμάσετε τα υπέροχα πετρόχτιστα, αφού δείτε τα μνημεία και αφού έτσι και αλλιώς θα φτάσετε ως την πλατεία, περάστε να πάρετε το πιο νόστιμο αγνό λαχταριστό ψωμάκι από το φούρνο της κυρά Μηλιάς ,μακριά από διογκωτικά και γεμάτο Μανιάτικη γη.The Oven of Kyra Milia

Τα ξερά σύκα Κύμης είναι ένα αναγνωρισμένο προϊόν από την Ευρωπαϊκή Ένωση με Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ) από το 1994, και Προστατευόμενη Γεωγραφική ένδειξη (ΠΓΕ). 

Σπουδαία διατροφική αξία πλούσια σε ασβέστιο(100 γρ ξερά σύκα έχουν 162mg ασβεστίου) ,τανίνες, καροτένια, χαλκός, σελήνιο, ψευδάργυρο, φυτικές ίνες που βοηθά στην ομαλή λειτουργία του εντέρου, πρεβιοτικά, αντιοξειδωτικά, φαινόλες , χαμηλό σε λιπαρά, κάλιο που ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση μυϊκές κράμπες και πονοκεφάλους (100γρ ξερά σύκα έχουν 640 mg κάλιο), μαγνήσιο για την λειτουργία του νευρικού μας συστήματος. Σίδηρο που βοηθά άτομα με αναιμία (100γρ ξερά σύκα έχουν 2,03mg σιδήρου), φυλλικό οξύ για γυναίκες κατά την διάρκεια της έμμηνου ρύσης ,εγκύους, και θηλάζουσες. 

Στην Βίβλο αναφέρεται ότι ο κήπος της Εδέμ είχε μια συκιά όπου ό Αδάμ και η Εύα κάλυπταν τα σώματά τους με φύλλο συκής. Το σύκο στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο τρίτος σπουδαιότερος καρπός μετά την ελιά και το σταφύλι , και συνδεόταν με την λατρεία της θεάς Δήμητρας που ο μύθος θέλει να το πρόσφερε στους θνητούς σαν δώρο, αλλά και του Διονύσου. Στην Αρχαία Ελλάδα τα σύκα προσφέρονταν προς κατανάλωση αθλητών πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και φυσικά ως τρόπαιο στους νικητές. Η αδυναμία στον να κρατήσουν το φρούτο αυτό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οδήγησε από τότε την μέθοδο της αποξήρανσης, που είχε μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Έτσι έγινε σημαντική πηγή εσόδων του αρχαίου Αθηναϊκού κράτους. Το αγαπημένο φρούτο της Κλεοπάτρας, η οποία πέθανε από δάγκωμα φιδιού που κρυβόταν σε ένα καλάθι με σύκα που της είχαν προσφέρει. 

Στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί μεγάλοι συνεταιρισμοί που συνεχίζουν να ακολουθούν αυτή την μέθοδο αποξήρανσης παραδοσιακά, αφού όλη η διαδικασία γίνετε χειρωνακτικά.

Τα λιαστά σύκα συνδυάζονται εκτός από την ζαχαροπλαστική σε γλυκό κουταλιού, σε μπάρες δημητριακών, κουλουράκια και μπισκότα, μαρμελάδες ,αλλά και στην μαγειρική, με διάφορα τυριά, με σαλάτες, σε γλυκόξινες σάλτσες, αλλά και με κρέας όπως μοσχάρι, αρνί, χοιρινό ,κοτόπουλο, αλλά και σε κυνήγι. Επίσης είναι εξαιρετικά ως σνακ, αλλά και σε συνδυασμό με αφεψήματα που το αναδεικνύουνε.

Στην αρχόντισσα του σύκου μας Κύμη, όλα τα σπίτια τον Αύγουστο, ταράτσες μπαλκόνια αυλές γεμίζουν τελάρα με σύκα που στεγνώνουν με τα μελτεμάκια και λιάζονται, προετοιμάζοντας τα για το χειμώνα. 

Όλα τα σπίτια στην αυλή τους έχουν τουλάχιστον μια μεγάλη συκιά όπου βγάζει εκατοντάδες σύκα. Αποξηραμένα σύκα ΤΑΓΚ φυσικά κάνει και ο πατέρας μου κάθε χρόνο, με την διαδικασία που κάνουμε στα σπίτια. Διαβάστε βήμα βήμα, με πόση φροντίδα και μεράκι γίνετε. Είναι παράδοση λοιπόν, και ξέρουμε καλά τον τρόπο. 

Ας δούμε και του Αγίου Στεφάνου των Αγρών στο Μεντούλι της Κύμης, πώς τα φτιάχνει.

Η διαδικασία είναι ως εξής:

    1. Συλλογή σύκων . Στην ουσία είναι το λουλούδι της συκιάς μόνο που γυρνάει αντίστροφα. Όταν λοιπόν γυρίσει ο μίσχος κάτω, τότε είναι έτοιμο για συλλογή. Η συλλογή του σύκου γίνεται νωρίς το πρωί.

    2. Φέρνουμε τα σύκα, και τα βάζουμε στα τελάρα στην σειρά 

    3. Κόβουμε τα κοτσάνια και τα σκίζουμε από κάτω

    4. Τα ανοίγουμε με προσοχή, βλέποντας τα εάν είναι σωστά 

    5. Τα αφήνουμε στον ήλιο για 3 μέρες το πολύ 

    6. Τα κλείνουμε (τα ζευγαρώνουμε), δημιουργώντας ασκάδες. 

    7. Μετά πάνε για ζεμάτισμα σε καζάνι, και βάζουμε μέσα χοντρό αλάτι, βάγια (δάφνη), και λίγο ελαιόλαδο

    8. Τα ελέγχουμε πάλι, εάν είναι σωστά**, και αφήνουμε να στεγνώσουν στο συσκευαστήριο 

    9. Τα συσκευάζουμε  

    10. Έτοιμα για προώθηση στην αγορά 

*τα φρέσκα σύκα που δεν μας κάνουν, πάνε για τσίπουρο

** τα ζεματισμένα και λιασμένα σύκα που δεν μας κάνουν πάνε για πετιμέζι

Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάποτε ένας μπάρμπας, γεννηθείς το ’22, σε ένα παλιό σπιτάκι στο Μώλο στην καταπράσινη Σκύρο. Η ζωή του ήταν σκληρή, ψαράς βλέπεις…μεγαλωμένος στην θάλασσα. Είχε ένα μικρό σπιτάκι δίπλα της , όπου πέρναγε την ζωή του εάν δεν ήταν στην αγκαλιά  της. Ο μπάρμπα –Χρήστος λοιπόν, είχε να πει πολλές ιστορίες που ταξίδευε, και ζούσε στην θάλασσα, όπως όλοι οι ψαράδες άλλωστε…Ιστορίες γεμάτες εικόνες, αγωνία, αλλά και αλμύρα. Μαγειρεύοντας στο παλιό σπιτάκι, τα ψάρια που είχε πιάσει, συνάμα με τις αγνές πρώτες ύλες, με ηχητικό χαλί το παφλασμό του κύματος, αλλά και τις εικόνες της διήγησης ήταν ότι πιο καλό για να γίνει  η βάση αργότερα μιας εξαιρετικής ταβέρνας…Έτσι, το 2006 αφού ο μπάρμπας μας είχε φύγει πια από την ζωή, γεννιέται το ψαροταβερνάκι από τον κυρ-Γιώργο, όπου η τέχνη, το μεράκι, η θέληση, αλλά και το μαγικό άγγιγμα του μπάρμπα Χρήστου που το αντιλαμβάνεσαι να αιωρείται στο χώρο, βγάζουν γεύσεις από τις εμπειρίες, την σοφία, αλλά και την αγάπη από τα παλιά…

Γεύσεις βγαλμένες από την παράδοση της Σκύρου, αλλά και τις ιστορίες του μπάρμπα-Χρήστου, με εξαιρετικό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με το απέραντο γαλάζιο, και την υπέροχη θέα της Σκύρου, θα σε κάνουν να μην θες να φύγεις από εκεί. 

Πιάτα ξεχωριστά σε γεύση όπως πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με αγριόρυζο και τόνο, μύδια αχνιστά με φινόκιο, σκόρδο και άνηθο, γαριδάκι Συμιακό ολόφρεσκο, καβουροσαλάτα, αλμυρίκια σωστά βρασμένα, Λαδόπιτα με Ξινομυζήθρα Σκύρου, γραβιέρα ντόπια, από αιγοπρόβειο κεφαλάκι Σκύρου, όπου μετά από ένα χρόνο παλαίωσης αποκτά μια πικάντικη αλλά και μεστή βουτυράτη γεύση με αρώματα, αλλά και δεν θα λείπανε οι σουπιές παντρεμένες με ρεβίθια, αλλά και φυσικά τα ολόφρεσκα ψάρια όπου μπορείς να διαλέξεις…

Διαθέτει μεγάλη ποικιλία ποτών, και έδωσα και ιδιαίτερη έμφαση προσωπικά που έχει και μπύρες και ουζάκι από την πατρίδα μου την Εύβοια. Οι μπύρες septem αλλά και το ούζο Avantes  είχαν πρώτη θέση στο τραπέζι μας φυσικά!!!!

Αυτό το καταπληκτικό ταβερνάκι λοιπόν θα το βρείτε στον Μώλο, ανοιχτό από της 1:00μμ το μεσημεράκι έως της 1:00πμ το βραδάκι. Εάν βρεθείτε στην πανέμορφη Σκύρο μας, μην ξεχάσετε να το επισκεφτείτε!!! Θα σας μείνει αξέχαστο!

Ένα ηφαιστειογενές νησί γεμάτο ομορφιές και ιστορία. Η Μήλος με τα κάθε είδους διαφορετικά πετρώματα, μέχρι και στις μέρες μας εξάγει, γύψο μαγγάνιο ,μπετονίτη, θειάφι, περλίτη μυλόπετρα και πολλά ακόμα πετρώματα όπου μπορεί κανείς να γνωρίσει και να μάθει περισσότερα στο Μεταλλευτικό Μουσείο Της Μήλου. Τα μοναδικά πετρώματα της μπορούμε να τα δούμε στις αμέτρητες παραλίες της όπου σχηματίζονται λευκοί, ροζ και μπεζ βράχοι. Ξακουστές παραλίες όπως το Σαρακήνικο, Τριάδες, Παλαιοχώρι, Γέροντα , Φυριπλάκα, Αγία Κυριακή, Κλέφτικο, τα Θειορυχεία, Τσιγκράδο  και πολλές ακόμα όπου φιλοξενούν κάθε χρόνο αμέτρητους επισκέπτες για να θαυμάσουν και να χαρούν τα υπέροχα καταγάλανα νερά της, αλλά και τα επιβλητικά της τοπία. Η Αφροδίτη της Μήλου το περίφημο άγαλμα από μάρμαρο, όπου εκθέτεται στο μουσείου του Λούβρου είναι ένα απόκτημα των Γάλλων μετά από το πέρασμά τους από το νησί, και συγκεκριμένα βρέθηκε από το χωριό Τρυπητή, σε χωράφι γεωργού το 1820. Το νησί κατοικείται από το 8.000 πΧ και κατά περιόδους πέρασαν φοίνικες, Δωριείς Αθηναίοι, Ρωμαίοι αλλά και  αργότερα βυζαντινοί και Βενετσιάνοι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την άκρως ενδιαφέρουσα παραδοσιακή κουζίνα της που έχει ποικιλία μεγάλη.

 Η κτηνοτροφία είναι από τα βασικά της χαρακτηριστικά, με τυριά όπως μανούρα όπου είναι φρέσκο 10-15 ημερών , το μελίχλωρο όπου είναι ελαφρώς ωριμασμένο(3-4 μηνών), αθοτυριά, σκοτύρι, Ξινομυζήθρα και το περίφημο Μηλέικο λαδοτύρι με 15μηνη ωρίμανση σε φυσική σπηλιά τυλιγμένο με θρούμπι. Μεγάλη παραγωγή έχουν και στα ντοματάκια όπου τον χυμό ανακάτευαν με λάδι και φτιάχνανε τον «Μηλέικο μπελτέ», όπου είναι και το καλωσόρισμα στους επισκέπτες με συνοδεία ψημένου ψωμιού, και ήταν η βάση για τα περίφημα κοκκινιστά φαγητά της όπου συνόδευαν το κρέας το ψάρι τα όσπρια, όλα τα λαχανικά, και ζυμαρικά.

Μεγάλη ποικιλία θα βρούμε και στις πίτες όπου θα συναντήσουμε τις πλακόπιτες, οι οποίες είναι πολύ λεπτές πίτες με Μηλέικο τυρί, τα ραφιόλια όπου είναι μικρά πιτάκια σε σχήμα ρόμβου γεμισμένα με καρύδια σουσάμι και φρυγανιά, τις φλαούνες με χόρτα ρύζι και σταφίδες, τα περίφημα πιταράκια όπου είναι λεπτές τραγανές πιτούλες γεμιστές με Μηλέικο τυρί με κρεμμυδάκι, τηγανιτά σε σχήμα μισοφέγγαρου. Να αναφερθούμε και στην λαδένια επίσης όπου την φτιάχνουν και στην Κίμωλο όπου είναι σαν την Ιταλική Φοκάτσια ΤΑΓΚ με κρεμμύδι και ντομάτα, αλλά την φτιάχνουν λεπτότερη. Τα σκορδολάζανα όπου είναι σπιτικά λαζάνια όπου τα φτιάχνανε από την ίδια ζύμη και μπόλικο σκορδάκι –που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την ιταλική καρμπονάρα- 

Ακουστό είναι το κουφέτο της Μήλου ,γλυκό από λευκή κολοκύθα ,όπου το βράζουν με ζάχαρη και μέλι και αμύγδαλα. Θα το συναντήσουμε σε όλα σχεδόν τα εστιατόρια του νησιού σκέτο ή με γιαούρτι. Τα κουφέτα της Μήλου τα προσφέρουν γλυκάκι σε γάμους βαφτίσεις, λόγους κλπ. Στις βαφτίσεις και στους γάμους επίσης, αντί για τα κουφέτα προσφέρουν παστέλι, όχι με ζάχαρη, αλλά με μέλι. Το δίνουν σε μικρούς ρόμβους ή κυβάκια. Τα αδιαγγουρένια ,είναι πιτούλες γλυκές που την φτιάχνουν από την σάρκα του καρπουζιού με μέλι και σουσάμι, όπως και η καρπουζόπιτα όπου την μοιράζονται η Κίμωλος ή Φολέγανδρος και φυσικά η Μήλος

Από τα πιάτα που θα συναντήσει κανείς είναι το κατσικάκι ντόπιο στην κατσαρόλα με αγκινάρες κολοκυθάκια και πατάτες και φυσικά με μπελτέ, χοιρινό με πατάτες κυδωνάτες, Σαλιάκοι (σαλιγκάρια) με κρεμμυδάκια και μπελτέ γιαχνί, καθώς και με μάτσι, δηλαδή (είδος χυλόπιτας όπου φτιάχνουν σαν βάση ζυμαρικά) μικρό χειροποίητο λαζανάκι όπου βράζετε. Το ίδιο θα συναντήσουμε με ζάχαρη μέλι και κανέλα όπου ονομάζετε ματσόγαλα. Επίσης ματσάτα τα οποία είναι ζυμαρικά χειροποίητα όπου σερβίρονται με κόκορα κοκκινιστό ή κουνέλι ή κατσικάκι ντόπιο με μπελτέ, τα οποία φτιάχνονται αυθημερόν, Έτσι για να φας αυτό το πιάτο ,θα πρέπει να ενημερώσεις το εστιατόριο εάν μπορεί να τα φτιάξει (γιατί τα φτιάχνουν σε λίγα εστιατόρια πλέον)λίγες ώρες πιο πριν. 

Φλόμους τηγανητούς ,χλωροκούκια που πριν σκληρύνουν τα βουτάνε σε κουρκούτι και μετά τα τηγανίζουν, όπως και τα σκοτυροκολόκυθα, όπου είναι πολύ μικρά κολοκυθάκια τηγανιτά και μετά τα ξανά τηγανίζουν με σκοτύρι ,ώστε να γίνουν ένα σώμα. Ένα είδος χόρτου επίσης θα συναντήσουμε παναρισμένο και τηγανητό, τα βουδόγλωσσα. Η βάση της Μηλέικης κουζίνας βασίζετε επίσης και στα πολλά βότανα που έχει (μάραθος, θρούμπι, μαντζουράνα ρίγανη θυμάρι κλπ),όπου θα βρούμε σε πολλά πιάτα παντρεμένα με όσπρια, λαχανικά (κουκιά ή αγκινάρες με μάραθο, ρεβίθια κλπ)

Από ψάρια θα βρούμε σαβόρο, μαριδούλες μικρές γόπες σβησμένες με ξύδι πασπαλισμένες με δεντρολίβανο ,μπακαλιάρο κοκκινιστό με μακαρόνια σε μπελτέ, τσιράκια (ψιλά ψαράκια) όπου τα λιάζουν και αφού ξεραθούν τα ψήνουν και τα βουτάνε στο λάδι. Τα σερβίρουν με λαδολέμονο, ρίγανη και λεμονάκι, χταπόδι με το μάτσι ή και με μάραθο, ακόμα και πεταλίδες πιλάφι.

Αξίζει κανείς να πάρει τα τοπικά καραβάκια και να κάνει το γύρο του νησιού, και να θαυμάσει το όμορφο αυτό νησί, να επισκεφτείτε τον αρχαιολογικό χώρο της προϊστορικής πόλης της Φυλακωπής ,και φυσικά μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε τα σύρματα. Σπιτάκια μικρά παραδοσιακά υπέροχα με τα χρώματά τους τα ξεχωριστά, όπου έχουν τις βαρκούλες τους και με σύρματα(από εκεί πήραν την ονομασία τους) τις βάζαν μέσα στο ισόγειο του σπιτιού. 

Επίσης επισκεφτείτε τις παλαιοχριστιανικές κατακόμβες στην Τρυπητή, ένα υπόγειο κοιμητήριο των πρώτων χριστιανικών χρόνων.

Ένα διαμάντι στο αιγαίο, η Μήλος μας που άμα την επισκεφτείς θα την ερωτευτείς για τις φυσικές ομορφιές της, τους υπέροχους φιλόξενους κατοίκους της, αλλά και τις μοναδικές γεύσεις της που θα σου μείνουν στην μνήμη αλλά και στην καρδιά. 

Όταν ήμουν παιδάκι ,θυμάμαι την μανούλα μου ,που μας έφτιαχνε την κυρά Σαρακοστή!! Τι χαρά!!! Την έβαζα σε ένα μέρος, και αγωνιωδώς περίμενα να περάσει η βδομάδα να κόψω το ένα ποδαράκι!!!

-Μαμά γιατί 7 ποδαράκια??? 

-Γιατί θέλουμε 7 βδομάδες μέχρι το Πάσχα!!!  1ο ποδαράκι Κυριακή της Ορθοδοξίας,2ο ποδαράκι Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά,3ο ποδαράκι της Σταυροπροσκυνήσεως,4ο ποδαράκι του Αγ Ιωάννη της Κλίμακας, 5ο ποδαράκι της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας,6ο ποδαράκι την Κυριακή των Βαΐων, και το 7ο ποδαράκι την Κυριακή του Πάσχα!!!!

-Μαμά γιατί δεν έχει στόμα???

-Χωρίς στόμα, να μην κουτσομπολεύει, να μην κρίνει και φυσικά γιατί νηστεύει!!!!!

- Κρατάει και το σταυρό ε?

-Ναι!!! Έχει σταυρωμένα τα χεράκια της γιατί προσεύχεται, και τον σταυρό γιατί πάει εκκλησία!!!

Αναμνήσεις …που έχουν μείνει ανεξίτηλες στην μνήμη μου…που με την σειρά μου, έκανα στην κόρη μου και στον γιό μου κάθε χρόνο.

Σε όλη την Ελλάδα θα συναντήσουμε το έθιμο της κυρά Σαρακοστής. Σε κάποια μέρη την έφτιαχναν από πανί γεμισμένο με πούπουλα, άλλοι πάλι την φτιάχνανε από χαρτί. Στον Πόντο κάναν τον Κουκουρά. Μια πατάτα ή κρεμμύδι κρεμασμένο από το ταβάνι που είχε εφτά φτερά. Και κάθε εβδομάδα βγάζαν ένα φτερό. Κάποιοι πάλι, κάναν με ζυμάρι και κρύβαν μέσα στο ζυμάρι ένα νόμισμα. Όταν έφτανε το Πάσχα και είχαν τελειώσει τα ποδαράκι, κόβαν κομματάκι κομματάκι την κυρά  Σαρακοστή. μέχρι να τύχει κάποιος το νόμισμα, όπου θα ήταν και ο τυχερός!!! Σε κάποια μέρη της Ελλάδας, το τελευταίο ποδαράκι το κρύβαν μέσα σε ένα ξερό σύκο μέσα στο καλάθι με τα ξερά σύκα. Αυτός που θα το τύχαινε ήταν και ο τυχερός!

Το ζυμαράκι της κυρά Σαρακοστής φτιάχνεται με αλεύρι αλάτι και νερό.  Το αλάτι το βάζουμε γιατί δεν θέλουμε να μας χαλάσει. Προσοχή! Το ζυμαράκι μας αυτό δεν τρώγεται!!! Να κρατήσει της 50 μέρες! 

Για την δική μου σαρακοστή έβαλα 300 γρ αλεύρι γοχ ,4 κ σ αλάτι , και 170 γρ νερό. Φτιάχνουμε την σιλουέτα της κυρά Σαρακοστής, της βάζουμε ποδίτσα, σταυρό στο κεφάλι ή στα χεράκια της που είναι σταυρωμένα ,και φυσικά τα εφτά της ποδαράκια. Ψήνουμε για 30’ λεπτά περίπου στους 170ο βαθμούς. Δεν θέλουμε να ψηθεί, αλλά να στεγνώσει.

Το έθιμο λέει ότι όταν φτιάχνεις την κυρά Σαρακοστή, τραγουδάς συνάμα το παραδοσιακό τραγούδι της: 

Την κυρά Σαρακοστή που είναι έθιμο παλιό

Οι γιαγιάδες την φτιάχνανε με αλάτι και νερό

Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι της σταυρό

Και το στόμα το ξεχνούσαν ,γιατί νήστευε καιρό

Και μετρούσαν τις ημέρες με τα πόδια της τα εφτά

Κόβαν ένα την βδομάδα, μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά

Καλό Πάσχα!!!! Με υγεία!

Mrs. Sarakosti

When I was a child, I remember my mother making us Mrs. Sarakosti! What joy! I would place her in a spot and anxiously wait for the week to pass so I could cut off one of her little legs!

'Mom, why does she have 7 little legs?' 'Because we want 7 weeks until Easter! The 1st leg is on the Sunday of Orthodoxy, the 2nd leg is on St. Gregory Palamas' Day, the 3rd leg is on the Sunday of the Veneration of the Cross, the 4th leg is on St. John Climacus' Day, the 5th leg is on the Day of St. Mary of Egypt, the 6th leg is on Palm Sunday, and the 7th leg is on Easter Sunday!'

'Mom, why doesn't she have a mouth?' 'Without a mouth, she won't gossip, judge, and, of course, because she's fasting!'

'She's holding a cross, right?' 'Yes! Her little hands are crossed because she's praying, and she's also holding the cross because she goes to church!'

Memories... that have left an indelible mark on my memory... that I, in turn, carried on with my daughter and son every year.

Throughout Greece, we encounter the custom of Mrs. Sarakosti. In some places, she was made of cloth filled with feathers, while others made her out of paper. In Pontus, they made 'Koukouras.' It was a potato or an onion hung from the ceiling, having seven wings. And every week, they would remove one wing. Some would make it out of dough and hide a coin inside. When Easter arrived and all the little legs were cut off, they would break Mrs. Sarakosti into small pieces until someone found the coin and became the lucky one! In some parts of Greece, they would hide the last little leg inside a dried fig in the basket with dried figs. Whoever found it would be the lucky one!

The dough for Mrs. Sarakosti is made with flour, salt, and water. We add salt to prevent it from spoiling. Attention! This dough is not meant to be eaten!!! It should last for 50 days!

For my Sarakosti, I used 300 grams of all-purpose flour, 4 teaspoons of salt, and 170 grams of water. We shape the silhouette of Mrs. Sarakosti, give her a little leg, a cross on her head or her crossed little hands, and, of course, her seven little legs. We bake her for about 30 minutes at 170 degrees Celsius. We don't want her to bake, but to dry.

The tradition says that when you make Mrs. Sarakosti, you should sing the traditional song:

Mrs. Sarakosti, an old custom it may be Grandmothers used to make her with salt and water, you see

On her head, she wore a cross, a jewel for all to view Her mouth they forgot to make, as she fasted too

And they counted the days with her seven legs so neat They would cut off one each week until Easter's sweet retreat

Happy Easter! May you be healthy!

Υπέροχη, άγρια, βραχώδης, και ανεμώδης Κάρπαθος ή Ανεμοέσσα κατά τον Όμηρο!!!!Ένα παραδοσιακό νησί που κρατάει ακόμα τον χαρακτήρα και τα χαρακτηριστικά του. Θα συναντήσεις ακόμα γυναίκες με τις πλούσιες παραδοσιακές στολές, με τα πολύχρωμα μαντήλια, και τις υπέροχες κεντητές ποδιές, με τα περίτεχνα σχέδια. Ακόμα κρατάνε την ντοπιολαλιά τους και τα ήθη και έθιμα τους που ομολογουμένως εντυπωσιάζουν. Ένα νησί γεμάτο εκκλησιές ,(που απ’ ότι έμαθα οι περισσότερες είναι οικογενειακές από τάματα, που τις φροντίζουν),μύλους, που ακόμα αλέθουν το στάρι και το κριθάρι για να φτιάξουν τις παραδοσιακές τους μακαρούνες. Εντύπωση μου έκανε το πόσο πολύ αέρα είχε! Δεν μπορούσες να σταθείς! Γιαυτό κιόλας είναι ένα από τα βασικά νησιά των σέρφερ. 

Το νησί έχει μεγάλη γαστρονομική ποικιλία, τόσο σε ήδη ψωμιών κρεμμυδοκουλούρες, παξιμαδοκούλουρα με μαστίχα ή με κύμινο και σε πολλές γεύσεις ακόμα, ψιλοκούλουρα (κουλούρια του γάμου),ο κουσουμάς(ψωμάκι που ψήνετε και αφήνετε για ώρες έξω να γίνει παξιμάδι) τόσο και σε ποικιλία γλυκών και ντόπιων φαγητών. Βασικό πιάτο είναι η μακαρούνες οι οποίες φτιάχνονται με το χέρι. Πλάθονται σε κορδόνια, κόβονται σε μικρά κομματάκια,  και πιέζονται δημιουργώντας ένα βαθούλωμα στην μέση. Στην συνέχεια ξεραίνονται λιάζοντας τα στον ήλιο, και σερβίρονται με τσικνισμένο βούτυρο(καβουρδισμένο κρεμμύδι σε βούτυρο) .Το νησί έχει παραγωγή σε κρεμμύδια και αυτό φαίνεται από τα πιάτα του που βρίσκεις παντού ,χταπόδι στιφάδο, μοσχάρι στιφάδο, κρεμμυδοκεφτέδες, κρεμμυδόπιτες και άλλα πολλά. 

Παραδοσιακά πιάτα είναι και τα τακάκια(τηγανητό γλυκό),τούρτες(ζυμαράκια γεμιστά που μοιάζουν με κουρού, με μυζήθρα και άνηθο),αντέριζια (έντερα γεμιστά με ρύζι και κρέας),χόνδρος (σπασμένο σιτάρι σουπιστό με ντομάτα ή με τσικνισμένο βούτυρο),ο παραδοσιακός μπακλαβάς ο οποίος είναι ζυμαράκι που τηγανίζεται σε λάδι και μελώνετε. Άλλωστε το μέλι το χρησιμοποιούν πολύ καθώς το θυμαρόμελο,το φασκόμελο, αλλά και μέλι από ρείκι είναι τα πιο βασικά της Καρπάθου.  Ο παραδοσιακός μπακλαβάς μοιάζει πολύ με τις δίπλες. Τα μοσχοπούγκια (γλυκά πουγκάκια γεμιστά με καρύδια, αμύγδαλα σταφίδες σουσάμι κλπ. Ακουστές είναι οι Καρπάθικες παστές σαρδέλες, το τυρί ‘μανούλι’ το οποίο είναι λευκό τυρί με δύο υφές. Μαλακό σε υφή κρεμώδης με ελαφριά γεύση και σκληρή υφή με πολύ πιο αλμυρή γεύση. Ντόπιο κρασί παράγει το ημίγλυκο ερυθρό που το παράγουν στην Βωλάδα και στον Όθο. Γνωστό κρασί είναι το Αθήρι. Τα αλόχορτα είναι χορταράκια που φυτρώνουν ανάμεσα σε βράχους και γκρεμούς και εάν είμαστε τυχεροί θα μας τα προσφέρουν σε σαλάτα. Από χορταρικά ένα πιάτο ντόπιο παραδοσιακό είναι οι «κοπέλες» οι λεγόμενες χορτόπιτες σε μας, που ανάλογα την εποχή θα τις βρεις με την ανάλογη γέμιση (τον χειμώνα πράσο, σπανάκι κλπ και το καλοκαίρι άγρια χόρτα, βλίτα, κλπ). 

Πρόλαβα να επισκεφτώ όλα τα χωριά της Καρπάθου, αλλά αξέχαστη θα μου μείνει η Όλυμπος, με τις παραδοσιακές της γωνιές της, τις  γυναίκες με τις κεντητές φορεσιές τους, και τα υπέροχα σπιτάκια της. Οι Μενετές με τα πολυχρωμα σπιτακια ,τα πηγάδια η πόλη της Καρπάθου που είναι κτισμένη στο λιμάνι του νησιού. Σε αυτό το μέρος βρισκόταν η αρχαία πόλη Ποσείδιο. Μπροστά στο λιμάνι διατηρεί την παραδοσιακή της αρχιτεκτονική, και πιο μέσα έχει αναπτυχθεί με σύγχρονες υποδομές, ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ. Το Διαφάνι είναι ένα γραφικό ψαροχώρι που είναι κοντά στην Όλυμπο και το όνομα του το έχει πάρει από τα διάφανα πεντακάθαρα καταγάλανα νερά του. Εκεί μπορείς να βρεις, καφέ, ταβερνάκια γραφικά που θα φας φρέσκο ψάρι, καλό κρασάκι, και θα ευχαριστηθείς μπάνιο στην θάλασσα. 

Όμορφο χωριουδάκι επίσης, ξεχωριστό, με λιμανάκι, ταβερνούλες, παραλία για μπανάκι, είναι το Φοινίκι. Δεν επιτρέπεται να επισκεφτείς τα ταβερνάκια της Καρπάθου και να μην φας τον ολόφρεσκο σκάρο ο οποίος αλιεύεται σε αφθονία στα καθαρά νερά της Καρπάθου.

Προσπάθησα με απλά και λίγα λόγια να σας παρουσιάσω τις γαστρονομικές κυρίως, αλλά και περιββαντολογικές ομορφιές του νησιού. Εύχομαι να μου δοθεί ξανά ευκαιρία ώστε να μπορέσω να ανακαλύψω και τα υπόλοιπα μέρη από αυτό το υπέροχο, γοητευτικό, και συνάμα άγριο νησί. 

 Καρπενήσι: Ένα Μαγικό Ταξίδι στην Καρδιά της Ελλάδας

Καλωσορίσατε σε έναν κόσμο ομορφιάς και ιστορίας, όπου οι φυσικές ομορφιές συναντούν τον πολιτισμό και η περιπλάνηση αποκαλύπτει τον θησαυρό του Καρπενησίου. Ετοιμαστείτε να ζήσετε μια αξέχαστη εμπειρία, καθώς σας οδηγούμε σε ένα ταξίδι ανάμεσα σε μαγευτικά τοπία και παραδοσιακά χωριά.

Ξεκινήστε το ταξίδι σας με μια επίσκεψη στη Μαύρη Σπηλιά, ένα σπήλαιο που αναδύεται σαν μαύρο διαμάντι στο έδαφος του Καρπενησίου. Η διαδρομή μέχρι να φτάσεις στην σπηλια, περνώντας απο τα μονοπάτια με την πικνή βλάστηση αλλά και υγρασία, δημιουργούν μια εντυπωσιακή απόκοσμη ομορφιά, ενώ η ατμόσφαιρα εκπέμπει μυστηριακή γοητεία.

Στη συνέχεια, το μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας σας υποδέχεται με αγάπη. Ανακαλύψτε το παλιό τέμπλο της,και παρακολουθήστε τα εκκλησιαστικά τελέσματα που δημιουργούν την αίσθηση της ευλάβειας.

Στη συνέχεια, αφήστε τα βήματά σας να σας οδηγήσουν στο κλειδι. Το εντυπωσιακό φαράγγι που οδηγεί στην Παναγία. Εκεί, λιγο πιο πέρα τα μάτια σας θα συναντήσουν τα πατήματα της Παναγίας(αποτύπωμα του ποδιού της Παναγίας επάνω σε βράχο,όπου μετέφερε την εικόνα της στην σημερινή τοποθεσία όπου είναι το μοναστήρι),όπως επίσης και το αποτυπωμα στο βράχο(όπου είναι η μορφή της Παναγίας μέσα στο βράχο μεταφέρωντας την εικόνα της) που μαρτυρούν την ιερότητα του τόπου.

Περιπλανηθείτε στα παραδοσιακά πετρόχτιστα χωριά, όπως το Μεγάλο χωρίο, το Μικρό χωριό, το Βουτύρο, το Νόστιμο, τις Κορυσχάδες, ο Γαυρός και το Πανταβρέχει αλλα και το Κλαυσι, που λέγεται οτι πήρε το όνομα του απο το ασταμάτητο κλάμα των εναπομεινάντων μετά απο επιδρομή των Γαλατών το 279 πχ  οπου έσφαξαν σχεδόν όλο το χωριό...Μην ξεχάσετε να επισκευτείτε το χωριό Φιδάκια που απο΄εκεί δεσπόζει η επιβλητική γέφυρα των κρεμαστών η οποια δημιουργήθηκε με την συσσώρευση των Αχελώου, Αγραφιώτη, Ταυρωπού και Τρικεριώτη. Η τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε έχει χωρητικότητα 4.750.000.000 m³ νερού. Αισθανθείτε τη ζεστασιά των πέτρινων σπιτιών και εξερευνήστε την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά τους

Αν αναζητάτε περιπέτεια, προσφέρονται διάφορες δραστηριότητες όπως ορειβασία και πεζοπορία. Αναζωπυρώστε την αίσθησή σας στο χιονοδρομικό κέντρο Βελούχι, ενώ μπορείτε να απολαύσετε τη δροσιά στα Δυπόταμα ή να εξερευνήσετε τον κόσμο με ένα καγιάκ.

Στο Καρπενήσι, κάθε γωνιά είναι μια ζωγραφιά, και κάθε στιγμή είναι μια ανακάλυψη. Ελάτε και αφεθείτε στη μαγεία του Καρπενησίου, όπου η φύση συναντά τον πολιτισμό, δημιουργώντας έναν κόσμο που συνδυάζει το παρελθόν με το παρόν.

Για τους λάτρεις της φύσης, τα γεφύρια αποτελούν μια πηγή έμπνευσης. Περπατήστε πάνω από τη Γέφυρα της Ταρτάνας, τη Γέφυρα της Επισκοπής και τη Γέφυρα της Τέμπλας, και αφεθείτε στη γοητεία της αρχιτεκτονικής που συνδυάζεται αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον.

Και όταν η ιστορία συναντά τη σύγχρονη τέχνη, το Μουσείο Ευρυτανίας ανοίγει τις πύλες του. Εκεί, ο πλούτος του παρελθόντος ζωντανεύει μέσα από εκθέσεις και εκδηλώσεις, και η ιστορία ξεδιπλώνεται αφηγούμενη την ιστορία ενός τόπου που αναστενάζει από μνήμες.

Όσον αφορά τις δραστηριότητες, η ορειβασία και η πεζοπορία ανοίγουν τον δρόμο για ανεξερεύνητα μονοπάτια στη φυσική ομορφιά του Φαραγγιού  Πανταβρέχει, όπου οι καταρράκτες τρέχουν συνεχώς σαν μια μόνιμη βροχή, ένα σημείο μοναδικό της μορφολογίας του φαραγγιού. Η πρόσβαση γίνεται απο τον Προυσσό, αλλά και απο το Κρίκελο.

Στο γαστρονομικό ταξίδι σας στο Καρπενήσι, η τοπική κουζίνα συναντά την αυθεντικότητα και τη γεύση της παράδοσης. Τα πιάτα που προσφέρονται αποκαλύπτουν τη γαστρονομική κληρονομιά της περιοχής όπως:

γίδα βραστή:

Ένα παραδοσιακό πιάτο που αναδεικνύει τη ντόπια κουζίνα. Η γεύση της μοναδική καθώς όλα τα ζώα βόσκουν στα εύφορα μέρη του Καρπενησίου τρώγοντας όλα τα βότανα ,με αποτέλεσμα το κρέας τους να είναι τρυφερό και γευστικό

Τραχανάς με Κατσικίσιο Γάλα:

Ο τραχανάς σε συνδυασμό με το κατσικίσιο γάλα δημιουργεί ένα πλούσιο και θρεπτικό πιάτο, πλαισιωμένο απο το κατσικίσιο τοπικό βούτυρο τους.

Κόκορας με Μακαρούνες ή με χυλοπίτες:

Δεν νομίζω να υπάρχουν ιδιαίτερες συστάσεις για αυτό το πιάτο....απλά ένα όνειρο. Συνοδευόμενο με τα τοπικά τυριά, και κρασάκι.

Κατσικάκι λααδορίγανη:

Ένα πιάτο γεμάτα αρώματα και γεύση. Το συνοδεύουν κλασικά με πατάτες κιδωνάτες, αλλά και με μακαρούνες!

Αγριογούρουνο Κρασάτο:

Ένα κυνήγι από τα τοπικά δάση, όπου το αγριογούρουνο κρατά τις γεύσεις της φύσης, συνοδευόμενο από την αρωματική γεύση του κρασιού.

Και όσον αφορά τα τοπικά προϊόντα:

Κατσικίσιο Βούτυρο και Γάλα:

Προϊόντα που προσθέτουν την αυθεντική κρεμώδη γεύση στα πιάτα.

Πρόβεια Παραδοσιακή Φέτα:

Η τοπική φέτα, πλέον ακουστή, πλούσια σε γεύση και ποιότητα.

Λουκάνικα, Προσούτο και Πέστροφα Καπνιστή αλλά και Ψητή απο τον Προυσσό:

Απολαύστε τα πιο εκλεκτά κρέατα από τα τοπικά τεχνίτες.

Κράνια για Υπέροχα Λικέρ:

Θα συναντήσετε πολλές γέυσεις απο λικέρ, αλλα ξεχωριστό είναι το λικέρ απο τα Κράνια τους. Δοκιμάστε το!

Ελατήσιο Μέλι, Χορτοπιτες, Μπομπότες:

Προϊόντα που αγκαλιάζουν τη γεύση του τόπου.

Αυθεντικό Κυνήγι από Πέρδικες και Τσίχλες:

Γνωρίστε την πλούσια γεύση του τοπικού κυνηγιού.

Στο Καρπενήσι, κάθε στιγμή είναι ένα κεφάλαιο στην περιπέτεια της ζωής. Ελάτε να ζήσετε την εμπειρία αυτή, να ανακαλύψετε τις ομορφιές του, και να αφηγηθείτε τη δική σας ιστορία στον μαγευτικό κόσμο του Καρπενησίου.

Πάντα η προσπάθεια του Κράτους να αναδείξει τις παροχές του όπως και την δυνατότητα προβολής του μέσα από την Γαστρονομία ,μόνο επιτυχία θα μπορούσε να έχει.

Το Υπουργείο Τουρισμού προχώρησε και αναβάθμισε ένα θεσμό που είχε αρχίσει από το 2005 από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, με την προοπτική ο κάθε Επιχειρηματίας της Εστίασης να προβεί στην επιθυμία να του χορηγηθεί και να αναβαθμίσει την επιχείρηση του στον τόπο όπου βρίσκετε.

Είναι το μοναδικό κρατικό ειδικό σήμα ποιότητας ελληνικής κουζίνας και προτείνετε ώστε ο κάθε επιχειρηματίας όπως και η επιχείρηση να διαφοροποιείτε για την παροχή όπως και την προσφορά των ελληνικών προϊόντων.

Η επιθεώρηση διενεργείτε απο τριμελή ειδικά συλλογικά όργανα ελέγχου, δύο δηκτικοί υπάλληλοι του Υπουργείου και ένας εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εστιατόρων Επαγγελμάτων Ελλάδος (Π.Ο.Ε.Σ.Ε).

Το σήμα χορηγείται για τρία χρόνια στο όνομα του επιχειρηματία και αφορά στο συγκεκριμένο κέντρο εστίασης ή αναψυχής για το οποίο υποβλήθηκε η σχετική αίτηση.

Ο επιχειρηματίας εφόσον επιθυμεί την ανανέωση του σήματος ποιότητας της Ελληνικής κουζίνας πρέπει δύο μήνες πριν απο την εκπνοή του τρίτου έτους να υποβάλει καινούρια αίτηση στο υπουργείο συνοδευόμενοι με τα ίδια δικαιολογητικά αρχικής αίτησης.

Τα κριτήρια του ελέγχου χωρίζονται σε υποχρεωτικά και βαθμολογούμενα.

Τα υποχρεωτικά κριτήρια με βάση τον οδηγό αξιολόγησης πρέπει να υποστηρίζονται απο τον επιχειρηματία, και αφορούν παροχή πρώτων υλών ,τρόπος παρασκευής, προσφορά ,καθαριότητα . ( π.χ. φρέσκια ελληνική πατάτα, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, ελληνική φέτα κ.λπ.)

Τα βαθμολογούμενα κριτήρια αφορούν τόσο την ποιότητα των δομικών υλικών διακόσμησης και επίπλωσης, την άνεση του χώρου εστίασης και την προσφορά τοπικών εμφιαλωμένων κρασιών.

Τι είναι το Ειδικό Σήμα Ποιότητας Ελληνικής Κουζίνας 

Το Ε.Σ.Π.Ε.Κ. είναι Σήμα με ειδικό λογότυπο του Υπουργείου Τουρισμού και φέρει την ένδειξη ότι το Υπουργείο πιστοποιεί πως η συγκεκριμένη επιχείρηση:

 προσφέρει ένα ικανοποιητικό επίπεδο εδεσμάτων που ακολουθούν ή βασίζονται στην ελληνική γαστρονομική παράδοση με έμφαση κατά περίπτωση σε τοπικές κουζίνες

χρησιμοποιεί σε σημαντικό βαθμό ελληνικά προϊόντα, με έμφαση σε τοπικά προϊόντα και προϊόντα Π.Ο.Π.

προωθεί συνολικά την ελληνική γαστρονομική και οινική παράδοση και παραγωγή και 

προσφέρει ένα ικανοποιητικό επίπεδο συνολικής παροχής υπηρεσιών.

Το Σήμα Ποιότητας είναι προαιρετικό και χορηγείται στα εστιατόρια που το αιτούνται και πληρούν τις προϋποθέσεις χορήγησης, ανεξαρτήτως επιδότησης από ευρωπαϊκό ή άλλο πρόγραμμα

ΕΙΔΙΚΟ ΣΗΜΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ

Νομοθεσία 

?Κατ’ εξουσιοδότηση της παρ.2 του άρθρου 21 του Ν.2741/1999 εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. Τ/4333/8-8-2001 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ 1097 Β’), όπως είχε τροποποιηθεί με μεταγενέστερες υπουργικές αποφάσεις, με την οποία καθορίστηκαν οι όροι και οι προϋποθέσεις χορήγησης του ειδικού σήματος, η διάρκεια ισχύος του καθώς και τα συλλογικά όργανα ελέγχου της τήρησης των προϋποθέσεων της ανωτέρω Υπουργικής Απόφασης. ?Με τις διατάξεις του Ν.4254/2014 (ΦΕΚ 85 Α) και του π.δ.112/2014 (ΦΕΚ 179 Α) μεταφέρθηκαν στη Διεύθυνση Ποιοτικών Προτύπων του Υπουργείου Τουρισμού οι αρμοδιότητες του Ε.Ο.Τ. που αφορούν στη χορήγηση του «Ειδικού Σήματος Ποιότητας για την Ελληνική Κουζίνα» σε κέντρα εστίασης και αναψυχής. ?Το 2019 το αρμόδιο τμήμα Ποιοτικού Ελέγχου και Διαμόρφωσης Προτύπων Ποιότητας του Υπουργείου Τουρισμού, μετά από διαβούλευση με τους αρμόδιους θεσμικούς φορείς επεξεργάστηκε την επανατοποθέτηση και επικαιροποίηση του Ε.Σ.Π.Ε.Κ., ως προς τους όρους και τις προϋποθέσεις χορήγησής του. ?Ως τελικό αποτέλεσμα εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 7827/19-4-2019 (1463 Β ?) απόφαση της Υπουργού Τουρισμού με τίτλο «Προϋποθέσεις και διαδικασία χορήγησης του Ειδικού Σήματος Ποιότητας για την Ελληνική Κουζίνα (Ε.Σ.Π.Ε.Κ.)».?Με τη νέα υ.α. το Υπουργείο Τουρισμού στοχεύει στη συστηματικότερη προώθηση όλου του πλούτου και των εκφάνσεων της γαστρονομίας και της οινικής παράδοσης των περιοχών της Ελλάδας, την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων και τη σύνδεση με τους τοπικούς παραγωγούς.

Επισυνάπτονται link για την καλύτερη παροχή πληροφοριών 

https://mintour.gov.gr//userfiles/de145b9b-fc1f-4650-91eb-b6315a192e52/Filladio.pdf

https://mintour.gov.gr//userfiles/de145b9b-fc1f-4650-91eb-b6315a192e52/Template_odhgos-ESPEK.pdf

https://mintour.gov.gr//userfiles/de145b9b-fc1f-4650-91eb-b6315a192e52/entypo-aitisis-horigisis.pdf

Ο ανήθος (Anethum graveolens) είναι μια πολυετής φυτική είδος που ανήκει στην οικογένεια των φυτών Umbelliferae. Είναι ευρέως γνωστός για το έντονο αρωματικό άρωμά του και τη χρήση του στη μαγειρική και στη φαρμακευτική.

Ο ανήθος έχει λεπτά, ανοιχτά πράσινα φύλλα και μικρά κίτρινα άνθη που συγκεντρώνονται σε ακτινωτές ομάδες. Το φυτό μπορεί να φτάσει σε ύψος περίπου 60-90 εκατοστά. Ο ανήθος απαντάται κατά κύριο λόγο στις περιοχές της Μεσογείου και της Ανατολής, αλλά καλλιεργείται και σε άλλες περιοχές του κόσμου.

Στη μαγειρική, ο ανήθος χρησιμοποιείται συχνά για την προσθήκη γεύσης και αρώματος σε ποικίλα πιάτα. Οι φρέσκες φύλλα χρησιμοποιούνται σε σαλάτες, σάλτσες, αυγά, ψάρια και θαλασσινά, ενώ οι σπόροι και οι αποξηραμένοι καρποί του χρησιμοποιούνται για την παρασκευή μπισκότων, ψωμιού και αλλαντικών. Συχνά συνδυάζεται με ψαρόσουπες, σαλάτες τυριών, ψητά κρέατα και πατάτες.

Ως φάρμακο, έχει πολλές ωφέλιμες ιδιότητες. Παραδοσιακά χρησιμοποιείται για την ανακούφιση των προβλημάτων του πεπτικού συστήματος, όπως η δυσπεψία, η κοιλιοκάκη και οι κολικοί. Έχει επίσης αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των φλεγμονωδών περιστάσεων, όπως οι φλεγμονές του λαιμού και των βρογχικών σωλήνων.

Επιπλέον,  έχει καταπραϋντικές ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση του άγχους και της νευρικότητας. Το αιθέριο έλαιο του ανήθου χρησιμοποιείται επίσης σε αρωματοθεραπεία για την αύξηση της χαλάρωσης και της ευεξίας.

Τέλος, ο ανήθος έχει και ορισμένες ιατρικές εφαρμογές. Το αφέψημα από τα φύλλα του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση των κολικών σε βρέφη και των πεπτικών διαταραχών σε παιδιά. Επιπλέον, η επίμονη χρήση του ανήθου ως τσάι μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της πέψης και της αποθεραπείας μετά από γαστρεντερίτιδα ή άλλες πεπτικές διαταραχές.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, όπως και με οποιοδήποτε φυτικό προϊόν, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να συμβουλευόμαστε έναν ειδικό πριν αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τον ανήθο για θεραπευτικούς σκοπούς. Μπορεί να υπάρχουν αντενδείξεις ή αλληλεπιδράσεις με φάρμακα ή άλλες προϊόντα.

Συνοψίζοντας, ο ανήθος είναι ένα αρωματικό φυτό με πολλαπλές χρήσεις. Χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική για να προσδώσει γεύση και άρωμα σε διάφορα πιάτα. Έχει επίσης φαρμακευτικές ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση πεπτικών προβλημάτων, στην αντιμετώπιση του άγχους και της νευρικότητας, καθώς και στην προώθηση της χαλάρωσης και της ευεξίας. Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν ειδικό πριν αρχίσετε τη χρήση του ανήθου για οποιοδήποτε θεραπευτικό σκοπό.

Πόσες φορές δεν έχουμε πάρει σκόρδα και ενώ νομίζουμε ότι έχουμε έρχετε η ώρα να τα χρησιμοποιήσουμε και έχουν χαλάσει,αδειάσει,μουχλιάσει κλπ

Εκτός απο το σκορδόλαδο (ελαιόλαδο με σκελίδες σκόρδου) υπάρχει και ο τρόπος να διατηρούμε τα σκόρδα μας στο ψυγείο, μέσα στα βάζα μας, για πολύ καιρό, τραγανά ανα πάσα ώρα και στιγμή θα τα έχετε έτοιμα. 

Η διαδικασία 

Παίρνουμε τα σκόρδα μας και τα ξεχωρίζουμε σε σκελίδες. Τα βάζουμε σε μια λεκάνη με ζεστό νερό και τα αφήνουμε να μουλιάσουν. Με αυτό τον τρόπο οι σκελίδες μας καθαρίζονται πολύ εύκολα. 

Οσο καθαρίζουμε τα σκόρδα σε ένα μικρό κατσαρολάκι βάζουμε να βράσει νερό με 1-2 κ σ αλάτι χοντρό. Μόλις βράσει και λιώσει το αλάτι ρίχνουμε τα καθαρισμένα σκόρδα, κλείνουμε την φωτιά, και αφήνουμε για 1-2 λεπτά τα σκόρδα μέσα. Στην συνέχεια με ένα κουτάλι βάζουμε τα σκόρδα μέσα σε καθαρό βάζο, συμπληρώνουμε αλατόνερο απο την κατσαρόλα, και λίγο πριν το τελείωμα του βάζου προσθέτουμε ένα κουταλάκι του γλυκού αλάτι,μια κουταλιά της σούπας ξύδι, και μια κουταλιά ελαιόλαδο. 

Κλείνουμε τα καπάκια και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Στην συνέχεια τα τοποθετούμε στο ψυγείο.

Προέρχεται από την οικογένεια των γερανιοειδών. Η ονομασία της προέρχεται από τις λέξεις erba  και roza που σημαίνει στα ιταλικά χόρτο με ρόδινο χρώμα. 

Τα φύλλα της έχουν γκριζοπράσινο χρώμα και καταλήγουν σε οδοντωτές απολήξεις. Είναι χνουδωτά με βαθιές εγκολπώσεις. Τα λουλουδάκια που βγάζει έχουν ροζ ή λιλά χρωματάκι με πέντε πέταλα. Θα την συναντήσουμε σε κήπο ή και σε γλάστρα. Είναι ευαίσθητη σε χαμηλές θερμοκρασίες . Θεωρείτε ανθεκτικό φυτό, και είναι και εντομοαπωθητικό. 

Έχει αναφερθεί στο έργο του Ν Καζαντζάκη «Καπετάν Μιχάλης» η μυρωδιά της, αλλά και στο βιβλίο του Ν. Μαρίνου που την περιγράφει ως ένα από τα δυο συστατικά του έρωτα. 

Έχει θεραπευτικές ιδιότητες ,τονώνει το νευρικό σύστημα, είναι επουλωτική, διουρητική, ανακουφίζει το αίσθημα ναυτίας, μειώνει την χοληστερόλη, σε ηρεμεί ,σε χαλαρώνει ,διώχνει το στρες , βοηθά στην ακμή λόγω της  αντιμικροβιακής  της δράσης, και ενδείκνυται σε όσους υποφέρουν από κατάθλιψη. 

Στην ζαχαροπλαστική αγαπημένη για γλυκά κουταλιού ,ποτά, λουκούμια(γιαυτό και λέγεται και λουκουμόχορτο), μαρμελάδες κομπόστες, ζελέ κλπ

Για να φτιάξεις ένα νόστιμο πιάτο ,προϋποθέτει σωστή, αγνή πρώτη ύλη. Συστατικό βασικό για την μαγειρική μας είναι το βούτυρο. Ένα σωστό βούτυρο ,θα απογειώσει το πιάτο σε γεύση, θα δώσει ένταση, και βάθος στο πιάτο που θα προσφέρουμε, η σάλτσα μας θα είναι ντελικάτη και δεμένη. 

Ένα αρωματικό βούτυρο μπαίνει παντού, στο κρέας μας σε κατσαρόλα είτε σε ψητά, επάνω στο ψωμάκι μας για επάλειψη, στα βραστά λαχανικά μας ,στις ψητές πατατούλες στην χόβολη, αλλά και στο καλαμπόκι το ψητό μας, στα ψαράκια μας όπως στον σολομό,στα σαλιγκάρια, στα μανιτάρια, στα ζυμαρικά μας για να δώσει την νότα που θέλουμε, στο ριζότο μας, στον τραχανά κλπ

Εδώ θα σας δώσω μια ιδέα για το πώς μπορείτε να φτιάξετε τα δικά σας βούτυρα και να μπείτε στην λογική της νοστιμιάς, της φαντασίας γιατί μπορείτε να παίξετε με τις γεύσεις τα βότανα τα μπαχαρικά και το πιάτο σας με μια απλή κίνηση να γίνετε πιο νόστιμο, πιο ντελικάτο, και πιο δεμένο 

Θα σας παρουσιάσω 3 βούτυρα που μπορείτε να καλύψετε την μεγαλύτερη γκάμα πιάτων, που όμως εσείς μπορείτε να βάλετε την φαντασία σας και να δημιουργήσετε τα δικά σας βούτυρα με τις δικές σας επιλογές σε βότανα και μπαχαρικά. 

Αναλογίες δεν υπάρχουν, αυτό είναι στην δική σας κρίση για το πόσο έντονες θέλετε να είναι οι γεύσεις. Ξεκινήστε με φειδωλές ποσότητες αρωματικών και σιγά σιγά θα φτάσετε στο επίπεδο απόδοσης που θέλετε με τον καιρό 

Η βάση για το βούτυρο πρέπει να είναι σωστή. Διαλέξτε ένα βούτυρο ανάλογα με το που θα το κατευθύνετε (έντονο σε γεύση, ελαφρύ, παχύ κλπ)

-βούτυρο για ψάρι, κοτόπουλο, πατάτες, λαχανικά, μανιτάρια, σαλιγκάρια κλπ 

Διαλέξτε το βούτυρό σας. Αφήστε το να πάρει θερμοκρασία δωματίου. Σε ένα μπολ βάλτε το βούτυρο και τα βότανα και μπαχαρικά της επιλογής σας. 

Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε φρέσκο χυμό λεμονιού, ξύσμα από λεμόνι, ρίγανη, εστραγκόν, αλάτι ,πιπέρι, μαϊντανός, Λουΐζα, και λίγο σχοινόπρασο. 

Τα ανακατεύουμε και με την βοήθεια της μεμβράνης το κάνω ένα ρολάκι και το βάζω στο ψυγείο. Αυτό ήταν!! Όταν σφίξει στην διάθεσή σας για επιπλέον δημιουργίες!!!

-βούτυρο πασπαρτού (συμπληρωματικό βούτυρο που μπορείτε να ενισχύσετε την γεύση παράλληλα με τα άλλα)

Εδώ έχω διαλέξει ένα μέτριο βούτυρο γιατί το χρησιμοποιώ πολλές φορές συμπληρωματικά με τα υπόλοιπα. Τα υλικά που θα ενισχύσω το βούτυρο μου είναι μαϊντανός, σκόρδο λιωμένο,(ή και γρανουλέ εάν θέλετε), θυμάρι, ρίγανη, δεντρολίβανο ,αλάτι πιπέρι ,μουστάρδα.

 Τα ανακατεύουμε και με την βοήθεια της μεμβράνης το κάνω ένα ρολάκι και το βάζω στο ψυγείο.

-Βούτυρο πικάντικο (για κρέας ,λαχανικά, σάλτσες κλπ)

Ένα βούτυρο με έντονα τα στοιχεία των μπαχαρικών. Μπορείτε να βάλετε ένα κομματάκι στο τελείωμα  μιας μπριζόλας στο bbq, σε ένα κοτόπουλο στην σχάρα ή στο γκριλ , να δέσετε μια σάλτσα, κλπ

Εδώ έχω διαλέξει ένα αρωματικό παχύ βούτυρο με έντονη την γεύση του και έχω προσθέσει πιπέρια διάφορα (μιξ πιπεριών), μπούκοβο, πάπρικα καπνιστή, κα γιεν ,ταμπάσκο ,καπνιστό αλάτι, σκόρδο γρανουλέ

Τα ανακατεύουμε και με την βοήθεια της μεμβράνης το κάνω ένα ρολάκι και το βάζω στο ψυγείο.

Μην μένετε στα υλικά και στα βούτυρα που σας έδωσα. Με την βοήθεια των βουτύρων και με τα στοιχεία που θα διαλέξετε να  τα ενισχύσετε η μαγειρική σας θα πάρει τον δικό της χαρακτήρα και η εκδοχή της γεύσης σας θα γίνει πιο αισθητή στα πιάτα σας. 

Βάλτε μια ροδέλα βούτυρο στο καλαμπόκι το ψητό ή το βραστό, βάλτε πατατούλες στην χόβολη το χειμώνα και αφήστε το βουτυράκι να κάνει το θαύμα του..

Βάλτε επάνω στο ψωμί και ψήστε το λίγο πριν τοι σερβίρετε!!! Αλείψτε τα ψωμάκια σας και φτιάξτε κρουτόν για σαλάτες σούπες κλπ. Αλείψτε βουτυράκι για ένα σάντουιτς και δώστε άλλη νότα γεύσης ,και μετατρέψτε το από ένα καθημερινό συνηθισμένο σάντουιτς σε ξεχωριστή πικάντικη…ή λεμονάτη ..ή ανάλαφρη απόλαυση.

Τοποθετήστε μια ροδέλα πικάντικο  βούτυρο στις κορτεζίνες, ή στην μπριζόλα ή στο φιλέτο,

Βάλτε ένα βουτυράκι επάνω στο σολομό, και αφήστε τα αρώματα από το βουτυράκι με τα βότανα να τυλίξουν το ψάρι σας και να το μεταμορφώσουν

Βάλτε την τελευταία στιγμή στο ριζότο σας ή στα ζυμαρικά σας, και αφήστε την σάλτσα να κολλήσει στα μακαρόνια και να τα κάνει πιο απολαυστικά.

Μέσα από τα απλά υλικά, μπαχαρικά και βότανα κρύβετε η νοστιμιά και η υπέρτατη απόλαυση γεύσης. 

Τολμήστε το και θα με θυμηθείτε. Θα σας πάρει λίγη ώρα ,δεν είναι καθόλου δύσκολο, και όταν ξεκινήσετε να το δουλεύετε , απλά θα σας γίνει μια όμορφη συνήθεια και θα αναπτύξει την φαντασία αλλά και το ταλέντο σας στην μαγειρική !!! 

Προέρχεται από την οικογένεια των χειλανθων.Η λέξη βασιλικός προέρχεται από την ελληνικά λέξη βασιλεύς που σημαίνει βασιλιάς  με άμεση σύνδεση με την ορθοδοξία, καθώς έχει συνδεθεί με την ύψωση του τίμιου σταυρού, στα Θεοφάνια που ο ιερέας ραίνει τους πιστούς με βασιλικό και αγιασμό, και θεωρείται το ιερό φυτό που βοήθησε με το άρωμα του να ανακαλύψει τον τίμιο σταυρό η Αγ. Ελένη. Η λαϊκή μας παράδοση ένα παλιό γνωμικό λέει ότι όπου φυτρώνει βασιλικός δεν παγαίνει το κακό

 Βότανο ισχυρό εντομοαπωθητικό. Με έντονη μυρωδιά και γεύση. Καλλιεργείτε σε κήπους και γλάστρες. Ανθίζει άνοιξη μέχρι και καλοκαίρι. Ευαίσθητος στο κρύο, αν και υπάρχουν και ποικιλίες που αντέχουν έξω στο χειμώνα. 

Το αγαπάμε στη μαγειρική και το προσθέτουμε σε σάλτσες, ψητά, σε σαλάτες, ιδίως όταν έχουν ντομάτα σε νόστιμα πιάτα, σε ποτά, ζαχαροπλαστική, αλλά και σε απεριτίφ και ροφήματα.

Το τσάι του βασιλικού διώχνει ημικρανίες ναυτία, νεύρωση στομάχου, σπασμούς κοιλιάς, ενισχύει την μνήμη, ανακουφίζει δυσκοιλιότητα εντερίτιδα, έχει αντισηπτικές ιδιότητες και είναι εφιδρωτικό.

Σαν αιθέριο έλαιο ανακουφίζει τον βήχα την γρίπη, το κρύωμα, την κατάθλιψη, και την ατονία, καταπολεμάει το στρες και την ατονία, το άγχος, την πνευματική κόπωση, και βοηθάει στην συγκέντρωση.

Μπορείτε να προστατέψετε τα ρούχα σας στις ντουλάπες τοποθετώντας σακουλάκια με μίγμα βασιλικού και λεβάντας για το σκόρο

Το όνομά του είναι ροζμαρίνος ο φαρμακευτικός και ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών. Το λέμε «ροζμαρίνι», «λασμαρί», «αρισμαρές», «δεντρολίβανο», «δυοσμαρίνι», αλλά πιο πολύ απ’ όλα του αρμόζει το όνομα «πρίγκηπας των αρωματικών φυτών», όπως πράγματι το αποκαλούσαν παλαιότερα. Ονομάζεται και «δροσιά της θάλασσας», λόγω της συνήθειας του να φυτρώνει κοντά στη θάλασσα.

Είναι αειθαλής θάμνος με πολλούς κλάδους, πυκνά μικρά γραμμοειδή φύλλα, πράσινα πάνω και λευκά από κάτω. Τα άνθη του είναι κυανόλευκα. Είναι αυτοφυές φυτό που συναντάται σε όλη σχεδόν την Ελλάδα σε πετρώδεις περιοχές.

Πολλαπλασιάζεται με βλαστούς που αφήνονται να βγάλουν ρίζες ή αναπτύσσονται από σπόρους (που συχνά βλαστάνουν). Καλλιεργείται για εμπορικούς σκοπούς στην νότια Ευρώπη.

Ανθίζει άνοιξη - καλοκαίρι. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι είναι τονωτικό του εγκεφάλου. Οι νεαροί σπουδαστές συνήθιζαν να φορούν γιρλάντες από δεντρολίβανο στον λαιμό ή να πλέκουν κλαδιά στα μαλλιά τους όταν είχαν εξετάσεις για να διεγείρουν τη μνήμη τους. Στις τελετουργίες των αρχαίων λαών συμβόλιζε το γάμο, την αγάπη και το θάνατο, γι’ αυτό κι όταν παντρεύονταν τα νέα κορίτσια, στόλιζαν το κεφάλι τους με στεφάνι δεντρολιβανιάς. Το δεντρολίβανο είναι ένα από τα φυτά που χρησιμοποιεί η εκκλησία μας στους αγιασμούς.

Το δεντρολίβανο περιέχει τανίνη και αιθέριο έλαιο το οποίο χρησιμεύει στην αρωματοποιία. Ανακατεμένα τα άνθη του με κρασί δίνουν ένα καλό καρδιοτονωτικό και ενισχύουν την όραση. Γενικά χρησιμοποιείται κατά της αϋπνίας, της λιποθυμίας και των ζαλάδων. Θεωρείται ότι καθαρίζει το αίμα και είναι ευεργετικό στα προβλήματα αναπνοής και του άσθματος. Είναι επίσης στομαχικό, τονωτικό, αντισηπτικό και αντιρρευματικό. Με πλύσεις ή μπάνια είναι ευεργετικό του δέρματος, βοηθά στην ανάπτυξη των μαλλιών και καταπολεμά τον διαβήτη. Το έγχυμα χρησιμοποιείται για πλύσιμο προσβλημένων πληγών. Ανεβάζει την διάθεση και είναι χρήσιμο σε περιπτώσεις κατάθλιψης ήπιας έως και μέτριας μορφής .  Χρησιμοποιείται επίσης σαν καρύκευμα, σπάνια όμως για να αυξάνει την όρεξη. Στην μαγειρική το χρησιμοποιούμε μέσα σε σάλτσες ,μαριναρίσματα, κρέατα, ψάρια, ελαιόλαδα, ξύδια κλπ αλλά και στην αρτοποιία που παντρεύεται με εσπεριδοειδή. Δίνει ένταση άρωμα και χρώμα. Θα το συναντήσουμε σε παραδοσιακές συνταγές,(μπουμπουριστοί χοχλιοί, συκώτι τηγανιτό κλπ),αλλά και σε φρουτοσαλάτες, σούπες, θαλασσινά, τυριά, κυνήγια, κλπ

Μια άλλη οπτική σερβιρίσματος των σαρακοστιανών, σαν μεζεδάκια έρχεται να μας δώσει ΄μια άλλη οπτική για το πώς βλέπουμε μέχρι τώρα το τραπέζι μας. 

Οι αλοιφές από ταραμοσαλάτα, μελιτζανοσαλάτα αγιορείτικη χωρίς λάδι, ακόμα και γουακαμόλε, έρχεται να μπουν σαν βάση στις αραβικές πιτούλες όπου έχουν κοπεί και τυλιχτεί χωνάκια. Μέσα στα χωνάκια μπορούμε κάνουμε συνδυασμούς από την σαλάτα χταπόδι, λαχανικά σχάρας ,γαρίδες βραστές, πατατοσαλάτα, μανιτάρια σχάρας, μύδια αχνιστά, και ότι άλλο έχει το τραπέζι της Καθαρά σας Δευτέρας. Προσθέστε σαλάτα, ακόμα και κυδώνια, γυαλιστερές, και φτιάξτε ατομικά πιάτα ή ακόμα και πιατέλα εάν κάνετε μπουφεδάκι. 

Επίσης πολύ καλή ιδέα είναι για να φτιάξετε, την επόμενη με ότι έχει απομείνει από το τραπέζι αφού θα υπάρχουν πολλά πιατάκια και μεζεδάκια σε μικρές ποσότητες. 

Επίσης αντί για χωνάκια από αραβική μπορείτε να κάνετε καναπεδάκια με  λαγάνα.  Κόψτε την λαγάνα στην μέση και αφήστε την φαντασία σας να αυτοσχεδιάσει. Ακόμα και κομματάκια λαγάνας γεμισμένα στην μέση σαν τσεπούλες θα ήταν πολύ καλή ιδέα!!!

Το αγαπάμε όλοι αυτό το βάψιμο γιατί πέρα από την παράδοση … μας αρέσει γιατί αν και μεγάλες πλέον …παίζουμε σαν τα παιδιά!

Εκτός λοιπόν από τα κόκκινα που θα βάψουμε, όμορφα αυγουλάκια με έντονα χρώματα δίνουν μια ανάλαφρη και πιο χαρούμενη νότα στο τραπέζι της λαμπρής!!!

Τα υλικά μας 

Αυγά άσπρα

Κλωστές φλός σε διάφορα χρώματα

Αλουμινόχαρτο

Αλάτι 

Ξύδι

Ελαιόλαδο

Τα αυγά μας θα πρέπει να έχουν θερμοκρασία δωματίου. Γιαυτό τα βγάζουμε από το ψυγείο από την προηγούμενη το βράδυ.

Παίρνουμε το αλουμινόχαρτο και το κόβουμε λωρίδες

Παίρνουμε τις κλωστές και τις απλώνουμε επάνω στο αλουμινόχαρτο. (όχι πολλές γιατί δε θα φαίνονται όμορφα )

Βρέχουμε το αυγό μας για να πάρει υγρασία και το κυλάμε επάνω στις κλωστές.

Το τυλίγουμε με το αλουμινόχαρτο 

Συνεχίζουμε μέχρι να τελειώσουν τα αυγά μας

Στην συνέχεια τα βάζουμε στην κατσαρόλα με ξύδι και αλάτι και γεμίζουμε την κατσαρόλα μέχρι να καλυφτούν όλα τα αυγά μας. 

Μόλις πάρει βράση χαμηλώνουμε το μάτι και σιγοβράζουμε για 20 λεπτά περίπου. 

Όταν βράσουν τα αφαιρούμε από την φωτιά και τα βγάζουμε σε ένα πιάτο να κρυώσουν μαζί με τα αλουμινόχαρτα.(για να σφραγίσει καλύτερα το χρώμα τους.

Όταν κρυώσουν τα αφαιρούμε και τα περνάμε με λίγο λάδι σε χαρτοπετσέτα. 

Καμαρώστε τα!!!!! Θαυμάστε τα πανέμορφα αβγουλάκια σας!!! Και του χρόνου να είσαστε καλά!!!

Ένας παραδοσιακός τρόπος που κάνει τα αυγά να μοιάζουν σαν από μάρμαρο και τα νερά που δημιουργούνται μέσα και τα σχήματα τα κάνει μοναδικά και ξεχωριστά. 

Το χρώμα τους το παίρνουν από τα κρεμμυδόφλουδα γιαυτό καλό θα ήταν να πάρετε κατ αρχήν καφέ αυγά και πολλές κρεμμυδόφλουδες για ένα σκούρο μπορντό χρώμα(το χρώμα του αίματος του Ιησού)

Τα υλικά μας

Αυγά σε καφέ χρώμα

Κρεμμυδόφλουδες

Ένα παλιό καλτσόν

Ξύδι δυνατό

Αλάτι 

Λίγο ελαιόλαδο

Τα αυγά μας θα πρέπει να έχουν θερμοκρασία δωματίου. Γιαυτό τα βγάζουμε από το ψυγείο από την προηγούμενη το βράδυ

Παίρνουμε ένα αυγό, και το τυλίγουμε με κρεμμυδόφλουδες πολύ καλά γύρω γύρω ώστε να μην φαίνεται καθόλου το αυγό

Φώτο

Παίρνουμε το καλτσόν και το βάζουμε με προσοχή μέσα ώστε να μην φύγουν καθόλου οι κρεμμυδόφλουδες από την θέση τους, και δένουμε ένα κόμπο σφικτό ώστε να ακινητοποιηθεί το αυγό.

Επαναλαμβάνουμε αυτή την διαδικασία για όλα μας τα αυγά

Φώτο

Στην συνέχεια μαζεύουμε όλες τις κρεμμυδόφλουδες που μας περίσσεψαν και τις στρώνουμε στο πάτο της κατσαρόλας.(όσο πιο πολλές τόσο ποιο έντονο το χρώμα).

Βάζουμε επάνω το «κομπολόι» με τα αυγά και προσθέτουμε 2 κ σ αλάτι και μισό ποτήρι ξύδι.

Φώτο

Από την στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός τα σιγοβράζουμε για 20 λεπτά.

Αφού περάσουν τα 20 λεπτά τραβάμε την κατσαρόλα από το μάτι και αφήνουμε να κρυώσουν τα αυγά όπως είναι(χωρίς να τα ξετυλίξουμε)

Όταν κρυώσει το νερό κόβουμε τους κόμπους και ξετυλίγουμε από τις κρεμμυδόφλουδες τα αυγά. Θαυμάστε τι όμορφα μοναδικά και εντυπωσιακά αυγά έχετε φτιάξει.

Πάρτε σε ένα χαρτί λίγο ελαιόλαδο και περάστε τα να γυαλίσουν!!! 

Συγχαρητήρια!! Και του χρόνου να είσαστε καλά!!

Υπέροχα αυγουλάκια να τα φτιάξετε να τα καμαρώνετε!!! Ο τρόπος απλός και εύκολος!! Μοιάζουν σαν ψεύτικα και θα έχετε κάθε λόγο να αισθάνεστε υπερήφανη για αυτά!

Τα υλικά μας

Διάφορες χαρτοπετσέτες με πασχαλινό ντεκόρ ή με λουλούδια 

Ασπράδι αυγού ελαφρά χτυπημένο

1 πινελάκι

Αυγά λευκά

Βράζουμε με προσοχή τα αυγά μας. Αφού τα βράσουμε τα αφήνουμε να κρυώσουν.

Παίρνουμε τις χαρτοπετσέτες και αφού αφαιρέσουμε το εσωτερικό άσπρο χαρτί κάνουμε ένα πουγκί με αυτό στο αυγό. Κόβουμε όσο περισσεύει .

Τυλίγουμε καλά όλο το αυγό και στην συνέχεια το περνάμε με ασπράδι αυγού από πάνω.

Κόβουμε εάν τυχόν περισσεύει χαρτί. 

Το αφήνουμε να στεγνώσει φυσικά.

Το αγαπημένο βάψιμο των παιδιών. Με χρώματα ζαχαροπλαστικής που είναι ασφαλή, βάφονται βρασμένα, και πολύχρωμα. 

Η παράδοση μας λέει κόκκινα, μα ποιος μπορεί να χαλάσει χατίρι στα παιδιά που στα συγκεκριμένα αυγά θέλουν να συμμετέχουν και να βάψουν με χαρά τα αγαπημένα τους χρώματα???

Χρώματα απαλά, φωτεινά που τα αγαπάμε!! 

Τα υλικά μας

Λευκά αυγά

Βασικά χρώματα ζαχαροπλαστικής

Ξύδι 

Αλάτι

Ελαιόλαδο

Τα αυγά μας θα πρέπει να έχουν θερμοκρασία δωματίου. Γιαυτό τα βγάζουμε από το ψυγείο από την προηγούμενη το βράδυ

Τοποθετούμε τα αυγά μας με προσοχή στην κατσαρόλα με αλάτι και μισό ποτήρι ξύδι

Από την στιγμή που θα αρχίσει να βράζει το νερό, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και τα σιγοβράζουμε για 20 λεπτά. 

Όταν είναι έτοιμα τραβάμε την κατσαρόλα από την φωτιά

Σε ξεχωριστά μπολάκια διαλύουμε κάθε ένα χρώμα ξεχωριστά.

Βουτάμε τα αυγά στα χρώματα που μας αρέσουν και τα αφήνουμε 5 λεπτά(ίσως και παραπάνω ανάλογα την ένταση του χρώματος που θέλουμε να δώσουμε).

Μπορούμε να αυτοσχεδιάσουμε με συνδυασμούς χρωμάτων(πχ μπλε και κόκκινο μας κάνει μωβ) 

Προσοχή. Θα πρέπει το χρώμα με το νερό να καλύπτουν τα αυγά, αλλιώς θα πρέπει να είσαστε εκεί να γυρνάτε τα αυγά.

Στο τέλος τα περνάμε με λίγο ελαιόλαδο με χαρτοπετσέτα. 

Και του χρόνου να είσαστε καλά!!!

Δώστε στα παιδιά σας αφού βράσετε τα αυγουλάκια σας, (εάν βρείτε λευκά αυγά θα ήταν καλύτερα)να τα ζωγραφίσουν με μαρκαδόρους. Να κάνουν τα δικά τους σχέδια ,να αφήσουν την φαντασία τους  και να δημιουργήσουν μοναδικά αυγουλάκια!!! Καθήστε μαζί τους και μπορείτε να συμμετέχετε γράφοντας ευχές στα αυγουλάκια σας. Οι μαρκαδόροι είναι οι απλοί που χρησιμοποιούν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο. Για το άσπρο χρώμα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το λευκό στυλό που σβήνει τα λάθη, και για να γράψετε τις ευχές σας με ανεξίτηλο στυλό.

Στον παραμυθένιο κόσμο του Γυθείου, όπου ο χρόνος σταματά και ο ουρανός σμιλεύεται από το γαλάζιο του Λακωνικού κόλπου, ανακαλύπτετε έναν παράδεισο ακριβώς στην καρδιά της Πελοποννήσου.

Στον αυθεντικό χαρακτήρα του Γυθείου, τα χρωματιστά σπιτάκια με τα μεγάλα ξύλινα παράθυρα, και τα μπαλκόνια γεμάτα λουλούδια, διακριτικά στηρίζονται στην παραλία -θυμίζοντας κυκλαδίτικο νησί- σαν να αγκαλιάζουν τα γαλάζια κύματα. Κάθε βήμα σας στα λιθόστρωτα δρομακια της αναδεικνύει τον μαγικό της χαρακτήρα, ενώ τα ψηλά αρχοντικά αντανακλούν τον πλούτο της ιστορίας.

Ο πύργος του Τζανετάκη ο οποίος χτίστηκε το 1829 δεσπόζει στο μικρο μαγικό νησί Κρανάη ή Μαραθονήσι, μαζί με τον οκτάγωνο φάρο, προσφέρει πανοραμική θέα στον ατέλειωτο κόλπο, ενώ εκεί σύμφωνα με τον Ομηρο πέρασαν την πρώτη τους νύχτα ο Παρης με την Ωραία Ελένη. Εκεί θα συναντήσουμε και το μικρό λευκό σαν πέρλα έκκλησάκι, τον Αγ Δημήτριο, όπου πολλά ζευγάρια το προτιμούν για ένα μαγικό γάμο λόγω ιστορίας και τοποθεσίας.

Οι παραλίες του Γυθείου, όπως η αμμώδης Στελινίτσα, και το Βαλτάκι με το ναυαγισμένο πλοίο Δημήτριος, το Μαυροβούνι, Τρίνησα, αλλά και το μαγικό Σκουτάρι όπου ήταν το μέρος από όπου ξεκινούσε ο πειρατής Μαρμπαρόσα, αποτελούν ονειρεμένα μέρη για μια ανάρπαστη εμπειρία στον Ελληνικό κόσμο της θάλασσας.

Στο τραπέζι, η γαστρονομία του Γυθείου αποκαλύπτεται με νόστιμα μυστικά. Οι φρέσκοι ψαρομεζέδες, ψαρόσουπες και γενικά ψαροφαγία από τα καΐκια των ντόπιων ψαράδων, τις γαρίδες και τους αστακούς, με τις μακαρονάδες τους προσφέρονται ως εκλεκτά θαλασσινά πιάτα, ενώ τα παραδοσιακά τσαϊτια,οι γκόγκες, παραδοσιακές δίπλες, λαλάγγια ,γλυκό του κουταλιού πορτοκάλι, μανιάτικες πίτες (τραβηχτές),και η μακαροναδα τσουχτή, αγκαλιάζουν την απαιτητική γευστική σας αντίληψη.

Η τοπική παραγωγή περιλαμβάνει το αρωματικό λακωνικό ελαιόλαδο, το εκλεκτό μέλι, μπύρα, σφέλα και σύγκλινο, λουκάνικο Μάνης, που χρησιμοποιείται στην παρασκευή ποικίλων πιάτων, πορτοκάλια και άλλα πολλά.

Και καθώς το ηλιοβασίλεμα χάνεται στον ουρανό του Γυθείου, ο χρόνος χορεύει στον ρυθμό της θάλασσας, και η ζωή ανακαλύπτεται με κάθε αναπνοή. Ένα ταξίδι εδώ είναι μια επιστροφή στην απλότητα και την ομορφιά της Ελλάδας, και αφήνει μια μαγική εντύπωση που θα μας συνοδεύει πάντα. Το Γύθειο σας προσφέρει την ευκαιρία να ανακαλύψετε την παράδοση, την φύση και την γεύση με έναν τρόπο που θα αφήσει την καρδιά σας ανυπομονεί να επιστρέψετε ξανά...στην Γυθειάρα όπως την αποκαλώ προσωπικά!

Σε ένα από τα ταξίδια μου , πέρασα από την όμορφη Γεωργιούπολη Χανίων.  Η έντονη μυρωδιά του ψωμιού που μου έσπασε την μύτη στον κεντρικό δρόμο με οδήγησε σε έναν πολύ παλιό ξυλόφουρνο, διατηρητέο , από τους μεγαλύτερους που έχω προσωπικά συναντήσει.  H διάμετρός του μέσα είναι 4 μέτρα βάθος!!! Απίστευτα μεγάλος!! Ο ξυλόφουρνος αυτός είναι από το 1935 και το 1948 αγοράστηκε από τον Μανούσο Φουντουλάκη, όπου έφτιαχνε το παραδοσιακό προζυμένιο ψωμί, και το έδινε σε όλες τις γύρω περιοχές. Αν και τότε κάθε σπίτι είχε τον δικό του ξυλόφουρνο, ο κυρ-Μανούσος με μεράκι και αγάπη συνέχισε το υπέροχο ψωμάκι να το βγάζει και να το  αγαπήσουν όλοι στην περιοχή. 

Το 1960 το ανέλαβαν οι γιοί του όπου συνέχισαν την ίδια παραδοσιακή συνταγή με ζύμωμα στο χέρι, αργή ανέβαση στην πινακωτή. Η όρεξη και η επιμονή παντρεμένη με την παράδοση, κάναν τα ψωμιά να είναι τόσο φημισμένα στην Κρήτη, -αλλά και εκτός- όπου αυτά τα υπέροχα, χρυσαφένια, μοσχομυριστά, δύκιλα ψωμιά, έρχονταν κατά παραγγελίες και στην Αθήνα. 

Το 2006 έως και σήμερα  ο Μανώλης Φουντουλάκης συνεχίζει την παράδοση μέχρι και σήμερα, με το φρέσκο ψωμί αργής ανέβασης, να σηκώνονται καθημερινά στης 5 το πρωί, να ζυμώνουν στο ζυμωτήριο πλέον 500 κιλά ψωμί, με άλευρα από στάρι-κριθάρι κλπ, να μπαίνει στην πινακωτή από 1 ½ - 2 ½ ώρα.
Η παρασκευή του ψωμιού, διαρκεί 4 ώρες. Ο φούρνος από τα παλιά τα χρόνια μέχρι και σήμερα καθαρίζετε με πάνιστρο (ένα είδος υφάσματος σαν τσουβαλάκι όπου βάζουν τις ελιές) και με τα ψωμιά των δυο κιλών να ταξιδεύουν σε όλη την Κρήτη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα αφού είναι πλέον γνωστό τα υπέροχα καρβελάκια του. 

Γνωστός και για τα παξιμάδια από χαρουπάλευρο, αλλά και τα απλά, τα ζεστά του μοσχομυριστά ελαιόψωμα, αλλά και σταφιδόψωμα, κουλουράκια λαδιού αλλά και κανέλας, και πολλές ακόμα παραδοσιακές αρτολιχουδιές!!

Ευχαριστώ πολύ τον κ. Φουντουλάκη για την προθυμία αλλά και τον χρόνο του, που μου πρόσφερε αναλυτικά τις πληροφορίες. 

Δυόσμος ο πράσινος. Βαθυπράσινη πόα της οικογένειας των Χειλανθών. Τα φύλλα του είναι επιμήκη και τα άνθη του έχουν χρώμα μελανί. Είναι πολυετές και ευδοκιμεί σε υγρά μέρη. Στην Ελλάδα έχουμε 13 είδη και 9 παραλλαγές.

Είδος πασίγνωστο στην Ελλάδα όπου καλλιεργείται στις αυλές και στους κήπους και χρησιμοποιείται στο φαγητό. Όταν το πιάσουμε βγάζει ωραίο ευχάριστο άρωμα. Υπάρχει παντού σαν καλλιεργούμενο και μαζεύεται όλο το χρόνο. Μπορούμε να τον έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να τον ξεράνουμε και να τον φυλάξουμε σε ένα βάζο.

Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή μύρου αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το ανέφεραν συχνά ως φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι τους με δυόσμο, πριν καθίσουν να φάνε.

Είναι τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό του στομάχου, αντισπασμωδικό, εναντίον του λόξιγκα, βοηθά στις ημικρανίες και στον πονόδοντο, αν μασήσουμε τα φύλλα. Μερικές σταγόνες επίσης σε χλιαρό νερό γίνονται γαργάρα σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονών του ρινοφάρυγγα.

Ο δυόσμος χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα ή αφέψημα, σαν αρωματικό και χρησιμοποιείται επίσης στη σαπωνοποιία, τη μυροποιία, τη ζαχαροπλαστική και φυσικά στη μαγειρική. Θα τον βρούμε μέσα σε σούπες σαλάτες σάλτσες ,ζυμαρικά κιμάδες, και αγκαζέ με το κολοκύθι, το μανιτάρι, την μελιτζάνα την ντομάτα, σε πατάτες αλλά και σε φρουτοχυμούς φρουτοσαλάτες, γρανίτες και σε απεριτίφ και ροφήματα. 

Η θρεπτική του αξία αρχίζει απο αναφορές του στην αρχαία Ελλάδα το οποίο το είχαν στην διατροφή τους, ακόμα και στην ιατρική αφού γίνεται αναφορά απο τον Ιπποκράτη την βλέννα του για στην ανάπλαση των κυττάρων.

Στις μέρες μας έχει μεγάλη ανταπόκριση σε ομάδες υγιεινής διατροφής και δίαιτας καθ ότι πλούσιο σε πρωτεΐνη και χαμηλό σε λιπαρά και θερμιδική αξία και πλούσιο σε ω3 και ω6.Επίσης μπορούν να καταναλωθούν σε μέρες νηστείας.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν να κατέχει μια ηγετική θέση στα εστιατόρια παγκοσμίως αλλά και στις προτιμήσεις μεγαλύτερων σεφ.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες σαλιγκαριών εκ των οποίων προς κατανάλωση είναι 3-4 ποικιλίες.

Στην Ελλάδα συνήθως συναντούμε τα κρητικά τα οποία είναι γεμάτα και τρυφερά.

Η προεργασία τους είναι απαραίτητη πρίν την παρασκευή του φαγητού μας . Υπάρχουν πολλές μέθοδοι καθαρισμού(της νηστείας).Κάποιοι τα βάζουν σε αλεύρι για 2-3 μέρες, σε ρύζι, σε μακαρόνια ακόμα και σε φύραμα. Πρέπει να καταλάβουμε πως για να καθαρίσει το σαλιγκάρι ,πρέπει να ακολουθήσουμε την φυσική του διαδικασία. Όταν το σαλιγκάρι νιώσει ότι πέφτει η υγρασία της ατμόσφαιρας αποβάλει ότι έχει μέσα του και εκκρίνει μια ουσία ασβεστώδη στην οποία ταπώνει στην ουσία το άνοιγμα του κελύφους ώστε να διατηρηθεί. Άρα τα σαλιγκάρια που έχουν σφραγιστεί είναι απολύτως ασφαλή γιατί έχουν αποβάλει τις ουσίες τους απο μέσα. Αλλιώς μπορούμε να τα βάλουμε σε ένα πολύ καλά αεριζόμενο μέρος  μακρυά απο ήλιο και φως για 3-4 μέρες για να γίνει αυτή η διαδικασία φυσιολογικά.

Πως ξεχωρίζουμε ότι ένα σαλιγκάρι έχει περάσει απο αυτή την διαδικασία καθαρισμού όμως όταν είμαστε σε ένα εστιατόριο; Το σαλιγκάρι αποτελείτε απο δύο μέρη, απο το φιλέτο και την ουρά. Η ουρά του σαλιγκαριού(στο τέλος τραβώντας το όταν το βγάζουμε) είναι ο χώρος αποθήκευσης των ακαθαρσιών του σαλιγκαριού. Άμα το δοκιμάσουμε και μας πικρίσει αυτό σημαίνει ότι το σαλιγκάρι δεν έχει υποστεί την διαδικασία καθαρισμού(νηστείας) και εμπεριέχει πολλούς κινδύνους λόγω αγνόησης προέλευσης(βουνίσια, αγρού κλπ)

Όταν καθαρίσουν (νηστευτούν) πρέπει να τα πλένουμε καλά και να τα ζεματίσουμε για 3-4 λεπτά. Αυτός ο 'ξαφνικός θάνατος” για αυτά, είναι διαδεδομένος στο εξωτερικό, για πιο αξιοπρεπή θάνατο. Επίσης μας βοηθάει να τα μαγειρέψουμε γρηγορότερα ,και μπορούμε σε αυτή την φάση εάν θέλουμε να τα καταψύξουμε για να τα παρασκευάσουμε κάποια άλλη στιγμή.

Στην Ελλάδα θα τα δούμε να παρασκευάζονται ζωντανά στο τηγάνι (μπουμπουριστοι)με αλάτι και δεντρολίβανο,’ η στιφάδο.

Γαστρονομία είναι η τέχνη της επιλογής, της παρασκευής, του σερβιρίσματος και της απόλαυσης.

Η ετυμολογία της λέξης είναι σύνθετη και άκρως ελληνική, προέρχεται από το γαστήρ (στομάχι) + νόμος. Η ελληνική αυτή λέξη επισημοποιήθηκε από την Γαλλική Ακαδημία το 1835,

Ο περίφημος  Γάλλος συγγραφέας Φρανσουά Ραμπελαί είναι εκείνος ο οποίος πρώτος εισήγαγε την ελληνική λέξη στο περίφημο έργο του "Πανταγρουέλ" αναφέροντας στο βιβλίο του, τον θεό Γάστρο, που τιμούσαν οι λαίμαργοι.

Ο κόσμος κατανέμεται σε γαστρονομικές περιοχές, η κάθε μία από τις οποίες χαρακτηρίζεται από τη δική της κουζίνα και τη δική της τεχνική στην παρασκευή των φαγητών. Στους αρχαίους πολιτισμούς για παράδειγμα της Ασσυρίας, της Βαβυλωνίας, της Περσίας, της Αιγύπτου, αλλά και στην Αρχαία Ελλάδα και αργότερα στη Ρώμη, η διαδικασία της γαστρονομίας είχε αναπτυχθεί σε υψηλό βαθμό.

Για τους αρχαίους Έλληνες, η ώρα του φαγητού αποτελούσε ευκαιρία για να προσφέρουν τροφή όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στο πνεύμα.

Το πρώτο βιβλίο μαγειρικής είναι του αρχαίου Έλληνα ποιητή και γαστρονόμου Αρχέστρατου, σημειώσεις του οποίου συμπεριελήφθησαν στο μεγάλο έργο του Αθηναίου Ναυκρατίτη, "Δειπνοσοφιστές". Ακολούθησε ο Ρωμαίος Απίκιος, συγγραφέας ενός από τα αρχαιότερα βιβλία μαγειρικής. Διάσημες προσωπικότητες της ιστορίας που ασχολήθηκαν με την γαστρονομία ήταν ο αυτοκράτορας Καλιγούλας γνωστός για τα επιτηδευμένα ρωμαικά συμπόσια και ο βαθύπλουτος άρχοντας Λούκουλος.

Και ας ερθουμε στο τωρα...Η γαστρονομία εστιάζει στην επιστημονική μελέτη των τροφίμων, στην τέχνη της μαγειρικής και στην απόλαυση της γεύσης. Από την άποψη της γαστρονομίας, το φαγητό δεν είναι απλώς καύσιμο για το σώμα, αλλά και μια εμπειρία που ενώνει ανθρώπους και κουλτούρες.

Οι γαστρονόμοι εξερευνούν την ποικιλία των γεύσεων, των υλικών και των παραδόσεων που αφορούν το φαγητό. Ενδιαφέρονται για την ιστορία της γαστρονομίας, τις τεχνικές μαγειρέματος, τα τοπικά προϊόντα, τις διατροφικές παραδόσεις και τις κουλτούρες που σχετίζονται με το φαγητό.

Η γαστρονομία περιλαμβάνει επίσης την κατανόηση των διατροφικών αξιών και των επιπτώσεων της διατροφής στην υγεία μας. Έχει να κάνει με την επιλογή υγιεινών συστατικών και την προετοιμασία τους με τρόπους που διατηρούν τη διατροφική αξία των τροφίμων.

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο της γαστρονομίας είναι η κοινωνική διάσταση του φαγητού. Το φαγητό συχνά αποτελεί πρόσφορη ευκαιρία για συνάθροιση, κοινωνική αλληλεπίδραση και κοινωνική ανταλλαγή. Η μοιρασιά του φαγητού μπορεί να συνδυάσει ανθρώπους και να ενισχύσει τις σχέσεις.

Τέλος, η γαστρονομία είναι στενά συνδεδεμένη με την τουριστική βιομηχανία. Πολλές περιοχές προωθούν την τοπική τους γαστρονομία ως τουριστικό αξιοθέατο, προσελκύοντας επισκέπτες που επιθυμούν να απολαύσουν τις ξεχωριστές γεύσεις και παραδόσεις της παραδόσεις της περιοχής.

Οι ταξιδιώτες μπορούν να ανακαλύψουν τοπικά πιάτα, ειδικά συστατικά και παραδόσεις που αντικατοπτρίζουν τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου. Οι γαστρονομικές εκδηλώσεις, τα φεστιβάλ φαγητού και οι επισκέψεις σε τοπικές αγορές και εστιατόρια μπορούν να προσφέρουν μια πλούσια εμπειρία για τους λάτρεις της γαστρονομίας.

Επιπλέον, η γαστρονομία είναι συχνά συνδεδεμένη με την οικολογική βιωσιμότητα και την τοπική παραγωγή τροφίμων. Πολλοί καλοί γαστρονόμοι προωθούν τη χρήση τοπικών, εποχιακών και βιολογικών προϊόντων, στηρίζοντας τους τοπικούς γεωργούς και παραγωγούς. Αυτό προωθεί την προστασία του περιβάλλοντος, τη μείωση των μεταφορικών αποστάσεων και την αειφορία στον τομέα της διατροφής. Επιπλέον, η υποστήριξη της τοπικής παραγωγής τροφίμων βοηθά στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και των παραδόσεων σχετικά με τη διατροφή. 

Συνεχίζοντας, η γαστρονομία μπορεί να επικεντρωθεί σε διάφορους τομείς και πτυχές, όπως:

    1. Τοπική γαστρονομία: Η μελέτη και η απόλαυση των παραδοσιακών και τοπικών πιάτων, συστατικών και παραδόσεων μιας περιοχής. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει την ανακάλυψη μοναδικών γεύσεων και την επίσκεψη σε τοπικές αγορές, εστιατόρια και φεστιβάλ γεύσεων.

    2. Υγιεινή διατροφή: Η γαστρονομία μπορεί να επικεντρωθεί στην υγιεινή διατροφή και στην αξία των διατροφικών συστατικών. Αυτό περιλαμβάνει την επιλογή υγιεινών συστατικών, την παρασκευή φαγητού με τρόπους που διατηρούν τη διατροφική αξία των τροφίμων και την αντίληψη της συσχέτισης μεταξύ διατροφής και υγείας.

    3. Καινοτομία στη γαστρονομία: Ορισμένοι γαστρονόμοι εξερευνούν νέες τεχνικές μαγειρέματος, συνδυασμούς συστατικών και παρουσιάσεις που εισάγουν καινοτομία στη γαστρονομία. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση επιστημονικών τεχνικών, όπως η μοριακή γαστρονομία, η χρήση νέων συστατικών και η δημιουργία απροσδόκητων γεύσεων και υφών. Η καινοτομία στη γαστρονομία ενθαρρύνει τους γαστρονόμους να προσεγγίζουν τη μαγειρική με δημιουργικότητα και να προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες γεύσης στους πελάτες τους. 

    4. Οινογνωσία: Η μελέτη του κρασιού και η ταιριαστή επιλογή κρασιών με διάφορα φαγητά. Αυτό περιλαμβάνει την κατανόηση των διαφορετικών ποικιλιών κρασιού, των αρωμάτων και των χαρακτηριστικών τους, καθώς και την αντίληψη των αλληλεπιδράσεων με τη γεύση των τροφίμων.

    4. Εξερεύνηση παγκόσμιων κουζίνων: Η γαστρονομία μας δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε διάφορες παγκόσμιες κουζίνες και πιάτα. Αυτό μας επιτρέπει να γνωρίσουμε νέες γεύσεις, συνταγές και παραδόσεις από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς.

    5. Επιστημονική προσέγγιση: Ορισμένοι γαστρονόμοι μελετούν την επιστημονική πλευρά του φαγητού, όπως η χημεία της μαγειρικής, η μοριακή γαστρονομία και η επίδραση των γεύσεων στον εγκέφαλο. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τις επιστημονικές αρχές που κρύβονται πίσω από τη μαγειρική και τη γεύση. Μέσω της εξέτασης της χημείας των συστατικών, των αλληλεπιδράσεων των συστατικών και της μελέτης των γευστικών αντιλήψεων, μπορούμε να ανακαλύψουμε τα μυστικά πίσω από τις γεύσεις που απολαμβάνουμε και να βελτιώσουμε τις τεχνικές μαγειρέματος.

6.      Επιπλέον, η μοριακή γαστρονομία μελετά τη δομή, τις ιδιότητες και τις αλληλεπιδράσεις των μορίων τροφίμων, εστιάζοντας στο πώς αυτά επηρεάζουν τη γεύση και την αίσθηση του φαγητού. Επίσης, η επίδραση των γεύσεων στον εγκέφαλο μελετάται για να κατανοήσουμε πώς οι διάφορες γεύσεις που συνδέονται με τις αντιδράσεις του εγκεφάλου και τις αισθήσεις μας. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γεύσεις μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη συναισθημάτων, την όρεξη, τη μνήμη και την απόλαυση του φαγητού.

Η επιστημονική προσέγγιση στη γαστρονομία μας βοηθά να αναδείξουμε τις βαθύτερες διαστάσεις της γεύσης και της απόλαυσης του φαγητού. Μέσω της έρευνας και της εξέτασης των επιστημονικών πτυχών της γαστρονομίας, μπορούμε να ανακαλύψουμε νέες τεχνικές, να βελτιώσουμε την ποιότητα των πιάτων και να δημιουργήσουμε μοναδικές γαστρονομικές εμπειρίες.

Ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών  που ευδοκιμεί στην περιοχή της Μεσογείου και είναι μικρός θάμνος, ύψους έως 1 μ. Έχει μακρόστενα και γκριζοπράσινα φύλλα, μήκους 1-4 εκ. Τα άνθη του διατάσσονται σε πυκνούς επάκριους στάχεις, οι οποίοι φέρουν στην κορυφή μεγάλα πορφυρά βράκτια. Οι μικρές δίχειλες, συμπέταλες στεφάνες (6-8 χιλ.) έχουν σκούρο πορφυρό χρώμα είναι μεσογειακό είδος και απαντάται σε παραλιακές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας και στα νησιά. Αυτοφύεται σε ψηλά μέρη, ανθίζει το χρονικό διάστημα Ιουνίου – Ιουλίου και οι ανθοφόροι βλαστοί συλλέγονται, όταν το φυτό βρίσκεται σε πλήρη άνθηση.

Είναι φυτό αρωματικό – φαρμακευτικό και εκτός από αφέψημα χρησιμοποιείται πάρα πολύ και ως αιθέριο έλαιο. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στη σαπωνοποιία και την φαρμακοποιία. Τα άνθη του τοποθετούνται στις ντουλάπες, τις αρωματίζουν και διώχνουν το σκώρο. Επίσης θεωρούνται ότι ενεργούν κατά του βήχα, του άσθματος, του κοκίτη, της γρίπης και της λαρυγγίτιδας. Η λεβάντα καταπραΰνει τους νευρόπονους του στομάχου και ηρεμεί το νευρικό σύστημα, γιατί δρα ως χαλαρωτικό. Είναι ιδανικό για τις αϋπνίες και το στρες, βοηθά τις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους.

Στην μαγειρική θα το συναντήσουμε σε ψητά κρέατα ,σάλτσες, σε τυριά, σαλάτες ,ψάρια, ψητά λαχανικά, στο να αρωματίσουμε ελαιόλαδο ή ξύδι, στην ζαχαροπλαστική σε μπισκότα, ζελέ παγωτά κλπ

Γένος ποωδών αρωματικών φυτών της οικογένειας των χειλανθών των εύκρατων περιοχών. Έχει άνθη ευωδιαστά, λευκά ή βιολέ, που ενώνονται σε στάχυα. χρησιμοποιείται για ν’αρωματίσουμε φαγητά.: ονομάζεται η ρωμαϊκή μέντα και χρησιμοποιείται για αφεψήματα και σιρόπια., με δυνατή ευχάριστη μυρωδιά και αρωματική, πικάντικη γεύση. Από τα φύλλα και από τα άνθη παίρνουμε το λάδι που περιέχει μενθόλη και χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική, την ποτοποιία και την ιατρική. είναι διαδεδομένη στους κάμπους και στους αγρούς.

είναι η γνωστή σε όλους μας μέντα ή αγριοδυόσμος. Είναι φυτό πολυετές, ύψους μέχρι 80 εκατοστά. Έχει βλαστό όρθιο, τετραγωνικό, χνουδωτό. Τα φύλλα είναι αυγοειδή - στρογγυλά, επιφυή, τεφρόασπρα, χνουδωτά στην κάτω επιφάνεια. Τα άνθη είναι σε ακραία στάχια, χρώματος άσπρου ή ρόδινου. Αυτοφύεται σε υγρά μέρη και στις όχθες ποταμιών και ρυακιών. H άνθηση αρχίζει τον Ιούλιο και διαρκεί μέχρι και τον Σεπτέμβριο. Συλλέγεται το υπέργειο τμήμα του φυτού, όταν αυτό βρίσκεται σε πλήρη άνθηση.

Τη συναντάμε σχεδόν παντού εκτός από τις τροπικές χώρες. Στην αρχαιότητα ήταν σε ευρεία χρήση αλλά δεν της αποδίδονταν πάντα οι ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης δεν θεωρούσε ότι έχει καταπραϋντικές ικανότητες, ενώ αντίθετα ο Γαληνός τη συνιστούσε για αυτήν ακριβώς την ιδιότητά της, όπως άλλωστε και ο Πλίνιος, ο οποίος μάλιστα πίστευε ότι είναι και αναισθητικό.

Είναι φυτό αρωματικό – φαρμακευτικό και χρησιμοποιείται στη μαγειρική ως καρύκευμα αλλά και ως βότανο μέσα σε σαλάτες σάλτσες ,σε ψάρια, πίττες, κρέπες γλυκές, φρουτοσαλάτες, μέσα στη ζαχαροπλαστική σε γρανίτες ,σιρόπι, λικέρ, ζελέ κλπ αλλά και ως απεριτίφ, ως ρόφημα ,μέσα σε ζεστή σοκολάτα . Ως αφέψημα ή ως αιθέριο έλαιο είναι καταπληκτικό αναλγητικό, κατά της αϋπνίας και βοηθητικό σε πονοκεφάλους. Το αιθέριο έλαιο είναι κατάλληλο για κατώτερης ποιότητας προϊόντα αρωματοποιίας και σαπωνοποιίας.

Ο σολομός είναι μια πολύ καλή επιλογή διατροφικής άξιας αφού είναι γνωστό τα ω3 λιπαρά οξέα του που νμας βοηθούν για την ενίσχυση της καλής χοληστερόλης και μείωση της κακής. 

Υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες σίδηρο βιταμίνη Β12.Κάνει καλό στην υγειά γιατί έχει αντιφλεγμονώδες ιδιότητες ,ευνοεί στην καλή υγειά του εντέρου, έχει χαμηλό υπογλυκαιμικό δείκτη.

Μπορούμε να τον μαγειρέψουμε με πολλούς τρόπους ,όπως ψητό, τηγανητό, στο φούρνο.

Για τους φίλους  που προσέχουν την διατροφή τους μπορούν εύκολα να τον μαγειρέψουν ποσε,με λίγες φέτες λεμόνι στο νερό ...και να το συνοδέψουν με μπρόκολο καρότο κολοκυθάκι  κλπ,η και ακόμα στον ατμό με γαρνιτούρα ρύζι .

Τον βρίσκουμε εύκολα σε συσκευασία καπνιστού, ο οποίος μας λύνει τα χεριά με τους ποικίλους τρόπους παρασκευής του όπως σε σάντουιτς, σαλάτες, με αραβικές πίτες, ο οποίος είναι εύκολος έτσι στην μεταφορά για να παρασκευάζουμε ένα υγιεινο σνακ.

Επίσης μπορεί να γίνει κιμάς για πεντανοστιμα μπιφτέκια σολομού σαν εναλλακτική λύση. 

Εάν ξέρουμε ότι είναι ολόφρεσκος ακόμα και σουσι ,η μπιφτέκι ταρ ταρ.

Γιαυτό λοιπόν είναι πολύ δημοφιλή και αγαπητό ψάρι στους περισσότερους,γιατί μας χαρίζει πολύτιμα συστατικά στον οργανισμό μας, και είναι χορταστικός 

Η λέξη 'μεζέ' (ή 'μεζές' στον πληθυντικό) προέρχεται από την τουρκική λέξη 'meze', η οποία πάλι προέρχεται από την περσική λέξη 'mazze', που σημαίνει 'γεύμα' ή 'μικρή μερίδα φαγητού'. Ο όρος αναφέρεται σε μικρά πιάτα φαγητού που συνοδεύουν το ποτό, είτε αυτό είναι κρασί, ρακί, μπύρα ή άλλο. Τα μεζέδες συνήθως συνοδεύουν την κοινωνική συνάντηση και το κοινό τραπέζι, προσφέροντας μια ποικιλία γεύσεων που μπορούν να απολαμβάνονται αργά και χωρίς βιασύνη. Στο τραπέζι του μεζέ, τρώγοντας διάφορες γεύσεις και υφές, και πίνοντας το ουζάκι μας, οι αισθήσεις και η ψυχή μας ηρεμούν και χαλαρώνουμε απολαμβάνοντας την παρέα και τα θέματα συζήτησης.

Είναι  κάτι περισσότερο από φαγητό. Είναι ενδεικτικά ή διαφορετική γευστική επιθυμία των ανθρώπων, και αποτελούν μια συνεργασία από διάφορα γευστικά στοιχεία, που όταν ενωθούν προσφέρουν μια πλούσια εμπειρία γεύσης. Οι μεζέδες μπορεί να περιλαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία συστατικών, όπως φρέσκα λαχανικά, τυριά, ψάρια, θαλασσινά, όσπρια κρέατα, ψωμιά και πολλά άλλα.

Οι μεζέδες είναι μικρά, αλλά εξαιρετικά γευστικά πιάτα που καλύπτουν μια ευρεία γκάμα γεύσεων, υλικών και παραδόσεων. Ανάλογα με την περιοχή και τον πολιτισμό, μπορεί να υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη μεζέδων. Ορισμένα παραδείγματα μεζέδων περιλαμβάνουν:

Αλοιφές: τζατζίκι, τυροκαυτερή, μελιτζανοσαλάτα, αλλά και πολλές ακόμα αλοιφές που έχουν περίοπτη θέση στο τραπέζι με τους μεζέδες

Κεφτεδάκια: Διάφορα κεφτεδάκια από κιμά κρέατος (συνήθως αρνίσιο ή μοσχαρίσιο) με μπαχαρικά και μυρωδικά.

Χορτοπιτάκια: Φύλλο κρούστας γεμισμένο με διάφορα χόρτα, τυριά και βότανα.

Οκταπόδι: Μαγειρεμένο, συνήθως ψητό ή  στην σχάρα ή και ακόμα σαλάτα με συνοδεία τσίπουρου ή ρακής

Τυροκαυτερή: Ένα πικάντικο πιάτο που περιλαμβάνει τυρί (συνήθως φέτα) μαριναρισμένο σε κόκκινη πιπεριά.

Σουτζουκάκια: Μικρά κεμπάπ από κιμά, συνήθως μοσχαρίσιο, με πολλά μπαχαρικά, σερβίρονται με πίτα και σάλτσα.

Καλαμαράκια τηγανιτά: Μικρά καλαμαράκια σε τηγανητή φλούδα, τέλεια για συνοδεία με μπύρα.

Σαρδέλες παστές, τσίρο, γαύρο μαρινάτο απο τους κορυφαίους μεζέδες για τσίπουρο και ούζο

Όσπρια: Γίγαντες πλακί, ρεβίθια κοκκινιστά, μαυρομάτικα τσιγαριαστά αλλά και πολλά ακόμη πιάτα για μεζέ για τσιμπολόγημα

Τυριά: μην ξεχνάμε τα υπέροχα τυριά μας που έχει η Ελλάδα μας, με τεράστια ποικιλία αλλά και νοστιμιά, βουτυράτα, αλλά και  σκληρά, καπνιστά ,λαδοτύρια, ξινοτύρια, κεφαλοτύρια, γραβιέρες, φέτες ,κασέρια... Πόσα υπέροχα τυριά για να συνοδέψουν το μεζε μας!

Αλλαντικά: Τι να πρωτοπώ? Για την Τηνιακή Λούζα? το παστράμι Καρδίτσας, το προσούτο Ευρυτανίας, το σαλάδο Κερκύρας, τον καβουρμά Λημνου, το Συγκλινο Μανης, το Τσορίθο Δράμας, το Νούμπουλο Κερκύρας...αλλά και τόσα ακόμα αλλαντικά που παράγει η Ελλάδα μας για τους μερακλήδες, και εξαιρετικούς μεζέδες φτιαγμένους με μεράκι

Αυγά: Απο βραστά, τηγανιτά μέχρι και ομελέτα με διάφορα αλλαντικά τυριά, λαχανικά ακόμα και με τσιγαριστά χόρτα...τα αυγά κρατάνε απο τις πιο βασικές θέσεις του μεζέ!

Πικλες, ελιές και τουρσί, που το σερβίρουμε και ώς νηστίσιμο μεζέ για ούζο

Ψωμάκι φρυγανισμένο: Μπρουσκέτες όπου συνοδεύουν αλοιφές, ή ψιλοκομμένες σαλατούλες ώστε να κάνουν μπουκίτσες. Η λέξη μπρουσκέτα προέρχεται απο την ιταλική λέξη brusco που σημαίνει απότομος, κοφτός.

Ο Βόλος, είναι γνωστός για την ποικιλία και την ποιότητα των μεζέδων του. Το κάθε μεζεδοπωλείο έχει δεκάδες πιατάκια διαφορετικά μεζέ, όπου εναλλάσσονται με τις παραγγελίες, που σου κρατούν γευστικά το ενδιαφέρον. Τα παραθαλάσσια μέρη και τα νησιά της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών όπως ο Βόλος, έχουν μακρά παράδοση στην παρασκευή θαλασσινών μεζέδων, όπως τα ψητά ψάρια, μύδια, τα θαλασσινά, τα χταπόδια και άλλα θαλασσινά

Το κύριο χαρακτηριστικό των μεζέδων είναι η κοινή κατανάλωση με παρέα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ζεστασιάς και φιλίας. Είναι ένας τρόπος να μοιραστείτε την απόλαυση της γεύσης και της κουλτούρας με τους αγαπημένους σας.

Δεν υπάρχει σειρά στον μεζέ, δεν υπάρχει συνδυασμός και 'πρέπει' ή αν 'ταιριάζει' το ένα μεζεδάκι με το άλλο. Παραγγέλνεις ψάρι, κρέας, τυριά, θαλασσινά, όλα μαζί...Εναλλαγές γεύσεων, όπως και οι εναλλαγές θεμάτων συζήτησης.

Οι μεζέδες δεν είναι απλώς για να καλύψουν την πείνα, αλλά για να ανακαλύψουν νέες γεύσεις, να μοιραστούν στιγμές με φίλους και οικογένεια και να απολαμβάνουν την κοινωνική συντροφιά. Κάθε μεζές είναι σαν ένα μικρό έργο τέχνης, όπου οι διαφορετικές γεύσεις, υφές και αρώματα συνδυάζονται με αρμονία μια συνάντηση γεύσεων μια αγκαλιά κοινωνίας, ένα ταξίδι από αρωματικές νότες και υφές. Απολαύστε τον μικρόκοσμο της γαστρονομικής ποικιλίας, συντροφιά με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, καθώς οι μεζέδες ανοίγουν το δρόμο προς ατέλειωτες στιγμές απόλαυσης και χαράς.

Τέλειο το τραπέζι το Χριστουγενιάτικο...μαγειρεύαμε επι 2 μέρες συνεχώς για να έχουμε τα πάντα όλα στους αγαπημένους μας...φάγαμε δίχως αύριο. Ήπιαμε τον Βόσπορο και έχει περισσέψει ένα κάρο φαι!!! Τι κάνουμε με τόσο φαι??? Εδώ σας έχω μερικές ιδέες για το τι να κάνετε το φαγητό που έχει περισσέψει, έτσι ώστε τις 2 επόμενες μέρες θα καααααααθεστε, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι και το κυριότερο??? δεν θα πεταχτεί τίποτα!!!! Δεν είναι καιροί άλλωστε για να πετάμε!!!!

ΚΡΕΠΕΣ.

Γεμίζουμε με την γέμιση τις κρέπες μας και με γαλοπούλα, τις ψήνουμε στο φούρνο για λίγα λεπτά και ...έτοιμες!!!!

ΠΙΤΑ

Η πιο επικρατέστερη λύση αφού γίνετε πεντανόστιμη και την τρώμε ακόμα και μπροστά στην τηλεόραση, σαν κολατσιό αλλά και στην δουλειά!!! Κόβουμε τα πάντα όλα(γαλοπούλα, γέμιση,γλυκοπατάτες,κάστανα,κιδώνι,κολοκύθα κλπ),απλώνουμε φυλλο κρούστας, βουτυρώνουμε ενδιάμεσα στα φύλλα, γεμίζουμε την πίτα μας,και την ψήνουμε στο φούρνο στους 180 για 45-50 λεπτά!

ΟΜΕΛΕΤΑ

Ψιλοκοβουμε την γαλοπουλα και την γέμιση. Σοταρουμε την γέμιση και ρίχνουμε τα αυγά και βάζουμε λίγο τυράκι απο πάνω.. 

ΠΙΤΣΑ

Μαδάμε το κρέας , και βάζουμε ότι αλάντικά και τυριά περίσεψαν απο το τραπέζι.Κόβετε σε φέτες το μπαγιάτικο ψωμί σας, το βουτάτε σε αυγό με λίγο γάλα μέσα, το απλώνετε σε ταψί που έχουμε τοποθετήσει λαδόκολλα πριν,και κάντε ακριβώς τα βήματα της κλασικής πίτσας. Δηλ.στρώστε λίγη σάλτσα επάνω και βάζουμε εαν θέλουμε πιπεριά μανιταρια ντομάτα απο πάνω και την ψήνουμε στο φούρνο...γίνετε ανάρπαστη!!!!!

ΣΑΛΑΤΕΣ. 

Μαδάμε το κρέας ή το κόβουμε σε καρεδάκι και το βάζουμε σε σαλάτες

ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΕΣ

Μαδάμε το κρέας ή το κόβουμε σε καρεδάκι και το βάζουμε σε σάλτσες για μακαρονάδες λευκές ή και κόκκινες ή και για γιουβετσάκια

ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ

Ωραιότατες σαντουιτσάρες με ότι υλικό μας έχει περισσέψει απο το Χριστουγενιάτικο τραπέζι! κρεας, αλοιφές, σαλάτες, αλαντικά και τυριά συνθέτουν φοβερά πεντανόστιμα σάντουιτς!!!! Γιατί όλοι μας ξέρουμε ότι η γαλοπούλα με μια ωραία αλοιφή είναι ασυναγώνηστη... Θυμηθειτε και τον Ρος απο τα φιλαράκια άλλωστε!!!!!!!!!!!

ΣΟΥΠΑ

Μετά απο τόσο φαγοπότι, το στομαχάκι μας θέλει να ξεκουραστεί. Φτιάξτε τραχανά, ή μια απλή σουπίτσα με ντομάτα κλπ και ρίξτε λίγο κρεατάκι μέσα να βράσει μαζί, και απολαύστε μια ζεστή σουπίτσα.

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΤΕ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΦΑΓΗΤΟ.

Οτι και κρέας να σας έχει περισέψει ανακυκλώστε το σε ένα καινούριο φαγητο,οπως πχ εντάξτε το κρέας με φασολάκια, αρακά,πατάτες,κολοκυθάκια, μελιτζάνες κλπ

ΟΡΕΚΤΙΚΑ

Καντε ορεκτικά, χρησιμοποιώντας το κρέας που σας περίσσεψε, κρεατοπιτάκια,μανιτάρια γεμιστά με το κρέας και την γέμιση που σας έμεινε,τάρτες,μπουρεκάκια με γέμιση κρέατος ή αλλαντικων και τυριών,

ΓΛΥΚΑ!

Γλυκά!!! Πολλά γλυκά περίσσεψαν! Τι τα κάνουμε???

-Σοκολατάκια για κέρασμα!!!! Βραχάκια ή ανώμαλα, ή τρουφάκια ή cake pops

Φτιάξτε σοκολατάκια από τις σοκολάτες που έχουνε μείνει και από την βασιλόπιτα ή τα τσουρέκια, ή τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.

-οι καριόκες που πάντα όλοι αγαπούν!!! 

Βάλτε μέσα στις καριόκες θρυμματισμένους κουραμπιέδες, μελομακάρονα, βασιλόπιτα, τσουρέκι, ακόμα και ξηρούς καρπούς, γλυκό κουταλιού ψιλοκομμένο και αφού τα κάνετε ρολάκι ,βάλτε το ρολάκι στο ψυγείο. Μετά λιώστε τις σοκολάτες που έχουν μείνει σε μπαίν μαρί. Κόψτε το ρολάκι σε φέτες, βουτήξτε τις φέτες στην σοκολάτα, και αφού κρυώσουν τυλίξτε τες με αλουμινόχαρτο. Ένα γλυκάκι για όλες τις ώρες.

-ποιος δεν θυμάται το μαμαδίσιο μωσαϊκό? Γλυκό μωσαϊκό ή σαλάμι

Αντικαταστήστε το μπισκότο , με το τσουρέκι,  ή την βασιλόπιτα ή τους κουραμπιέδες και φτιάξτε το πιο παραδοσιακο γλυκό που υπάρχει! Μέσα μας όλοι έχουμε φάει αυτό το περίφημο γλυκό!!! 

-μπάρες !!! μπάρες σοκολάτας, ή  μπάρες με ξηρούς καρπούς

Μα τόση σοκολάτα που περίσσεψε τι θα γίνει???τόσοι ξηροί καρποί …μπάρες! Λιώστε την σοκολάτα σε μπαίν μαρί, και βάλτε τους ξηρούς καρπούς που σας έχουν περισσέψει, ή τα ξερά φρούτα μαζί με δημητριακά τύπου πόπς, και φτιάξτε μπάρες για τα παιδιά και γιατί όχι και για σας! 

- ταρτες!!!επίσης φτιάξτε την βάση μιας τάρτας με τα μελομακάρονα ή τους κουραμπιέδες. Θρυμματίστε τα προσθέστε βουτυρακι και θα έχετε την πιο νόστιμη βάση για τάρτα!!

Μας αρέσουν τα μυδάκια…αχνιστά σαγανάκι κλπ. Όμως είναι δύσκολο να καθαριστούν? Πως καταλαβαίνουμε εάν είναι ζωντανά? Μπαίνουν κατάψυξη? Πόση ώρα μαγειρεύονται τα φρέσκα μύδια? Σας έχω εδώ βήμα βήμα  πώς να καθαρίσετε τα μύδια σας, και πως θα τα διατηρήσετε, αλλά και όλα σας τα ερωτηματικά που μου έχετε στείλει! Πάμε να δούμε …

ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ

    1. Παίρνουμε το δίχτυ με τα μύδια και το ανοίγουμε  εικονα 1

    2. Παίρνουμε ένα μύδι και το κρατάμε στο ένα μας χέρι με το άνοιγμα προς τα έξω, και με το άλλο χέρι τραβάμε τις τριχίτσες που έχει στο πλάι σε κυκλική φορά ώστε να αφαιρεθούν σωστά και όχι να κοπούν οι μισές εικονα 2,3,4

    3. Στην συνέχεια με την βοήθεια ενός σύρματος(ή μαχαιράκι μικρό) το τρίβουμε εξωτερικά για να φύγουν τα ξένα στοιχεία εικονα 5,6 

    4. Συνεχίζουμε κατ αυτόν τον τρόπο έτσι ώστε να τελειωσουν όλα τα μυδάκια μας. Έπειτα τα ξεπλένουμε και τα βάζουμε σε μια λεκάνη  εικονα 7

    5. Στην συνέχεια τα σκεπάζουμε με ένα βρεγμένο καθαρό πανί και τα τοποθετούμε στο ψυγείο  για μια μέρα συντήρησης.   εικονα 8 

ΦΡΕΣΚΟΤΗΤΑ

Τα μύδια μας τα διατηρούμε σε ψυγείο με βρεγμένο πανί. Τα καθαρίζουμε μόνο όταν πρόκειται να τα μαγειρέψουμε. Όταν τα σοτάρουμε ή τα αχνίσουμε τα φρέσκα θα ανοίξουν. Εάν κάποιο συνεχίσει να είναι κλειστό το αφαιρούμε γιατί είναι ακατάλληλο. 

ΚΑΤΑΨΥΞΗ

Με έχετε ρωτήσει εάν μπαίνουν κατάψυξη τα φρέσκα μύδια με το κέλυφος. 

Δεν θα το πρότεινα προσωπικά να μπαίνουν κατάψυξη, για λόγους πρώτα ασφαλείας, ότι δεν θα μπορούμε να δούμε εάν κάποιο είναι ακατάλληλο προς βρώση. Τα ήδη κατεψυγμένα μύδια που πωλούνται στην αγορά έχουν ήδη υποστεί επεξεργασία. 

ΩΡΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΟΣ

Τα μύδια δεν θέλουν σχεδόν καθόλου χρόνο. 2-3 λεπτά είναι αρκετά ώστε να διατηρηθούν τρυφερά, ζουμερά και απολαυστικά. Όσο τα μαγειρεύεται, τόσο θα σφίγγουν και θα γίνουν σαν «τσίχλα»- λάστιχο.

Καθημερινά μέσα στα βασικά έξοδα ενός σπιτιού είναι και η επίσκεψη στον φούρνο της γειτονιάς μας για το καθημερινό μας φρέσκο ψωμάκι. Τι γίνετε όπως όταν μας μένει το ψωμάκι και έχουμε περίσσευμα??? Θυμάμαι την μαμά μου που έλεγε...δεν πετάμε ποτέ το ψωμάκι είναι αμαρτία!!! Και δίκιο είχε! κάποιοι το στερούνται και εμείς να το πετάμε???Έτσι λοιπόν μπήκα στην διαδικασία να σας δείξω μερικούς τρόπους για το πώς μπορείτε να αξιοποιήσετε το περίσσευμα του ψωμιού σας, και πιστέψτε με, θα σας αρέσουν γιατί είναι λύσεις εύκολες που ακόμα και τα παιδιά θα αγαπήσουν την ανακύκλωση του ψωμιού σας!!!!

 Ένα βασικό βήμα πριν ξεκινήσουμε είναι να μας γίνει συνήθειο να έχουμε ένα σκεύος μέσα στο ψυγείο ή σακούλα στο οποίο θα βάζουμε το περίσσιο ψωμί μας για να διατηρείτε περισσότερες μέρες και να μην αφυδατώνεται. 

ΚΑΤ ΑΡΧΉΝ ΕΑΝ ΣΑΝ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΦΡΑΝΤΖΌΛΑ,ΡΑΝΤΊΣΤΕ ΤΗΝ ΜΕ ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ,ΤΥΛΙΞΕ ΤΗΝ ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ ΣΟΥ ΣΕ ΒΡΕΓΜΕΝΗ ΚΑΘΑΡΗ ΠΕΤΣΕΤΑ,ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΤΗΝ ΣΕ ΖΕΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΓΙΑ 10  ΛΕΠΤΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ Η ΠΕΤΣΕΤΑ!ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ??? ΣΑΝ ΤΟ ΦΡΕΣΚΟ ΨΩΜΑΚΙ !!!!!

ΠΙΤΣΑ!!!! 

Ω ναι!!μια εύκολη και ωραιότατη πίτσα για το βραδάκι, με ότι υλικά έχετε μέσα στο ψυγείο σας! κόβετε σε φέτες το μπαγιάτικο ψωμί σας, το βουτάτε σε αυγό με λίγο γάλα μέσα, το απλώνετε σε ταψί που έχουμε τοποθετήσει λαδόκολλα πριν,και κάντε ακριβώς τα βήματα της κλασικής πίτσας. Δηλ.στρώστε λίγη σάλτσα επάνω στρο ψωμί,και βάλτε ότι έχει το ψυγείο σας...Ψήστε την στο φούρνο ,και απολαύστε μια ωραιότατη πίτσα με την ταινία το βράδυ, το κολατσιό του γραφείου, το κολατσιο των παιδιών στο σχολείο κλπ!

ΤΟΣΤΆΚΙΑ!!!

Κόψτε σε φέτες το ψωμί και φτιάξτε τοστάκια για το κολατσιό το παιδιών, το σχολείο,το γραφείο ... Το τόστ με το ψωμί ειναι πολύ πιο νόστιμο, πολύ πιο γευστικό και χορταστικό! βάλτε βουτυράκι, ζαμπόν ή γαλοπούλα ,κασέρι,αυγό μαρουλάκι ,ντοματούλα,και φτιάξτε το πιο γευστικό τοστάκι!!!

ΑΥΓΟΦΕΤΕΣ ΓΛΥΚΕΣ

αξιοποιήστε το μπαγιάτικο ψωμάκι σας με τα βήματα που σας περιγράφω  και φτιάξτε γλυκές αυγόφετες για πρωινό, δεκατιανό, απογευματινό,για το σχολείο το γραφείο κλπ με φρούτα εποχής, ξηρούς καρπούς, μέλι κλπ.

ΑΥΓΟΦΕΤΕΣ ΑΛΜΥΡΕΣ

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι...Μ ε τις αυγόφετες μεγάλωσαν γενιές και γενιές! Η κλασική συνταγή  για τις πιο νόστιμες αλμυρές αυγόφετες που τις φτιάχνουμε και δεν μένει ψύχουλο!!!

ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ

Αγαπημένη σκορδαλιά για το τραπέζι μας , σωτήρια λύση, γιατί ποιος δεν αγαπάει την σκορδαλιά αλλωστε???? 

ΨΩΜΟΚΕΦΤΕΔΕΣ ή ΜΠΑΤΗΡΟΚΕΦΤΕΔΕΣ

Η απόλυτη ανακύκλωση ψωμιού,αφού με αυτή την συνταγή γίνονται ανάρπαστοι οι κεφτέδες απο την νοστιμιά και τα αρώματα τους. Με υλικά που σίγουρα έχουμε στο σπίτι, βγάζετε το φαγητό της οικογένειας απο το τίποτα ....Οικονομικά και πεντανόστιμα! 

ΚΡΟΥΤΟΝ

Αυτοσχεδιάστε με τα μπαχαρικά και τα βότανα, (σκόρδο, πάπρικα, ρίγανη, δεντρολίβανο ,θυμάρι κλπ) και φτιάγτε τα δικά σας κρουτόν για τις σαλάτες σας, τις σούπες σας,και γενικά όπου σας αρέσει!!! 

Τελεια ιδέα να κόψετε το ψωμί σας μπουκίτσες μικρές και να βάλετε τα μπαχαρικά που σας αρέσουν και να τα ψησετε με κίτρινο τυράκι τριμμένο. Αμέσως φτιάξατε ένα τέλειο σνακ για την τηλεόραση, για τα παιδια που τους αρέσει να τριγυρίζουν και να τρώνε κάτι. 

ΓΑΛΕΤΑ

Για ποιόν λόγο αγοράζετε γαλέτα αφού έχετε περίσσευμα ψωμιού? Αποξηράνετε το ψωμί σας στο φούρνο (70 βαθμούς για μισή ώρα φέτες 1 εκ πάχος)και τρίψτε το στο πολυκόφτη σας. Βάλτε την γαλέτα σε ένα βαζο στο ψυγείο σας και θα έχετε πάντα γαλέτα για τα φαγητά σας έτοιμη και σπιτική!!! 

ΠΑΞΙΜΑΔΙΑ

Κοψτε σε φέτες 1μιση εκ. και αποξηράνετε στους 70-80 βαθμούς για 25-30 λεπτά τα παξιμάδια σας. Χρησιμοποιήστε τα σε σούπες, ντάκο, σαλάτες κλπ

ΣΚΟΡΔΟΨΩΜΟ

Απολαυστική λύση αξιοποίησης μπαγιάτικου ψωμιού κάνοντας σκορδόψωμο. Όποτε κάνω το σκορδόψωμο δεν μένει ψίχουλο....απολαυστικό νόστιμο και γρήγορο! μπορείτε και με άλλα τυριά που έχετε όπως πχ παρμεζάνα κλπ

ΜΠΡΟΥΣΚΈΤΕΣ

Τέλειες μπρουσκέτες με την λογική τις ανακύκλωσης με ότι έχει το ψυγείο μας...Αλλαντικά τυριά, πάστα ελιάς, ντοματούλες πιπερίτσες, κλπ Τα παιδιά θα τις λατρέψουν!!!

ΨΕΥΤΟΣΟΥΦΛΕ ΜΕ ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ ΨΩΜΙ

Κόψτε σε καρε το ψωμάκι σας , βάλτε το σε ένα μπολ στο οποίο έχετε σπάσει 3 αυγά και 250 γρ γάλα φρέσκο και λιγο αλατοπίπερο. Ανακατέψτε τα, και αφήστε τα μέχρι να τραβήξουν όλο το υγρό. Χρησιμοποιήστε οτι τυριά και αλλαντικά έχετε στο ψυγείο σας και όχι μόνο. Μπορούμε να βάλουμε πιπεριές λουκάνικα μανιτάρια ,μόνο που θα τα σοτάρουμε ελαφρά πιο πριν. Βάζουμε σε μια φόρμα κάτω το καρέ απο το ψωμί ,στην συνέχεια βάζουμε τυριά αλλαντικά λουκάνικα πιπεριές ψιλοκομμένες,( ότι έχουμε), στην συνέχεια πάλι καρέ ψωμάκι,και τελειώνουμε πάλι με στρώση αλλαντικών-τυριών. Σπάμε  3 αυγά και τα ρίχνουμε μέσα ενα μπολ με λίγο γάλα ακόμα. Περιχύνουμε τα υλικά μας και ψήνουμε για 40 λεπτά στους 180 με σκεπασμένη φόρμα. Μετά ξεσκεπάζουμε την φόρμα για να πάρει χρώμα. Το βγάζουμε απο τον φούρνο το αφήνουμε να ξεκουραστεί λίγη ώρα και σερβίρουμε. 

ΨΕΥΤΟΠΟΥΤΙΓΚΑ ΜΗΛΟΥ

Απο το τίποτα σε ενα τέλειο γλυκάκι!!! Κόβουμε το ψωμάκι που μας περίσσεψε σε καρεδάκι μικρό . Σε ενα μπολ χτυπάω 3 αυγά με 250 γρ γάλα,100 γρ καστανή ζάχαρη,1 κ σ κανέλα,1/2 κγ γαρίφαλο, 2 μήλα ψιλοκομμένα,3 ψιλοκομμένα σύκα(εσείς εαν δεν έχετε βάλτε σταφίδες),προσθέτω το ψωμί να τραβήξει το υγρό  και το βάζω σε βουτυρωμένη φόρμα πασπαλισμένη με ζάχαρη. Πασπαλίζω και από πάνω ζάχαρη και ψήνω σε φούρνο στους 180 για 45-50 λεπτά μέχρι να πάρει χρώμα το γλυκό!Οταν βγεί αφήνουμε να κρυώσει και ρίχνουμε απο πάνω μέλι ή ζάχαρη άχνη. Σας δίνω τον λόγο μου οτι είναι ένα απίστευτο αρωματικό γευστικό γλυκό, που θα παρακαλάτε να έχετε μπαγιάτικο ψωμί για να το φτιάχνετε!!!!!!!( στην φωτογραφία λείπει κομμάτι γιατι απλά όσο κρύωνε για να το βγάλω….βάλανε χέρι και φάγανε!!!)

Θαλασσινή νοστιμιά, που αγαπάμε και ψάχνουμε σε καταλόγους όταν καθίσουμε σε μια ψαροταβέρνα, ή στην ψαραγορά για να αγοράσουμε για το σπίτι μας.

Μπορούν να συνδυαστούν με ριζότο, με μακαρόνια, αλλά και μόνα τους με λεμονάκι, ή στο γκρίλ. Με όποιο τρόπο και να τα δούμε τα αγαπάμε αφού είναι θρεπτικά, με πολύ πλούσια πηγή πρωτεΐνης ,με ω-3 λιπαρά οξέα, με καθόλου λιπαρά.

Το άνοιγμα των οστράκων αυτών γίνετε με προσοχή. Με ένα μαχαιράκι τοποθετούμε στην ένωση των δυο κελυφών από την πίσω πλευρά, και στρίβουμε ελαφρά (προσπαθούμε να μην κουνάμε το μαχαίρι αλλά το όστρακο) στην συνέχεια το όστρακο ανοίγει, το σπάμε στην μέση και με προσοχή αφαιρούμε το κρέας του.

Τα σερβίρουμε πάντα σε πάγο, και όταν τα σερβίρουμε ωμά , θα πρέπει όταν στάξουμε το λεμόνι επάνω τους να κουνηθούν(αντίδραση) Τότε ξέρουμε ότι τα όστρακά μας είναι ολόφρεσκα.

Εάν πάλι θέλουμε να τα κάνουμε αχνιστά, με λίγο λευκό κρασί ή ουζάκι ,κρεμμυδάκι φρέσκο ή ξερό, σκόρδο ,μαϊντανό, και λεμόνι, γίνονται υπέροχα.

Εάν πάλι τα θέλουμε στο γκριλ σίγουρα θα τα συνοδεύσουμε με βουτυράκι, σκόρδο και λεμόνι. Θεϊκά!!

Εάν πάλι τα θέλετε μέσα σε μακαρόνια, παρέα με ντοματούλα σίγουρα γίνονται πολύ νόστιμα αλλά σκληραίνουν όμως και χάνουν την υπέροχη τρυφερότητα τους. Γιαυτό σχεδόν πάντα τα προτιμάμε ωμά.

Έχετε παιδάκια; Θα θέλατε να φτιάξετε ένα μπισκοτόσπιτο που να στολίζει το σπίτι σας να συμμετέχουν τα παιδιά και να το φτιάξουν μαζί σας ένα δικό τους σπιτάκι; Ε… λοιπόν ξεκινήστε!

τα υλικα μας

450γρ ζάχαρη καστανή

340 γρ βούτυρο ή μαργαρίνη

150 γρ αυγά

450 γρ γλυκόζη ή μέλι ή πετιμέζι

1350  γρ αλεύρι γοχ

1 κγ μπέικιν πάουντερ

1 κ γ σόδα

1 ½  κ γ αλάτι

1 βανίλια

2 κ γ γαρύφαλλο

6 κ γ κανέλα

4 κ γ τζίντζερ

4 κ γ κακουλέ ή κάρδαμο

1 ?  κ γ πιπέρι

Τοποθετούμε στο μίξερ το βούτυρο με την ζάχαρη και τα χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθούν καλά. Στην συνέχεια προσθέτουμε τα αυγά, έπειτα την γλυκόζη και όταν ομογενοποιηθούν καλά προσθέτουμε τις σκόνες. Τα ζυμώνουμε καλά, και τα χωρίζουμε σε 4 μέρη. Τα κλείνουμε με μεμβράνη και τα βάζουμε στο ψυγείο για μια ώρα.

Στην συνέχεια ανοίγουμε φύλλο 2-3 χιλιοστά, κόβουμε τα πατρόν σε λαδόκολλα, και τα τοποθετούμε επάνω στο φύλλο. Κόβουμε με μαχαιράκι το περίγραμμα ,και στην συνέχεια τα ψήνουνε στους 180ο για 15-20 λεπτά.

Για να συνδέσετε  τα κομμάτια θα πρέπει να φτιάξετε  royal icing

Για το royal icing

2 ασπράδια αυγού

500 γρ άχνη

Χυμός από ένα λεμόνι

1 βανίλια

Χτυπάμε τα ασπράδια μέχρι να έχουν γίνει σχεδόν μαρέγκα. Προσθέτουμε την ζάχαρη απαλά, και στην συνέχεια την βανίλια και το χυμό λεμόνι. Συνεχίζουμε να χτυπάμε ,έχει να γίνει η όψη της σαν σαντιγί, λαμπερή και σφικτή. Παίρνουμε μια ποσότητα με ένα κουτάλι ,και θα πρέπει αν το γυρίσουμε ανάποδα να μην πέφτει..

Εάν δυσκολεύεστε στο άνοιγμα του φύλλου μπορείτε να το ανοίξετε εύκολα ανάμεσα σε δύο λαδόκολλες

Εάν θέλουμε να κάνουμε τζάμια στα παράθυρα, αφού είναι σχεδόν έτοιμα στο φούρνο τα κομμάτια, λίγο πριν τα βγάλουμε τοποθετούμε καραμέλες ζελεδάκια στο κενό. Η ζέστη θα τα λιώσει αμέσως και θα έχετε την οπτική του τζαμιού.

Εάν η «κόλλα» του royal icing δεν μπορεί να κρατήσει την σκεπή (λόγω βάρους αν έχετε βάλει πολύ διακόσμηση επάνω) όπως και στις βάσεις του σπιτιού μπορείτε να λιώσετε ζάχαρη, να την κάνετε καραμέλα και να κολλήσει σίγουρα πιο καλά

Χρησιμοποιήστε την φαντασία σας και φτιάξτε το δικό σας μπισκοτόσπιτο με καραμελίτσες, κόρν φλέιξ και ότι βάζει η φαντασία σας.

Όταν κόψετε το πατρόν για το δεντράκι κάνετε δυο δεντράκια και στο ένα δημιουργείτε το κενό στην μέση επάνω, και στο άλλο το κενό στην μέση κάτω.

Επειδή ψήνετε το ζυμάρι μας ενδεχομένως να μην εφαρμόσει ακριβώς όταν το θηλυκώσετε. Γιαυτό ξύστε με ένα μαχαιράκι στα σημεία που έχει φουσκώσει για να θηλυκώσει άνετα.

Για την φάτνη χρησιμοποίησα κεσεδάκι από γιαούρτι σε πήλινο δοχείο. Σκέπασα με λαδόκολλα όλο το πήλινο και από πάνω έβαλα ένα φύλλο από το ζυμαράκι του μπισκότου μου. Στην συνέχεια αφού το έψησα, το άφησα να κρυώσει. Τον Ιωσήφ με την Παναγίτσα και τον χριστό τα έφτιαξα απλά χωρίς πολλές λεπτομέρειες με ζαχαρόπαστα

Υλικά 

4 κοπανάκια κοτόπουλου 

3 πατάτες μεγάλες κυδωνάτες

2 ώριμες ντομάτες τριμμένες

2 σκελίδες σκόρδο

1 πράσινη πιπεριά

1 κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης 

1 μεγάλο κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο

Δυόσμο ψιλοκομμένο 

Μαϊντανό ψιλοκομμένο 

Αλάτι

Πιπέρι

100γρ. ελαιόλαδο .

Αχνίζουμε τα κοπανάκια να θωρακισθούν προσθέτουμε το κρεμμύδι με τις πατάτες και τις πιπεριές και συνεχίζουμε

Προσθέτουμε και όλα τα υπόλοιπα υλικά

Συμπληρώνουμε με 2 ποτήρι νερό και σιγοβράζουμε για 20' να μελώσει το φαγητό μας

Θεογνωστου Φροσω

Υλικά

500γρ γίγαντες Φασόλια 

2 μεγάλα ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα 

1 πράσο σε ροδέλες 

1  κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης σε κυβάκια

100γρ. ελαιόλαδο

1/2 κτ. ζάχαρη

1 κτ.πελτέ ντομάτας

1κτ. πάπρικα γλυκιά

2 φύλλα σέλινο 

3 καρότα σε ροδέλες 

1 σκελίδα σκόρδο 

Αλάτι

Πιπέρι μαύρο

Εκτέλεση

Βάζουμε σε χλιαρό νερό τα φασόλια να μουσκέψουν όλο το βράδυ.

Βράζουμε τα φασόλια για 10 λεπτά και πετάμε το πρώτο νερό.

Βάζουμε το ελαιόλαδο στην κατσαρόλα και τσιγαρίζουμε όλα τα υλικά για 3 λεπτά

εκτός του σκόρδου

Προσθέτουμε περίπου 1lt νερό χλιαρό το νερό να καλύπτει τα φασόλια

Βράζουμε για 45'

Όταν μαλακώσουν καλά τα φασόλια τα αλατίζουμε

Μεταφέρουμε το φαγητό στον ταβά ή σε ότι σκεύος χρησιμοποιήσουμε 

Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 200 στις αντιστάσεις, για περίπου 1ώρα μέχρι να χυλώσει η σάλτσα του .

Σερβίρουμε και προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο στο πιάτο μας.

Θεογνωστου Φροσω

Τι πρέπει να κάνουμε όταν έχουμε ψαράκι και θέλουμε να το φάμε στην σχάρα, χωρίς να μας μείνει το μισό επάνω, ή να μας στεγνώσει τελείως  και χωρίς να το μαζεύουμε σε δόσεις από την σχάρα???

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να το έχουμε καθαρίσει από λέπια, εντόσθια και βράγχια.

Στην συνέχεια το πλένουμε καλά

Εάν το έχουμε στο ψυγείο, καλό θα ήταν να το βγάλουμε από το ψυγείο κάνα τέταρτο πριν το ψήσουμε.

Αφού το στεγνώσουμε με απορροφητικό χαρτί θα πρέπει να το περάσουμε με ελαιόλαδο και από τις δυο πλευρές πολύ καλά. Στην συνέχεια αλατοπιπερώνουμε μέσα έξω. 

Είναι σημαντικό η σχάρα μας θα πρέπει να είναι πολύ καλά καθαρισμένη με βούρτσα ,να την έχουμε κάψει κάνα 10 λεπτο , και να την έχουμε λιπάνει καλά. Εάν υπάρχουν υπολείμματα  άλλων τροφών θα κολλήσει. 

Τοποθετούμε το ψάρι μας  σταυρωτά και ελάχιστα λοξά στην σχάρα. Επίσης για να έχουμε ομοιόμορφο ψήσιμο φροντίζουμε το σώμα το ψαριού να είναι πιο κοντά στην φωτιά γιατί θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο, και η ουρά λίγο πιο έξω.

Ανάλογα με το μέγεθος του ψαριού έχουμε και την φωτιά. Συνήθως μέτρια προς δυνατή. 

Το ψάρι το γυρίζουμε μόνο μια φορά. Για να δούμε ένα έχει κάνει την κρούστα, με την τσιμπίδα (την περνάμε ανάμεσα από τα κενά που κάνει η σχάρα) και προσπαθούμε να ανασηκώσουμε το ψάρι μας με πολύ απαλή και μαλακή κίνηση. Εάν δούμε ότι δεν κουνιέται και δημιουργεί αντίσταση αφήνουμε λίγο ακόμα. Το ψάρι είναι έτοιμο να γυρίσει όταν έχει κάνει ελαφριά κρούστα και όταν δεν φέρνει αντίσταση όταν πάμε να το ανασηκώνουμε με την τσιμπίδα η την σπάτουλα. Όταν το γυρίσουμε από την άλλη, ο χρόνος ψησίματος από την άλλη μεριά θα είναι 2-3 λεπτά λιγότερος από την πρώτη μεριά που ψήσαμε. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με την θερμοκρασία της σχάρας και με το πόσο μεγάλο είναι το ψάρι μας.

Αφού το ψήσουμε και από την άλλη μεριά το σερβίρουμε σε πιατέλα, το αφήνουμε 2-3 λεπτά να «ανασάνει» ή να «ξεκουραστεί» και στην συνέχεια προσθέτουμε λαδολέμονο, ρίγανη, μαϊντανό ή ότι σας αρέσει, και την γαρνιτούρα που θα το απολαύσουμε.

    • Μπορείτε να μαρινάρετε το ψάρι σας μια ώρα πιο πριν το ψήσετε

    • Στο άνοιγμα του ψαριού βάλτε μια φετούλα λεμόνι ή κρεμμυδάκι. Θα το κρατήσει τις άκρες τις κοιλιάς χωρίς να τις στεγνώσει

Καλή επιτυχία!!!

Από τα αρχαία χρόνια το γιαούρτι ήταν ενταγμένο στο διαιτολόγιο των Ελλήνων. Το αποκαλούσαν υγείαρτο, γιατί το θεωρούσαν μια τροφή πολύ πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Το γιαούρτι (yogurt στην Τουρκική διάλεκτο) είναι το γάλα που έχει υποστεί ζύμωση. Μας ήρθε από την Μέση Ανατολή και είναι μια ωφέλιμη τροφή για το πεπτικό, γαστρεντερολογικό, νευρικό σύστημα. Ένα μπολάκι παραδοσιακό γιαούρτι μας βοηθά να καλύψουμε μεγάλο μέρος συνηστώμενης καθημερινής διαιτητικής πρωτεΐνης , που χρησιμοποιεί το σώμα μας για να χτίσει σωστά μυς, οστά, αρθρώσεις, δέρμα, μαλλιά κλπ. καθώς και το 20% της ημερήσιας πρόσληψης βιταμίνης Β12. Το παραδοσιακό γιαούρτι είναι πλούσιο επίσης σε κάλιο, νάτριο, και  προβιοτικά. Τα προβιοτικά είναι βακτήρια φιλικά που μας βοηθούν να μειώσουμε στομαχικά και εντερικά προβλήματα και ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Επίσης η υψηλή περιεκτικότητα του σε ασβέστιο βάζει βάσεις για γερά οστά, δόντια ,και θωρακίζει τους ενήλικες από την οστεοπόρωση. Είναι ένα θρεπτικό ξεκίνημα για την ημέρα μας , όπως και ένα καλό σνακ ή ένα γεύμα μετά από σκληρή καταπόνηση του οργανισμού (χειρωνακτική εργασία, προπόνηση κλπ). Είναι μια καλή παροχή ιωδίου που βοηθά της σωστή λειτουργία του θυροειδή. Εξαιρετικά εύπεπτο αφού το γάλα χρειάζεται 4 ώρες να περάσει από την διαδικασία πέψης, ενώ στο γιαούρτι μόνο 1, και γίνετε γρηγορότερη η αφομοίωσή του από το έντερο. Προλαμβάνει μολύνσεις της ουροδόχου κύστεως, σκοτώνει διάφορους επιβλαβής οργανισμούς του εντέρου, και βοηθά στην αναγέννηση χλωρίδας του, είναι ευεργετικό για τους καπνιστές και για αυτούς που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ γιατί προστατεύει την βλεννογόνο του στομάχου

Στην Ελλάδα θα το βρούμε να κυκλοφορεί σε πολλούς τύπους όπως αγελαδινό, πρόβειο, κατσικίσιο ,και βουβαλίσιο. Στραγγιστό ,επιδόρπια, με φρούτα με ξηρούς καρπούς, με μπισκότα, με δημητριακά κλπ

Βασικό προϊόν στην μαγειρική παρασκευές για πιάτα , σάλτσες, επιδόρπια και γλυκά, αλλά και σμούθις  κλπ

Μπαχαρικά: Η Αρωματική Πανδαισία της Κουζίνας

Τα μπαχαρικά αποτελούν την καρδιά και την ψυχή της μαγειρικής, μεταμορφώνοντας απλά υλικά σε ένα γευστικό ταξίδι γύρω από τον κόσμο. Από την αρχαία Ελλάδα, όπου χρησιμοποιούνταν για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, μέχρι τις σύγχρονες κουζίνες, τα μπαχαρικά συνεχίζουν να ενθουσιάζουν τους γευστικούς μας κάλυκες και να εμπλουτίζουν τις συνταγές μας.

Κάθε μπαχαρικό έχει τη δική του μοναδική ταυτότητα, χρώμα και άρωμα, αλλά και μια σειρά από ευεργετικές ιδιότητες που έχουν τεκμηριωθεί μέσα από αιώνες χρήσης. Ας εξερευνήσουμε μερικά από τα πιο κοινά και αγαπημένα μπαχαρικά, τις χρήσεις τους και τα οφέλη τους για την υγεία.

Κανέλα: Αυτό το αρωματικό φλοιό δέντρου είναι γνωστό για τη ζεστή, γλυκιά γεύση του και τις ιδιότητές του ως φυσικός υπογλυκαιμικός παράγοντας. Προσθέτει βάθος στα γλυκά, στα ζεστά ροφήματα και ακόμη και σε κάποια αλμυρά πιάτα.

Γαρύφαλλο: Με έντονο άρωμα και πικάντικη γεύση, το γαρύφαλλο χρησιμοποιείται σε κρεατικά, σάλτσες, γλυκά και ως ένα ισχυρό αντισηπτικό και αναλγητικό.

Κόκκινο πιπέρι: Φέρνει ένα δυνατό και τονωτικό καψίματο σε κάθε πιάτο, ενισχύοντας την κυκλοφορία και την πέψη.

Λευκό πιπέρι: Πιο λεπτό στη γεύση από το μαύρο πιπέρι, χρησιμοποιείται συχνά σε λευκές σάλτσες και σούπες, προσφέροντας ένα διακριτικό αλλά χαρακτηριστικό αρωματικό προφίλ.

Μαύρο πιπέρι: Ένα από τα πιο βασικά μπαχαρικά σε κάθε κουζίνα, το μαύρο πιπέρι προσθέτει βάθος και πικάντικη γεύση σε πολλά πιάτα, ενώ έχει και ευεργετικές ιδιότητες για την πέψη.

Ροζ πιπέρι: Με μια γλυκιά, φρουτώδη γεύση και ελαφρώς πικάντικο τελείωμα, το ροζ πιπέρι προσθέτει εξωτικό χρώμα και αρωματική νότα σε σαλάτες και σάλτσες.

Μοσχοκάρυδο: Με την πλούσια, γλυκιά γεύση του, το μοσχοκάρυδο είναι ιδανικό για κρέμες και γλυκά, καθώς και για πικάντικα αλμυρά πιάτα. Επίσης, πιστεύεται ότι έχει ηρεμιστικές ιδιότητες.

Κουρκουμάς: Αυτή η πολύτιμη ρίζα είναι γνωστή για τις αντιφλεγμονώδεις της δράσεις και χρησιμοποιείται συχνά σε κάρυ και άλλα Ασιατικά πιάτα, προσδίδοντας ένα έντονο κίτρινο χρώμα.

Τζίντζερ: Με την ζεστή και πικάντικη γεύση του, το τζίντζερ είναι εξαιρετικό για την πέψη και έχει μια καταπραϋντική δράση στα συμπτώματα κρυολογήματος.

Κάρδαμο: Το κάρδαμο προσδίδει μια ξεχωριστή γλυκιά και αρωματική γεύση σε γλυκά και ροφήματα, και θεωρείται ότι βοηθά στην ανακούφιση από το στρες.

Μαχλέπι: Με την φρουτώδη και αλμυρή γεύση του, το μαχλέπι χρησιμοποιείται στα γλυκά και είναι ένα παραδοσιακό μπαχαρικό σε πολλές περιοχές της Μέσης Ανατολής.

Τσίλι: Προσφέρει ένα έντονο καψίματο και ενισχύει την κυκλοφορία και το μεταβολισμό, προσθέτοντας πυρετώδη δύναμη σε κάθε συνταγή που χρησιμοποιείται.

Πάπρικα: Με την ήπια καπνιστή της γεύση και το ζωηρό κόκκινο χρώμα, η πάπρικα είναι τέλεια για να προσθέσει βάθος σε στιφάδο, σάλτσες και συνοδευτικά πιάτα.

Κάρυ: Ένα μείγμα μπαχαρικών που προσφέρει ένα πλούσιο φάσμα γεύσεων, το κάρυ είναι κεντρικό στην Ασιατική κουζίνα και είναι γνωστό για τις αντιφλεγμονώδεις του ιδιότητες.

Κολίανδρος: Τόσο τα φύλλα όσο και οι σπόροι του κολίανδρου χρησιμοποιούνται για να προσθέσουν μια φρέσκια, ελαφρώς πικρή γεύση σε πιάτα και σάλτσες.

Μπαχάρι: Το μπαχάρι έχει ένα ισχυρό, πικάντικο άρωμα και γεύση και συχνά συνδυάζεται με κρεατικά και γλυκά.

Σαφράν: Το ακριβότερο μπαχαρικό στον κόσμο, ο σαφράν προσφέρει ένα πολύπλοκο άρωμα και μια λεπτή γεύση σε ριζότο, παέγια και άλλα πιάτα.

Σουμάκ: Με την ελαφρά ξινή και αρωματική γεύση του, το σουμάκ προσθέτει ένα ενδιαφέρον στοιχείο σε σαλάτες και κρέας.

Κύμινο: Με ένα ισχυρό, πικάντικο άρωμα, το κύμινο είναι κεντρικό στη μεξικάνικη, ινδική και μεσογειακή κουζίνα.

Καγιέν: Αυτό το καυτερό μπαχαρικό μπορεί να τονώσει τον μεταβολισμό και να προσθέσει ένα έντονο καψίματο στα πιάτα.

Αυτά τα μπαχαρικά είναι πραγματικά το "μαγικό όπλο", προσφέροντας έναν κόσμο γεύσεων και αρωμάτων. Η χρήση τους σε μια ισορροπημένη διατροφή μας βοηθά να διατηρούμε την υγεία και την ευεξία μας, ενώ παράλληλα ανακαλύπτουμε την πλούσια κληρονομιά των γεύσεων που μας παρέχει η γη.

Ανήκει στην οικο­γένεια των Χειλανθών. Είναι αρωματικό ετήσιο ποώδες φυτό. Έχει σκληρά φύλλα με μαύρες βούλες ροζ ή άσπρα άνθη και καστανούς σπόρους που μυρίζουν ευχάριστα.  Χρησιμοποιούνται τα φύλλα του και οι ανθισμένες κορφές των βλαστών του αποξηραμένου φυτού. Ευδοκιμεί κυρίως στην Ανατολική Μεσόγειο.

Εκτός από τις αρωματικές του ιδιότητες έχει και αρκετές θεραπευτικές. Είναι ένα καλό ορεκτικό με ευεργετική επίδραση στο πεπτικό σύστημα, στην νευρική δυσπεψία, στην γαστρική ατονία, στην αεροφαγία, στους σπασμούς του εντέρου και τα κρυολογήματα του στομάχου, στη διάρροια και στους πόνους από κολικούς. Λειτουργεί ως καταπραϋντικό των ρευματικών και αρθριτικών πόνων, διώχνει τις τοξίνες και είναι ευεργετικό στην ουρική αρθρίτιδα και στις πέτρες στα νεφρά. Επίσης χρησιμοποιείται για νευροπάθειες, κρίσεις άσθματος, θεωρείται ότι βελτιώνει την ακοή αλλά και ως αφροδισιακό.

Χρησιμοποιείται ως εξαίρετο μπαχαρικό και αρωματικό στη μαγειρική σε σάλτσες ψητά φούρνου ,σαλάτες ψάρια, ψητά, αλλά και να αρωματίσουμε ελαιόλαδα. Επίσης, ως αφέψημα (ρίχνουμε 1 κουταλάκι του γλυκού σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό και το αφήνουμε για 10-15 λεπτά).

Ο κόλιανδρος, γνωστός επίσης ως Coriandrum sativum, είναι ένα αρωματικό φυτό που χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική και στη φαρμακευτική. Ακολουθούν μερικές πληροφορίες για τον κόλιανδρο:

 Ο κόλιανδρος είναι μια διετής ποικιλία με λεπτά φύλλα και μικρά άνθη που σχηματίζουν συμπαγείς ομάδες. Οι φύλλα του έχουν μια έντονη αρωματική γεύση και μπορεί να χρησιμοποιηθούν τόσο φρέσκα όσο και αποξηραμένα.Χρήσεις στη μαγειρική: Ο κόλιανδρος χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλές κουζίνες για να προσδώσει γεύση και άρωμα. Τα φρέσκα φύλλα και οι σπόροι του κόλιανδρου είναι δημοφιλή συστατικά σε σάλτσες, σούπες, σαλάτες, καρυκεύματα, αρωματικά ρύζια, καρυκευμένα κρέατα και ψάρια. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε αρωματικά λαχανικά και ατομικές πιάτσες. Οι σπόροι του κόλιανδρου μπορούν να αποξηρανθούν και να αλεστούν για να χρησιμοποιηθούν ως μπαχαρικό.Ιδιότητες και οφέλη του κολιάντρουΑρωματικές ιδιότητες: Ο κόλιανδρος έχει ένα έντονο και φρέσκο άρωμα που μπορεί να προσδώσει ένταση και πολυπλοκότητα στις γεύσεις των πιάτων

Υγεία του πεπτικού συστήματος: Ο κόλιανδρος θεωρείται ωφέλιμος για την πέψη και την ανακούφιση από προβλήματα του πεπτικού συστήματος, όπως δυσπεψία και φούσκωμα. Αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες: Ο κόλιανδρος έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες που μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση από φλεγμονές, όπως φλεγμονές των αρθρώσεων και των μυών.Αντιοξειδωτική προστασία: Ο κόλιανδρος περιέχει αντιοξειδωτικές ενώσεις που βοηθούν στην προστασία του οργανισμού από την ελεύθερη ριζογένεση και την οξειδωτική ζημιά.Υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος: Ο κόλιανδρος περιέχει θρεπτικά συστατικά που μπορούν να βοηθήσουν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και να προάγουν τη γενική υγεία. Ειδικότερα, ο κόλιανδρος περιέχει βιταμίνες (όπως βιταμίνη Α, βιταμίνη Κ και βιταμίνες του συμπλέγματος B), μέταλλα (όπως κάλιο, μαγνήσιο και σίδηρο) και φυτοχημικά ενώσεις (όπως φλαβονοειδή και φαινολικά οξέα) που συμβάλλουν στην υγεία και την ευεξία του οργανισμού.Πιθανά οφέλη για την υγεία: Ο κόλιανδρος έχει αναφερθεί ως πιθανός βοηθός σε πολλές πτυχές της υγείας. Ορισμένες μελέτες έχουν υποδείξει ότι ο κόλιανδρος μπορεί να έχει αντιμικροβιακές ιδιότητες, αντιφλεγμονώδεις δράσεις, αντικαρκινική δράση, και αντιοξειδωτική δράση. Ωστόσο, περαιτέρω έρευνα είναι αναγκαία για να επιβεβαιωθούν αυτά τα πιθανά οφέληΧρήση στη μαγειρική: Ο κόλιανδρος είναι δημοφιλής συνταγή σε πολλές κουζίνες παγκοσμίως. Τα φρέσκα φύλλα και οι σπόροι του κόλιανδρου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδώσουν ένταση γεύσης και άρωματος σε πιάτα, όππως σε σάλτσες, σούπες, σαλάτες, καρυκεύματα, αρωματικά ρύζια, κρέατα και ψάρια. Ο κόλιανδρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης ως διακοσμητικό στοιχείο σε πιάτα και σαλάτες.

Αποθήκευση: Τα φρέσκα φύλλα του κολιάντρου μπορούν να αποθηκευτούν στο ψυγείο, τυλιγμένα σε ένα χαρτοπετσέτα ή πλαστική σακούλα, για να διατηρηθούν φρέσκα για μερικές ημέρες. Οι σπόροι του κόλιανδρου μπορούν να αποθηκευτούν σε ένα στεγνό και σκοτεινό μέρος για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.

Αυτές είναι μερικές πληροφορίες για τον κόλιανδρο. Αποτελεί ένα δημοφιλές αρωματικό φυτό με πολλαπλές χρήσεις στη μαγειρική και πιθανά οφέλη για την υγεία. Απολαύστε την ενισχυμένη γεύση και άρωμα που προσφέρει στα πιάτα σας!

Το αγουρέλαιο είναι το πρώιμο λάδι όπου προέρχεται από την σύνθλιψη ελιών οι οποίες δεν έχουν ρυτιδωθεί ακόμα και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους λόγω ότι είναι ακόμα άγουρες. Ο αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν όπως αναφέρει ο Διοσκουρίδης ωμοτριβές ή ομφάκιο. Μάλιστα συνιστούσε την χρήση του συγκεκριμένου λαδιού για οδονταλγίες ,ή κεφαλαλγίες.  Ο Ιπποκράτης το θεωρούσε ευεργετικό για περισσότερες από 60 ασθένειες. Είναι γνωστό από την αρχαία Ελλάδα επίσης πως δεν είχαν όλα τα λάδια την ίδια δραστικότητα και προστασία της υγείας. 

Μαζεύουν τις ελιές τον Οκτώβρη οι οποίες ακόμα είναι άγουρες και πράσινες και την ίδια μέρα ή το πολύ την επόμενη γίνεται η επεξεργασία. 

Το χρώμα του είναι λαμπερό πράσινο, και αυτό οφείλετε στις χλωροφύλλες του άγουρου καρπού, οι οποίες έχουν σε μεγάλες δόσεις αντιοξειδωτικές δράσεις. 

Η γεύση του είναι πικρή που καίει τον ουρανίσκο, και πικάντικη με έντονο άρωμα της ελιάς. Είναι ένα λάδι το οποίο δεν είναι διαθέσιμο όλο τι χρόνο , γιατί διατηρεί για λίγους μήνες αυτές τους τις ιδιότητες. Από την στιγμή που θα μαζευτεί και θα περάσει επεξεργασία ,μέχρι και το Μάρτη περίπου κρατάει τα έντονα χαρακτηριστικά του. Σιγά σιγά όσο περνάει ο καιρός θα χάνει την έντονη οσμή και την γεύση του αλλά όχι τα θρεπτικά χαρακτηριστικά του.

Όσο περνάει ο καιρός το αγουρέλαιο το οποίο δεν έχει περάσει καμία επεξεργασία ή φιλτράρισμα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα εμφανίσει στον πάτο του δοχείου την μούργα (ίζημα). Είναι ένα φυσικό κατάλοιπο και αυτό αυτό φανερώσει την αγνότητα του ελαιόλαδου. 

Το αγουρέλαιο για τους ευρωπαίους θεωρείτε first class olive oil ενώ τα τελευταία χρόνια γίνετε προσπάθεια κατοχύρωσης τους ως extrissima δηλαδή ως η αφρόκρεμα των ελαιολάδων. 

Σε σχέση με το ώριμο αγνό παρθένο ελαιόλαδο το αγουρέλαιο είναι περισσότερο ανθεκτικό και πλουσιότερο σε βιταμίνες μέταλλα και πολυφαινόλες  οι οποίες προστατεύουν τα κύτταρα μας από τις ελεύθερες ρίζες όπως την δημιουργία καρκίνων. Είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικές δράσει αντιφλεγμονώδης ,προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα και ενισχύει την μακροβιότητα.

 Και να που είμαι ξανά στο λιμανάκι μου ...έτσι το λέω ...το λιμανάκι μου ...

αγαπημένος μου προορισμός ..ενα τέταρτο απο το σπίτι μου ,και νομίζεις οτι είσαι αλλού...μακρυά..

Η μνήμη μου ξανά γυρνά την πρώτη μέρα που βρέθηκα εκεί..Είχα πάει με παρέα,μετά απο πολύ δουλειά για να χαλαρώσουμε...και να ξεφύγει λίγο το κεφάλι μας απο την πίεση της δουλειάς.

Δίπλα ακριβώς απο τους μύλους Λουλη...ένας παράδεισος κριμένος,ένα μικρο καταφύγιο ξεγνοιασιάς ....το λιμανάκι μου…

Εκεί συνάντησα και όλη την παρέα του κ Νικόλα...με μπουζούκια...με κιθάρες....παίξαμε ,τραγουδήσαμε,γελάσαμε...Τι όμορφα που ήταν.

Και να μαι πάλι εδώ ...ξανά και ξανά και ξανά...είναι το δικό μου λιμανάκι πλέον. Η μήπως και άλλων??Η κυρα Στέλλα (συνονόματη) Μας υποδεχετε με χαμογελο. Εεεεε...μας ξέρει άλλωστε...ακόμα και την παραγγελία μας...ξέρει!! Θα πάρω σίγουρα το αγαπημένο μου πικάντικο χταπόδι ...εκείνο ναι...το πικάντικο με την λιαστή ντομάτα...!!!

Πόσο μ αρέσει ...πάντα το παίρνω.

.Η κυρία Στέλλα δεν θα μου αρνηθεί να μου πει την συνταγή!!!

Κάθεται στο γραφείο...και με μια κίνηση βγάζει ενα μεγάλο βιβλίο...

Μου μιλάει για τα πόσα πράγματα έχουν δει τα μάτια της σε αυτό το ταβερνάκι...πόσοι επώνυμοι και μη έχουν παρελάσει απο κει...

Όσο προσπαθεί να βρει στα κιτάπια της την συνταγή,μου μιλάει για την ιστορία της καθ οτι σμυρνια,με μεγάλο μεράκι στα φαγητά και συνταγές απο την γιαγιά στην μάνα και πάει λέγοντας,,,

Μου μιλάει για την ιστορία της ταβέρνας...απο τότε που ήρθε στα χέρια της και στα χέρια του κύριου Γιώργου ...το 1983!!!

Μεγάλη έμφαση μου δίνει για τα πιάτα που προτειμουνε οι πελάτες συνήθως,όπως χταποδοκεφτεδες,γαρίδες σαχανακι,φακοσαλατα,το πικάντικο χταπόδι*,το μελωμένο,το κριθαροτο θαλασσινών,το μυδοπιλαφο,τα περίφημα ντολμαδάκια γιαλαντζί στα οποία το φύλλο το παραγγέλνει απο κρητη,σουπιά γιαχνί,γαύρο μαρινάτο ...και πολλά άλλα...

Όσο μου μιλά η κυρία Στέλλα ένα κύμα μυρωδιάς απο κόκκινο κρασί έντονο ...μου έρχεται στην μύτη...με κοιτά...χαμογελά...κλείνει το μάτι..είναι το χταπόδι...μόλις το σβήσαμε μου λεει..

Ξεκινάει να μου διαβάζει την συνταγή...

1 χταπόδι περίπου 2 κιλά

50 mlελαιολαδο

2κ.σ πελτέ 

1τεταρτο κ σ μπαχάρι

1/2 κγ γαρύφαλλο σε σκόνη

1 καυτερή πιπεριά πολύ ψιλοκομμένη

1/2κ κρασί κόκκινο

200γρ λιαστή ντομάτα

3 ξερα σύκα ψιλοκομμένα

1 κ.σ μέλι

αλάτι -πιπέρι

Εκτέλεση

Τοποθετούμε το χταπόδι στην κατσαρόλα χωρίς υγρά να βγάλει τα υγρά του. Προσθέτουμε ελαιόλαδο,τον πελτέ με τα υπόλοιπα υλικά .Σοτάρουμε και σβήνουμε με κρασί.

Στην συνέχεια ρίχνουμε τα σύκα και την ντομάτα την λιαστή.

Μετά απο 5 λεπτά περίπου ρίχνουμε ζεστό νερό γύρω στα 200γρ.

Χαμηλώνουμε την φωτιά και σκεπάζουμε τη κατσαρόλα. Αφήνουμε μέχρι να μαλακώσει το χταπόδι και να δέσει η σάλτσα. Εαν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο νερό ακόμα,πάντα ζεστό(για να μην κόψει η βράση)

όταν είναι σχεδόν έτοιμο δυναμώνουμε την φωτιά και ρίχνουμε το μέλι. Ανακατεύουμε καλά ,και το αφήνουμε άλλα 5 λεπτά. 

Ωστόσο η παραγγελία μας έχει φτάσει στο τραπέζι,και η παρέα περιμένει...

Η παπιτσες ήδη έχουν μαζευτεί απο κάτω και περιμένουν με υπομονή την γενναιοδωρία μας..Ξέρουν που πάνε..είναι πονηρές! Πάλι με πήραν χαμπάρι! Κόλλησαν δίπλα μου!

Οι βάρκες σιγά σιγά μαζεύονται και ο ήλιος πέφτει. Το εκκλησάκι άναψε πάλι τα φωτάκια του ,και ο κόσμος κανει βολτίτσα στο λιμάνι...παίρνεις βαθιά ανάσα. Ολα απο μέσα νιώθεις να φεύγουν,ανχος στρες,σκοτούρες,προβλήματα,,, Για λίγο όλα είναι ήρεμα μέσα σου .Όλα είναι γαλήνια

Λιμανάκι μου ,μέχρι την επόμενη μου εξόρμηση σε ευχαριστώ πολύ!

Ευχαριστώ πολύ την κυρία Στέλλα και τον κύριο Γιώργο!!!

Θάμνος ποώδης πολυετής με φύλλα σχεδόν άμισχα, πράσινα, λογχοειδή με τα άκρα κουλουριασμένα προς τα κάτω. Άνθη ακραία σε χρώμα μπλε ανοικτό με ραβδωτό κάλυκα. Φυτρώνει σε άγονους τόπου σε όλη την Ελλάδα και ανθίζει Ιούνιο με Ιούλιο. Είναι το φυτό από το οποίο οι μέλισσες κάνουν το πιο ονομαστό μέλι. Η χρήση του είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι  Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Στη φαρμακευτική είναι γνωστό ως το φυτό με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική. Στην μαγειρική πολύ αγαπημένο όπου το συναντάμε σε κρέατα, σαλάτες, σάλτσες, τυριά, σούπες, ψητά κλπ. Επίσης θα το συναντήσουμε στην ζαχαροπλαστική και στην αρτοποιία. 

Παντρεμένο με την ρίγανη, θρούμπι, μαντζουράνα ,δεντρολίβανο, αλλά και με το ελαιόλαδο όπου χαρακτηριστικό πάντρεμά τους είναι η φέτα με τις ελιές και από πάνω ελαιόλαδο με ρίγανη. 

Ο μαϊντανός (Petroselinum crispum) είναι ένα δημοφιλές αρωματικό φυτό με πολλές χρήσεις στη μαγειρική και τη φαρμακευτική. Πρόκειται για μια διετή ποικιλία, με λεπτά φύλλα και μικρά άνθη που συγκεντρώνονται σε συμπαγείς ομάδες. Υπάρχουν δύο βασικές ποικιλίες μαϊντανού: ο κατσουρμάς (Petroselinum crispum var. crispum), γνωστός και ως "πετροσέλινο", με κυματιστά, φαρδιά φύλλα, και ο μαϊντανός δασύφυλλος (Petroselinum crispum var. neapolitanum), γνωστός και ως "ιταλικός μαϊντανός", με πιο επίπεδα και λεπτά φύλλα.

Ο μαϊντανός έχει υψηλή θρεπτική αξία και περιέχει πολλά θρεπτικά συστατικά. Είναι πλούσιος σε βιταμίνες Α, Β, C, Κ και σε μέταλλα όπως το φώσφορο, το κάλιο, το μαγνήσιο και το σίδηρο. Επίσης, περιέχει αντιοξειδωτικά και φυτοχημικά ενώσεις που έχουν ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία.

Ο μαϊντανός χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική για την προσθήκη γεύσης και άρωματος σε διάφορα πιάτα. Τα φρέσκα φύλλα χρησιμοποιούνται σε σαλάτες, σάλτσες, σούπες, αυγά, ψάρια και κρέατα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως διακοσμητικό στοιχείο για πιάτα όπως σάντουιτς ή ορεκτικά. Οι σπόροι του μαϊντανού μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για αρωματική παρασκευή.

Ο μαϊντανός έχει και ορισμένες φαρμακευτικές ιδιότητες. Παραδοσιακά χρησιμοποιείται ως διουρητικό, καθώς μπορεί να βοηθήσει στην αποβολή υγρών από το σώμα. Επίσης, έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση από φλεγμονές και πόνους, όπως οι φλεγμονές των αρθρώσεων. Ο μαϊντανός θεωρείται επίσης καλό για την πέψη και μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από προβλήματα πεπτικου μας συστηματος.Εχει υψηλή θρεπτική αξία και περιέχει πολλές σημαντικές βιταμίνες και μέταλλα. Περιέχει σημαντικές ποσότητες βιταμίνης Κ, βιταμίνης Α, βιταμίνης C, βιταμίνης Β6, βιταμίνης Β9 (φολικό οξύ) και βιταμίνης Β12. Επίσης, περιέχει μέταλλα όπως το κάλιο, το μαγνήσιο, το σίδηρο και το ασβέστιο.

Ο μαϊντανός έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία. Θεωρείται αντιοξειδωτικό και μπορεί να βοηθήσει στην προστασία του οργανισμού από τις ελεύθερες ρίζες και την αντιμετώπιση του οξειδωτικού στρες. Επιπλέον, μπορεί να συμβάλει στην υγεία των οστών και των δοντιών, στην υγεία του καρδιαγγειακού συστήματος και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική για να προσδώσει ένταση γεύσης και άρωμα σε διάφορα πιάτα. Τα φρέσκα φύλλα μαϊντανού προσφέρουν έναν πικάντικο και δροσερό χαρακτήρα σε σαλάτες, σάλτσες, σούπες, αυγά, ψάρια και κρέατα. Είναι ιδανικός συνοδός για πιάτα όπως τον γαρίδες σαγανάκι, το ψητό κοτόπουλο, τον σπανακόρυζο και τον τυρόπιτα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως διακοσμητικό στοιχείο για πιάτα όπως σάντουιτς, ορεκτικά και τυροκαυτερή. Με την προσθήκη μαϊντανού, τα πιάτα αποκτούν έναν πιο φρέσκο, αρωματικό και ελκυστικό χαρακτήρα. Επιπλέον, ο μαϊντανός μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε αρωματικές σάλτσες, όπως η πέστο, για να προσθέσει ένα ξεχωριστό άρωμα και γεύση. Ο λαός μας εχει εκφραση ΄΄ΣΑΝ ΜΑΙΝΤΑΝΌΣ΄΄ δηλαδή οτι πηγαινει παντου!!!!!

Κατασκευάζεται σε Μεσσηνία και Λακωνία και είναι ένα λευκοκίτρινο τυράκι, πρόβειο ή γίδινο ή μείγμα από αυτών γάλα όπου έχει χαρακτηριστεί και ως Π.Ο.Π.

 Το όνομα της ‘σφέλλα’ (τυρί της φωτιάς όπως το λένε οι ντόπιοι)το έχει πάρει από την τοπική διάλεκτο, όπου σημαίνει λωρίδα, από τις λωρίδες ή φέτες στις οποίες κόβετε στην παρασκευή της. 

Μοιάζει με την φέτα και έχει πιο αλμυρή και πιο πικάντικη γεύση, και ωριμάζει και διατηρείτε σε άλμη. Όταν όμως μείνει εκτός άλμης και ωριμάσει γίνετε σκληρή και κίτρινη σαν κεφαλοτύρι.

Μπορούμε να την βάλουμε στην ζωή μας χρησιμοποιώντας την μέσα σε τυρόπιτες ή χορτόπιτες, να συνοδέψει κρέας ή λαχανικά, μέσα σε φαγητά ,ωμή μέσα σε σαλάτες αλλά και για μεζέ με λαδορίγανη ή με μέλι, ή με μαρμελάδα ντομάτας ή σύκου ή με πολλές ακόμα παραλλαγές.

Εδώ το παρουσιάζω ως απλό σαγανάκι(αλευρωμένο με κίτρινο αλεύρι, και τηγάνισμα)

Ένα υπέροχο τυράκι Ελληνικό, Μανιάτικο  που διεκδικεί μια θέση στην μαγειρική σας ,αλλά και στην καρδιά σας μιας και είναι απίθανος τσιπουρομεζές .

Το τζίντζερ είναι μια πολύ δημοφιλής μπαχαρική ρίζα που χρησιμοποιείται σε πολλές κουζίνες παγκοσμίως. Προέρχεται από τον υπόγειο βλαστό του φυτού Zingiber officinale,και έχει έντονη γεύση και άρωμα.

Οι παραδοσιακές ιατρικές πρακτικές χρησιμοποιούν το τζίντζερ για την αντιμετώπιση διάφορων προβλημάτων υγείας, όπως η ναυτία, ο πονοκέφαλος και η καταπολέμηση του κρυολογήματος.

Στην κουζίνα, το τζίντζερ χρησιμοποιείται σε πολλά φαγητά, όπως  σε τσαι και διαφορα ροφηματα,σούπες, καρυκεύματα, αλλαντικά και γλυκίσματα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί φρέσκο ή στεγνό και συνήθως προσθέτει ένα πικάντικο και ζεστό άρωμα στα πιάτα.

Πέρα από τη χρήση του στην κουζίνα και την ιατρική, το τζίντζερ είναι επίσης δημοφιλές συστατικό σε ποτά και κοκτέιλ, όπως το Moscow Mule και το Dark 'n' Stormy.

Συνολικά, είναι μια πολύπλευρη και ευέλικτη μπαχαρική που προσθέτει γεύση, άρωμα και θεραπευτικές ιδιότητες σε πολλά φαγητά

Είναι γνωστό για τις αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές του ιδιότητες, καθώς περιέχει φυτικά συστατικά όπως γινγκερόλες, σίτρο και ζινγκιβερόλες, που μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της φλεγμονής και στην προστασία των κυττάρων από τη βλάβη των ελεύθερων ριζών.

Επιπλέον, μπορεί να βοηθήσει στην πέψη και στην απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από τα τρόφιμα, καθώς και στην ανακούφιση από τη δυσπεψία και το στομαχικό άγχος. 

Η κατανάλωση τζίντζερ μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της ναυτίας και του εμετού, ειδικά σε περιπτώσεις ναυτίας που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη ή τη χημειοθεραπεία.

Είναι επίσης γνωστό ως φυσικό αναλγητικό, καθώς μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από τον πονοκέφαλο και τους μυϊκούς πόνους.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το τζίντζερ μπορεί να βοηθήσει στην προστασία του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς περιέχει βιταμίνες, μέταλλα και αντιοξειδωτικά που μπορούν να ενισχύσουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Έτσι, η τακτική κατανάλωση τζίντζερ μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ασθενειών και στην ανακούφιση από αυτές που εμφανίζονται.

Πολυετές, θαμνώδες με πολυάριθμα κλαδιά ύψους μέχρι μισό μέτρο βρίσκεται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας κυρίως σε ξηρούς και πετρώδεις τόπους. Τα φύλλα του είναι επιμήκη και παχιά χρώματος λευκοπράσινου. Τα άνθη του φύονται κατά σπονδύλους, είναι χρώματος μοβ και ανθίζουν από το Μάιο ως τον Ιούνιο. Οι Κινέζοι το ονομάζουν ελληνικό βραστάρι και το θεωρούν καλύτερο από το τσάι. Οι Γάλλοι το ονομάζουν ελληνικό τσάι και το χρησιμοποιούν όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι όχι μόνο για φαρμακευτικούς αλλά και για μαγειρικούς σκοπούς.

Ανακούφιση προσφέρουν τα φρέσκα φύλλα, αν τα τρίψουμε σε περιοχές με τσιμπήματα εντόμων ή σε πληγές με πύο. Γαργάρες με το αφέψημα καταπραΰνουν τον ερεθισμό των ούλων και του λαιμού. Το συχνό λούσιμο με το αφέψημα είναι καλό για την τριχόπτωση, και οι με ζεστό βραστάρι είναι τονωτικές για το δέρμα του προσώπου. Χρησιμοποιείται επίσης στην μαγειρική για να νοστιμίζει κυρίως φαγητά με κρεατικά(χοιρινό ,πάπια, λουκάνικα, λαρδί, κουνέλι, ζαμπόν, κλπ) αλλά και σε ψάρια (γαρίδες ,χέλι σολομός κλπ).Χρησιμοποιούμε πολύ μικρή ποσότητα γιατί έχει πολύ έντονο άρωμα (γιαυτό και το χρησιμοποιούμε σε πρώτες ύλες που είναι λιπαρά)και συνήθως δεν το συνδυάζουμε με άλλα βότανα. Ακόμα το χρησιμοποιούμε να αρωματίσουμε ξύδια ή και ελαιόλαδα. Είναι επίσης τονωτικό, βοηθά στην ατονία του στομάχου, στην ελάττωση μνήμης, στο κρυολόγημα, και στην έντονη εφίδρωση.

 Για αφέψημα βράζουμε μια κουταλιά του γλυκού φρέσκα ή αποξηραμένα φύλλα σε ένα μπρίκι νερό, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό ή κρύο ανάλογα με την εποχή.

Ο υγρός χρυσός κατά τον Όμηρο, η βάση της μεσογειακής διατροφής, ο πρωταγωνιστής της διατροφής μας, το ελαιόλαδο μας. 

Τα οφέλη του πολλά, και οι χρήσεις του ακόμη περισσότερες. Στην αρχαιότητα η ελιά το δέντρο της θεάς Αθηνάς, ήταν σύμβολο ειρήνης γονιμότητας εξαγνισμού, νίκης, και ισχύος όπως και  βασικό στοιχείο της διατροφής  και όχι μόνο. Απαραίτητο για την χρήση στους λύχνους, για την περιποίηση των γυναικών στο σώμα αλλά και στα μαλλιά , για θέρμανση, κα

Στον Ιπποκράτειο κώδικα αναφέρεται σε πάνω από 60 φαρμακευτικές χρήσεις για τις δερματοπάθειες, προβλήματα γυναικολογικά, τραύματα, εγκαύματα και άλλες παθήσεις

Την ελιά την λάτρευαν και γιαυτό θεωρούταν ιερή. Ο Αριστοτέλης αναφέρει πως εάν κάποιος έκοβε ή ξερίζωνε μια ελιά δικαζόταν στον Άρειο πάγο. Εάν ήταν ένοχος τον καταδίκαζαν σε θάνατο. 

Η παραγωγή του ελαιόλαδου γινόταν με την εξής σειρά. Πρώτα χτυπούσαν και έσπαγαν τις ελιές σε ένα ξύλινο γουδί που στον πάτο είχε μια τρύπα όπου έφευγε η αμόργη.

Στην συνέχεια παίρναν τον πολτό και τον τοποθετούσαν στο πιεστήριο όπου η έκθλιψη γινόταν με βάρος όπου ήταν τοποθετημένο με σκοινιά στην άκρη του δοκού. Έτσι το λάδι έφευγε και πήγαινε με την βοήθεια ενός σωλήνα σε ένα πήλινο σκεύος.

Το πρώτο λάδι πήγαινε για το φαγητό ,το δεύτερο για αλοιφές και συστατικά φαρμακευτικά και το τρίτο για τα λυχνάρια.

Στην σημερινή εποχή είναι η βάση της μεσογειακής και υγιεινής διατροφής λόγω των μονοακόρεστων λιπαρών που περιέχει με αντιοξειδωτικές ουσίες.

Πλούσιο σε βιταμίνη Α, D, Ε ,Κ , Σίδηρος, αντιοξειδωτικό,  αντιφλεγμονώδες  αντιβακτηριδιακό (μπορεί να μπλοκάρει ή να εξοντώσει το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού),βοηθά στο χάσιμο βάρους, αυξάνει με το ω3 λιπαρά οξέα τη ροή του αίματος που λειτουργεί ενισχυτικά για την βελτίωση της σεξουαλικής ζωής. Βοηθά στην καταπολέμηση ορισμένων μορφών καρκίνου, τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα ,που με την σειρά του βοηθά στην μακροζωία. Βοηθά επίσης στην πρόληψη της καρδιαγγειακής νόσου, του διαβήτη , και του Αλτσχαιμερ.

Αντιγηραντικό ,βοηθά στην προστασία από τις ελεύθερες ρίζες και προστατεύει την οξείδωση των κυττάρων.

Για την μαγειρική μας το ελαιόλαδο είναι το καταλληλότερο λάδι για το μαγείρεμα. Ο σωστότερος τρόπος είναι να προσθέσουμε λάδι στο τέλος του μαγειρέματος, γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν αλλοιώνονται τα πολύτιμα συστατικά του. Η γεύση του φαγητού μας θα είναι πιο ελαφριά, νόστιμη και με όλα τα πολύτιμα συστατικά του γιατί απλά είναι χυμός ελιάς και όχι λιπαρές ουσίες όπως τα σπορέλαια. 

Στο τηγάνισμα το ελαιόλαδο κάνει την ιδανικότερη λύση επειδή παραμένει σταθερό λόγω των αντιοξειδωτικών ουσιών σε υψηλές θερμοκρασίες μιας και αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες από ότι τα σπορέλαια(200ο αντί για 170ο βαθμούς κελσίου)

Όμως στα πολλά τηγανίσματα το ελαιόλαδο μετατρέπεται σε trans λιπαρό, και επιφέρει βλάβες στην υγεία μας.

Το ελαιόλαδο το αποθηκεύουμε σε δροσερό σκοτεινό μέρος. Η θερμότητα και το φως μειώνουν την διάρκεια ζωής του. Όταν θέλουμε να το έχουμε σε δοχείο ,μπορούμε να το βάλουμε σε γυάλινα και να το κλείνουμε καλά . 

Μπορούμε να «παίξουμε» φτιάχνοντας γεύσεις για την σαλάτα μας ή γενικότερα την μαγειρική μας βάζοντας μέσα στα μπουκάλια βότανα (δενδρολίβανο, θυμάρι ,ρίγανη ,δάφνη κλπ) ή σκόρδο, πιπερίτσες καυτερές κλπ.

Μεγαλώσαμε με το αγνό ελαιόλαδο στην μαγειρική της γιαγιάς, της μαμάς και θα συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε σωστά και τις επόμενες γενιές μας.

Και όπως είπε ο Οδυσσέας Ελύτης «εάν η Ελλάδα καταστραφεί τελείως, θα μείνει μια ελιά ένα κλήμα και μια βάρκα. Είναι αρκετά για να ξαναχτιστεί από την αρχή»

Καλωσορίστε στην ταβέρνα Γυαλινόπετρα, ένα μαγικό μέρος που σας ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή. Αναπνέοντας την αύρα του παρελθόντος, αισθανθείτε την αυθεντική ατμόσφαιρα ενός παλιού πετρόχτιστου σπιτιού, που χτίστηκε το 1920, ακριβώς μπροστά στην παραλία της Πλατάνας. Αυτός ο μαγευτικός χώρος φιλοξενεί την ταβέρνα μας από το Μάρτιο του 2018 και σας υπόσχεται μια αξέχαστη γαστρονομική εμπειρία.

Από τις πρώτες πρωινές ώρες έως αργά το βράδυ, η Γυαλινόπετρα σας υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες. Κατά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, μπορείτε να απολαύσετε το γεύμα σας μπροστά στο γαλάζιο του κυματιστού ορίζοντα, ενώ τους χειμερινούς μήνες απολαμβάνετε την ζεστασιά του εσωτερικού χώρου, γεμάτου παραδοσιακή ατμόσφαιρα. Οι τοίχοι από πέτρα και οι γκραβούρες που στολίζουν τους τοίχους μας μας μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή, ζωντανεύοντας το πνεύμα του παρελθόντος.

Ο Μάριος, ένας νεαρός με πάθος για την εξαιρετική γαστρονομία, και η παρέα του, σας προσφέρουν την απόλυτη γαστρονομική απόλαυση. Ανακαλύψτε τη μοναδική γεύση του φρέσκου ψαριού και αφεθείτε σε μεζέδες και ορεκτικά που θα σας καταπλήξουν. Επιπλέον, για τους λάτρεις του κρέατος, η ταβέρνα μας προσφέρει μια εξαιρετική ποικιλία από σουβλάκια, ετοιμασμένα με την μοναδική μας επιδεξιότητα.

Η Γυαλινόπετρα είναι μια οικογενειακή ταβερνούλα, όπου κάθε λεπτομέρεια έχει φροντιστεί με αγάπη. Τα γλαστράκια που στολίζουν το χώρο μας προσθέτουν μια γλυκιά πινελιά φυσικής ομορφιάς, ενώ τα διακοσμητικά κοχύλια δημιουργούν μια αίσθηση αρμονίας με το περιβάλλον. Κάθε στιγμή που περνάτε από την πόρτα μας, αισθάνεστε σαν να βρίσκεστε στο σπίτι ενός αγαπημένου φίλου.

Αλλά η ταβέρνα Γυαλινόπετρα δεν εντυπωσιάζει μόνο με την ατμόσφαιρά της, αλλά και με τις οικονομικές τιμές της. Εδώ, η καλή γαστρονομία δεν συνοδεύεται από υψηλό κόστος. Η ταβέρνα  προσφέρει ποιοτικά φαγητά σε προσιτές τιμές, για να απολαύσετε τις αυθεντικές γεύσεις της παραδοσιακής κουζίνας χωρίς να φοβάστε τον προϋπολογισμό σας.

Καθίστε στον γραφικό χώρο, αναζωογονήστε τις αισθήσεις σας με το αρωματικό φρέσκο φαγητό και αφεθείτε στην εξυπηρέτηση του φιλόξενου προσωπικού. Ανακαλύψτε τις γεύσεις που θα σας ταξιδέψουν στον κόσμο των παραδόσεων και απολαύστε την αίσθηση της αυθεντικής ελληνικής φιλοξενίας.

Μετά από μια επίσκεψη στην ταβέρνα Γυαλινόπετρα, οι γεύσεις και οι εικόνες θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη σας. Επισκεφθείτε την και ζήστε μια μοναδική εμπειρία γεύσης και φιλοξενίας στην καρδιά της παράδοσης.

Η σκέψη το να γυρίσεις  γύρω από τον εαυτό σου 360 μοίρες ,προτιμότερο να πας στο εστιατόριο 90 μοίρες στο Γυθείο .

Φτάνοντας αντικρίζεις ένα μαγαζί με μεράκι και φτιαγμένο με παραδοσιακές πινελιές.

Η ξακουστή ψαρόσουπα μόλις είχε γίνει ,και έχει πάρει τον δρόμο της για το τραπέζι μας

Σαν πίνακας ζωγραφικής με χρώματα που ξεχωρίζουν έβγαζε ένα αποτέλεσμα οπτικά υπέροχο,και πολλά υποσχόμενο γευστικά.

Δοκιμάζοντας την,ένα κύμα γεύσεων ,μας επιβεβαίωσε αυτό που βλέπαμε.

Πραγματικά νόμιζες οτι είχες σε μια μπουκιά όλη την θάλασσα σε συνδυασμό με τα αρώματα των λαχανικών

Το χταποδακι ροδαλό,εχει ξαπλώσει στο πιάτο συνοδευόμενο με τραγανό τηγανητό,και λαχταριστά κοκκινωπά μπαρμπουνάκια

.

Ενα μπουκέτο πολύχρωμων βραστών λαχανικών στην μέση του τραπεζιού-σωστά βρασμένα- περίμενε υπομονετικά το έξτρα αγνό παρθένο ελαιόλαδο να το αναδείξει με συνδυασμό το ολόφρεσκο ζουμερό λεμονάκι με την σπυρταδικη γευση του .

Αν βρεθειτε στην περιοχή αξιζει σιγουρα να περασετε και να θαυμάσετε τις ομορφιες αυτου του τοπου και να γευτείτε τις νοστιμιές των 90 μοιρων

Από την λέξη ελίσσω –χρυσός αλλά και γνωστό και ως Αμάραντος Αθάνατος (immortelle)ή Μάης ή σεμπρεβίβα από την ιταλική λέξη sempre και το vivere που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ζωντανό για πάντα. 

Το φυτό που μας δίνει την αιώνια νεότητα χάρη των ιδιοτήτων του. Συμβάλει στην αναγέννηση των ιστών, έχει επουλωτικές ιδιότητες και επαναφέρει το δέρμα στην αρχική του κατάσταση. Καθυστερεί την γήρανση του δέρματος χάρη στην κυταρροαναπλαστική του δράση. Θεωρείτε από τα πιο ακριβότερα αιθέρια έλαια και συνιστάτε για θεραπείες δερματοπάθειών όπως έγκαυμα, ακμή, έρπη, πληγές μώλωπες, εκζέματα κλπ και το λαδάκι του με μασάζ αναπλάθει το πόδι της χήνας, μειώνει διχρωμίες, βελτιώνει ραγάδες και άλλα πολλά. 

Στην μαγειρική σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας μας όπως Κρήτη ,Κύθηρα κλπ και σε κάποια νησιά του αιγαίου μαζεύουν τα φύλλα τον χειμώνα  όταν ακόμα είναι μαλακά και τρυφερά και τα φτιάχνουν πίτες, ή σαλάτες ενώ τα χρησιμοποιούνε σε χοιρινό, λουκάνικα,  ή και μπακαλιάρο. 

Ανήκει στην οικογένεια των Χειλιανθών και άλλες ονομασίες του είναι: Αγριορίγανη, Αρίγανη, Ορίγανο. Πολυετής αρωματική πόα, ύψους έως 70 εκ. Έχει φύλλα σχετικά μικρά (1-2 εκ.), αντίθετα, ωοειδή, ακέραια ή ελαφρά οδοντωτά. Τα άνθη διατάσσονται σε σύνθετη ταξιανθία από μικρούς στάχεις. Είναι μικρά με δίχειλη, συμπέταλη λευκή στεφάνη και σωληνοειδή κάλυκα με πέντε οδόντες. Βρίσκεται στα χαμηλά έως μέσα υψόμετρα, σε φωτεινές, ξηρές θέσεις. 

Το Ο.vulgare είναι είδος με πολύ μεγάλη εξάπλωση στην Ευρώπη και την Ασία και ιδιαίτερα ποικιλόμορφο τόσο στην οσμή όσο και τη μορφολογία. Στην Ελλάδα διακρίνεται σε τρία υποείδη, τα subsp. Vulgare (ΒΔ Ελλάδα), subsp. viridulum (Β. Ελλάδα) και subsp. Hirtum. Μόνο το τελευταίο -που βρίσκεται στη Μάνη και το Τααΰγετο- έχει την έντονη, χαρακτηριστική οσμή της ρίγανης και χρησιμοποιείται ευρύτατα στη χώρα μας, κυρίως ως αρτυματικό.

Ανθίζει το Μάη, σε ξερά πετρώδη και άγρια τοπία της Μάνης, αλλά και σε ρεματιές ή στις παρυφές δασικών εκτάσεων. Οι κυνηγοί όταν σκότωναν άγρια κουνέλια ή πέρδικες τα ξεκοίλιαζαν και έβαζαν στην κοιλιά τους κλωνάρια από ξερή ρίγανη για να μυρίζουν μέχρι να γυρίσουν σπίτι.

Σήμερα η χρήση της περιορίζεται ως μυρωδικό σε διάφορα φαγητά και ιδιαιτέρως στα σκαρευτά ψάρια, όπως οι κέφαλοι. Παλιά τα ξερά σύκα τα έτρωγαν μαζί με ρίγανη και καρύδια για να μη βλάψουν το στομάχι. Στην Έξω Μάνη την Άνοιξη μάζευαν ρίγανη χλωρή και την έτρωγαν ως χορταρικό μαζί με κατσίκι και Μανιάτικες τυρόπιτες, τη Δευτέρα του Πάσχα

Έχει ιδιότητες στομαχικές, τονωτικές, είναι αντισπασμωδική και εφιδρωτική, κατάλληλη κατά της ατονίας, της χλωρίωσης, του άσματος, της δυσμηνόρροιας. Τα πράσινα φύλλα της χρησιμοποιούνται κατά του στραβολαιμιάσματος. Άλλες χρήσεις της είναι κατά της δυσκοιλιότητας, του πόνου των μυών, των ρευματισμών, της χρόνιας βρογχίτιδας, του κοκίτη, της φυματίωσης των πνευμόνων κ.α. Επίσης, όπως λένε χαρακτηριστικά: «Αν θέλεις να φταρνιστείς τρίψε τη μύτη σου με ρίγανη»

Στην μαγειρική την χρησιμοποιούμε σε σούπες σάλτσες σαλάτες κρέατα ψάρια κλπ και την παντρεύουμε με θυμάρι μαντζουράνα βασιλικό κλπ

Το σέλινο (Apium graveolens) είναι ένα πολυετές αρωματικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Umbelliferae. Προέρχεται από τη Μεσόγειο και καλλιεργείται σε διάφορες περιοχές του κόσμου για τον κορμό και τα φύλλα του, τα οποία χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και την ιατρική.

Το σέλινο έχει χαρακτηριστική εμφάνιση, με μακριά, λεπτά και καταβόσκοντα φύλλα. Ο κορμός του είναι πιο παχύς και κρεμώδης, και συνήθως χρησιμοποιείται ως λαχανικό. Το σέλινο υπάρχει σε διάφορες ποικιλίες, συμπεριλαμβανομένου του επιτραπέζιου σελινιού (Apium graveolens var. dulce) και του σέλινου με ρίζα (Apium graveolens var. rapaceum).

Στη μαγειρική, το σέλινο χρησιμοποιείται σε πολλά πιάτα για να προσθέσει γεύση και αρώματα. Τα φρέσκα φύλλα και ο κορμός του μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε σαλάτες, σάλτσες, σούπες, αυγά, ψάρια και κρέατα. Το σέλινο συχνά χρησιμοποιείται για να προσθέσει αρώματα σε φαρσαρισμένα λαχανικά, στα μαγειρευτά, τις σάλτσες και τα κρεατικά πιάτα. Επίσης, το σέλινο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προσδώσει αρωματικότητα και φρεσκάδα σε σάντουιτς και wrap.

Το σέλινο έχει επίσης σημαντικές θρεπτικές αξίες. Περιέχει βιταμίνες Α, Κ, C, Β6 και φυλλικό οξύ. Επίσης, περιέχει μέταλλα όπως το κάλιο, το μαγνήσιο, το φώσφορο και το ασβέστιο. Η κατανάλωση σέλινου μπορεί να συμβάλει στην υγεία των οστών, την υγεία του ανοσοποιητικού συστήματος και τη ρύθμιση της πίεσης του αίματος.

Επιπλέον, το σέλινο έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει στην προστασία του οργανισμού από την ελεύθερη ριζογενετική ζημιά. Έχει επίσης αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από φλεγμονές και πόνους, όπως οι φλεγμονές των αρθρώσεων και των μυών.

Το σέλινο μπορεί να καταναλωθεί φρέσκο, ωμό ή μαγειρεμένο. Μπορεί επίσης να προστεθεί σε χυμούς και smoothies για την προσθήκη αρωμάτων και θρεπτικών οφελών. Οι φρέσκες φλούδες σέλινου μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως διακοσμητικό στοιχείο σε πιάτα και σαλάτες. Οι σπόροι σέλινου μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν στη μαγειρική για την παρασκευή αρωματικών μείγματων και ως μπαχαρικό.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, όπως και με οποιοδήποτε φυτικό προϊόν, οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να εμφανιστούν σε ορισμένα άτομα. Επίσης, ο σέλινος μπορεί να αλληλεπιδρά με ορισμένα φάρμακα, οπότε είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε τον γιατρό ή τον ειδικό σας πριν αρχίσετε να τον καταναλώνετε σε μεγάλες ποσότητες.

Συνοψίζοντας, το σέλινο είναι ένα αρωματικό φυτό με πλούσια γεύση και αρώματα που χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική. Είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και προσφέρει αντιοξειδωτικά και αντιφλεγμονώδη οφέλη. Μπορεί να καταναλωθεί φρέσκο ή μαγειρεμένο και προσθέτει γεύση και αρώματα

Είναι σημαντικό να επιλέγετε φρέσκο σέλινο με φυσικό άρωμα και ακέραια φύλλα. Μπορείτε να το αποθηκεύσετε στο ψυγείο, σε μια σακούλα πλαστικού τροφίμου ή σε ένα πλαστικό δοχείο, για να διατηρήσετε τη φρεσκάδα του για μεγαλύτερο διάστημα.

Συνολικά, το σέλινο είναι ένα υγιεινό και γευστικό φυτό που μπορεί να προσθέσει πολλές διασκεδαστικές πινελιές στη μαγειρική σας. Ανακαλύψτε τις ποικιλίες των συνταγών που περιλαμβάνουν σέλινο και απολαύστε τα οφέλη του στη διατροφή και την υγεία σας.

Η Καθαρή Δευτέρα συμβολίζει την καθαρότητα ή την αγνότητα, αν προτιμάτε, καθώς είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής, δηλαδή της μεγάλης νηστείας του Πάσχα που διαρκεί 40 μέρες όσες και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο.

Ο εορτασμός της Καθαράς Δευτέρας στην ύπαιθρο είναι γνωστός και ως “Κούλουμα”.

Αν και όπως είπαμε την Καθαρά Δευτέρα ξεκινάει η Σαρακοστή (ή Τεσσαρακοστή) και η μεγάλη νηστεία του Πάσχα, το μενού της ημέρας κάθε άλλο παρά φτωχό είναι.

Πρώτη και καλύτερη η λαγάνα, η οποία είναι ένα είδος άζυμου ψωμιού που φτιάχνεται χωρίς χωρίς προζύμι ή μαγιά. Μάλιστα έχει χαρακτηριστικό πλατύ σχήμα για να ψήνεται εύκολα.

Στο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας υπάρχει φυσικά ο αγαπημένος (και υγιεινότατος) σουσαμένιος Χαλβάς, ταραμάς, ελιές, λαχανικά κάθε λογής και τουρσιά (πίκλες) όλων των ειδών.

Οι μερακλήδες συνήθως το ρίχνουν στα θαλασσινά (καλαμάρια, χταπόδια, σουπιές κλπ), αλλά και τα όστρακα (μύδια, στρείδια κλπ), ενώ οι πιο παραδοσιακοί προτιμούν το εθνικό μας φαγητό, δηλαδή μια νοστιμότατη φασολάδα.

…και ήρθε το Πάσχα, και φάγαμε, (παραφάγαμε τολμώ να πω), και ήπιαμε (και πάλι... παραήπιαμε...) και το κρέας πολύ, και τα λαχανικά πολλά, και τα γλυκά πολλά και τα αυγά ακόμα περισσότερα, και τα σοκολατένια….πιο πολλά από οοόλα!!!!  Και πέρασε το Πάσχα, και κάθε κατεργάρης στον πάγκο τουυυυυ…. Τώρα που το ψυγείο βογκάει από όλα όσα έχουν συσσωρευτεί εκεί μέσα, τι κάνουμε? Ανακύκλωση βεβαίως βεβαίως!(πως έλεγε ο Τσαγανέας … του Θεμιστοκλέους βεβαίως βεβαίως? κάπως έτσι!)

Σηκώνουμε τα μανίκια, ανοίγουμε το ψυγείο μας και αδειάζουμε τα τάπερ ταπερούδια ταπεράκια που έχουν συσσωρευτεί εκεί μέσα. Ρίχνουμε μια ματιά, σε όλα μέσα. Έλεγχος…ποια είναι καλά, ποια είναι σωστά σε όψη-μυρωδιά κλπ

Έχουμε κρέας μπόλικο από κατσικάκι- αρνάκι. Τι μπορούμε να το κάνουμε?

Μακαρονάδες παντός τύπου!!! στην κατσαρόλα, στο φούρνο, με σάλτσα κόκκινη, λευκή και να το σκεφτείτε, ένα είναι σίγουρο….οτι δεν θα μείνει ψίχουλο!!!

-Σάντουιτς  με το αρνάκι ή κατσικάκι, και ότι λαχανικό, ή αλοιφή υπάρχει στο ψυγείο

Κόβουμε το αρνάκι ή κατσικάκι μας σε φέτες, αλείφουμε το ψωμί μας με τυροσαλάτα ή ότι έχει το ψυγείο μας και εμπλουτίζουμε το σάντουιτς μας από σαλάτες που έμειναν και τυριά

-ρολάκια λαχανικών, εύκολα γρήγορα και ελαφριά

Ρολάκια ρυζιού, με το αρνάκι ή το κατσικάκι που σας περίσσεψε, και η σαλάτα που θα σας έχει περισσέψει. Λίγο μαρούλι, καρότο ντομάτα, ότι έχετε στο ψυγείο. Τέλεια ιδέα να φτιάξετε αρκετά,  και να τα φάτε οικογενειακώς και ξεκουραστείτε επιτέλους ,βλέποντας μια ωραία ταινία!

-Μια ωραιότατη πίτα με το κρέας που σας έμεινε

Εύκολα και γρήγορα με έτοιμο φύλλο, εάν είσαστε κουρασμένες, και έχετε μια ωραία πίτα για όλες τις ώρες, το γραφείο, το σχολείο, την δουλειά για για για….

Στρώστε το φύλλο, και βάλτε μέσα όχι μόνο το κρέας που σας έμεινε, αλλά και τα λαχανικά που σας έχουν περισσέψει, ή και τα τυριά αφού τα έχετε τρίψει. Σοτάρετε λίγο πράσο, κρεμμυδάκι φρέσκο και ξερό, πρόσθεσε το κρέας σου αφού το έχεις μαδήσει, αλατοπιπέρωσε ελαφρά(πρόσεχε το κρέας είναι ήδη αλατοπιπερωμένο) και βάλε το στο φούρνο…λουκούμι!

-σαλάτες!!! Με βάση το μαρούλι αυτοσχεδίασε σαλάτες

Δροσερές σαλατούλες με βάση το μαρούλι. Μη δεσμεύεστε με τα επ’ ακριβώς υλικά, αντικαταστήστε πχ την μοτσαρέλα με φέτα,κασέρι,κλπ. Βάλτε την φαντασία και την δημιουργικότητα σας, και φτιάξτε υπέροχες σαλάτες!

-ομελέτες!!!!! Ομελέτα με λαχανικά ή tortilla de Verduras, ή ομελέτα φούρνου

Ανοίξτε το ψυγείο σας και δημιουργήστε με λαχανικά και το κρέας που σας έμεινε, υπέροχες πεντανόστιμες ομελέτες. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.. βάλτε τα υλικά μπροστά σας και ψιλοκόψτε τα. Πάρτε ένα τηγάνι, σοτάρετε τα υλικά σας και στο τέλος ρίξτε τα αυγά. Καλή σας όρεξη με τις πιο υπέροχες πεντανόστιμες ομελέτες!

-μανιτάρια γεμιστά!!!! 

Μανιτάρια γεμιστά στο φούρνο με θρυμματισμένο κρέας, λαχανικά και με μια φέτα τυράκι από πάνω! Θεσπέσια!!!!

-αυγά γεμιστά!!!

Άπειρες εκδοχές για τα αυγά που μας έχουν μείνει. Γεμιστά με τον κρόκο και …με τυρί κρέμα ή με μαγιονέζα –με μουστάρδα ή κέτσαπ, με αβοκάντο, με αλλαντικά, με τυριά, με με με…

          ΓΛΥΚΑ!

Γλυκά!!! Πολλά γλυκά περίσσεψαν! Τι τα κάνουμε???

-Σοκολατάκια για κέρασμα!!!! Βραχάκια ή ανώμαλα, ή τρουφάκια ή cake pops

Φτιάξτε σοκολατάκια από τις σοκολάτες και τα σοκολατένια αυγά που έχουνε μείνει και από  τα τσουρέκια!!!

-οι καριόκες που πάντα όλοι αγαπούν!!! Καριόκες

Βάλτε μέσα στις καριόκες θρυμματισμένο τσουρέκι ακόμα και ξηρούς καρπούς, γλυκό κουταλιού ψιλοκομμένο και αφού τα κάνετε ρολάκι ,βάλτε το ρολάκι στο ψυγείο. Μετά λιώστε τις σοκολάτες και τα σοκολατένια αυγά που έχουν μείνει σε μπαίν μαρί. Κόψτε το ρολάκι σε φέτες, βουτήξτε τις φέτες στην σοκολάτα, και αφού κρυώσουν τυλίξτε τες με αλουμινόχαρτο. Ένα γλυκάκι για όλες τις ώρες.

-ποιος δεν θυμάται το μαμαδίσιο μωσαϊκό? Γλυκό μωσαϊκό ή σαλάμι

Αντικαταστήστε το μπισκότο , με το τσουρέκι, και φτιάξτε το πιο μαμαδίσιο γλυκό που υπάρχει! Μέσα μας όλοι έχουμε φάει αυτό το περίφημο γλυκό!!! 

-μπάρες !!! μπάρες σοκολάτας, ή  μπάρες με ξηρούς καρπούς

Μα τόση σοκολάτα και σοκολατένια αυγά που έχουν  περισσέψει τι θα γίνει???τόσοι ξηροί καρποί …μπάρες! Λιώστε την σοκολάτα σε μπαίν μαρί, και βάλτε τους ξηρούς καρπούς που σας έχουν περισσέψει, ή τα ξερά φρούτα μαζί με δημητριακά τύπου πόπς, και φτιάξτε μπάρες για τα παιδιά και γιατί όχι και για σας! 

Να δώσουμε και κάποιες συγκεκριμένες συνταγές για να σας λύσουμε τα χέρια

 Αρνάκι με μακαρονάκι κοφτό

Τα υλικά μας

Το αρνάκι που μας περίσσεψε από το Πάσχα (γύρω στο κιλό)

2 κρεμμύδια μεγάλα ψιλοκομμένα

1 ντομάτα κονκασέ

1 κ γ πελτέ ντομάτας

2-3 σκ σκόρδο

½  κρασοπότηρο κόκκινο κρασί

λίγο ελαιόλαδο

αλάτι-πιπέρι-μπαχάρι-δάφνη-

1 κ γ κεδροκούκουτσα (προαιρετικά)

1 πακέτο μακαρόνια κοφτά ή μακαρόνια της δικής σας επιλογής

Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε ελαιόλαδο και περιμένουμε να ζεσταθεί. Μόλις ζεσταθεί προσθέτουμε το κρεμμύδι και το σοτάρουμε ελαφρά. Στην συνέχεια προσθέτουμε το αρνί, το σκόρδο και το πελτέ. Έπειτα σβήνουμε με κρασί και ρίχνουμε την ντομάτα κονκασέ και προσθέτουμε τα μυρωδικά μας σε ένα τουλουπάνι . Αφήνουμε να πάρει βράση το φαγητό μας και χαμηλώνουμε την φωτιά. Εάν χρειαστεί υγρά προσθέτουμε πάντα ζεστό νερό (ή ζωμό)για να μην κόψε ο βρασμός και σκληραίνει το κρέας. Όταν είναι σχεδόν έτοιμο ,αφαιρούμε το τουλουπάνι με τα μυρωδικά μας, και περιμένουμε να μελώσει τα κρέας. Όσο περιμένουμε, μισοβράζουμε τα μακαρόνια ,και για το τελικό βρασμό τα ρίχνουμε μέσα στην σάλτσα.

Σερβίρουμε ζεστά με τριμμένη μυζήθρα.

 Αρνάκι με μακαρονάκι κοφτό

Τα υλικά μας

Το αρνάκι που μας περίσσεψε από το Πάσχα (γύρω στο κιλό)

2 κρεμμύδια μεγάλα ψιλοκομμένα

1 ντομάτα κονκασέ

1 κ γ πελτέ ντομάτας

2-3 σκ σκόρδο

½  κρασοπότηρο κόκκινο κρασί

λίγο ελαιόλαδο

αλάτι-πιπέρι-μπαχάρι-δάφνη-

1 κ γ κεδροκούκουτσα (προαιρετικά)

1 πακέτο μακαρόνια κοφτά ή μακαρόνια της δικής σας επιλογής

Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε ελαιόλαδο και περιμένουμε να ζεσταθεί. Μόλις ζεσταθεί προσθέτουμε το κρεμμύδι και το σοτάρουμε ελαφρά. Στην συνέχεια προσθέτουμε το αρνί, το σκόρδο και το πελτέ. Έπειτα σβήνουμε με κρασί και ρίχνουμε την ντομάτα κονκασέ και προσθέτουμε τα μυρωδικά μας σε ένα τουλουπάνι . Αφήνουμε να πάρει βράση το φαγητό μας και χαμηλώνουμε την φωτιά. Εάν χρειαστεί υγρά προσθέτουμε πάντα ζεστό νερό (ή ζωμό)για να μην κόψε ο βρασμός και σκληραίνει το κρέας. Όταν είναι σχεδόν έτοιμο ,αφαιρούμε το τουλουπάνι με τα μυρωδικά μας, και περιμένουμε να μελώσει τα κρέας. Όσο περιμένουμε, μισοβράζουμε τα μακαρόνια ,και για το τελικό βρασμό τα ρίχνουμε μέσα στην σάλτσα.

Σερβίρουμε ζεστά με τριμμένη μυζήθρα.

  Κρεατόπιτα  με τυριά

τα υλικα μας

500 γρ αρνί που μας περίσσεψε από το Πάσχα

3 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα

½ φλ λευκό κρασί

1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο

½ ματ άνηθος ψιλοκομμένος

? ματ μάραθος ψιλοκομμένος

200 γρ κασέρι κομμένο μεγάλα καρέ

100 γρ τυρί Βερμίου κομμένο καρέ

100 γρ κατίκι Δομοκού

2 αυγά + 1 για επάλειψη

1 γιαούρτι

1 φύλλο σφολιάτας

Ελαιόλαδο

Αλάτι-πιπέρι

Σοτάρουμε ελαφρά τα κρεμμύδια. Στην συνέχεια προσθέτουμε το αρνάκι μας και σβήνουμε με κρασί, Αφήνουμε να φύγουνε εντελώς τα υγρά. Τραβάμε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφού κρυώσει προσθέτουμε τον άνηθο τα τυριά τα αυγά, αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά.

Παίρνουμε το φύλλο σφολιάτας μας, και απλώνουμε το μισό κάτω, στην συνέχεια απλώνουμε την γέμιση και έπειτα το άλλο μισό επάνω. 

Αλείφουμε με αυγό από πάνω εάν θέλουμε να κάνει ρόδινη κρούστα και να γυαλίσει. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο βαθμούς στην μεσαία σκάλα για 45 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσει η πίτα μας. 

Πουγκάκια με αρνί από το Πάσχα και λαχανικά

Τα υλικά μας

1 κιλό αρνάκι που μας περίσσεψε από το Πάσχα

2 κολοκύθια κομμένα καρέ

2 πράσα κομμένα το άσπρο μέρος. Τα φύλλα τα κρατάμε τα ζεματάμε για να κάνουμε κορδονάκια για τα πουγκιά μας. 

2 καρότα κομμένα καρέ

4 μανιτάρια κομμένα καρέ

250 γρ μιτατοτύρι κομμένο καρέ ή κασέρι

3 σκ σκόρδο λιωμένες

½ φλ κόκκινο κρασί

1 πακ. φύλλο κρούστας. (Έχουμε βγάλει το φύλλο κρούστας από την κατάψυξη την προηγούμενη μέρα, και το έχουμε βάλει στο ψυγείο)

ελαιόλαδο

Αλάτι, πιπέρι, θυμάρι, ρίγανη

Βούτυρο για τα φύλλα

Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο. Στην συνέχεια ρίχνουμε το πράσο, έπειτα το σκόρδο, το αρνί, και σβήνουμε με το κρασί. Αφού φύγει η αλκοόλη, προσθέτουμε λίγο βραστό νερό(για να μην κόψει το βράσιμο), χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για δέκα λεπτά περίπου. Στην συνέχεια προσθέτουμε τα λαχανικά μας λίγο βραστό νερό και συνεχίζουμε να σιγοβράζουμε για άλλη μισή ώρα. Στην συνέχεια προσθέτουμε τα μπαχαρικά μας και αφήνουμε να πάρουν μια βράση ακόμα. Σουρώνουμε το αρνί μας με τα λαχανικά, και το ζωμό τον κρατάμε, για να τον δέσουμε για σάλτσα . 

Απλώνουμε σε καθαρό πάσο το φύλλο κρούστας. Το κόβουμε σε τέταρτα. (δημιουργούμε έναν σταυρό δηλ. και τα κόβουμε.). Βάζουμε τα φύλλα το ένα πάνω στο άλλο. Λιώνουμε το βούτυρο και το έχουμε κοντά μας και το τυρί μας κομμένο σε μικρό καρέ. Επίσης φέρνουμε το μοσχάρι με τα λαχανικά που έχουμε στραγγίσει. Παίρνουμε ένα φύλλο και το βουτυρώνουμε. Στην συνέχεια βάζουμε ένα δεύτερο φύλλο επάνω σταυρωτά. Με ένα κουτάλι βάζουμε λίγη γέμιση 3-4 κομματάκια μιτατοτύρι η το κασέρι μας. Παίρνουμε τις άκρες και τις κλείνουμε πιέζοντας ελαφρά για να κολλήσουν τα φύλλα. Τοποθετούμε το πουγκάκι μας πάνω σε λαδόκολλα στο ταψί. Συνεχίζουμε κατά τον ίδιο τρόπο και με τα υπόλοιπα.

Όταν τελειώσουμε τα πουγκάκια μας, με το πινέλο ρίχνουμε μπόλικο βουτυράκι επάνω στα φύλλα  και γύρω γύρω στο πουγκί. Ψήνουμε στον αέρα στους 180ο για μισή ώρα περίπου με 40΄μέχρι να πάρουν χρώμα. Μόλις βγουν δένουμε το πουγκάκι μας με τα ζεματισμένα φύλλα από το πράσο.

Αρνι με ρεβυθια στη γαστρα

Τα υλικά μας.

 Το αρνί που περίσσεψε από το Πάσχα (γύρω στο κιλό)

½ κιλό ρεβίθια μουσκεμένα από την προηγούμενη μέρα

3 κρεμμύδια ξερά ψιλοκομμένα

4 σκ σκόρδο 

100 γρ ελαιόλαδο

150 γρ κρασί κόκκινο

3 ντομάτες ώριμες ψιλοκομμένες

1 κ σ πελτέ

Αλάτι-μπούκοβο-ρίγανη-μπαχάρι-2 φύλλα δάφνη

Βάζω σε ένα μπολ τα ρεβίθια με μπόλικο νερό από βραδύς. 

Την επόμενη μέρα στραγγίζω τα ρεβίθια , τα ξεπλένω και βάζω φρέσκο νερό να πάρουν μια –δυο βράσεις. Μόλις περάσουν 3-4  λεπτά, τα σουρώνω, και ξανά βάζω φρέσκο νερό (από τον βραστήρα) με τα φύλλα δάφνης να σιγοβράσουν για μια ώρα περίπου έως ότου μαλακώσουν (προσοχή, δεν θέλω να γίνουν έτοιμα, να είναι ΣΧΕΔΟΝ έτοιμα)

Όσο σιγοβράζουν τα ρεβίθια μου ξεκινάω την σάλτσα με το αρνί. Σοτάρω τα κρεμμύδια τον πελτέ το σκόρδο και το αρνί, σβήνω με κρασί, ρίχνω την ντομάτα και αφήνω να πάρει μια βράση. Μόλις μαλακώσουν τα ρεβίθια τα ρίχνω στην γάστρα και ρίχνω από πάνω στην σάλτσα και τόσο ζωμό από τα ρεβίθια όσο να καλυφθούν. Σκεπάζω τη γάστρα μου και σιγομαγειρέυω στους 160ο για να σιγομαγειρευτεί και να χυλώσουν το αρνάκι με τα ρεβίθια. Μόλις είναι έτοιμα ανοίγω το καπάκι για  να πάρουν χρώμα.

Πως θα ψήσουμε την ρέγγα μας? Ποια η διαδικασία? Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ψήσετε την ρέγγα σας. Εδώ θα δούμε από τους πιο συνηθισμένους τρόπους, με το βαμβάκι και το οινόπνευμα.

Οι ρέγγες που κυκλοφορούν στην αγορά μας έρχονται από βόρειο Ειρηνικό, βόρειο Ατλαντικό, Βαλτική. Από τα πιο παλιά χρόνια την έχουμε σαν συνήθειο να την προτιμάμε την καθαρή Δευτέρα. Όμως είναι συνήθειο που το έχουμε δει από πατεράδες και παππούδες όχι μόνο την Καθαρή Δευτέρα αλλά καθημερινά. Οι οικοδόμοι καίγανε συχνά ρέγγα με εφημερίδα, ή στα καφενεία, ή στο μάζεμα της ελιάς μαζί με φασολάδα.

ΤΙ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΎΜΕ

Θα χρειαστούμε μία πιρούνα και όχι πιρούνι, για να έχετε απόσταση από τη φλόγα για να μην κάψετε τα χέρια σας

Μια ρέγγα (έλεγξε την εάν είναι αυγουλωμένη…μπορείτε με τα αυγά να κάνετε ωραιότατη ρεγγοσαλάτα)

Ένα κομμάτι βαμβάκι

Λίγο οινόπνευμα. (προσοχή λίγη ποσότητα, εάν πέσει πολύ θα έχει μεγάλη φλόγα μην ξεφύγει σε ντουλάπια ή κάποια άλλα αντικείμενα που είναι δίπλα)

Ένα ταψάκι.

Τρυπάμε την ρέγγα μας στο άνοιγμα της κοιλιάς ανάμεσα, ώστε να έχουμε τον έλεγχο του βάρους.

Αφού ανάψουμε με προσοχή το οινόπνευμα τοποθετούμε την ρέγγα μας από πάνω και την γυρίζουμε από όλες τις πλευρές ώστε να καεί παντού, μέχρι να ανοίξει η πέτσα της. 

Στην συνέχεια αφού ανοίξει η πέτσα, απλά την ανοίγουμε, αφαιρούμε κόκκαλο και κεφάλι, και την βάζουμε σε ένα πιατάκι με λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι, ή να την εντάξετε σε σαλάτες (πχ μαυρομάτικα με ρέγγα), ή σε μακαρονάδες, ή και όπου αλλού θέλετε.

-Προτείνω αυτόν τον τρόπο, γιατί εάν κάψετε πχ τη ρέγγα στο γκαζάκι, επειδή στάζει η ρέγγα καταστρέφετε το γκαζάκι, και εάν το κάψεις με άλλα χαρτιά, (πχ περιοδικού με μελάνια κλπ) καίγεται το μελάνι και μεταφέρονται χημικά στην ρέγγα. 

Τα αμπελόφυλλα είναι δημοφιλές συστατικό σε πολλές κουζίνες, ειδικά στη μεσογειακή, και χρησιμοποιούνται συνήθως για το παραδοσιακό πιάτο γεμιστά αμπελόφυλλα ή ντολμάδες. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι συντήρησης αμπελόφυλλων που μπορούν να επιμηκύνουν τη διάρκεια ζωής τους και να διατηρήσουν τη φρεσκάδα τους:

Καταρχήν μαζεύουμε γύρω στον Μάιο, που είναι τρυφερά. Κοιτάμε να μην είναι σκισμένα, να είναι μαλακά, το χρώμα τους είναι πράσινο ανοιχτό, και πιάνοντάς τα να μην νιώθουμε έντονα τα νεύρα του φύλλου. τα κόβουμε τα φύλλα προσεκτικά με λίγο κοτσανάκι. Στην συνέχεια τα τοποθετούμε το ένα πάνω στο άλλο σε μια καθαρή λεκάνη. Έπειτα τα πλένουμε σχολαστικά, και κόβουμε με ένα ψαλιδάκι σύριζα το κοτσανάκι.

Κατάψυξη: Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους είναι η κατάψυξη των φύλλων. Για να τα καταψύξετε, πρέπει πρώτα να τα βράσετε ελαφρά για μερικά λεπτά μέχρι να μαλακώσουν, στη συνέχεια να τα βγάλετε και να τα τοποθετήσετε σε κρύο νερό. Αφού στραγγίξουν καλά, τοποθετήστε τα φύλλα επίπεδα μεταξύ φύλλων λαδόκολλας και στη συνέχεια βάλτε τα στην κατάψυξη.Με την μέθοδο της καταψυξης μπορούμε να καταψύξουμε και ωμά τα φύλλα, βάζοντας τα σε σακουλάκια με αφαιρούμενο όλον τον αέρα (βάκιουμ)

Βρασμός και αποστείρωση: : Μπορείτε επίσης τα φύλλα για να τα συντηρήσετε σε βάζα αποστηρωμένα. Βράζουμε τα βάζα και τα καπάκια, και τα τοποθετούμε σε καθαρή πετσετα.Στην συνέχεια ζεματάμε 2-3 λεπτά τα φύλλα, και τα τοποθετούμε σε βάζα με 1 κ σ αλάτι, λεμόνι και νερό, δημιουργώντας ένα αλμυρό διάλυμα που διατηρεί τα φύλλα.Βάζουμε στον πάτο του βάζου φέτες λεμόνι, τα ζεματισμένα φύλλα τυλιγμένα σε ρολό, και διάσπαρτα φέτες λεμόνι και μια κουταλιά χυμο λεμονιου. Γεμίζουμε το βάζο με βραστό νερό, κλείνουμε με το καπάκι και βράζουμε το βάζο με το καπάκι προς τα κάτω γυρω στα 15 λεπτά. Στην συνέχεια τα αφαιρούμε απο την κατσαρόλα και τα τοποθετούμε ανάποδα σε μια πετσέτα (με το καπάκι προς τα κάτω) μέχρι να κρυώσουν. Αποθηκεύουμε στο ντουλάπι μας όταν βεβαιωθούμε οτι η κονσερβοποίηση έχει γίνει σωστά. 

Συντήρηση σε λάδι: Εναλλακτικά, μπορείτε να τα βράσετε, να τα στραγγίσετε και στη συνέχεια να τα αποθηκεύσετε σε καθαρά βάζα καλυμμένα με ελαιόλαδο.

Αποξήρανση: Αποξηράνετε τα αμπελόφυλλα είτε φυσικά, αφήνοντάς τα κάτω από τον ήλιο ειτε περνωντας τα με μια χοντρη κλωστη και να τα κρεμασετε σε σκιερο μερος,είτε χρησιμοποιώντας έναν αποξηραντή τροφίμων. Μετά την αποξήρανση, αποθηκεύστε τα σε ένα αεροστεγές δοχείο σε δροσερό και ξηρό μέρος. Όταν είστε έτοιμοι να τα χρησιμοποιήσετε, θα πρέπει να τα επανυδατώσετε μουσκεύοντάς τα σε ζεστό νερό μέχρι να γίνουν εύκαμπτα πάλι.

Με πλαστικο μπουκάλι. Πλένουμε και στραγγίζουμε παρα  πολύ καλα ενα πλαστικο μπουκάλι. Σημαντικό ειναι να μην μείνει σταγόνα υγρασίας μέσα στο μπουκάλι. Γιαυτο καλό θα ηταν να μείνουν πριν τα χρησιμοποιήσετε λίγο στον ηλιο, ή καλο φύσημα εσωτερικα με ένα πιστολάκι μαλλιων. Στην συνέχεια, πέρνουμε 2-3 φυλαρακια μαζί(καλά στεγνωμένα και αυτα)και τα κάνουμε καρουλάκι,τόσο ώστε να χωράνε μέσα απο το στόμιο του μπουκαλιού. Με ένα ξυλαράκι τα πατάμε ελαφρά και συνεχίζουμε μέχρι να γεμίσουν. Οταν γεμίσει φύλλα το μπουκάλι μας το πατάμε απο τα πλάγια ετσι ώστε να φύγει όλος ο αέρας απο μέσα. Βιδώνουμε το μπουκάλι και αποθηκεύουμε τα πλαστικα μπουκάλια σε σκιερό μέρος.

Συντήρηση σε ξύδι: Μπορείτε επίσης να διατηρήσετε τα φύλλα σε μία αναλογία νερού και ξιδιού. Αφού τα βράσετε και τα στραγγίξετε, βάλτε τα σε βάζα με το μείγμα νερού και ξιδιού και αποθηκεύστε τα στο ψυγείο.

Τουρσί: Μία μέθοδος που συνδυάζει το βρασμό και τη συντήρηση σε ξίδι, με την προσθήκη μπαχαρικών και άλλων συστατικών για να δώσετε περισσότερη γεύση στα φύλλα.

Όταν χρησιμοποιείτε τις μεθόδους, είναι καλό να σημειώσετε την ημερομηνία συντήρησης στο δοχείο, ώστε να γνωρίζετε πόσο διάστημα έχουν αποθηκευτεί. Αυτό θα βοηθήσει να τα χρησιμοποιήσετε εντός της βέλτιστης περιόδου κατανάλωσης.

Πάντα να θυμάστε να καθαρίζετε και να στεγνώνετε τα φύλλα προσεκτικά πριν τη συντήρηση και να τα διατηρείτε σε καθαρά σκεύη για να αποφεύγετε την ανάπτυξη μικροβίων. Επίσης, είναι σημαντικό να ανανεώνετε το διάλυμα συντήρησης εάν παρατηρήσετε οποιαδήποτε αλλαγή σε όψη ή άρωμα, και να καταναλώνετε τα συντηρημένα φύλλα εντός ενός λογικού χρονικού διαστήματος.

Κατά τη συντήρηση σε ξίδι, φροντίστε να καλύπτετε πλήρως τα φύλλα με το υγρό και να ελέγχετε τακτικά το κλείσιμο του δοχείου για ενδεχόμενες διαρροές ή μείωση του υγρού.

Τέλος, οποιαδήποτε μέθοδος συντήρησης κι αν επιλέξετε, πάντα να πλένετε και να προετοιμάζετε τα φύλλα προσεκτικά πριν τη συντήρηση για να διασφαλίσετε ότι είναι ασφαλή για κατανάλωση όταν τα χρησιμοποιήσετε στο μέλλον.

Ιστορικά το τυρί εκτιμάται ότι μας ήρθε από τις νομάδες της κεντρικής Ασίας. Ένας μύθος λέει ότι το τυρί προέκυψε από λάθος ενός εμπόρου που είχε φυλάξει σε ασκό προβάτου το γάλα, και με την θερμότητα και πυτιά από το εσωτερικό του ασκού ,έγινε διαχωρισμός του γάλατος ,σε τυρόγαλο και τυρόπηγμα. Όταν σταμάτησε την νύχτα να ξεκουραστεί διαπίστωσε τι είχε γίνει, και δοκιμάζοντας το τυρόγαλο που ήταν πολύ καλό για την δίψα του και το τυρόπηγμα για την πείνα του. Για τους αρχαίους Έλληνες που ήταν από τις ιερές τροφές στην μυθολογία αναφέρεται ότι ή γνώση της τυροκομίας δόθηκε από τον Αριστέα τον γιό του θεού Απόλλωνα. Η πατρίδα μας έχει παράδοση στα τυριά εδώ και αιώνες. Στην αρχαία Ελλάδα  λάτρευαν τα τυριά. Έχουμε λίγες αναφορές για αυτά, είχαν δυο κατηγορίες , μαλακά (φρέσκα) ή τα ώριμα.  Για τα φρέσκα τα τύλιγαν σε φύλλα δρακόντειου για να διατηρηθούν. Τα φρέσκα τυριά συνήθως ήταν το ανθότυρο, το κατσικίσιο, τα οποία πουλιόντουσαν με το βάρος τους ενώ τα ώριμα με το κομμάτι και το Όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης ως πυτιά μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το γάλα συκιάς. Ο Όμηρος έχει αναφερθεί στην Παρασκευή τυριού από τον Κύκλωπα πολύφημο που έφτιαχνε τυρί από αιγοπρόβειο γάλα δηλαδή παρασκεύαζε φέτα! Όπως και πολλά άλλα είδη τυριών που το καταλαβαίνουμε διαβάζοντας τους στίχους όταν έφτασε ο Οδυσσέας στην σπηλιά του πολύφημου.

240 «[...] Φτάσαμε τότε με σπουδή ως τη σπηλιά, εκείνον όμως μέσα

δεν τον βρήκαμε? έβοσκε στο λιβάδι τα παχιά του πρόβατα.

Μπαίνοντας στη σπηλιά κοιτούσαμε έκθαμβοι το καθετί:

γεμάτα από τυριά πανέρια καλαμένια? στις μάντρες να στενάζουν

ερίφια κι αρνιά, με τάξη όμως μεταξύ τους χωρισμένα? [...].

248 Τότε λοιπόν οι σύντροφοι με προλαβαίνουν, παρακαλιούνται

με τα λόγια τους να πάρουμε όσα τυριά, και πίσω να γυρίσουμε? [...].

253 Όμως εγώ δεν άκουσα, πράγμα που θα ’ταν  συμφερότερο?

ήθελα να τον δω, μήπως και μου φανεί φιλόξενος. 

Και

270. Ύστερα γονατίζοντας πήρε να αρμέγει πρόβατα και γίδια που βελάζουν [...].

Έπηξε το μισό γάλα για να γίνει τυρί και κράτησε το άλλο μισό για να πίνει.

Η Ελλάδα σήμερα έχει πολλά είδη τυριών ονομαστά που τα προωθούμε και σε όλο τον κόσμο. Μερικά από αυτά είναι: 

Ανθότυρο, αρσενικό Νάξου, Γραβιέρα Νάξου, Γραβιέρα Κρήτης, γραβιέρα Άγράφων, Αρμόγαλο ,καλαθάκι Λήμνου, Σφέλλα, Κατίκι Δομοκού, κασέρι, κεφαλογραβιέρα, κεφαλοτύρι, Λαδωτήρι Μυτιλήνης ,κασέρι , κοπανιστή, Μαστέλο Χίου, Στάκα Κρήτης, Μετσοβονε, Μπάτζος , Μυτζήθρα , Ξινομυζήθρα , Σαν Μιχάλη ,μανούρι, τελεμές, Φέτα , τσαλαφούτι, φορμαέλλα Αράχοβας Παρνασσού κα. 

Τα τυριά τα χωρίζουμε  σε κατηγορίες,

Στα τυριά άλμης όπως είναι  η φέτα , ο τελεμές ,η σφέλλα ,μπάντζος, τουλουμοτύρι, καλαθάκι κα.

Σε γιαουρτοειδή όπως είναι το τσαλαφούτι, το Κατίκι, η Στάκα, η Ξινομυζήθρα κα.

Σε μαλακά τυριά όπως είναι η τυροβόλια της Μυκόνου , το πετρωτό της Τήνου, το συρωτό της Σίφνου, σβούγκος της Λήμνου, πρέντζα  Κεφαλλονιάς, μαστέλο Χίου κα.

Σε ανακατεργασμένα όπως είναι η κοπανιστή, η Ξινομυζήθρα κα

Σε ημίσκληρα  όπως είναι η φορμαέλλα Αράχοβας, κασέρι Μακεδονίας, το τυρί Μετσόβου,

Στα σκληρά όπως είναι γραβιέρα Κρήτης, κεφαλογραβιέρα ηπείρου , λαδωτήρι Μυτιλήνης, αρσενικό Νάξου,  κεφαλοτύρι Νάξου, Σαν Μιχάλη Σύρου κα.

Τα τυριά τα βρίσκουμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μέσα στο φαγητά όπως σε ζυμαρικά, λαχανικά ,κρεατικά ,πίτες, ορεκτικά, μέσα σε σαλάτες ,σε σάλτσες ,ριζότο, αλλά και σκέτα σε πλατώ συνοδεύοντας φρούτα, διάφορα κράκερς, μπρουσκέτες ή κριτσίνια, και ξηρούς καρπούς και υπέροχα κρασιά ακόμα και στην παραδοσιακή ζαχαροπλαστική, όπως στα κρητικά σκαλτσούνια. 

Μέλι, το δώρο των Θεών κατά τους αρχαίους Έλληνες. Το μέλι και η μέλισσα ήταν πρωταγωνιστές στην μυθολογία. Ο Θεός Απόλλων χρωστούσε την εκτυφλωτική του ομορφιά στο μέλι και στην αμβροσία που τρεφόταν. Ο γιός του Απόλλωνα, δε, ο Αρισταίος , που τον έκανε με την νύμφη Κυρήνη, έγινε αθάνατος γιατί τράφηκε με μέλι νέκταρ και αμβροσία. Άλλωστε ήταν και το πρώτο αρχαίο πρόσωπο που ασχολήθηκε με το μέλι και την μελισσοκομία και γιαυτό άλλωστε έγινε και ο προστάτης του μελιού. 

Ο Ιπποκράτης το μέλι το χρησιμοποιούσε για την θεραπεία πολλών ασθενειών , ενώ ο Αριστοτέλης πίστευε ότι το μέλι παρατείνει την ζωή. Σύμβολο της γονιμότητας , της ευτυχίας και της ευζωίας. 

Η διαδικασία του μελιού είναι η εξής. Οι μέλισσες αφού συλλέξουν το νέκταρ από το φυτό, περνάει από το σώμα τους από μια ειδική διαδικασία και οι εκκρίσεις τους από τον πρόλοβο, τα μετατρέπουν σε μέλι όπου τα εναποθέτουν στα κελιά (κυψέλες ) της κηρήθρας, μέσα στο μελίσσι τους. Εκεί το αφυδατώνουν ρίχνοντας την υγρασία τους μέχρι και 18%.Και αφού ωριμάσει, το σφραγίζουν  με κερί ώστε να μπορεί να διατηρηθεί. 

Τότε είναι η ώρα για την συλλογή  του μελιού γίνετε όταν η υγρασία είναι σε επίπεδο 14%-18% . άμα η υγρασία είναι ανώτερη από του 18% κινδυνεύει το μέλι μας σοβαρά να χαλάσει. 

Το καθαρό μέλι και όχι το νοθευμένο μπορούμε να το διαπιστώσουμε απλά με τον εξής τρόπο. Σε ένα ποτήρι νερό ρίχνουμε μια κουταλιά μέλι. χωρίς να το ανακατεύσουμε. Το αγνό μέλι θα καθίσει στον πυθμένα του ποτηριού αναλλοίωτο. Εάν περιέχει σιρόπι θα δούμε σιγά σιγά ότι αυτό τα διαλυθεί μόνο του. 

Όταν κρυσταλλώνει ένα μέλι δεν σημαίνει ότι είναι νοθευμένο όπως νομίζουν μερικοί , όπως και εάν είναι πηχτό. Το κρυσταλλωμένο μέλι γίνεται από την περιεκτικότητα του σε γλυκόζη από την σύσταση ου μελιού όπως θα δούμε παρακάτω στους τύπους μελιών. Ο πιο ασφαλής τρόπος είναι να το επαναφέρουμε σε μπαίν μαρί σιγά σιγά αλλά να μην ξεπερνάει τους 35ο -40ο βαθμούς ,( γιαυτό κιόλας δεν κάνει να βάζουμε σε καυτό ρόφημα μέλι. το σωστό είναι να αφήνουμε να πέσει η θερμοκρασία του για να μην χάνουμε τα ευεργετικά συστατικά του μελιού. Εάν βάλουμε από την αρχή σε καυτό νερό το μέλι το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να γλυκίσουμε απλά το ρόφημά μας) ή σε ένα καλοριφέρ επάνω. Ποτέ όμως στον ήλιο γιατί θα καταστρέψει τα ευεργετικά του συστατικά. 

Το μέλι το διατηρούμε σωστά σε σκιερό και δροσερό μέρος. Ένα ανοιχτό βάζο για πολύ καιρό  χαλάει γιατί  απορροφά την υγρασία του αέρα και αλλάζει της αντιβακτηριδιακές του ιδιότητες. Είναι καλό λοιπόν όταν ανοιχτεί να το χρησιμοποιούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα για να έχουμε όλα τα θρεπτικά του συστατικά. Και ας μην ξεχνάμε ότι έχει βρεθεί μέλι σε τάφους και ναυάγια που μετράνε χιλιάδες χρόνια πριν. Και αυτό οφείλετε στην αεροστεγής του σφράγιση. 

Υπάρχουν μονοποικιλιακά μέλια τα οποία παίρνουμε τις θρεπτικές του ιδιότητες από ένα φυτό που  έχει συλλέξει η μέλισσα. Όμως είναι λίγο δύσκολο να γίνει αυτό, αλλά όχι αδύνατον. 

Στην Ελλάδα όλο και περισσότεροι μελισσοκόμοι προσπαθούν να βγάλουν βιολογικό μέλι. Το μέλι δηλαδή που δεν έχει χρησιμοποιηθεί κανένα χημικό σκεύασμα εντός και εκτός της κυψέλης. Αυτό βέβαια είναι αρκετά δύσκολο γιατί δεν μπορούμε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο  από το που πάει η μέλισσα , σε ποιες περιοχές είναι (ρυπογόνες μέχρι 4 χιλιόμετρα κλπ), σε τι φυτά έχει πάει, εάν είναι ψεκασμένα , ακόμη και εάν τη κυψέλη με τι χρώμα έχει βαφτεί.

Ατόφιο αγνό μέλι μπορούμε να προμηθευτούμε από παραγωγούς που θα προσέχουμε τι αγοράζουμε , γνωρίζοντας το μέλι που θα αγοράσουμε κατ’ αρχήν το χρώμα και την μυρωδιά, πιστοποιώντας  την αξιοπιστία του με μια γευστική δοκιμή. 

Ας δουμε ενδεικτικά κάποια είδη μελιού

 Μέλι ακακίας

Το μέλι ακακίας είναι ένα ιδιαίτερο μέλι…είναι περιορισμένης παραγωγής, ελαφρύ με σχεδόν  διάφανο χρώμα. Βοηθά στον καθαρισμό του συκωτιού, ηρεμεί το νευρικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα να είναι ένα βοήθημα για την καταπολέμηση της αυπνίας ,του στρες και του άγχους. Βοηθά σε ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος και στην εντερική λειτουργία. Θεωρείτε από τα θεραπευτικά μέλια, και μπορεί να καταναλωθεί σε μικρές ποσότητες και από διαβητικούς. Συνιστάτε στα παιδιά και σε ηλικιωμένους

 Μέλι ανθέων

Το μέλι ανθέων έχει την πιο γλυκιά γεύση από τα υπόλοιπα μέλια Είναι ανοιχτόχρωμο και με απαλή γεύση. Κρυσταλλώνει σχετικά γρήγορα αφού η φυσική του περιεκτικότητα σε γλυκόζη είναι μεγάλη. Η κρυστάλλωση του είναι φυσικό, και δεν έχει καμία επίπτωση στην θρεπτική και βιολογική ιδιότητα και αξία του μελιού. Δεν είναι νοθευμένο ή χαλασμένο ένα κρυσταλλωμένο μέλι. Μπορούμε να το επαναφέρουμε ρευστοποιώντας το σε μπαίν μαρί.

 Μέλι ασφάκας

Το μέλι της ασφάκας θεωρείτε ένα από τα σπάνια μέλια και αυτό γιατί η μέλισσα δυσκολεύετε να εισχωρήσει στον στενό κάλυκα του λουλουδιού της ασφάκας και να πάρουν το νέκταρ της. Έτσι για να πάρουν το νέκταρ της αποδυναμώνονται και εξαντλούνται. Μέλι ασφάκας βγάζει κυρίως η Ήπειρος γιατί φυτρώνει σε βραχώδη και πετρώδη εδάφη. Γιαυτό κιόλας εκτός από την δυσκολία των μελισσών , είναι και δύσκολη η ποσότητα καθώς δεν βγαίνει κάθε χρόνο. Κιτρινωπό, παχύ, με έντονη και ιδιαίτερη γεύση. Ενισχύει τον οργανισμό, τονώνει, και καταπολεμά το αίσθημα από την σωματική κόπωση.

 Μέλι Ελάτης και ελάτης -βανίλια

Το μέλι ελάτης είναι από τα πιο διαδεδομένα μέλια που παράγει η χώρα μας. Στον Όλυμπο, Ευρυτανία, Περτούλι, Ταΰγετο, ορεινή Αρκαδία, Πίνδος, Μαίναλο, Πάρνωνα, Χελμό, Πάρνηθα, Βυτίνα και σε πολλές ακόμη περιοχές της Ελλάδας έχουμε παραγωγή μελιού, που συμπληρώνετε με την κάθε περιοχή το χαρακτηριστικό του. 

Δηλαδή το μέλι ελάτης Βυτίνας  είναι χαρακτηριστικό λόγω των μεταλλικών ανταυγειών που δημιουργούνται στο εσωτερικό του. Έτσι παίρνει την ονομασία ελάτης-βανίλιας. 

Το μέλι ελάτης λόγω του χαμηλού ποσοστού γλυκόζης  δεν κρυσταλλώνει

Έχει αντιοξειδωτική δράση, αντιβακτηριδιακή, είναι θρεπτικό, πλούσιο σε ιχνοστοιχεία,(κάλλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, σίδηρο) η γεύση του λιγότερο γλυκιά από άλλα μέλια, έντονη, και το άρωμα του χαρακτηριστικό, με νότες ρητινώδης.                      

Μέλι ηλιάνθου

Το μέλι ηλίανθου είναι ένα εύκολο στην παραγωγή μέλι καθώς τα ηλιοτρόπια βοηθούν τους καλοκαιρινούς μήνες τις μέλισσες να πάρουν πολύ νέκταρ. Ωστόσο κατά την διάρκεια  του καλοκαιριού επειδή η κούραση των μελισσών είναι έντονη για την συλλογή του νέκταρ, οι συλλέκτριες μέλισσες μαυρίζουν. Χάνουν το τρίχωμά τους και παθαίνουν μελανίαση . Γιαυτό οι μελισσοκόμοι δεν αφήνουν  για μεγάλο χρονικό διάστημα τα ηλιοτρόπια κοντά στα μελίσσια τους. Στην χώρα μας παράγουμε κυρίως στην βόρειο Ελλάδα ,Μακεδονία Θράκη Έβρο . Το μέλι που παίρνουμε από τα ηλιοτρόπια είναι χρυσοκίτρινο με γεμάτη γεύση, αραιό και είναι από τα πιο σύνηθες μέλια που κυκλοφορούν στο εμπόριο.

 Μέλι θυμαρίσιο

Ένα από τα  άριστης ποιότητας μέλια που βγάζει η πατρίδα μας. Ανήκει στα ανθόμελα ,αλλά είναι ξεχωριστή κατηγορία λόγω των έντονων αρωμάτων και γευστικών χαρακτηριστικών. Είναι το πιο σύνηθες μέλι που προτιμούν οι καταναλωτές. Η παραγωγή του ανέρχεται στο 10% Της συνολικής παραγωγής της Ελλάδας. Μεγάλες περιοχές της Ελλάδας παραγωγής θυμαρίσιου μελιού είναι τα νησιά μας και ιδιαίτερα η Κρήτη ,τα Κύθηρα .

Η γεύση του είναι έντονη , και σε κάποιες φορές λόγω μεγάλης φρουκτόζης αφήνει ένα κάψιμο στο στόμα. Έντονα αρωματικό μέλι. με κεχριμπαρένιο χρώμα ,αν και στο κάθε τόπος παραγωγής αλλάζει (στην Κρήτη περισσότερο πορτοκαλί ,ενώ της αττικής και των Κυκλάδων είναι πιο ανοιχτό)

Έχει τονωτικές και αντισηπτικές ιδιότητες, πλούσιο σε φώσφορο, μαγνήσιο και σίδηρο. 

Προτείνετε για τα παιδιά, και είναι το νούμερο ένα μέλι σε προτίμηση σε  περιόδους κρυολογήματος και ιώσεων. 

 Μέλι καστανιάς

Παράγετε από τις μελιτώδης εκκρίσεις της καστανιάς. Παράγετε στην ορεινή Ελλάδα ,και συλλέγεται κυρίως στην χερσόνησο του Αγ. Όρους και είναι περιορισμένης παραγωγής. Η γεύση του καστανόμελου είναι πολύ έντονη και ελαφρώς πικρή. Το χρώμα του είναι από ανοιχτό έως σκούρο καφέ, και λόγω των χαμηλών σακχάρων κρυσταλλώνει μετά από 1-2 χρόνια. Έχει σημαντική αντιμυκροβιακή δράση έναντι διαφόρων μικροοργανισμών, όπως σταφυλόκοκκου, εντερόκοκκου, ελικοβακτηρίδιο πυλωρού και ειδών κάντιντα. Επίσης η αντιμικροβιακή δράση του είναι τόσο υψηλή που σε κάποιες περιοχές το χρησιμοποιούν για επικάλυψη χρόνιων πληγών ,εγκαυμάτων, και δερματικών ελκών. Ενισχύει την πνευματική διαύγεια ,βοηθά στην εγκυμοσύνη και στην φλεβική ανεπάρκεια . 

Πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία διπλάσια από την αξία του θυμαρίσιου . Συνιστάται για τους ηλικιωμένους, και τα  μωρά, σε όσους αθλούνται και σε όσους έχουν προβλήματα προστάτη ,και σε άτομα με προβλήματα σακχάρου.

 Μέλι πεύκου

Το πεύκο  θεωρείτε από το πιο σημαντικό μελισσοκομικό φυτό της Ελλάδας. Κυριότερες παραγωγές πευκόμελου είναι η βόρεια Εύβοια, η Χαλκιδική, η Θάσος ,η Σκόπελος ,η Ζάκυνθος και η Ρόδος. To 65% της συνολικής παραγωγής μελιού στην Ελλάδα είναι το πευκόμελο. Το μέλι που προτιμάνε οι ηλικιωμένοι λόγω της χαμηλής περιεκτικότητάς σε σάκχαρα. Η σακχάρωση του γίνετε αργά και αυτό γιατί η περιεκτικότητα του σε γλυκόζη είναι χαμηλή. Θεωρείτε μέλι υψηλής θρεπτικής αξίας ,και αυτό γιατί έχει μεγάλο αριθμό διαφορετικών ουσιών στην σύστασή του. Μεγάλη περιεκτικότητα σε μέταλλα,( μαγνήσιο ψευδάργυρο, χαλκό ,σίδηρο κλπ).βοηθά στην αντιμετώπιση του βήχα, και στην ουρική αρθρίτιδα. Επίσης είναι ένα θαυμάσιο φάρμακο για παθήσεις λαιμού. Μειώνει προβλήματα του έλκους ,βοηθά στην δυσκοιλιότητα. Συστήνεται σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, σε αθλητές και σε παιδιά. 

 Μέλι πορτοκαλιάς

Η πορτοκαλιά  αποτελούν σημαντική πηγή για νέκταρ. Ένα μέλι σπάνιο , που είναι ιδιαίτερα αρωματικό και μας δίνει ένα έντονο υπέροχο άρωμα.  Η γεύση του είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη και είναι αρκετά γλυκό και αυτό το κάνει αγαπητό πιο πολύ στα παιδιά. Γιαυτό κιόλας κρυσταλλώνει πολύ γρήγορα και συνιστάται η κατανάλωση του σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πηγή ενέργειας για τον ανθρώπινο οργανισμό, με υδατάνθρακες σε μορφή γλυκόζης φρουκτόζης και σουκρόζης.  Περιέχει μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Ασβέστιο , κάλλιο , χαλκό , αντιοξειδωτικά, έχει πολύτιμες αντιβακτηριδιακές αντιγηραντικές και αντικαρκινικές ιδιότητες . Βοηθά στο ανοσοποιητικό και την καταπολέμηση των παθογόνων μικροοργανισμών και παρέχει προστασία από οξειδωτικές βλάβες στα μόρια του DNA των κυττάρων. 

 Μέλι ρεικι

Το ρεικόμελο, είναι ένα μέλι ιδιαίτερο. Βλέπετε ενώ είναι το ίδιο λόγω της διαφορετικής χρονικής παραγωγής  διαφέρει στην σύσταση και στο χρώμα. Έτσι έχουμε το μέλι ρείκι το ανοιξιάτικο και το φθινοπωρινό. Το ρείκι σαν βότανο έχει θεραπευτικές ιδιότητες ,και έτσι το μέλι εκτός από τις υψηλές αντιοξειδωτικές δράσεις που περιέχει, έχει την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε φαινόλες. Βοηθά την απομάκρυνση των ελεύθερων ριζών ,προλαμβάνει την γήρανση και γενικότερα βελτιώνει την υγεία. Εξαιρετικό για παιδιά με αναιμία αλλά και για τους ηλικιωμένους που ξανανιώνουν. Ρίχνει την χοληστερίνη βοηθά στο ουροποιητικό και στο πεπτικό σύστημα. 

Το ανοιξιάτικο ρεικόμελο είναι ανοιχτόχρωμο και έχει αρκετά γλυκιά γεύση . Είναι αρκετά πιο ελαφρύ, και πιο άχρωμο από το φθινοπωρινό, και κρυσταλλώνει εύκολα. 

Το φθινοπωρινό ρεικόμελο θεωρείτε ένα πολύ θρεπτικό μέλι και ιδιαίτερα τονωτικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Θα το βρούμε συνήθως σε καταστήματα υγιεινής διατροφής

Οι ελληνικές πίτες είναι πολύ περισσότερα από απλά ένα φαγητό. Είναι μια πολιτιστική κληρονομιά, ένα σύμβολο της ελληνικής φιλοξενίας και μια γαστρονομική απόλαυση που διατηρείται αναλλοίωτη εδώ και αιώνες. Από τα αρχαία χρόνια, όπου οι πίτες συχνά προσφέρονταν στους θεούς ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη σοδειά, μέχρι τις μέρες μας, όπου κάθε γιορτή και οικογενειακό γεύμα φαίνεται να συνοδεύεται από μια πίτα, η παράδοση διατηρείται ακμαία. Αρτοκατακευάσματα στην ουσια , με φύλλο ή χωρίς, απλές η σύνθετες, γρήγορες ή χρονοβόρες, με διάφορες γεμίσεις γλυκές ή αλμυρές, νηστίσιμες, αρτύσιμες, ανάλογα την περιοχή. Σε όλη την Ελλάδα θα συναντήσουμε παρεμφερή πίτες με  διαφορετική ονομασία που ανάλογα τον τόπο και τα προϊόντα που βάζανε οι νοικοκυρές με ότι είχαν στο σπίτι ,και φτιάχνανε τις πίτες για να χορτάσει η οικογένεια. 

Σε κάθε ελληνική περιοχή, η πίτα έχει τη δική της ιδιαίτερη παραλλαγή. Τα υλικά μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές και τις τοπικές παραγωγές, αλλά η ουσία παραμένει ίδια: φρέσκα, ποιοτικά υλικά, αληθινές γεύσεις, και πολύ αγάπη στην προετοιμασία.

Από το ζυμωτό φύλλο που απαιτεί μαστοριά και υπομονή, μέχρι την πλούσια γέμιση που συχνά αποτελείται από τα απλά, αλλά πλούσια σε γεύση, υλικά της ελληνικής γης, οι πίτες αντικατοπτρίζουν την ελληνική ικανότητα να μετατρέπουν το απλό σε κάτι θαυμαστό.

Σε πολλές περιοχές στην Ελλάδας στα παλιά χρόνια, κριτήριο σοβαρό για μια κοπέλα ,για να γίνει νύφη, θα έπρεπε να ξέρει να ανοίγει πολύ καλά με μαεστρία, φύλλο, καθώς να κάνει και περίτεχνα σχέδια σε ψωμιά και στολισμό κουλούρας. 

Ήταν μια σωτήρια λύση για τις νοικοκυρές, καθώς βάζαν στα παιδιά για το σχολείο, για τον άντρα τους στην δουλειά, ή από ένα κομμάτι για βραδινό μαζί με ένα φασκόμηλο ή χαμομήλι. Οι γιαγιάδες πάλι, στα ορεινά χωριά που έπιανε χιόνι, φτιάχνανε τις στεγνώπιτες. Από την άνοιξη που βγαίναν τρυφερά τα διάφορα χόρτα, μέχρι το φθινόπωρο μάζευαν χόρτα, τα οποία τα έκαναν ματσάκια, και τα στέγνωναν σε καλά αεριζόμενο χώρο σκιερό. Στην συνέχεια τα έβαζαν σε πάνινες σακούλες ή μαξιλαροθήκες που τις είχαν αρμυρώσει. Δηλαδή τις είχαν βουτήξει σε διάλυμα με πολύ αλάτι, είχαν στεγνώσει και έτσι βάζαν τα στεγνά χόρτα μέσα προφυλάσσοντας τα από τα ζωύφια . Στην συνέχεια όταν θέλαν μέσα στο χειμώνα να φτιάξουν μια πίτα απλά τα μούλιαζαν σε νερό και ήταν έτοιμα να τα χρησιμοποιήσουν όπως τα φρέσκα. 

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας έχουμε πίτες που δεν έχουν φύλλο αλλά βάζαν χυλό καλαμποκίσιο.  Και έπρεπε να είσαι τεχνίτης ώστε να ψήσεις σωστά τον χυλό από το καλαμπόκι, ώστε να κάνει την τραγανή κρούστα επάνω και από μέσα τα χόρτα να είναι έτοιμα. Και ας μην ξεχνάμε πως παλιά τις πίτες τις ψήνανε σε γάστρα με κουρμπαριστό καπάκι, μέσα σε χωνεμένα κάρβουνα. Βάζαν την πίτα , και σκέπαζαν γύρω γύρω ,μα και από πάνω με κάρβουνα για να έχει ομοιόμορφο ψήσιμο. Αργότερα ψήνανε πίτες στην σόμπα, και τέλος στην σημερινή εποχή στην ηλεκτρική κουζίνα. 

Είτε γλυκιά είτε αλμυρή, κάθε πίτα έχει τη δική της ιστορία να διηγηθεί, μια ιστορία γεμάτη από αρώματα, γεύσεις και την ελληνική παράδοση που συνεχίζεται να ζει μέσα από τις απλές συνταγές της που περνούν από γενιά σε γενιά. Κάθε μαγείρεμα και κάθε μπουκιά είναι ένα ταξίδι στο χρόνο και στο χώρο, που ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα και φτάνει μέχρι τα σύγχρονα ελληνικά τραπέζια.

Δεν αποτελούν απλώς ένα μέρος της διατροφής, αλλά ένα κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας. Σε κάθε γιορτή, εορτασμό ή συνάντηση, η πίτα έχει την τιμητική της.  Στα Χριστούγεννα, στο Πάσχα , ακόμα και σε αρραβώνες ή γάμους ή βαφτίσεις, οι πίτες έχουν πάντα μια θέση. Αντιπροσωπεύει τη γενναιοδωρία, την κοινότητα και την ευημερία. Η διαδικασία του να ανοίγεις το φύλλο, να ετοιμάζεις τη γέμιση και να μαγειρεύεις με υπομονή και φροντίδα είναι μια μορφή έκφρασης αγάπης.

Με ένα πλήθος από παραδοσιακές συνταγές που είναι το ίδιο πολυτελείς στη γεύση όσο και απλές στην εκτέλεση, οι πίτες είναι το φαγητό που συνοδεύει τους Έλληνες από τις πιο χαρούμενες μέχρι τις πιο δύσκολες στιγμές. Είναι μια έκφραση της ελληνικής ζωής, μιας ζωής γεμάτης γεύσεις, αρώματα και την αξία της μοιρασιάς.

Ο κόσμος προχωράει το ίδιο και ο τρόπος διαδικασίας του φύλλου. Στην σημερινή εποχή υπάρχουν έτοιμα φύλλα στο εμπόριο, που μας έχουν λύσει τα χέρια, γιατί εάν θέλουμε να κάνουμε μια πίτα, απλά φτιάχνουμε την γέμιση, και το φύλλο είναι έτοιμο για να προχωρήσουμε την πίτα μας για ψήσιμο. Μα και να θέλουμε να φτιάξουμε εμείς το φύλλο, υπάρχουν οι κουζινομηχανές που θα μας ζυμώσουν όμορφα και ξεκούραστα το ζυμάρι, ώστε να το ανοίξουμε εύκολα και γρήγορα το δικό μας σπιτικό φύλλο. 

Οι πιο διαδεδομένες πίτες είναι η τυρόπιτα, η σπανακόπιτα, η πρασόπιτα, η ζαμπονοτυρόπιτα, η μπουγάτσα, η μηλόπιτα, η κολοκυθόπιτα  κλπ αλλά ας μην ξεχνάμε και τις παραδοσιακές πίτες με τις τοπικές ονομασίες ,που μεγάλωσαν γενιές και γενιές. 

Τελικά, οι ελληνικές πίτες δεν είναι απλώς ένα φαγητό, είναι μια γαστρονομική εμπειρία που μπορεί κανείς να βρει μόνο στην πλούσια και ποικιλόμορφη ελληνική κουζίνα. Είτε σερβίρονται ζεστές και τραγανές είτε κρύες ως σνακ, οι πίτες παραμένουν αγαπημένες σε κάθε ελληνικό σπίτι και τραπέζι.

Πάμε να τις δούμε. 

 Αλευρόπιτα

Η πιο εύκολη γρήγορη και πολύ νόστιμη πίτα που ΄μπορείς να φτιάξεις αφού τα υλικά της είναι πολύ λίγα και βασικά μέσα στο σπίτι. Μας έρχεται από τα Ζαγόρια, και είναι η πιο συνηθισμένη πίτα , στο πρωινό, στο ορεκτικό, δίπλα σε σαλάτα, στο σνακ, στο απογευματινό , στο βραδινό με το τσάι , στο σχολείο, στη δουλειά με με με…. Τα υλικά της 4 μόνο και η γεύση της αξέχαστη. Αλεύρι, αυγά τυρί βούτυρο.  Δεν έχει φύλλο και στην ουσία είναι ένας χυλός που τον τοποθετούμε στο ταψί και ψήνουμε, ώστε να έχουμε σαν αποτέλεσμα μια πολύ λεπτή πιτούλα , πολύ νόστιμη. Την πίτα αυτή την έχω συναντήσει και στους πρόποδες του Ολύμπου, σε ένα χωριό που είχα επισκεφτεί (Ραψάνη) , όπου την φτιάχνουν μέσα σε ξυλόφουρνο.

 Αυγόπιτα Ρουμελιώτικη

Η αυγόπιτα είναι μια διαφορετική πίτα , η οποία είναι ενισχυμένη σε αυγά και τυριά. Την φτιάχνουν συνήθως την Εβδομάδα της Τυρινής, καθώς επειδή ξεκινάει ή μεγάλη νηστεία της σαρακοστής έπρεπε να φύγουν όλα τα αυγά και τα τυριά για να ξεκινήσουν να μαζεύουν αυγά 40 μέρες για το βάψιμο.  Έτσι λοιπόν η αυγόπιτα ήταν στην ουσία σαν τυρόπιτα με διάφορα τυριά μέσα αλλά βάζαν αρκετά αυγά, γάλα, βούτυρο, και φυσικά χωριάτικο φύλλο από τις νοικοκυρές που το άνοιγαν περίτεχνα, φτιάχνοντας σχέδια γύρω γύρω στον κόθρο. Είχε την τιμητική της θέση στο τραπέζι μιας και για 40 μέρες δεν θα ξανά τρώγαν αυτά τα υλικά. 

Βασιλόπιτα

Η πίτα του Αγ Βασιλείου. Την φτιάχνουμε παραμονή αλλαγής του χρόνου και την κόβουμε μόλις αλλάξει ο χρόνος .  Θα βρούμε πιο συχνά την πολίτικη και την σμυρναίικη βασιλόπιτα. Η μια είναι αφράτη με μπαχαρικά και ξηρούς καρπούς , και η άλλη θυμίσει η υφή της τσουρέκι, μυρωδάτη και πολύ νόστιμη. Στην δυτική Μακεδονία σε κάποια χωριά αντί για βασιλόπιτα έχουν πρασόπιτα ή τυρόπιτα. Σε όλες τις εκδοχές ένα κοινό έχουμε. Το νόμισμα που τοποθετείτε μέσα για το καλό του χρόνου. Την βασιλόπιτα την κόβει ο νοικοκύρης του σπιτιού, ο οποίος θα κόψει πρώτα κομμάτια για τον χριστό (και της Παναγίας), για τον Αγ Βασίλη ,και για τον φτωχό.

 Γαλατόπιτα

Η μεσσηνιακή γαλατόπιτα είναι το παραδοσιακό επιδόρπιο της περιοχής. Θα την δούμε σε γιορτινά τραπέζια, Χριστουγέννων , αλλά και μετά το Πάσχα, όπως και στην βδομάδα της Τυρινής. Γαλατόπιτες γενικά θα συναντήσουμε σε όλη την Ελλάδα, σε πολλές εκδοχές. Με σιμιγδάλι ή χωρίς, με φύλλο ή χωρίς, ακόμα και νηστίσιμη με γάλα αμυγδάλου. 

 Γκιουζλεμέδες Μυτιλήνης.

Οι γκιουζλεμέδες είναι τηγανιτά παραδοσιακά τυροπιτάκια της Μυτιλήνης. Το όνομά του το πήρε από την λέξη goz που στα τούρκικα σημαίνει μάτι, και αυτό το βλέπουμε στις μικρές φουσκάλες που δημιουργείτε στην επιφάνεια, την ώρα που τηγανίζετε. Στην Λέσβο θα το βρούμε σαν μεζεδάκι, συνοδευόμενο με το ουζάκι Μυτιλήνης, σαν ορεκτικό, σε σαλάτες , αλλά και σε όλα τα σπίτια που οι νοικοκυρές τα φτιάχνουν σε διάφορα σχήματα (τρίγωνα τετράγωνα). 

  Καρυδόπιτα 

Παραδοσιακό γλυκό ταψιού, σιροπιαστό, όπου η όψη του θυμίζει κέικ, και έχει καρυδόψιχα. Θα την συναντήσουμε και νηστήσιμη αλλά και με βούτυρο. Στην πατρίδα μας ξεχωριστή καρυδόπιτα είναι η Γιαννιώτικη, όπου είναι ακουστή για την νοστιμιά της. Η όψη της καρυδόπιτας είναι  σκουρόχρωμη και οφείλετε στο καρύδι , αλλά και στα μπαχαρικά όπως κανέλα ,και στις σταφίδες. Συχνά θα την συναντήσουμε και με επικάλυψη σοκολάτας 

 Κέικ

Το κέικ είναι γλυκιά αφράτη ζύμη που την ψήνουμε στο φούρνο. Αγαπημένο σνακ για όλους μας μιας και μπορούμε να το φτιάξουμε ότι ώρα και στιγμή θέλουμε στο σπίτι μας. Περιέχει βούτυρο, γάλα αυγά αλεύρι και μπέικιν, και το ψήνουμε σε στρογγυλές ή στενόμακρες φόρμες. Θα το βρούμε με διάφορες γεύσεις, μπανάνας, λεμονιού ,σοκολάτας, βανίλιας, πορτοκάλι κλπ. Επίσης σαν είδος κέικ μπορούμε να βάλουμε κάποια γλυκά που κάνουμε όπως γαμήλια κέικ, κέικ γενεθλίων ή Χριστουγεννιάτικα, αποκριάτικα, Πασχαλινά που τα προσαρμόζουμε στο άρωμα ανάλογα την περίσταση. 

Κοθρόπιτα Ηπειρώτικη

Μια κορυφαία πίτα!! Μια ασυνήθιστη μπορώ να πω πίτα, την οποία την φτιάχνανε οι Ηπειρώτες με βραστό κρέας και ρύζι. Το κρέας μπορεί να είναι ζυγούρι, ή βετούλι, ή ακόμα και κοτόπουλο. Βράζανε το κρέας, στην συνέχεια παίρναν το κρέας και το θρυμμάτιζαν κρατώντας το ζωμό. Άνοιγαν φύλλο, βάζαν το κρέας γύρω γύρω στον κόθρο, το σκέπαζαν με το γύρισμα του φύλλου, και στην μέση βάζαν ρύζι με το ζωμό του κράτος. Το ψήνανε σε δυνατό φούρνο και μοσχοβολούσε όλο το σπίτι. Γιορτινή πίτα , που την βλέπουμε στα Χριστουγεννιάτικα τραπέζια, σε γάμους, βαφτίσεις κλπ

 Κολοκυθόπιτα  αλμυρή

Η αλμυρή κολοκυθόπιτα γίνεται με πράσινα κολοκύθια , τριμμένα και στραγγισμένα καλά, και με προσθήκη φέτας ή μυζήθρας . Υπέροχη για ορεκτικό ή για σνακ. Θα την βρούμε με διάφορα μυρωδικά για να δώσει γεύση και αρώματα αγκαλιασμένη και ψημένη με τραγανό φύλλο κρούστας ή χωριάτικο χειροποίητο φύλλο 

 Κολοκυθόπιτα γλυκιά.

Η γλυκιά κολοκυθόπιτα φτιάχνετε με την πορτοκαλί κολοκύθα. Αφού τριφτή και στραγγιστεί , θα ψηθεί με σταφίδες, ξηρούς καρπούς και διάφορα μπαχαρικά όπως κανέλα γαρίφαλο κλπ, σε λεπτό ντελικάτο φύλλο κρούστας ή σε χειροποίητο χωριάτικο φύλλο. Θα την συναντήσουμε τον χειμώνα περισσότερο γιατί η κολοκύθες ξεκινάνε από τέλη φθινοπώρου να συλλέγονται . Έτσι η γλυκιά κολοκυθόπιτα είναι ιδιαίτερα αγαπητή στα παιδιά λόγω της υπέροχης γεύσης της, αλλά και δεν λείπει από κανένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι !! 

 Κολομπαρόπιτα Χαλκιδικής

Η πίτα της τεμπέλας όπως τη λένε στην Χαλκιδική. Είναι κάτι ανάμεσα σε πίτα, μπατζίνα, τάρτα, σφουγγάτο. Είναι μια εύκολη πίτα στην οποία δεν χρειάζεται να ανοίξεις φύλλο, και την φτιάχνανε οι νοικοκυρές προκειμένου να ταΐσουν γρήγορα την οικογένειά τους, με ότι υλικά είχε το ψυγείο, και σαν βάση το καλαμποκάλευρο. Έτσι η κολομπαρόπιτα, θα την έβλεπες με διάφορα λαχανικά, τυριά, αυγά γιαούρτι κλπ. 

 Κουρκουτό, ή κορκοτό, ή κορκωτό, ή κουρκοτό.

Είναι η πίτα που φτιάχνετε με τυριά ή λαχανικά, τραχανά, χωρίς φύλλο. Για να δέσει αυτή η πίτα , χρησιμοποιούμε αλεύρι γάλα αυγά και το υλικό που θα έχουμε σαν βάση (τυριά, λαχανικά κλπ) και την ψήνουμε σε φούρνο σε ταψί. Ο κάθε τόπος έχει την δική του πίτα. Στο Μέτσοβο έχει υπέροχη πίτα με το καπνιστό τυρί του σε συνδυασμό με μπέικον και κρεμμύδι ή πράσο. 

 Κρεατόπιτα

Η κρεατόπιτα είναι μια διεθνής πίτα όπου θα την συναντήσουμε σε άπειρες παραλλαγές από είδη κρέατος, κοπής , συνδυασμούς, σχήμα πίτας και ψησίματος. Στην Κεφαλονιά έχουμε την κρεατόπιτα παραδοσιακή, με κρέας από χοιρινό, μοσχάρι, αρνί ή κατσίκι σε συνδυασμό με το ρύζι και τον τοματοπελτέ και το φύλλο που έχει ζυμωθεί με κρασί. Στα Ιωάννινα, Θράκη  κλπ το κρέας το συνδύαζαν με πράσο ,κρεμμύδια, φέτα. Δηλ. ότι παράγει ο κάθε τόπος περισσότερο. Όπως θα δούμε γενικά σε όλο τον κόσμο, η κρεατόπιτα έχει προσαρμοστεί ανάλογα με τις συνήθειες και τις παραγωγές υλικών. Πχ. κρεατόπιτα θα βρούμε στην Ινδία όπου το αρνί  ή το κοτόπουλο ήταν ανακατεμένο με μπαχαρικά όπως κόλιανδρο κλπ και φτιάχνανε την «samosa» ενισχυμένη με μπιζέλια και φακές. Στην  Λατινική Αμερική το κρέας είχε έντονα μπαχαρικά, πιπέρια, και ενίσχυαν την γέμιση με σαλάμια, τυριά, αυγό κλπ. στην Μέση ανατολή με μπαχάρια ,ταχίνι, ντομάτες κουκουνάρια γιαούρτι, και φυσικά μοσχαρίσιο κρέας όπου το ονομάζουν «sfiha». Στην Αυστραλία και νέα Ζηλανδία ενισχύουν το κρέας με μπέικον κρεμμύδια . Στην Γερμανία η κρεατόπιτα έχει αρκετό βούτυρο, και κομματάκια από διάφορα λουκάνικα για ενίσχυση γεύσης. Το κρέας τους μαρινάρετε με μπύρα και την σερβίρουν με λάχανο. 

 Κρεμμυδόπιτα Μυκόνου 

Παραδοσιακή πίτα της Μυκόνου, που βάζουν κρεμμύδια ξερά και φρέσκα με αρκετό άνηθο μάραθο και δένουν την γεύση με τυροβολιά. Η πίτα έχει πολλά αρώματα, σπιρτάδα, και αναδεικνύεται με το χειροποίητο φύλλο.

Λαλάγγια Μάνης

Τα παραδοσιακά λαλάγγια Μάνης είναι τραγανά κορδόνια από ζύμη, στα οποία τηγανίζονται σε ελαιόλαδο, σε σχήμα σπιράλ. Τα  φτιάχνουν οι νοικοκυρές λίγο πριν τα Χριστούγεννα, στο κλασικό σχήμα, αλλά και σε γιορτινά σχήματα όπως αστεράκια, μπάλες, σταυρούς κλπ. Στην Μάνη σε όλους τους φούρνους ή τα ζαχαροπλαστεία έχουν μια ξεχωριστή θέση καθώς καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες καθώς όταν τα τρως, δεν μπορείς να σταματήσεις , αλλά και τα προσφέρουν σαν φίλεμα μέσα σε καλάθια. 

Λουκανικόπιτα

Η λουκανικόπιτα είναι ένα έδεσμα όπου λέγετε ότι μας ήρθε από Γερμανία. Έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα και ήταν το σνακ για να χορτάσουν γρήγορα. Το ζυμάρι ήταν από χωριάτικο φύλλο , η απλό ζυμάρι όπου υπήρχαν και τηγανητές πίτες αλλά και στον φούρνο. Τα λουκάνικα ήταν σε μεγάλη ποικιλία και έτσι με συνδυασμό γέμισης βγάζαν εξαιρετικά αποτελέσματα. Εκτός από το λουκάνικο συμπλήρωναν την γεύση με τυριά , λάχανο, διάφορες σάλτσες ,ακόμα και με σάλτσες ή γαρνιτούρες από το φαγητό που είχαν. Στις  μέρες μας πιά οι λουκανικόπιτες έχουν μεγάλη ποικιλία  από το κρέας που έχει το λουκάνικο, τα μπαχαρικά αλλά και τα επιπρόσθετα υλικά που κάνουν το λουκάνικο πιο νόστιμο. 

 Λουκουμάδες

Οι λουκουμάδες (lokma στα Τούρκικά που σημαίνει μπουκιά) είναι ένας χυλός που παρασκευάζετε από ζύμη μαγιάς. Γλυκό δημοφιλές, με σφαιρικό σχήμα , που το σερβίρουμε με σοκολάτα, μέλι, κανέλα , σιρόπι, ή και ζάχαρη. Θα τους συναντήσουμε και με την ονομασία σβίγκοι, από τους Έλληνες εβραϊκής καταγωγής που τους πρόσφεραν σαν γλυκό τα Χριστούγεννα. Στην πατρίδα μας τους φτιάχνουμε όλο το χρόνο, σαν επιδόρπιο, σαν απογευματινό, ακόμα και στα πρωινά με μέλι και καρύδια. Έχουμε και τους γεμιστούς λουκουμάδες με φρούτα εποχής. 

Μακαρονόπιτα

Εύκολη πίτα που θα την βρούμε και με φύλο, αλλά και με χυλό, αλλά και σαν τάρτα. Η Μακαρονόπιτα ήταν η λύση της νοικοκυράς στο να φτιάξει ένα φαγητό με ότι υλικά υπήρχαν στο ψυγείο. Έτσι θα βρούμε μακαρονόπιτες με κρέας, με λαχανικά με αλλαντικά με τυριά, κλπ. Αγαπημένη Μακαρονόπιτα σε όλους είναι η χωριάτικη με φέτα πιπεριές ντομάτα ελιές. Μακαρονόπιτα σε ρολό θα δούμε συχνά επίσης, τυλιγμένα με φύλο κρούστας ή χωριάτικο. 

 Μαμαλίγκα Λαμίας 

Πρόκειται για παραδοσιακή τοπική πίτα που φτιάχνετε με κολοκύθι και φέτα. Είναι ιδιαίτερη γιατί δεν έχει φύλλο, την ξεκινάς στην κατσαρόλα και τελειοποιείτε στο φούρνο. Μπορούμε να την βρούμε με παραλλαγές, όπως με πατάτα, με τραχανά κλπ αλλά και με περισσότερα από ένα τυριά, δίνοντας την ξεχωριστή γεύση στην Μαμαλίγκα .

Μανιταρόπιτα. 

Θεϊκή πίτα όπου την φτιάχνουν στην Καστοριά και στην Φλώρινα. Παρασκευάζεται με φρέσκα μανιτάρια ή αποξηραμένα και με χειροποίητο φύλλο ή σφολιάτας. Μπορούμε να την βρούμε νηστίσιμη, ή με την προσθήκη αυγών ή τυριών. Υπέροχες μανιταρόπιτες είναι αυτές που έχουν διάφορα είδη από μανιτάρια και έτσι έχουμε μια έντονη γεύση. 

Μαρμαρίτες Σκύρου

Οι μαρμαρίτες είναι πίτες που τις φτιάχνουν στην σκύρο παραμονή και ανήμερα των Θεοφανίων. Έχουμε τις νηστίσιμες, που είναι γεμιστές με σταφίδες, με κολοκύθα, καρύδια κλπ και τις κανονικές που έχουν γέμιση μυζήθρα ή φέτα. Κατά την παράδοση τις μαρμαρίτες τις τρώγαν οι καλικάντζαροι , που άπλωναν το χέρι τους από την καμινάδα του τζακιού( οι καλικάντζαροι μπορούσαν να μακραίνουν το χέρι τους όσο ήθελαν) και τραγουδώντας ,ζητούσαν από τις νοικοκυρές να τους δώσουν την πίτα, την οποία έπαιρναν και έφευγαν. Τις μαρμαρίτες τις ψήνουν παραδοσιακά σε τούβλα ή κρεμμύδια στο τζάκι, αλλά πλέον και  στους φούρνους .

 Μελιτζανόπιτα. 

Ιδιαίτερη πίτα, που έχει φανατικό κοινό, χάρης την μελιτζάνα που δίνει ένα ιδιαίτερο άρωμα και γεύση. Την μελιτζανόπιτα θα την συναντήσουμε με τον υπέροχο  συνδυασμό από πιπεριές, που συνήθως είναι και η νηστίσιμη έκδοσή της , αλλά και με φέτα που δένει υπέροχα, αλλά και με διάφορα τυριά. Το φύλλο της μελιτζανόπιτα πάντα είναι το χωριάτικο ,το χειροποίητο. 

 Μελόπιτα Μυκόνου

Παραδοσιακή πίτα Μυκόνου που φτιάχνετε με τυροβολιά, το φρέσκο τυρί της Μυκόνου. Είναι μια πίτα μοσχοβολιστή, γλυκιά και αγαπητή από όλους. Λίγο πολύ σε όλα μας τα νησιά έχουμε παρόμοιες μελόπιτες  όπως πχ στις Κυκλάδες που κάνουν μελόπιτα με το δικό τους τυρί , και φύλλα έχει μόνο από κάτω στην βάση, στην Κρήτη με γλυκιά μυζήθρα, κτλ. 

Μηλόπιτα 

Αρτοσκεύασμα που θα το δούμε και σαν σκεπαστή πίτα με γέμιση τα μήλα , αλλά και σαν τάρτα με την γέμιση από πάνω. Η χώρα προέλευσης είναι η Αγγλία που την φτιάχνουν με τριφτή ζύμη, για βάση και η γέμιση από πάνω και σκεπασμένη με λωρίδες ζύμη όπου φτιάχνανε και τα σχέδια. Στην χώρα μας υπέροχες μηλόπιτες φτιάχνουν παραδοσιακά στο Πήλιο. Την μηλόπιτα θα την βρούμε σε πολλές εκδοχές. Σαν πίτας με γέμιση μήλα καρύδια κανέλα, σαν τάρτα, σαν κέικ με κομματάκια μήλου, αναποδογυριστή, σαν χυλός .Η γέμιση είναι εκτός από μήλο, καρύδια σταφίδες, μπαχαρικά και φυσικά πάντα την συνοδεύουμε με μια μπάλα παγωτό.

 Μπακλαβάς

Ο Μπακλαβάς είναι ένα αγαπημένο γλυκό, όπου μας έχει έρθει από μέση Ανατολή. Έχει γέμιση από ξηρούς καρπούς, το οποίο σκεπάζεται με πολύ λεπτά φύλλα και σιροπιάζεται με σιρόπι ζάχαρης ή μελιού. Είναι Π.Ο.Π. γλυκό της Τουρκίας από το 2008. Στην πατρίδα μας ξεχωριστή θέση έχει ο μπακλαβάς Κύμης ο οποίος είναι ακουστός σε όλη την Ελλάδα.  Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Κουμιώτικου μπακλαβά είναι τα πάρα πολλά φύλλα ανάμεσα σε στρώσεις αμυγδάλου, και το σιρόπι του έχει περιεκτικότητα σε μέλι. Τα φύλλα δεν πρέπει να είναι λιγότερα από 70.  Είναι χορταστικός, γευστικός, και απολαυστικός, και δικαίως έχει την πρώτη θέση μπακλαβά στην Ελλάδα. 

 Μπαμπανέτσα

Παραδοσιακή πίτα της Ρούμελης, που την φτιάχνουν με διάφορα χόρτα, καλαμποκάλευρο,  και τυρί . Είναι εύκολη πίτα και όπως χαρακτηριστικά λένε ότι είναι η πίτα της τεμπέλας. Δεν έχει φύλλο από πάνω αλλά τα υλικά απλώνονται στο ταψί και δένονται με έναν χυλό από καλαμποκάλευρο που δημιουργούν μια κρούστα χρυσαφένια στο επάνω μέρος της πίτας. Ψήνετε στο φούρνο , και τρώγετε όλες τις ώρες!

 Μπατσαρία Γιαννιώτικη

Η απλή χορτόπιτα των Ιωαννίνων, με απλά υλικά, όπως καλαμποκάλευρο, ή απλό αλεύρι, γάλα και αυγά. Την τρώμε ζεστή αλλά και κρύα συνοδεύοντας την με γιαούρτι. Τα χόρτα είναι αυτά που υπήρχαν άφθονα στην περιοχή , λάπατα, σπανάκι, σέσκουλα, φρέσκο κρεμμυδάκι, άνηθος, μαϊντανός , και φυσικά τη φέτα μας που την θρυμμάτιζαν και έδινε νοστιμιά στην πίτα. 

Μπλατσάρα Πρεβέζης.

Η Μπλατσάρα είναι μια τοπική πίτα, που φτιάχνετε γρήγορα και εύκολα. Φτιάχνετε με διάφορα χόρτα, μυρωδικά, φρέσκο κρεμμυδάκι ,και τυριά. Δεν έχει φύλλο, αλλά φτιάχνεται με χυλό από καλαμποκάλευρο. Αγαπημένη πίτα για τις νοικοκυρές καθώς γινόταν πολύ γρήγορα, και ήταν μια καθημερινή πίτα στο τραπέζι, για πρωινό, απογευματινό, ή για βραδινό παρέα με το τσάι. 

 Μπουγάτσα.

Μπουγάτσα ονομάζουμε το φύλλο στο οποίο φτιάχνουμε τις πίτες. Διάσημες μπουγάτσες στην πατρίδα μας έχουμε στις Σέρρες (όπου έχει κατασκευαστεί η μεγαλύτερη μπουγάτσα στον κόσμο ,όπου μπήκε και στο βιβλίο Γκίνες το 2008)και στην Θεσσαλονίκη. Η λέξη μπουγάτσα είναι παραφθορά της λέξης pogaca που στα τούρκικα σημαίνει ζύμη. Οι πίτες που φτιάχνονται από το φύλλο μπουγάτσας είναι πολλές, όπως με τυρί με κιμά με σπανάκι. Όμως όλοι έχουμε συνδέσει το φύλλο μπουγάτσας με την κρέμα, με μπόλικη άχνη από πάνω και κανέλα. Πολύ νόστιμη είναι και η μπουγάτσα με κρέμα κακάο όπου έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα. 

Μπουρέκι

Το μπουρέκι είναι είδος φύλλου λεπτού, ντελικάτου , όπου βάζουμε την γέμιση μέσα , και στρίβοντας το δημιουργούμε ένα μικρό σωλήνα. Τα μπουρέκια μπορούμε να τα συναντήσουμε και γλυκά αλλά και αλμυρά. Η προέλευσή του είναι από Ανατολή, και έχει υιοθετηθεί και αγαπηθεί από όλους μας. Τα μπουρέκια τα βρίσκουμε και σε μικρά ατομικά (μπουρεκάκια). Στην Ελλάδα ξακουστό είναι το χανιώτικο μπουρέκι ,με γέμιση πατάτας κολοκυθιού και μυζήθρας. Ξακουστές επίσης είναι οι κυπριακές «ζαμπούσσιες» όπου είναι μπουρέκια (πουρέκια) με γέμιση από παπαρούνες μάραθο και κίτρινη κολοκύθα.

 Μπρικόπιτα Μεσολογγίου

Η Μπρικόπιτα είναι μια εξαιρετικά νόστιμη πίτα που έχει σαν βάση το κρέας από κοτόπουλο.(ίσως την δούμε και με κρέας από αγριόπαπια ή χοιρινό). Το χωριάτικο φύλλο γίνεται με την προσθήκη και καλαμποκάλευρου όπου γίνετε η βάση για την πίτα, και η γέμιση εκτός από το κοτόπουλο βάζουμε αυγά ,τυριά, και στο τέλος από πάνω σκεπάζετε με καλαμποκάλευρο που έχει γίνει χυλός με ζωμό από το κοτόπουλο που έχουμε βράσει. 

 Μυζηθρόπιτα κρητική 

Η Κρητική κουζίνα είναι διαδεδομένη ως μια από τις πιο υγιεινές και ισορροπημένες κουζίνες που προσφέρουν μακροζωία. Έτσι λοιπόν   φτιάχνουν διάφορες ποικιλίες μυζηθρόπιτας. Έχουμε την μυζηθρόπιτα την  γλυκιά, την αλμυρή , την νεράτη ,την σφακιανή, του μελιού, τα ατομικά μυζηθροπιτάκια και φυσικά μη ξεχνάμε τις μυζηθρόπιτες του τηγανιού. Τις σερβίρουμε σκέτες, με μέλι, με άχνη, με ξηρούς καρπούς ,σουσάμι και πολλά άλλα. 

Παπαυτιά Μακεδονίτικα

Τα παπαυτιά είναι πιτάκια με γέμιση κιμά μοσχαρίσιο, μπόλικο κρεμμύδι, και το ζυμάρι είναι από ψωμί, το οποίο το άνοιγαν φύλλο, τα γέμιζαν με τον κιμά και το τηγάνιζαν σε καυτό βούτυρο. 

Πατατόπιτα

Είδος  πίτας με φύλλα χωριάτικα, ή κρούστας ή με ζυμάρι, που έχει γέμιση με πατάτα και μπαχαρικά. Θα την συναντήσουμε συχνότερα σε περιόδους νηστείας. 

Την φτιάχνουν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας , και θα την δούμε σαν κλασική πίτα, σαν μπουρέκι τυλιχτή, σαν τάρτα, σαν χυλός, αλλά και σε ρολό. 

 Περέκ ποντιακά

Τα περέκ είναι φύλλα πολύ τραγανά που τα φτιάχνουν μόνο με αλεύρι και νερό. Τα ζυμώνουν  και τα ψήνουν  στο σάτζ ( ένα μεταλλικό ταψί –μια λαμαρίνα ) που μπαίνει επάνω στην φωτιά του τζακιού, ρίχνουν τον χυλό σε πολύ λεπτό πάχος και τα αφήνουν μέχρι να αφυδατωθούν τελείως. Στην συνέχεια τα φιλάγανε σε σκοτεινό καλά αεριζόμενο μέρος, και όταν θέλαν να φτιάξουν πίτες τις βρέχανε ελαφρώς, βάζαν βούτυρο στα φύλλα με φέτα και τος ψήνανε. 

 Πιροσκί

Τα πιροσκί είναι αφράτο τηγανητό ζυμαράκι σε σχήμα οβάλ, όπου βάζουμε διάφορες γεμίσεις. Το παραδοσιακό πιροσκί φτιάχνεται με πατάτα, όμως θα το συναντήσουμε με κιμά, με αυγό, με μανιτάρια, με τυρί φέτα, με τυρί κρέμα, με ζαμπόν τυρί, με λουκάνικο, ή ακόμα και με λάχανο. Η γλυκιά του έκδοση είναι με διάφορες μαρμελάδες ή και γλυκό κουταλιού. Παραδοσιακό Ρωσικό- Ουκρανικό  έδεσμα,  που έχει αγαπηθεί από όλους .

 Πλαστός Θεσσαλίας

Ο πλαστός είναι θεσσαλική παραδοσιακή γρήγορη και εύκολη πίτα η οποία φτιάχνετε με διάφορα χόρτα, πράσα, ή σπανάκι ή τυριά και αντί για φύλλο ψήνεται με χυλό από καλαμποκάλευρο.  

 Ρυζόγαλο

Το ρυζόγαλο είναι κρεμώδες γλύκισμα που η βάση του είναι το ρύζι και το γάλα. Το σερβίρουμε σε μπολάκια με κανελίτσα. Φτιάχνετε στην κατσαρόλα, αλλά εξαιρετικό είναι και το ρυζόγαλο φούρνου . Το ρυζόγαλο το φτιάχνουν σε πολλές χώρες στον κόσμο, και σε κάποιες είναι το χαρακτηριστικό Χριστουγεννιάτικο γλύκισμα. 

 Ρυζόπιτα

Η Ρυζόπιτα χωρίζεται σε δυο εκδοχές , στην αλμυρή και στην γλυκιά. Ήταν μια πανάκια λύση για να χορταίνει η οικογένεια καθώς βάζαν μέσα παλιά οι νοικοκυρές ότι είχε το ψυγείο. Κρέας, λαχανικά, τυριά, όσπρια, αλλαντικά, ακόμα και μέρος από φαγητό που είχε περισσέψει. Το κάθε μέρος έχει την  ρυζόπιτα του που την έχει παντρέψει με τα τοπικά προϊόντα που βγάζει το κάθε μέρος.  Η ρυζόπιτα Καρδίτσας, Μυτιλήνης, Σερρών θεσσαλιώτη, Σαρακατσάνικη ,Κοζανίτικη (ή μπουρέκι της νύφης), Κρητική…όλες έχουν τις ιδιαιτερότητες τους . Η κρητική μιας που την αναφέραμε, το ρύζι το βράζανε σε ζωμό κότας και ζυγούρι, όπως επίσης βάζαν και λίγα κομματάκια μέσα στο ρύζι όπως και στακοβούτυρο. 

Οι γλυκές ρυζόπιτες  μπορούσαν να περιέχουν κολοκύθα, ή ξηρούς καρπούς, μπαχαρικά, μέλι κλπ. Η γλυκιά ρυζόπιτα μπορούσαμε να την βρούμε και νηστήσιμη. 

 Σαρικόπιτες 

 Οι σαρικόπιτες είναι μικρές πίτες, στριφτές κυλινδρικές, που τις φτιάχνουν με Ξινομυζήθρα, και τις συνοδεύουν με μέλι, καβουρδισμένα καρύδια κανέλα, σουσάμι και ρακί. Το όνομα τους το πήρε από το σαρίκι ,από το πλεκτό άσπρο ή μαύρο μαντήλι όπου φοράνε οι κρητικοί στο κεφάλι με τα κρόσσια που πέφτουν στο μέτωπο (δάκρυα). Το ζυμάρι για το φύλλο εκτός από αλεύρι ,αλάτι, ελαιόλαδο, βάζουν και ρακί. 

 Σπανακόπιτα με τυρί 

Η σπανακόπιτα με την ενίσχυση από τυρί φέτα συνήθως. Την φτιάχνουμε σε όλη την Ελλάδα , και με φύλλο κρούστας, και με χωριάτικο φύλλο όπου το ανοίγουν οι νοικοκυρές με μεγάλη επιδεξιότητα,, ή και ακόμα χωρίς φύλο με χυλό από αλεύρι και αυγά. Πολύ συνηθισμένη σπανακοτυρόπιτα επίσης είναι η στριφτή. Το τυρί είναι συνήθως παραγωγή του κάθε τόπου, και  με το συνδυασμό μπαχαρικών και βοτάνων η σπανακοτυρόπιτα του κάθε τόπου έχει αλλιώτικη γεύση. Το τυρί που βάζουμε μέσα είναι συνήθως φέτα σε τρίμα και  η αναλογία που μπαίνει διαφέρει από τόπο σε τόπο και από νοικοκυρά σε νοικοκυρά. 

Σπανακόπιτα

Η σπανακόπιτα είναι είδος πίτας με φύλλο και γέμιση σπανάκι με αρωματικά βότανα. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές  σπανακόπιτας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, που αλλάζει το φύλλο, ή η γέμιση, όπως στην Θράκη που την κάνουν στριφτή, η Ηπειρώτικη που βάζουν καλαμποκάλευρο κτλ. Η γέμιση και αυτή κατά τόπους διαφέρει, ανάλογα με τα βότανα που έχει ο κάθε τόπος.  Η βάση της , είναι το σπανάκι ο άνηθος  το φρέσκο κρεμμυδάκι. Από κει και πέρα γίνονται συνδυασμοί γεύσεων, όπως να προστεθούν αυγά, ρύζι, τραχανάς, τυρί, χόρτα, κλπ που το κάθε ένα αλλάζει τη ονομασία της σπανακόπιτας (σπανακοτυρόπιτα, σπανακόπιτα με τραχανά, με ρύζι κλπ). Σπανακόπιτα θα συναντήσουμε και στο τηγάνι ψημένη σε ελαιόλαδο, όπως σε κάποια μέρη της Ελλάδας φτιάχνουν και σπανακόπιτα χωρίς φύλλο , αλλά με χυλό από αλεύρι και αυγά. 

 Στεγνόπιτα  κοζανίτικη 

Παραδοσιακή πίτα από την Κοζάνη νηστίσιμη η οποία φτιάχνετε με χόρτα διάφορα (λάπαθα, σπανάκι, παπαρούνες κλπ) με πράσο , ρύζι καρύδι και ταχίνι. 

Τζουλαμάς Κρήτης, ή Γκιουλαμας

Ιδιαίτερη πίτα παραδοσιακή της Κρήτης. Η γέμισή της περιέχει σταφίδες, ξηρούς καρπούς, ρύζι ,κρέας ή συκώτι, καρδιές, (κοτόπουλου ,χοιρινού, αρνίσιου)και κουκουνάρια. Η γεύση της συγκεκριμένης πίτας είναι ιδιαίτερη καθώς γλυκίζει ελαφρά με τις σταφίδες και την ζάχαρη, αλλά έρχεται σε μια ισορροπία με το κρέας και σε συνδυασμό των μπαχαρικών που περιέχει (κανέλα –γαρύφαλλο) κλπ. Είναι σκεπασμένη με λεπτό φύλλο χειροποίητο ή φύλο κρούστας .Παραδοσιακή αποκριάτικη πίτα ,και είναι ένα έδεσμα καταγεγραμμένο σαν μεσσαρίτικος Τζουλαμάς. 

Τραχανόπιτα

Η τραχανόπιτα είναι μια ιδιαίτερη πίτα που θα την βρούμε σε πάρα πολλές παραλλαγές. Και αυτό οφείλετε γιατί ο τραχανάς βγαίνει και ξινός, αλλά και γλυκός. Οπότε σίγουρα θα είναι πολυποίκιλός γιατί έχουμε πολλούς συνδυασμούς. Με τυριά, με λαχανικά, με πατάτες, με ντομάτα , με φύλλο, σαν χυλός κλπ. Είναι μια ξεχωριστή πίτα που ο κάθε τόπος τον φτιάχνει με τα προϊόντα που παράγει. Οπότε είναι σπάνιο να συναντήσεις την ίδια τραχανόπιτα, γιατί τα λαχανικά, ή τα τυριά ή και ακόμα τα γάλα ( κάποιοι χρησιμοποιούν κατσικίσιο ) κάνει την διαφοροποίηση.  Ακουστή τραχανόπιτα είναι η Πηλιορείτικη, Αιτωλοακαρνανίας, Ηπείρου, Αρκαδίας , αλλά και στην ίδια κατηγορία ξεχωρίζει η Κρητική πίτα με ξινόχοντρο. 

 Τσουκνιδόπιτα

Η τσουκνιδόπιτα είναι μια ιδιαίτερη πίτα όπου χάρη τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά της την κάνει από τις πιο θρεπτικές πίτες. Άλλωστε από τα αρχαία χρόνια η τσουκνίδα υπήρχε πάντα στο τραπέζι μας, και όπως λέει και ο λαός μας σε λαϊκές ρήσεις παροιμίες και δοξασίες «αχ να είμαστε καλά, μέχρι την άνοιξη την εποχή των χόρτων και της τσουκνίδας». Οι τσουκνιδόπιτες ξεκινούσαν από την ημέρα του Αγ Γεωργίου ,μέχρι το φθινόπωρο. Το χειμώνα φτιάχνανε οι γυναίκες τις στεγνώπιτες που είχαν αρκετή τσουκνίδα καθώς την στέγνωναν  όλο το χρόνο , και το χειμώνα βρέχανε την τσουκνίδα και κάναν πίτες από αυτήν. Θα την βρούμε με φέτα, θα την βρούμε με φύλλο αλλά και χωρίς φύλλο με χυλό από καλαμποκάλευρο.

Τυρόπιτα

Η τυρόπιτα είναι πίτα με τυρί, όπου θα την βρούμε με χωριάτικο φύλλο, ή φύλο κρούστας ή κανταΐφι, η με χυλό ή κουρού ή και ακόμα τυλιχτή σαν μπουρέκι (κιχι) . Σε κάθε μέρος της Ελλάδας η τυρόπιτα συνδέετε με τα τυριά της περιοχής όπως και με διάφορες παραλλαγές όπου οφείλονται στα τοπικά προϊόντα. Διαδεδομένη τυρόπιτα είναι με τυρί φέτα , αλλά θα την βρούμε και με διάφορα τυριά παντρεμένα με μπαχαρικά για πιο πικάντικη γεύση. 

Φανουρόπιτα

Παραδοσιακή γλυκιά πίτα αφιερωμένη στον Αγ Φανούριο. Την φτιάχνουμε ανήμερα του Αγ Φανουρίου και την μοιράζουμε . η υφή της πίτας είναι σαν κέικ αλλά δεν περιέχει βούτυρο  αυγά γάλα γιατί είναι νηστίσιμη, και είναι ενισχυμένη με σταφίδες και καρύδια. Την φτιάχνουμε για να μας «φανερώσει» κάποιο αντικείμενο, ή την φτιάχνουμε για την μητέρα του Αγ Φανουρίου που ήταν αμαρτωλή και πολύ σκληρή με τους φτωχούς ανθρώπους , ως συχώρεση και για να έχουμε την ευλογία του αγίου. 

 Φλαούνα

Η Φλαούνα είναι μια παραδοσιακή πίτα της Κύπρου που τις φτιάχνουν το Μ Σάββατο , τις παίρνουν στην εκκλησία ,και τις καταναλώνουν μετά την ανάσταση. Στην Αρκαδία φλαούνες θα συναντήσουμε και εκεί, που τις ψήνουν στα κάρβουνα.

Τα συστατικά από τόπο σε τόπο διαφοροποιούνται, αλλά η βάση τους είναι το τυρί. Στην Κύπρο βάζουν τριμμένο χαλούμι με μυζήθρα, στην Αρκαδία φέτα, με γραβιέρα ή κεφαλοτύρι, κλπ. Η γεύση της ενισχύονταν με τα διάφορα μπαχαρικά και μυρωδικά όπως δυόσμο, γλυκάνισο, Μαχλέπι, μαστίχα, αλλά ακόμη και με σταφίδες και καρύδια. κλπ.

 Χορτόπιτα με τυρί

Η χορτόπιτα με τυρί είναι πίτα  με διάφορα χόρτα , πικρά,  ξινά,  γλυκά, αρωματικά και ενισχυμένα με τυρί ντόπιο της κάθε περιοχής. Την χορτόπιτα θα την βρούμε με χωριάτικο φύλλο, ανοιγμένο με περισσή φροντίδα και μαεστρία από νοικοκυρές , ή με έτοιμο φύλλο, ή κρούστας , η και ακόμα χωρίς φύλλο με χυλό από αλεύρι και αυγό. Την χορτόπιτα θα την συναντήσουμε σε ταψί, τηγανιτή , στριφτή, και σε ατομικά πιττάκια .  Η φέτα που βάζουν μέσα είναι τριμμένη, και πολλές φορές την ενισχύουν με μπαχαρικά (πιπέρια διάφορα ) για να εχει πικαντικη γευση    

Χορτόπιτα 

Η χορτόπιτα είναι πίτα με φύλλο που έχει κάθε είδους βρώσιμα χόρτα , μαζί με βότανα. Θα την συναντήσουμε με φύλλο χωριάτικο που ανοίγουν οι νοικοκυρές, ή έτοιμο φύλλο κρούστας. Έχει υπέροχη γεύση και ο κάθε τόπος την εμπλουτίζει ανάλογα με τα χόρτα που παράγει. Τα βρώσιμα χόρτα που περιέχει μια χορτόπιτα τα κατατάσσουμε σε 5 κατηγορίες. 

Στα γλυκά:

Βρούβες, ζοχοί, τσουκνίδες, βλίτα, σέσκουλα, σπανάκι, καυκαλήθρες κλπ

Στα ξινά:

Γλιστρίδες ,ξινολάπαθα, αμπελοβλάσταρα κλπ

Στα πικάντικα:

Ρόκα, μαύρες βρούβες κλπ

Στα πικρά:

Ραδίκια, αντίδια, πικραλίδες

Στα αρωματικά

Άνηθος, μάραθος, δυόσμος, μέντα, ρίγανη φρέσκια, μαϊντανός κλπ

Για να έχουμε μια γευστική πίτα θα πρέπει να κρατήσουμε την ισορροπία:

40% μίγμα από γλυκά χόρτα

20% μίγμα από αρωματικά

10% ειδική κατηγορία (ξινά ,πικρά, πικάντικα)

20 % κρεμμύδι φρέσκο, κρεμμύδι ξερό ,πράσο.

Και ένα 10% που θα ενισχύσουμε την πίτα μας με την γεύση που θέλουμε να δώσουμε εμείς ( ενδεχομένως από της ειδικές κατηγορίες).

Ψιάντρα 

Η ψιάντρα είναι η παραδοσιακή χορτόπιτα του Μεσολογγίου. Την φτιάχνουν με διάφορα χόρτα,(σέσκουλα, καυκαλήθρες, ζωχοί,σπανάκι) και αρωματικά , και η βάση της έχει φύλλο παραδοσιακό που το ανοίγει η νοικοκυρά, όμως το σκέπασμα της πίτας γίνετε με χυλό και με καλαμποκάλευρο.

Ωτία ποντιακά

Πατροπαράδοτο ποντιακό γλύκισμα με ζυμάρι.  Ξεχωριστά για το σχήμα τους καθώς τα κόβουμε ρομβοειδής κομμάτια, και ανοίγοντας μια τρυπούλα στην μέση τα γυρίζουμε και τα τηγανίζουμε. Έτσι θυμίζει αυτάκι (ωτί στα ποντιακά). Τα ωτία είναι σαν τα ντόνατς ή σαν τους  λουκουμάδες περίπου, και τα σερβίρουμε με μέλι, ή ζάχαρη και κανέλα. 

Τα όσπρια, γνωστά και ως "το κρέας των φτωχών", αποτελούν έναν πλούτο θρεπτικών συστατικών και έχουν κατέχει περίοπτη θέση στη διατροφή ανά τους αιώνες. Από την αρχαία Ελλάδα, όπου ήταν το πιο συνηθισμένο γεύμα των αρχαίων Ελλήνων, έως τις μέρες μας, τα όσπρια θεωρούνται ένα αναντικατάστατο συστατικό της μεσογειακής διατροφής.

Η κατανάλωση των όσπριων ενθαρρύνεται λόγω του υψηλού περιεχομένου τους σε φυτικές πρωτεΐνες, που συμβάλλει στην αναδόμηση και επισκευή των κυττάρων, και παρέχει επαρκή ενέργεια. Είναι επίσης πλούσια σε φυτικές ίνες, που βοηθούν στη διατήρηση ενός υγιούς πεπτικού συστήματος και μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο χρόνιων νοσημάτων όπως η καρδιαγγειακή νόσος και ο διαβήτης. Εκτός από την πρωτεΐνη και τις ίνες, τα όσπρια προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα βιταμινών και μετάλλων, περιλαμβανομένων του σιδήρου, του μαγνησίου και των βιταμινών του συμπλέγματος Β.

Η παραγωγή των όσπριων στην Ελλάδα είναι παραδοσιακή και ποικίλη, με κάθε περιοχή να προσφέρει μοναδικές ποικιλίες, προσαρμοσμένες στο τοπικό κλίμα και το έδαφος. Από τους παραγωγικούς κάμπους της Θεσσαλίας μέχρι τα ηφαιστειογενή εδάφη της Σαντορίνης, τα ελληνικά όσπρια αντανακλούν την πλούσια γεωγραφική και γεωργική ποικιλομορφία της χώρας. Με την παράδοση και τις τεχνικές καλλιέργειας να κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά, η Ελλάδα κατέχει μια ξεχωριστή θέση στον χάρτη των παραγωγών όσπριων. Αναλογιζόμενοι την πλούσια διατροφική τους αξία, δεν είναι περίεργο που τα όσπρια έχουν αποτελέσει κορυφαίο στοιχείο της διατροφής μας για χιλιετίες. Η ένταξή τους σε μια ισορροπημένη διατροφή μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την υγεία μας, να ενισχύσουμε τον οργανισμό μας και να απολαύσουμε ταυτόχρονα γεύματα γεμάτα γεύση και παράδοση.

Ενδεικτικά, ας δουμε κάποια είδη οσπρίων

Φακές: Πλούσιες σε πρωτεΐνη, φυτικές ίνες, σίδηρο και μαγνήσιο. Είναι εξαιρετική πηγή σιδήρου για τους χορτοφάγους και βοηθούν στην ρύθμιση της χοληστερόλης. Στην Ελλάδα, οι φακές της Εγκλουβής στη Λευκαδα και οι φακές Φενεού στην Κορινθία είναι δύο γνωστές παραδοσιακές ποικιλίες και ΠΟΠ ΠΓΕ.

Ρεβίθια: Είναι πλούσια σε πρωτεΐνη, φυτικές ίνες και πολλές βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Είναι επίσης καλή πηγή μαγνησίου και σιδήρου. Στην Ελλάδα, τα ρεβίθια της Σιφνου και της Σέριφου και τα ρεβίθια από την περιοχή της Πλατέος στην Πέλλα είναι πολύ προσφιλή στους καταναλωτές.

Φασόλια: Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, φυτικές ίνες, πολλά μέταλλα και βιταμίνες. Παράγονται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, αλλά τα φασόλια Γίγαντες από την περιοχή της Πρέσπας και τα φασόλια από την Καστοριά είναι ειδικά διάσημα για την ποιότητά τους.

Κουκιά: Περιέχουν πλούσια πρωτεΐνη, φυτικές ίνες, βιταμίνες και μέταλλα. Στην Ελλάδα, τα κουκιά από την Σκάλα Καλλονής στη Λέσβου και είναι πολύ αγαπητά για την ποιότητα και την γεύση τους.

Λούπινα: Είναι πλούσια σε πρωτεΐνη και φυτικές ίνες, καθώς και σε ασβέστιο και σίδηρο. Συχνά καταναλώνονται ως σνακ μετά από βράσιμο και αλάτισμα. Η παραγωγή τους δεν είναι τόσο εκτεταμένη στην Ελλάδα, αλλά υπάρχουν περιοχές στην Μακεδονία που τα καλλιεργούν,οπως στην Μανη και την Κρήτη.

Μαυρομάτικα φασόλια: Αυτά τα φασόλια είναι καλή πηγή πρωτεΐνης, φυτικών ινών και αντιοξειδωτικών. Παράγονται κυρίως στην Ήπειρο και έχουν ένα μοναδικό μαύρο σημάδι που τους δίνει το όνομά τους.

Μπιζέλια: Παρέχουν πρωτεΐνη, βιταμίνες Α και Κ, καθώς και μέταλλα όπως το σίδηρο και το μαγνήσιο. Στην Ελλάδα, μπιζέλια καλλιεργούνται σε πολλές περιοχές, με την περιοχή Θεσσαλίας να ξεχωρίζει για την παραγωγή τους.

Αρακάς: Ένα είδος μπιζελιού με γλυκιά γεύση και πλούσιο σε βιταμίνες Α και C, πρωτεΐνη και φυτικές ίνες. Καλλιεργείται ευρύτατα σε όλη την Ελλάδα.

Λαθούρι: Τα όσπρια αυτής της κατηγορίας είναι πλούσια σε πρωτεΐνες και φυτικές ίνες και είναι ανθεκτικά σε ξηρικές συνθήκες. Στην Ελλάδα, είναι πιο συνηθισμένα σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές.

Φάβα: Η φάβα είναι ένας τύπος λιωμενου -ας πουμε-αρακά που παραδοσιακά καλλιεργείται σε ηφαιστειογενή εδάφη, ιδιαίτερα στη Σαντορίνη. Πλούσια σε πρωτεΐνες, φυτικές ίνες και χαμηλά σε λίπος, η φάβα είναι εξαιρετική πηγή σιδήρου και μαγνησίου και περιέχει έναν συνδυασμό βιταμινών του συμπλέγματος Β. Είναι γνωστή για τις υψηλές αντιοξειδωτικές της ιδιότητες και την ικανότητά της να βοηθά στη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος. Η φάβα της Σαντορίνης έχει ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) κατάσταση λόγω της μοναδικής γεύσης και ποιότητάς της που οφείλεται στο ειδικό ηφαιστειογενές έδαφος του νησιού.

Κάθε είδος όσπριου έχει τη δική του μοναδική θρεπτική αξία και προσφέρει διαφορα οφέλη για την υγεία. Στην Ελλάδα, η παράδοση στην καλλιέργεια των όσπριων είναι βαθιά ριζωμένη και η κάθε περιοχή προσφέρει μοναδικές ποικιλίες με διακριτικές γεύσεις.

Το πιο γνωστό είδος ο δίκταμος ή έρωντας  με τα γκριζοπράσινα, χνουδωτά φύλλα, το οποίο πολλοί βράζουν και πίνουν αντί για τσάι. Εκτός από εξαιρετικό αφέψημα, το δίκταμο έχει και θεραπευτικές ιδιότητες. Είναι αντισηπτικό, επουλωτικό τραυμάτων, καταπραϋντικό του πεπτικού συστήματος, χρησιμοποιείται κατά της γρίπης και του κρυολογήματος. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει ότι στην Κρήτη όταν οι Κρητικοί τόξευαν τα άγρια κατσίκια και δεν κατάφερναν να τα σκοτώσουν αλλά τα πλήγωναν, αυτά μασούσαν δίκταμο για να γλείψουν στη συνέχεια τις πληγές τους και έτσι να θεραπευθούν.

Στην μαγειρική το χρησιμοποιούμε να ενισχύσουμε την γεύση, σε κρέατα σάλτσες κλπ. Θα το συναντήσουμε σε πολλές κρητικές συνταγές όπου το παντρεύουν ,με το θυμάρι και την ρίγανη, αλλά και με τον μαϊντανό και τον δεντρολίβανο. 

Από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή, τα βότανα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ζωής του ανθρώπου, διαδραματίζοντας έναν διπλό ρόλο στη διατροφή και τη φαρμακευτική. Οι θεραπευτικές τους ιδιότητες έχουν αναγνωριστεί εδώ και χιλιετίες, με την χρήση τους να είναι εμφανής σε πολλές πολιτισμικές παραδόσεις ανά τον κόσμο.

Διατροφική Αξία και Χρήση στη Μαγειρική

Στη μαγειρική, τα βότανα προσδίδουν γεύση, άρωμα και χρώμα σε πολλά πιάτα. Οι σεφ και οι μάγειρες τα χρησιμοποιούν για να ενισχύσουν τη γεύση των φαγητών, ενώ ταυτόχρονα εμπλουτίζουν την διατροφή με σημαντικά νουτριέντα. Φρέσκα ή αποξηραμένα, τα βότανα όπως το δεντρολίβανο, η ρίγανη, το θυμάρι και η μέντα, αποτελούν βασικά συστατικά σε πολλές κουζίνες του κόσμου.

Φαρμακευτικές Ιδιότητες

Από την άλλη πλευρά, η παραδοσιακή ιατρική χρησιμοποιεί τα βότανα για τη θεραπεία και πρόληψη διαφόρων ασθενειών. Βότανα όπως η χαμομήλι, το λουίζα και το εχινάκεια έχουν φημιστεί για τις αντιφλεγμονώδεις, αντισπασμωδικές και ανοσοενισχυτικές τους ιδιότητες. Σύγχρονες έρευνες εξετάζουν την επιστημονική βάση πίσω από αυτές τις παραδοσιακές χρήσεις, και πολλές φορές επιβεβαιώνουν την αξία τους μέσω της ανακάλυψης δραστικών συστατικών με σημαντικές φαρμακευτικές δράσεις.

Οικολογική και Οικονομική Σημασία

Πέρα από τις διατροφικές και φαρμακευτικές τους χρήσεις, τα βότανα έχουν και σημαντική οικολογική και οικονομική αξία. Είναι σημαντικός πόρος για τη βιοποικιλότητα και παρέχουν σημαντικά οικοσυστημικά οφέλη. Επιπλέον, η καλλιέργεια και η εμπορία βοτάνων μπορεί να συμβάλει στην τοπική και εθνική οικονομία, ενώ παράλληλα υποστηρίζει τις παραδοσιακές γεωργικές κοινότητες.

Βιώσιμη Χρήση και Καλλιέργεια

Η βιώσιμη καλλιέργεια και χρήση των βοτάνων είναι κρίσιμη. Ενώ η υπερεκμετάλλευση και η λαθροσυλλογή απειλούν κάποια είδη, οι βιώσιμες πρακτικές μπορούν να διασφαλίσουν την διατήρησή τους για μελλοντικές γενιές. Η οργανική καλλιέργεια, η περιβαλλοντικά υπεύθυνη συλλογή από την άγρια φύση και οι πιστοποιήσεις βιωσιμότητας είναι βήματα προς την σωστή κατεύθυνση.

Παραδοσιακές Γνώσεις και Μοντέρνες Εφαρμογές

Σήμερα, οι μοντέρνες εφαρμογές των παραδοσιακών γνώσεων σχετικά με τα βότανα είναι πιο σημαντικές από ποτέ.Η ενσωμάτωση των παραδοσιακών βοτανικών γνώσεων στην σύγχρονη ιατρική πρακτική και στη φαρμακευτική έρευνα ανοίγει νέους ορίζοντες για την ανακάλυψη καινοτόμων θεραπειών. Η εθνοβοτανική, ένας τομέας που μελετά τη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και των φυτών, είναι σημαντική για την διατήρηση της γνώσης που περιβάλλει τα βότανα και τις χρήσεις τους.

Βότανα στη Σύγχρονη Ζωή

Στον σύγχρονο κόσμο, τα βότανα δεν είναι μόνο στοιχεία μιας παραδοσιακής κουζίνας ή φαρμακευτικής , αλλά αποτελούν και βασικά συστατικά σε προϊόντα όπως καλλυντικά, αρωματοθεραπεία και σπιτικά καθαριστικά. Η δημοτικότητα των βοτάνων στην οικολογική και βιολογική γεωργία αντανακλά μια γενικότερη μετατόπιση προς πιο φυσικές και οικολογικά υπεύθυνες συνήθειες ζωής.

Προκλήσεις και Μέλλον

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος στην χρήση των βοτάνων περιλαμβάνουν την υπερσυλλογή, την απώλεια οικοτόπων και την ανάγκη για πιο αυστηρές ρυθμίσεις και εκπαίδευση σχετικά με την ασφαλή χρήση τους. Η βιοπροσθεσιμότητα, η αλληλεπίδραση με φαρμακευτικά σκευάσματα και η τυποποίηση των εκχυλισμάτων είναι πεδία όπου απαιτείται περαιτέρω έρευνα.

Το μέλλον των βοτάνων φαίνεται ελπιδοφόρο, καθώς η συνεχιζόμενη έρευνα και η τεχνολογική πρόοδος ανοίγουν νέες δυνατότητες για την ανάδειξη και την αξιοποίηση των φυτικών πόρων. Η βιοτεχνολογία, για παράδειγμα, επιτρέπει την βελτιστοποίηση της παραγωγής δραστικών συστατικών και την δημιουργία νέων φυτικών φαρμάκων. Επιπρόσθετα, η αναθεώρηση και η ενίσχυση των παραδοσιακών γνώσεων μέσω επιστημονικής επικύρωσης προσφέρουν ένα πλαίσιο για την αειφόρο χρήση των βοτάνων.

Η ενσωμάτωση των βοτάνων στην καθημερινή ζωή με τρόπο που σέβεται το περιβάλλον και τις κοινωνίες που εξαρτώνται από αυτά, ενισχύει την αναγνώριση της σημασίας τους. Με την σωστή διαχείριση και την υπεύθυνη χρήση, τα βότανα θα συνεχίσουν να προσφέρουν τα πολύτιμα δώρα τους στην υγεία, την ευεξία και την γαστρονομία για γενιές που έρχονται.